درستی یا نادرستی تصور ذهنی شما پیش و پس از رفتن به کانادا (فقط کانادا)

[gbahrein]

متن زیر از وبگاه اینترنتی مرتبطی در خصوص چیزهایی که در خلال و پس از مهاجرت کانادا در خصوص زندگی افراد مهاجر تغییر کرده است، انتخاب شده و روایتی است از خانواده ای هندی که در دهه 20 زندگی خود به کانادا مهاجرت کرده اند.
در اینجا می توانید متن کامل را نیز مطالعه کنید که از دیدگاه یک خانواده دیگر از منطقه فرهنگی شرق، این مقایسه را بین خوبیهای کسب شده از کانادا و جیزهایی که نتوانسته زندگی آنها در کانادا آنرا تحت تاثیر قرار دهد، انجام داده است. این نقطه نظرات می تواند به دیدگاه ذکر شده در پستهای اخیر و مفهوم اصالتهای فرهنگی جدا از معضلات آن، نزدیک و کمک کننده باشد. لازم به ذکر است قبل از این متن نویسنده به بیان نکات مثبت زندگی در کانادا و مهاحرت در بندهای پیشین اشاره میکند که با توجه به موضوع پست های قبلی و امکان دسترسی به کل متن در لینک داده شده، از ذکر همه مطلب صرف نظر شده است:

Following things are not for sale and nonnegotiable
However, what Canada could not change, at least in two generation and maybe in the third generation.

• My Asian way of living at home, my faith, my scripture, my rituals.
  
• Our total devotion to parents.
  
• Our complete respect for teachers/elders/women/children.
  
• Some members are still strict vegetarians, even third generation(so far)
  
• Chain of command at home ( I wear the pants), at the end of the day I am responsible for good and not so good both end points, the Buck stops here.
  
• Our preferred way of Joint family system, the heirarchy start with the senior most man and woman. Literally they both rule the house, rest of us follow the their vision, wisdom, love and affection. (That system works for us, we are not going to sell it, our grand parents are reincarnation of God, that is not negotiable. )

[chemistrymaste]

فکر کنم مطلبی که میخوام بنویسم مربوط به این تاپیکه اگر نیست عذر میخوام و لطفا به محل مناسبش انتقال بدین:

من صاحب یه پسر دیگه شدم که الان 4 ماهشه، خیلی وقته میخواستم اینو بنویسم ولی به دلیل مشغله های خاص این دوران فرصتش نشد. بازم بحث سر فرهنگ کانادایی ها و درستی نادرستی تصورمون از اینهاست.
همونطور که بارها گفتم تو شهری هستیم که درصد مهاجرینش 2 درصده و ایرانی های کمی هم داره ولی همین تعداد هم بینشون دوستان خوبی داریم.

فقط همینقدر بگم سر همین جریان بچه دارشدنم، حتی یکیشون تو بیمارستان عیادتم نیومد، تو خونه هم همچنین. حالا دوستانی که اینجان و دوستان فیس بوکی ام هستن میدونن که خیلی هم همش اظهار علاقه و ارادت دارن بهم. ولی در عوض دوستان کانادائیمون. تو بیمارستان و خونه تعداد زیادیشون اومدن. بعضی ها هم که نتونستن بیان برام کادو فرستادن از طریق اونها که تونستن بیان. برام لحاف دست دوز و قنداق باقتنی که خودشون بافتن. گفتن از وقتیکه خبر باردار شدنمو شنیدن شروع به درست کردنشون کرده بودن. برام از گرون قیمت ترین هدیه ها باارزش تر بود.

من واقعا نمیفهمم ایرانی ها چرا خودشونو قایم کردن!؟ برای کادو؟؟ من اصلا انتظاری از هیچکدومشون هیچوقت نداشته و ندارم و جالبیش اینه که برای خیلی هاشون بارها هدایای گرونقیمیتی هم برده بودم!!!
در واقع با این بارداریم و دیدن رفتارهای هموطن ها و متقابلا کانادایی ها، بار دیگه بهم درستی تصورم از اینجا رو ثابت کرد. اینکه شاید به ظاهر ادمهای سردی به نظر برسن ولی واقعا ادمهای مهربونین که به وقتش اینو میبنین و بهتون ثابت میشه.

دوباره و صدباره از مهاجرتم بسیار راضیم و خوشحال از اینکه خودم و بجه هام با این ادمها ارتباط داریم.

من فقط اون تیکه ای که نوشتین:
"اینکه شاید به ظاهر ادمهای سردی به نظر برسن ولی واقعا ادمهای مهربونین که به وقتش اینو میبنین و بهتون ثابت میشه."
میخوام روش کامنت بذارم.
من یه هفته بود البرتا بودم
دقیقا بعد از سفرم و برگشتنم به خونه برای بار اول رفتم بیرون از خونه، همسایه مون دید منو و فوری پرسید کمیستری یه هفته بود نبودی؟ همه چیت مرتبه؟
بهش گفتم بله کنفرانس بودم و خیلی خوش گذشت و...
داشتم فکر میکردم، که وقتی میخواستم بیام اینجا اولین کامنتی که از اکثر اقوامم گرفتم این بود که مملکت غریبه، اونجا غریب میمیری. مردم به هم عاطفه ندارن و ممکنه مثل این خواننده ها و هنرپیشه ها که توی خونه هاشون یه هفته بود مرده بودن و از شدت بوی بدشون شناساییشون کرده بود بشی.
من از وقتی اینجا بودم تنها حسی که بهم دست نداده هیچوقت، حس نبودن توی خونه هست. اون حس من خانواده مو میخوام یا نمیدونم اون خیابونی که هر روز توش راه میرفتم و یا دوستام کوشن؟ همیشه با آدم هست. ولی این همسایه های ما تا اینجا، به درد بخورتر از خیلی از همسایه های ایرانمون بودن. یه بار یادمه تازه اسباب کشی داشتیم میکردیم خونه مون، من انگشتم همیشه حلقه میکردم چون اولا یکی از انگشترام اصلا و ابدا توی انگشت وسطم نمیرفت و مجبور بودم تو انگشت نامزدی و یا حلقه بندازمش و در ثانی اون انگشترو واقعا دوست داشتم. یادمه تو اون گیر و دار بالا بردن وسایل و مرتب کردن خونه، یکی از همسایه ها اومد (خانم بود) برامون چایی اورد (لطف کرد) و اول تمام وجودم رو وارسی کرد، و بعدش فوری پرسید ازدواج کردی؟ گفتم نه! گفت نامزد داری؟ گفتم نه والا، گفت آخه حلقه دستته، گفتم این حلقه توی بقیه انگشتام نمیره. گفت کی داده بهت؟ جواب دادم دوستم، پرسید دوستت پسره؟! گفتم بله، گفت چرا باهات ازدواج نمیکنه؟ خواستم بگم رفته اون دنیا که دیگه داستانو ببندم! یا بگم فعلا ازدواج نمیکنیم ببینیم کیا درباره این حلقه میپرسن تا که همه فضولای کشورو بشناسیم؟! چی میگفتم؟! ساکت موندم. خسته شد و رفت. یعنی هر پسری روی تو اثر گذاشته باید حتما زنش بشی؟ بیچاره مسئوله تو رو بگیره؟ یعنی یه اشتباهی کرد در زندگیت اثر گذاشت باید حتما تا تهش تاوانشو پس بده و تو رو بگیره؟ ایشون فوق لیسانس بود فکر نکنین بی سواد بود و قدیمی. نباید میگفتم پسره، باید میگفتم اینو مادربزرگم داده و تاکید کرده ننه جون از انگشتت درش نیار که الکی یه داستان میساختیم و زار میزدیم دوتایی و خاطرات مرگ مادربزرگ برا هم تعریف میکردیم. توی مترو هم همین بود، همه جا همین بود. اینجام اگه حلقه اون انگشتت کنی ممکنه بپرسن. ولی اگه صمیمی بشن میپرسن. همون دفعه اول که دیدنت نمیپرسن. از سر فضولی نمیپرسن. اینجا هم small talk برقراره ولی بیشتر درباره هوا و نمیدونم بله کفترا آواز میخونن سوال میپرسن.
اینم از منطق همسایه ما در ایران و خارج.
من تا الان، حتی یه بار، یه بار، یه کامنت و یا سوال بی ربط از مردم این کشور دریافت نکردم. خودمم دارم یاد میگیرم ازشون که اگه سرمو با گیوتین ببرن هم سوال خصوصی نپرسم. چون توی خون ما رفته و جزئی از فرهنگ شده پرسیدن سوالای بی ربط. منم دارم این اخلاقو ولی هر روز دارم رو خودم کار میکنم.
دقت کنین، ما ایرانی باشخصیت به درد بخور توی همین کانادا خیلی داریم. شاید توی ایران به هر نحوی پیدا کردن این آدمها سخت بوده یا حالا به هر دلیلی کمتر میشد این آدمها رو دید یا چون همه مون داریم کالچر جدیدو یاد میگیریم برای همینه که میتونیم به حریم خصوصی هم احترام بذاریم. ایرانی بی شخصیت و با همون اخلاقای قدیمی (دروغگو، بدذات و..) هم داریم.

[zilloo]

یک نکته ای که تا اینجا با تصور ذهنی قبلی من هماهنگی داره ، این مسئله است که بنظرم مردم کانادا ، سیاسی نیستند . مسائل روزمره زندگی و هاکی و هوا و گل و گیاه و ورزش و ... برایشان اهمیت بیشتری داره تا انتخابات انتاریو ، شاید راز آرامش و مثبت و خوش اخلاق بودنشان هم همینه .ملت دارند زندگیشون را میکنند ، نه پلاکاردی، نه پمفلتی و حرف و حدیثی ، انگار فقط من طبق عادت قدیم ، دارم حرص میخورم و بال بال میزنم !

[zilloo]

در ادامه پست قبلی این را اضافه کنم که این که به چه کسی رای دادند ، برایم قابل فهم نیست و راستش مطابق تصوراتم هم نبود .

[ghlobe]

در ادامه پست قبلی این را اضافه کنم که این که به چه کسی رای دادند ، برایم قابل فهم نیست و راستش مطابق تصوراتم هم نبود .

بنظر من در حد معقول سیاسی هم هستند، ولی برخلاف امریکایی ها از شلوغ بازی های سیاسی و هیجانات مربوطه اش دوری می کنند. برخلاف انتخابات امریکا که همیشه از اول تا آخرش لجن مالی رقیب است، دوره تبلیغات انتخاباتی در کانادا بیشتر مثل یک مهمانی مودبانه میماند! بشدت از آبروریزی و شعارهای هیجانی و رادیکال گریزان هستند.

انتخابات انتاریو هم که کاملا مطابق پیش بینی ها و روال سنتی کانادا بود. حتی خود کاتلین وین هم چند روز پیش شکست را پذیرفت. در کانادا معمولا قدرت نوبتی از یک حزب به حزب دیگر منتقل میشود و لااقل در انتاریو اکثرا مردم برای دولت استانی حزب متفاوتی نسبت به حزب حاکم فدرال انتخاب می کنند تا یک نوع بالانس قدرت انجام بشود.

[chemistrymaste]

بنظر من در حد معقول سیاسی هم هستند، ولی برخلاف امریکایی ها از شلوغ بازی های سیاسی و هیجانات مربوطه اش دوری می کنند. برخلاف انتخابات امریکا که همیشه از اول تا آخرش لجن مالی رقیب است، دوره تبلیغات انتخاباتی در کانادا بیشتر مثل یک مهمانی مودبانه میماند! بشدت از آبروریزی و شعارهای هیجانی و رادیکال گریزان هستند.

انتخابات انتاریو هم که کاملا مطابق پیش بینی ها و روال سنتی کانادا بود. حتی خود کاتلین وین هم چند روز پیش شکست را پذیرفت. در کانادا معمولا قدرت نوبتی از یک حزب به حزب دیگر منتقل میشود و لااقل در انتاریو اکثرا مردم برای دولت استانی حزب متفاوتی نسبت به حزب حاکم فدرال انتخاب می کنند تا یک نوع بالانس قدرت انجام بشود.

کاملا موافقم که کاناداییا (اونایی که توی کالچر کانادا بزرگ شدن نه الزاما کسانی که اینجا به دنیا اومدن) اونجوری احساساتی عمل نمیکنن و همیشه ریلکسن.
ولی یه دلیلش این میتونه باشه به نظرم که اونها میدونن که کشورشون یهویی تغییرات عجیب غریب نمیکنه هر کسی هم که بیاد شهردار شه پرایم میینیستر بشه و .... وگرنه مطمئن باشین الان ممکن بود تظاهرات وسیع در سطح استانها شاهد میبودیم. اونها میدونن که as long as شهروند کانادا هستن ذره ای از منافعشون مورد تغییر قرار نمیگیره.
بعدم به نظرم خانواده به خانواده فرق داره.
دوست من و خانواده ش (که همه کانادایی هستن و توی کالچر کانادا بزرگ شدن و از نژاد اروپایی هستن) مینیمم هر هفته دو تا پست میذارن نفری (حتی تو مواقع عادی سال که انتخاباتی در کار نیست) و لنگه کفشی چیزی پرت میکنن سمت مسئولین و حتی بیرون فضای مجازی هم عکس العمل نشون میدن. دوستای اونم اینجورین.

[chemistrymaste]

من یه چیزو درک نمیکنم
قبلنا هم البته توی فروم مادران گرامی بهش اشاره کرده بودن
اینکه توی ایران دیدین بچه های زیر 6 سال خیلی وقتا با گریه و زاری و نمیدنم کشون کشون توی خیابون راه میرن یا پدر و مادرشون امکان نداره اینا رو جایی ببرن و اینا گریه نکنن
اوکی قبول ما میگیم فرهنگ و شرایط متفاوته با کانادا
ولی اینجام آخه من بچه های این کاناداییا (وایت ها) رو میبینم که همه مستقل، آروم، محکم، بدون اینکه توجه کسی رو بخوان جلب کنن
بازی میکنن
راه میرن
زندگی میکنن
مادراشون یه بار میگن مثلا امی بیا اینجا
و بچه خیلی محکم و قوی میره با آرامش
این بچه های ایرانیا (یا کشورهای مشابه ایران) که اینجا به دنیا اومدن من میبینمشون گاهی توی خیابون یا توی سوپرمارکت
گاهی وقتا میبینی بچه عینننننن ایران
با گریه زاری
داد زدن
نمیدونم دعوا میخواد توجه جلب کنه یا یه چیزو به اون قیمت به دست میاره.
این تفاوت از کجا میاد؟
اینا که توی یه مهد میرن
من با دوستم گاهی صحبت میکنم و میبینم بچه ش یا بالش میزنه سرش یا داره به صندلیش لگد میزنه یا داره جیغ و داد همینجوری برای تفنن درمیاره از خودش.
واقعا درک نمیکنم این از کجا میاد.
یادمه یه بار قبلنا توی فروم یکی از کاربران مجرب نوشته بود این وایتها چون اکثرشون بریتیش هستن از بچگی بچه با اون سیستم بزرگ شده.
نمیخوام اونجوری فکر کنم
ولی آخه این تفاوت از کجا میاد؟
من اینو توی این یه سال و نیم دیدم چندین بار
و فقط محدود به ایرانیا نیست
میبینی بچه های این وایتها خیلی به آسونی میگن مامی اینو میخوام
یا میخوام اینکارو بکنم
و بعدش با استقلال تمام میره انجام میده
ولی بچه های ما آخ و داد و بیداد و ناله آخرشم هیچی نمیخوان. فقط توجه میخوان.
خیلی عجیبه.
این نکته رو چند سال قبل یکی از مادران هم توی فروم متوجه شده بود ولی من به خودم میگفتم مگه میشه!؟!
یا شاید من در اشتباهم؟
چیکار کنم که بچه منم در آینده اینقدر محکم و قوی بشه؟

[uxmal09]

من یه چیزو درک نمیکنم
قبلنا هم البته توی فروم مادران گرامی بهش اشاره کرده بودن
اینکه توی ایران دیدین بچه های زیر 6 سال خیلی وقتا با گریه و زاری و نمیدنم کشون کشون توی خیاب

ون راه میرن یا پدر و مادرشون امکان نداره اینا رو جایی ببرن و اینا گریه نکنن
اوکی قبول ما میگیم فرهنگ و شرایط متفاوته با کانادا
ولی اینجام آخه من بچه های این کاناداییا (وایت ها) رو میبینم که همه مستقل، آروم، محکم، بدون اینکه توجه کسی رو بخوان جلب کنن
بازی میکنن
راه میرن
زندگی میکنن
مادراشون یه بار میگن مثلا امی بیا اینجا
و بچه خیلی محکم و قوی میره با آرامش
این بچه های ایرانیا (یا کشورهای مشابه ایران) که اینجا به دنیا اومدن من میبینمشون گاهی توی خیابون یا توی سوپرمارکت
گاهی وقتا میبینی بچه عینننننن ایران
با گریه زاری
داد زدن
نمیدونم دعوا میخواد توجه جلب کنه یا یه چیزو به اون قیمت به دست میاره.
این تفاوت از کجا میاد؟
اینا که توی یه مهد میرن
من با دوستم گاهی صحبت میکنم و میبینم بچه ش یا بالش میزنه سرش یا داره به صندلیش لگد میزنه یا داره جیغ و داد همینجوری برای تفنن درمیاره از خودش.
واقعا درک نمیکنم این از کجا میاد.
یادمه یه بار قبلنا توی فروم یکی از کاربران مجرب نوشته بود این وایتها چون اکثرشون بریتیش هستن از بچگی بچه با اون سیستم بزرگ شده.
نمیخوام اونجوری فکر کنم
ولی آخه این تفاوت از کجا میاد؟
من اینو توی این یه سال و نیم دیدم چندین بار
و فقط محدود به ایرانیا نیست
میبینی بچه های این وایتها خیلی به آسونی میگن مامی اینو میخوام
یا میخوام اینکارو بکنم
و بعدش با استقلال تمام میره انجام میده
ولی بچه های ما آخ و داد و بیداد و ناله آخرشم هیچی نمیخوان. فقط توجه میخوان.
خیلی عجیبه.
این نکته رو چند سال قبل یکی از مادران هم توی فروم متوجه شده بود ولی من به خودم میگفتم مگه میشه!؟!
یا شاید من در اشتباهم؟
چیکار کنم که بچه منم در آینده اینقدر محکم و قوی بشه؟

بله درسته. بچه اخلاق و رویه اش را عمدتا از خانواده داره نه محیط بیرون. اخلاق بچه نمود اخلاق و رفتار درون خانواده و تعامل میان پدر و مادر و بستگانه. اتفاقا از طرز رفتار زوج های کانادایی با هم دیگه و بچه هاشون باید درس گرفت (طبیعتا نه همشون)

[chemistrymaste]

بله درسته. بچه اخلاق و رویه اش را عمدتا از خانواده داره نه محیط بیرون. اخلاق بچه نمود اخلاق و رفتار درون خانواده و تعامل میان پدر و مادر و بستگانه. اتفاقا از طرز رفتار زوج های کانادایی با هم دیگه و بچه هاشون باید درس گرفت (طبیعتا نه همشون)

امروز وقتی تو نوبت بودم
اولا که اینو بگم که چه حس خوبی داره که جایی تو نوبت واساده باشی و بقیه رو با پارتی و تلفن و اینا زودتر از تو راه ندن و مطمئن باشی که الان که نوبت تو 5 هست، همون 5 میمونه و یهو 4 نفر پیدا نمیشن بگن ما زنگ زدیم و منشیم یه چشمک بزنه همه رو راه بده تو مثل ایران (چه شرکت مهندسی برادران قادری و شرکا باشه چه بیمارستان پارس). حالا این یه طرف.

در ثانی این مادرا اینقدر قوی با بچه ها رفتار میکنن (خونه ما درست چسبیده بهش یه مهد کودک هست) که آدم میگه بله بیخود نیست این بچه ها (دخترا رو میگم الان) اینقدر قوی و محکم هستن.
اینا هم مشکلات عجیب و غریب دارن که دلیل نداره اینجا بهش اشاره کنم ولی وقتی رفتارای مادرا رو با بچه ها میبینم (وایتها رو) میگم و میبینم یه جوری به اون دختر 4 ساله استقلال داده و قویش کرده که وقتی بهش میگه مثلا امی بریم تو
امی فوری میبینی با آرامش و وقار و اعتماد به نفس میره پیش مامانش واقعا میگم چه خوب!
الان میفهمم چرا بچه دوستم با اینکه کانادا به دنیا اومده و بزرگ شده ولی سر دوستم بالش میزنه! و لگد میزنه بهش!
بله درسته ازینا میشه چیزای زیادی یاد گرفت اخلاقای بدم دارن، ولی در روابط واقعا درست تر از ماها رفتار میکنن و مهم تر از همه من دارم سعی میکنم ازینا یاد بگیرم چطوری در هر شرایطی آرامش داشته باشم.
ما رو نداشتن امکانات و نمیدونم بی پولی و بی کسی بیچاره نکرد و نمیکنه. نداشتن آرامش ولی ضربه میزنه
این کاناداییای وایت رو آدم وقتی به رفتار و اخلاقشون آشنا میشه (باز تایکید میکنم اخلاقای ناجورم دارنا) دیگه یه نفر از سوئیس و آلمان هم میاد اینجا حس میکنی یه آدم جدید وارد کانادا شده. من مدل تربیتی اینا رو واقعا یه سری قسمتهاشو بسیار قبول دارم (با این سن و سالم مثل این 4 ساله ها دارم تلاش میکنم یاد بگیرم میتونین درک کنین که چقدر روم اثر گذاشته تو این یه سال و نیم)

[saba_yh]

دوستان عزیز

خواستم اطلاع بدم به "سازمان خدمات مهاجرتی پزشک مهاجر" به هیچ وجه اعتماد نکنید. اخیرا اقدام به جعل مدارک مهاجرتی کردند و ازشون شکایت هم شده.
توجه کنید که این سازمان هیچ ارتباطی با کانال تلگرامی پزشک مهاجر (که فقط تجربیات رو به اشتراک میذاره) نداره