درستی یا نادرستی تصور ذهنی شما پیش و پس از رفتن به کانادا (فقط کانادا)

[ehsan1983]

خداییش ما چی بدست میاریم با این مهاجرت؟کار که نیست.هزینه ها بالا.همش استرس تمام شدن پول یا بیکار شدن.هر چی هم درمیاری باید بدی مالیات و هزینه.والا من ویزام تو پاسه ولی شدیدا مردد شدم.خصوصا اینکه اینجا کار و پس اندازم از دست میره...نمی دونم چکار کنم!!

والا منم دقیقا دچار همین مشکل شدم.....نمیدونم چرا اون موقع ها که سرچ میکردم این مطالبو پیدا نمی کردم!
البته فرق من با شما اینه که کار کاملا بی ارزشی در ایران دارم و با رفتنم چیزیو از دست نمیدم..شما تمام این صفحات تاپیک دیگه رو بخون..والا من با این شنیده ها فکر می کنم بزودی خود کانادایی ها بیان ایران و ازمون استخدامی بدن!!!

[pejman57]

والا منم دقیقا دچار همین مشکل شدم.....نمیدونم چرا اون موقع ها که سرچ میکردم این مطالبو پیدا نمی کردم!
البته فرق من با شما اینه که کار کاملا بی ارزشی در ایران دارم و با رفتنم چیزیو از دست نمیدم..شما تمام این صفحات تاپیک دیگه رو بخون..والا من با این شنیده ها فکر می کنم بزودی خود کانادایی ها بیان ایران و ازمون استخدامی بدن!!!

والا احسان جان اون موقع ها ما بیشتر دنبال پر کردن فرمهای مهاجرتی و یا چگونگی تهیه مانی اردر بودیم.ولی الان ....این ترس وقتی تشدید میشه که خدای ناکرده دوستانی که دچار مشکل شدن اینجا نمیان بنویسند.چون با این حرف روبه رو میشن که:اگر بده چرا برنمیگردین؟در یکسال گذشته چندین نفر از دوستان و بستگان من رفتن کانادا و در شهر های مختلف زندگی میکنن.ولی هیچ خبری از کار نیست.وقتی نگرانی منو میبینند میگن بیا pr بگیر برگرد.خوب بعدش چی؟؟؟یکی از دوستانم 4 ماهه رفته ونکوور و بیکاره.یکی دیگه یکساله رفته تورنتو الان بیکاره.یکی از بستگان بعد از 1 سال پاره وقت تو یه فروشگاه مشغول شده.در حالی که ایران هیئت علمی دانشگاه بود.اینا کار ندارن چرا مهاجر میگیرن؟!!!با یکی از دوستان که صحبت میکردم توصیه شدیدش حالا غیر از زبان این بود که از طریق اینترنت محله های تورنتو رو یاد بگیر که تا اومدی اینجا بری پیتزا دلیوری که پولت سیو بشه!!!!

[ferankyy]

سلام به همه دوستان

من خیلی مطلاب رو دنبال کردم اما واقا به جواب سوال خودم نرسیدم ، از دوستان خواهش میکنم هرکی میتونه به من کمک کنه .

من الان حدود ۷ ساله که برنامه نویس هستم ، و حدود ۵ ساله که به صورت حرفه ای کار میکنم ، سابقه کاری هم تو چند تا پروژه دارم که چندتاشون هم پروژه کشوری بوده .
بیش از ۲۰ نمونه کار بزرگ دارم ، من یزد زندگی میکنم و الان حدود ۲ ساله که دارم سیستم های یک کارخانه مواد غذایی رو توسعه میدم ولی خوب با حقوق ماهی ۱ میلیون تومان ، البته امتیازاتی هم به من دادن ، یه نمونه اش اینه که تایم من آزاده و من شاید ماهی یه بار هم رنگ شرکت و کارخونه را نبینم ولی خوب پروژه ها رو طبق زمانبندی توحویل میدم .

اینو مینویسم برای اون دسته از افرادی که کارشون نرم افزاره :
تخصص های من :
C# , ASP.NET , ASP.NET MVC , SQL SERVER , WPF , WCF , JQUERY , CSS , My Sql , ORACLE , VB.NET , VB6 , C++ , AJAX , ANDROID Programming , CEH
برای همه این تخصص ها کمو بیش نمونه کار دارم .

حالا سوال من اینه : من یه مدتی هست که تصمیم به مهاجرت گرفتم و با تحقیقاتی که انجام دادم فهمیدم که کانادا مهندسان نرم افزار را به عنوان مهاجر میپذیره ، به نظر شما و به خصوص دوستانی که در کانادا شغلشون برنامه نویسی و توسعه نرم افزار هست ، من با این شرایط شانسی برای موفق شدن و پیدا کردن کار در کانادا دارم ؟

در ضمن من ۲۴ سالم هست .

[fanta]

خداییش ما چی بدست میاریم با این مهاجرت؟کار که نیست.هزینه ها بالا.همش استرس تمام شدن پول یا بیکار شدن.هر چی هم درمیاری باید بدی مالیات و هزینه.والا من ویزام تو پاسه ولی شدیدا مردد شدم.خصوصا اینکه اینجا کار و پس اندازم از دست میره...نمی دونم چکار کنم!!

بنظر من مشکل اصلی همون کار هست. اگر بتونید کار (مخصوصا اگر تخصصی) باشه پیدا کنید، سخت نخواهد بود. درسته هزینه ها بالاست اما با توجه سطح حقوقها اذیت نمیکنه. البته لازمه که پارامترهایی مثل تعداد افراد خانواده، تعداد شاغلین در خانواده، سن بچه ها و میزان دخل و خرج رو هم در نظر بگیرید. یه نکته دیگه که البته میدونم انجامش سخته ولی لازمه، وقتی میاید اینجا سعی کنید تبدیل دلار به ریال تو ذهنتون هنگام خرید رو فراموش کنید.
در مورد بیکار شدن هنوز نظری ندارم

[ali.1361]

والا احسان جان اون موقع ها ما بیشتر دنبال پر کردن فرمهای مهاجرتی و یا چگونگی تهیه مانی اردر بودیم.ولی الان ....این ترس وقتی تشدید میشه که خدای ناکرده دوستانی که دچار مشکل شدن اینجا نمیان بنویسند.چون با این حرف روبه رو میشن که:اگر بده چرا برنمیگردین؟در یکسال گذشته چندین نفر از دوستان و بستگان من رفتن کانادا و در شهر های مختلف زندگی میکنن.ولی هیچ خبری از کار نیست.وقتی نگرانی منو میبینند میگن بیا pr بگیر برگرد.خوب بعدش چی؟؟؟یکی از دوستانم 4 ماهه رفته ونکوور و بیکاره.یکی دیگه یکساله رفته تورنتو الان بیکاره.یکی از بستگان بعد از 1 سال پاره وقت تو یه فروشگاه مشغول شده.در حالی که ایران هیئت علمی دانشگاه بود.اینا کار ندارن چرا مهاجر میگیرن؟!!!با یکی از دوستان که صحبت میکردم توصیه شدیدش حالا غیر از زبان این بود که از طریق اینترنت محله های تورنتو رو یاد بگیر که تا اومدی اینجا بری پیتزا دلیوری که پولت سیو بشه!!!!

اینقدر نترسید!
چرا بجای گوش دادن به تجربه های ناموفق به کیسهای موفق توجه نمیکنید؟؟! کار در خونه کسی رو نمیزنه باید دنبالش رفت فقط نکته ای که بلای جان میشه ناامیدیه. من یک جای دیگه هم گفتم اینجا برای کارفرما فقط مهم بلد بودن کار است و زبان (بسته به تخصص) اینکه شما کانادا به دنیا اومدید تضمینی برای یافتن کار نیست!

[Jill]

قبل از اومدن به این سرزمین من فکر می کردم که مردمان اینجا آدمهای ثروتمندی هستند، اومدم دیدم نه بابا !!! خیلی هاشون زندگی های متوسط به پایین دارند. توضیح این که در مجموع سطح رفاه فردی و اجتماعی شون بالاست، ولی اکثرا یک خونه و یک ماشینه که اگر بدهی هاشون رو هم حساب کنیم چیزی تهش نمیمونه. البته این نظر شخصی بنده براساس یک سری اطلاعات محدود بدست آمده در مدت زمان کم است و شاید در آینده تغییر بکند.

ولی من هیچوقت اینطوری سفید سفید یا سیاه سیاه نمیدیدم. همیشه فیلمهایی از این طرفها میدیدم که طرف با یه مثلا بیماری یا حادثه نتونسته بوده از پس مورگیج بر بیاد و بانک همه دار و ندارشو گرفت. یه اینکه همینطور که خودتون نوشتین اکثرا درگیر pay off کردن اقساط هستن همیشه. ولی نکته ای که وجود داره با داشتن یه کار معقول چون وضعیت سیاسی، اقتصادی و احتماعی با ثباتی داره، کسی نه یه شبه میتونه میلیونر بشه نه برعکس مثلا ارزش دارایی هاش نصف یا یه سوم بشه!
اینجا ایرانی هایی هستن که زدن تو کار بیزنس و الان جزو میلیونرهای این کشورن. برعکسشم هست. همیشه همه جوره مثال هست. خود کانادایی ها هم همینطور. پولدار و بی پولش هم هست. ولی تا اونجا که من دیدم و فهمیدم راه برای رشد برای همه بازه و محدودیتی نیست. عوامل عجیب و غریب بازدارنده هم نیست. ملاک تلاش و توانایی های افراده.

[Jill]

والا احسان جان اون موقع ها ما بیشتر دنبال پر کردن فرمهای مهاجرتی و یا چگونگی تهیه مانی اردر بودیم.ولی الان ....این ترس وقتی تشدید میشه که خدای ناکرده دوستانی که دچار مشکل شدن اینجا نمیان بنویسند.چون با این حرف روبه رو میشن که:اگر بده چرا برنمیگردین؟در یکسال گذشته چندین نفر از دوستان و بستگان من رفتن کانادا و در شهر های مختلف زندگی میکنن.ولی هیچ خبری از کار نیست.وقتی نگرانی منو میبینند میگن بیا pr بگیر برگرد.خوب بعدش چی؟؟؟یکی از دوستانم 4 ماهه رفته ونکوور و بیکاره.یکی دیگه یکساله رفته تورنتو الان بیکاره.یکی از بستگان بعد از 1 سال پاره وقت تو یه فروشگاه مشغول شده.در حالی که ایران هیئت علمی دانشگاه بود.اینا کار ندارن چرا مهاجر میگیرن؟!!!با یکی از دوستان که صحبت میکردم توصیه شدیدش حالا غیر از زبان این بود که از طریق اینترنت محله های تورنتو رو یاد بگیر که تا اومدی اینجا بری پیتزا دلیوری که پولت سیو بشه!!!!

ببینین ماها نمیتونیم برای شماها پیشنهاد و یا راه حلی داشته باشیم چون اصلا شرایط، هدفها، ایده آلها و ... شما رو نمیدونیم. من نتونستم برای سوال خصوصیتون جوابی داشته باشم؟ بهتون چی بگم؟ بیاین؟ نیاین؟ مگه من چقدر شما رو میشناسم؟ فقط اینو بگم به همون اندازه افراد و مهاجرهای ناموفق، شایدم بیشتر مهاجران موفق و راضی داریم

من از کجا بدونم شمای نوعی جزو کدومشون میشین؟ خیلی از عوامل موفقیت اکتسابی نیست. ذاتیه. مثل همون سافت اسکیل هایی که همیشه بهشون اشاره داشتم. اگه پرسونالیتی تون مثلا درون گرا باشه و حتی تو همون ایران هم زیاد اهل دم خوردن با افراد احتماع و غریبه ها نباشین، دیگه وقتی میاین اینجا مخصوصا با زبان و فرهنگ متفاوت، آیا میتونین پرسونالیتونو عوض کنین؟
پس ببینین اصلا نمیشه گفت کی چی میشه؟

[Jill]

والا منم دقیقا دچار همین مشکل شدم.....نمیدونم چرا اون موقع ها که سرچ میکردم این مطالبو پیدا نمی کردم!
البته فرق من با شما اینه که کار کاملا بی ارزشی در ایران دارم و با رفتنم چیزیو از دست نمیدم..شما تمام این صفحات تاپیک دیگه رو بخون..والا من با این شنیده ها فکر می کنم بزودی خود کانادایی ها بیان ایران و ازمون استخدامی بدن!!!

یکی از افسوسهای من اینه که ای کاش در سن شماها بودم(منظورم زیر 30 ساله) و می اومدم. بزرگترین دارائیتون جوونیتونه. اگه انگیزه لازم رو دارین، اگه همیشه به خودتون متکی بودین، اگه تحمل سختی ها رو دارین بدونین ساختن آینده تون اینور راحت تره. چون علاوه بر ثبات از همه نظر، هیچ عامل بازدارنده ای برای رشدتون اینجا نیست. بهتون میدون میدن برین جلو تا اونجا که خودتون میخواین و میتونین. سوال اینجاست: چقدر میخواین و چقدر میتونین؟؟؟؟؟

[ehsan1983]

والا احسان جان اون موقع ها ما بیشتر دنبال پر کردن فرمهای مهاجرتی و یا چگونگی تهیه مانی اردر بودیم.ولی الان ....این ترس وقتی تشدید میشه که خدای ناکرده دوستانی که دچار مشکل شدن اینجا نمیان بنویسند.چون با این حرف روبه رو میشن که:اگر بده چرا برنمیگردین؟در یکسال گذشته چندین نفر از دوستان و بستگان من رفتن کانادا و در شهر های مختلف زندگی میکنن.ولی هیچ خبری از کار نیست.وقتی نگرانی منو میبینند میگن بیا pr بگیر برگرد.خوب بعدش چی؟؟؟یکی از دوستانم 4 ماهه رفته ونکوور و بیکاره.یکی دیگه یکساله رفته تورنتو الان بیکاره.یکی از بستگان بعد از 1 سال پاره وقت تو یه فروشگاه مشغول شده.در حالی که ایران هیئت علمی دانشگاه بود.اینا کار ندارن چرا مهاجر میگیرن؟!!!با یکی از دوستان که صحبت میکردم توصیه شدیدش حالا غیر از زبان این بود که از طریق اینترنت محله های تورنتو رو یاد بگیر که تا اومدی اینجا بری پیتزا دلیوری که پولت سیو بشه!!!!

پژمان جان
البته نكته اي كه هست اينه كه واقعا بايد حدود دوسال سقف بذاريم براي اينكه در كشور جديد stable بشيم. يك سال براي قضاوت زوده. تاپيك اوضاع واقعي كار در كانادا خوندي؟؟ يه كاربري بنام علي نژاد، ماشاالله از صفحه اول اونقدر از بيكاري و اوضاع فاجعه بار كانادا حرف زده كه ادم از زندگي تو ايران هم نااميد ميشه!! اما وقتي ميري تو پروفايلش، ميبيني از ٢٠١٢ تا حالا تو سايت نيمده!!!! اين چندمين موردي كه من ميبينم، بچه هايي كه اينقدر منفي ميگن هنوز دوسال اونجا دووم نيوردن، بعد دو سال گويا اونقدر موفق ميشن كه ديگه نميان اينجا!!! جاي اونارو مهاجراي جديد ميگيره، ما هم ميايم منفي ميگيم و ميريم!!!!
خداكنه اينجوري باشه، فكرشو بكن!

[pejman57]

ببینین ماها نمیتونیم برای شماها پیشنهاد و یا راه حلی داشته باشیم چون اصلا شرایط، هدفها، ایده آلها و ... شما رو نمیدونیم. من نتونستم برای سوال خصوصیتون جوابی داشته باشم؟ بهتون چی بگم؟ بیاین؟ نیاین؟ مگه من چقدر شما رو میشناسم؟ فقط اینو بگم به همون اندازه افراد و مهاجرهای ناموفق، شایدم بیشتر مهاجران موفق و راضی داریم

من از کجا بدونم شمای نوعی جزو کدومشون میشین؟ خیلی از عوامل موفقیت اکتسابی نیست. ذاتیه. مثل همون سافت اسکیل هایی که همیشه بهشون اشاره داشتم. اگه پرسونالیتی تون مثلا درون گرا باشه و حتی تو همون ایران هم زیاد اهل دم خوردن با افراد احتماع و غریبه ها نباشین، دیگه وقتی میاین اینجا مخصوصا با زبان و فرهنگ متفاوت، آیا میتونین پرسونالیتونو عوض کنین؟
پس ببینین اصلا نمیشه گفت کی چی میشه؟

درسته احسان جان.ولی بعد از دوسال اگر نتیجه منفی باشه واسه من تو ایران نه دیگه شغلی هست نه پولی .

پژمان جان
البته نكته اي كه هست اينه كه واقعا بايد حدود دوسال سقف بذاريم براي اينكه در كشور جديد stable بشيم. يك سال براي قضاوت زوده. تاپيك اوضاع واقعي كار در كانادا خوندي؟؟ يه كاربري بنام علي نژاد، ماشاالله از صفحه اول اونقدر از بيكاري و اوضاع فاجعه بار كانادا حرف زده كه ادم از زندگي تو ايران هم نااميد ميشه!! اما وقتي ميري تو پروفايلش، ميبيني از ٢٠١٢ تا حالا تو سايت نيمده!!!! اين چندمين موردي كه من ميبينم، بچه هايي كه اينقدر منفي ميگن هنوز دوسال اونجا دووم نيوردن، بعد دو سال گويا اونقدر موفق ميشن كه ديگه نميان اينجا!!! جاي اونارو مهاجراي جديد ميگيره، ما هم ميايم منفي ميگيم و ميريم!!!!
خداكنه اينجوري باشه، فكرشو بكن!