درستی یا نادرستی تصور ذهنی شما پیش و پس از رفتن به کانادا (فقط کانادا)

[Jill]

درسته احسان جان.ولی بعد از دوسال اگر نتیجه منفی باشه واسه من تو ایران نه دیگه شغلی هست نه پولی .

اگه مهاجرت آسون بود، اگه بدون ریسک بود، اگه عدم قطعیت درش نبود، اگه همه چی در آینده قابل پیش بینی بود و اگه های دیگه، هر کی شرایطشو داشت و علاقه و انگیزه شو، حتما تا حالا مهاجرت کرده بود. فقط یه سوال اینجا میمونه: آیا همین الانشم در همون ایران آینده برای شما کاملا قابل پیش بینیه؟ خب مطمئنن نه. درسته با مهاجرت کردن خودتونو در معرض ریسک بزرگی میذارین. مخصوصا اگه سنتون کمی بالاتر باشه و بچه دار هم باشین. سختی ها زیادن. خانواده در معرض خطرات احتمالی زیادیه. ولی از اونطرف هم در صورت موفق شدن، جهش بسیار بسیار بزرگی تو رندگیتون ایجاد کردین. آیا تا حالا هیچ موفقیت و جهش بزرگی رو بدون ریسک در دنیا دیدین؟

[alibihamta]

دوستات من یک سوال دارم از تون

ایا در کانادا با داشتن یک مقدار تلاش زیاد، خلاقیت و نواروی، تحصیلات دکتری مرتبط با صنعت روز، قانع بودن به شرایط سخت، داشتن قدرت یادگیری بالا، علاقه به کار و داشتن

ایده های بزرگ برای شرکت می شود موفق شد یا نه ؟

یعنی کلا شایسه سالاری وجود داره یا نه ؟ یه مقایسه ای هم بکنید ممنون میشم

[Jill]

دوستات من یک سوال دارم از تون

ایا در کانادا با داشتن یک مقدار تلاش زیاد، خلاقیت و نواروی، تحصیلات دکتری مرتبط با صنعت روز، قانع بودن به شرایط سخت، داشتن قدرت یادگیری بالا، علاقه به کار و داشتن

ایده های بزرگ برای شرکت می شود موفق شد یا نه ؟

یعنی کلا شایسه سالاری وجود داره یا نه ؟ یه مقایسه ای هم بکنید ممنون میشم

به قول اینوری ها: absolutely یا indeed
یعنی به معنای واقعی اینو تو این مدت با تمام سلولهای وجودم لمس کردم. یعنی با دیدن این سوالتون با خودم فکر کردم: ایشون نمیدونه جقدر این پارامترها اینجا خواهان داره. داشتن این خصوصیات یعنی :تضمین و گارانتی موفقیت

پی نوشت: البته منظورم اصلا دکترا نبود ولی نظر شخصی خودم اینه داشتن تحصیلات بالاتر، حداقلش بهتون کمک میکنه ریسرچ های بهتری در ارتباط با هر موضوع داشته باشن. برای خود من حداقلش اینطور بوده که تجربه ریسرچ هایی که برای مقاله ارشدم داشتم، خیلی بهم ایده میداد چطوری وقتی دنبال حل موضوعیم، در موردش ریسرچ کنم، جوانبشو بسنجم، ایده بدم و موارد اینطوری. میخوام بگم داشتن صرف مدرک مخصوصا در مقاطع بالاتر(دکترا شاید خیلی زیاد باشه برای محیط های غیر اکادمیک) کمکی به گرفتن کار غیر آکادمیک نمیکنه ولی داشتن تحصیلات بالاتر در محیط کار همون ایده ها و تفاوت ها رو ناشی میشه. یعنی وجه تمایزتون با بقیه. البته بازم طبق معمول استثنا در همه موارد هست. بسیار هستن بچه های لیسانس یا پائین تر که بسیار پویا هستن. ایمدوارم متوجه منظورم شده باشین.

[Jill]

در این کشور، تلاش و تمایزتون به سرعت در سطح شرکت ها میپیچه و اونها به هیچ عنوان نمیذارن استعداد و توانائی هاتون در سطح پائین تری هرز بره. به سرعت در جایی که لیاقتشو دارین قرار خواهید گرفت.

امیدوارم متوجه شده باشین که برعکسشم به شدت صادقه!!!!!

[ghlobe]

دوستات من یک سوال دارم از تون

ایا در کانادا با داشتن یک مقدار تلاش زیاد، خلاقیت و نواروی، تحصیلات دکتری مرتبط با صنعت روز، قانع بودن به شرایط سخت، داشتن قدرت یادگیری بالا، علاقه به کار و داشتن

ایده های بزرگ برای شرکت می شود موفق شد یا نه ؟

یعنی کلا شایسه سالاری وجود داره یا نه ؟ یه مقایسه ای هم بکنید ممنون میشم

مسلما، ولی مشکل اینجاست که همه فکر میکنیم تلاش زیاد، خلاقیت و نوآوری، قدرت یادگیری و ایده های بزرگ داریم.
در ایران همه بالقوه اینشتین و بیل گیتس هستیم. وقتی میاییم اینجا و چند سالی کار میکنیم تازه میفهمیم واقعا توانایی هایمان در چه حدی است.

[alibihamta]

در این کشور، تلاش و تمایزتون به سرعت در سطح شرکت ها میپیچه و اونها به هیچ عنوان نمیذارن استعداد و توانائی هاتون در سطح پائین تری هرز بره. به سرعت در جایی که لیاقتشو دارین قرار خواهید گرفت.

امیدوارم متوجه شده باشین که برعکسشم به شدت صادقه!!!!!

خیلی ممنون از شما والا من عاشق همچین چیزیم، اصلا کیف میکنم همچین جایی زندگی کنم که به استعدادها و تلاشها و پیشنهادات این قدر ارزش قائل باشند.
اگر به نظر من این شیوه حکم فرما باشد پیشرفت تضمین شده است چرا که باعث رقابت سالم میشه در بین کارکنان
دستتون درد نکنه خیالمو راحت کردین. آخه همه از معایب میگفتند باعث شده بود یکم دلسرد بشم

[ghlobe]

درسته احسان جان.ولی بعد از دوسال اگر نتیجه منفی باشه واسه من تو ایران نه دیگه شغلی هست نه پولی .

مهاجرت برای هر کسی مناسب نیست. موفقیت در آن برای بعضی سخت تر و برای بعضی آسانتر است.

[ghlobe]

هدف اصلی این تاپیک مقایسه انتظارات قبل و بعد از مهاجرت به کانادا بود. فکر میکنم بهتر است مدیران محترم بحث های اخیر را به تاپیک زیر منتقل کنند:

http://www.applyabroad.org/forum/sho...�تی-است؟

[alibihamta]

مسلما، ولی مشکل اینجاست که همه فکر میکنیم تلاش زیاد، خلاقیت و نوآوری، قدرت یادگیری و ایده های بزرگ داریم.
در ایران همه بالقوه اینشتین و بیل گیتس هستیم. وقتی میاییم اینجا و چند سالی کار میکنیم تازه میفهمیم واقعا توانایی هایمان در چه حدی است.

خب، من قبول میکنم هرچقدر که تلاش و پشتکار و استعداد دارم به همون اندازه هم صاحب رده شغلی بشم، یعنی همون شایسته سالاری
واقعا اگه اینطوریه پس چرا دوستان در این تاپیک این همه از سختی و معایب میگند؟ این که شایسته سالاری هست و به ما که خارجی هستیم به همون اندازه نیتیو برخورد میشه که خیلی خوبه!؟
و اینکه در پیدا کردن کار هم حتی تو ایران هم اولش سخته ولی بعد اینکه کارتو پبدا کردی و خودتو نشون دادی میتونی پیشرفت کنی...

[Jill]

خیلی ممنون از شما والا من عاشق همچین چیزیم، اصلا کیف میکنم همچین جایی زندگی کنم که به استعدادها و تلاشها و پیشنهادات این قدر ارزش قائل باشند.
اگر به نظر من این شیوه حکم فرما باشد پیشرفت تضمین شده است چرا که باعث رقابت سالم میشه در بین کارکنان
دستتون درد نکنه خیالمو راحت کردین. آخه همه از معایب میگفتند باعث شده بود یکم دلسرد بشم

ببینین همانطور که قلوب عزیز هم عنوان کردن باید به معنای واقعی اونطور باشین اگه رشد و تفاوت میخواین. در غیر اینصورت باید به یه سطح ثابت قانع باشین و خب ممکنه براتون ارضا کننده نباشه. یه نکته ای به ذهنم اومد بگم: قبل اومدن خیلی ها در ایران و باشرایط اونجا شاید خیلی رشدها کرده باشن، برعکس بعضی ها با داشتن توانائی های بالا نتونسته باشن. اینجا گاهی شرایط کاملا برعکس میشه. یعنی اونی که اونجا به هر دلیلی قبلا خیلی موفق بوده یه دفعه اینجا سرخورده میشه و نمیتونه اصلا اظهار وجود کنه. اونی هم که اونجا کسی قدر ایده های خوبشو نمیدونست، محیط کشش خلاقیت هاشو نداشت، فرقش با بقیه مشخص نبود چون مهم چیزهای دیگه بود، اینجا تازه میفهمه زندگی یعنی چی!