درستی یا نادرستی تصور ذهنی شما پیش و پس از رفتن به کانادا (فقط کانادا)

[zini_zinparast]

من یه چیزو درک نمیکنم
قبلنا هم البته توی فروم مادران گرامی بهش اشاره کرده بودن
اینکه توی ایران دیدین بچه های زیر 6 سال خیلی وقتا با گریه و زاری و نمیدنم کشون کشون توی خیابون راه میرن یا پدر و مادرشون امکان نداره اینا رو جایی ببرن و اینا گریه نکنن
اوکی قبول ما میگیم فرهنگ و شرایط متفاوته با کانادا
ولی اینجام آخه من بچه های این کاناداییا (وایت ها) رو میبینم که همه مستقل، آروم، محکم، بدون اینکه توجه کسی رو بخوان جلب کنن
بازی میکنن
راه میرن
زندگی میکنن
مادراشون یه بار میگن مثلا امی بیا اینجا
و بچه خیلی محکم و قوی میره با آرامش
این بچه های ایرانیا (یا کشورهای مشابه ایران) که اینجا به دنیا اومدن من میبینمشون گاهی توی خیابون یا توی سوپرمارکت
گاهی وقتا میبینی بچه عینننننن ایران
با گریه زاری
داد زدن
نمیدونم دعوا میخواد توجه جلب کنه یا یه چیزو به اون قیمت به دست میاره.
این تفاوت از کجا میاد؟
اینا که توی یه مهد میرن
من با دوستم گاهی صحبت میکنم و میبینم بچه ش یا بالش میزنه سرش یا داره به صندلیش لگد میزنه یا داره جیغ و داد همینجوری برای تفنن درمیاره از خودش.
واقعا درک نمیکنم این از کجا میاد.
یادمه یه بار قبلنا توی فروم یکی از کاربران مجرب نوشته بود این وایتها چون اکثرشون بریتیش هستن از بچگی بچه با اون سیستم بزرگ شده.
نمیخوام اونجوری فکر کنم
ولی آخه این تفاوت از کجا میاد؟
من اینو توی این یه سال و نیم دیدم چندین بار
و فقط محدود به ایرانیا نیست
میبینی بچه های این وایتها خیلی به آسونی میگن مامی اینو میخوام
یا میخوام اینکارو بکنم
و بعدش با استقلال تمام میره انجام میده
ولی بچه های ما آخ و داد و بیداد و ناله آخرشم هیچی نمیخوان. فقط توجه میخوان.
خیلی عجیبه.
این نکته رو چند سال قبل یکی از مادران هم توی فروم متوجه شده بود ولی من به خودم میگفتم مگه میشه!؟!
یا شاید من در اشتباهم؟
چیکار کنم که بچه منم در آینده اینقدر محکم و قوی بشه؟

اینجا پدر و مادر برای چی باید بچه رو کشون از یک مغازه دور کنند.
اولا هزینه عمده بچه رو که دولت میده. و از این جهت پدر و مادر میگن که بزار پولش رو برای خودش خرج کنم
ثانیا اگر بچه یه اسباب بازی در والمارت یا جای دیگه ببینه و بخواد. میتونه همونجا اینقدر بازی کنه که سیر بشه.
تفاوت در وجود منابع هست وگرنه همین کانادایی ها رو ببریم ایران ممکنه بدتر هم کنند.
نمونه بارزش تفاوت در دو استان اونتاریو و آلبرتا که لازم نیست دوباره بحث رو به اونجا بکشونم

[chemistrymaste]

اینجا پدر و مادر برای چی باید بچه رو کشون از یک مغازه دور کنند.
اولا هزینه عمده بچه رو که دولت میده. و از این جهت پدر و مادر میگن که بزار پولش رو برای خودش خرج کنم
ثانیا اگر بچه یه اسباب بازی در والمارت یا جای دیگه ببینه و بخواد. میتونه همونجا اینقدر بازی کنه که سیر بشه.
تفاوت در وجود منابع هست وگرنه همین کانادایی ها رو ببریم ایران ممکنه بدتر هم کنند.
نمونه بارزش تفاوت در دو استان اونتاریو و آلبرتا که لازم نیست دوباره بحث رو به اونجا بکشونم

من نمونه بارز اگه این کاناداییا رو ببریم ایران بدتر ازینو میکنن رو دو هفته قبل با چشمای خودم از طرف دوستم که یه کانادایی ای هست دیدم.
میتونم مثالشو بذارم اینجا و قضاوت رو بسپرم به بقیه و اونجا یه بار دیگه بهم ثابت شد که آدمی آدمه! فقط اگه از بچگی بهش اطمینان بدی که هیچی تموم نمیشه و خیالت راحت تا آخر عمرت میتونی راحت زندگی کنی، خب دیگه بی خیال میشه!
درباره انتاریو و البرتا دست رو دلم نذارین
مشکلی که یه سری مردم دارن توی انتاریو، اینه که مثل اون دوستمون که میگفت مردم ایران فکر میکنن که یه دنیاس و یه ایران؟ مردم انتاریو هم فکر میکنن یه دنیاس و یه انتاریو!
امروز برای ناهارم رفتم بیرون ازمایشگاه با بچه های بقیه دپارتمان ناهار بخورم، داشتیم با یکی از بچه ها که ونکووریه گپ میزدیم
داشتیم محله های گرون قیمتشو که خونه ها دونه ای سی میلیون دلارن رو درمیاوردیم نگاه میکردیم
یکی از بچه های تورنتو (که خودش دور و بر bridle path میشینه و دوستان انتاریو میدونن اینجا کجاست ) برگشت گفت آره ممکنه ازون خونه ها هم پیدا شه تو ونکوور، گرچه تورنتو خیلی خیلی گرونتره و ونکوور که چیزی نیست!
کلا یه سری ساکنان انتاریو هم "مرگ بر هرجا به جز انتاریو" دارن که البته نوعش نایس کانادایی هست و همزمان با فحش دادن به شما دونات میدن و لبخند میزنن که دلتون نشکنه. یعنی عملا متوجه نمیشی که طرف فحش داد، بس که نایسن.
دومیش اینه که وقتی بچه از اول به دنیا میاد و تو بهش هرچیزی که میخواد و البته به نفعشه میدی، بهش شخصیت میدی، رشد میکنه، امکاناتشو بهش میدی، خب وقتی هیچی کم نداره فکر میکنه اونجایی که هست آخر خوشبختیه. مخصوصا که تضاد طبقاتی هم کمتر دیده میشه توی کانادا نسبت به ایران و هند و states.
من قبل ازین اصلا دقت نمیکردم به این چیزا
بعد ازینکه شما اینا رو گفتین من نشستم دقت کردم و دیدم حق با شماست
ولی خداییش
واسه کسی که از ایران میاد
انتاریو
البرتا
هر جا
بهشت مطلقه
بحث بین انتخاب عالی و عالی تره

من اگه یه روزی بخوام از بدی های انتاریو بگم (در مقایسه با ایران) واقعا چیزی در ذهنم ندارم. همیشه از آدمها خوبی دیدم و فقط دارم تلاش میکنم ازشون یاد بگیرم و این خوبیا رو به خود جامعه برگردونم به امید خدا. هواش عالیه. 4 فصل رو داره، آسمون آبی، بارون های خوشگل. طبیعت بکر و زیبا و جی تی ای شلوغ پلوغ که اگه بخوای میتونی به انتخاب خودت یکیو انتخاب کنی بری تفریح. مردم خوب.

[tuxic]

من یه چیزو درک نمیکنم
قبلنا هم البته توی فروم مادران گرامی بهش اشاره کرده بودن
اینکه توی ایران دیدین بچه های زیر 6 سال خیلی وقتا با گریه و زاری و نمیدنم کشون کشون توی خیابون راه میرن یا پدر و مادرشون امکان نداره اینا رو جایی ببرن و اینا گریه نکنن
اوکی قبول ما میگیم فرهنگ و شرایط متفاوته با کانادا
ولی اینجام آخه من بچه های این کاناداییا (وایت ها) رو میبینم که همه مستقل، آروم، محکم، بدون اینکه توجه کسی رو بخوان جلب کنن
بازی میکنن
راه میرن
زندگی میکنن
مادراشون یه بار میگن مثلا امی بیا اینجا
و بچه خیلی محکم و قوی میره با آرامش
این بچه های ایرانیا (یا کشورهای مشابه ایران) که اینجا به دنیا اومدن من میبینمشون گاهی توی خیابون یا توی سوپرمارکت
گاهی وقتا میبینی بچه عینننننن ایران
با گریه زاری
داد زدن
نمیدونم دعوا میخواد توجه جلب کنه یا یه چیزو به اون قیمت به دست میاره.
این تفاوت از کجا میاد؟
اینا که توی یه مهد میرن
من با دوستم گاهی صحبت میکنم و میبینم بچه ش یا بالش میزنه سرش یا داره به صندلیش لگد میزنه یا داره جیغ و داد همینجوری برای تفنن درمیاره از خودش.
واقعا درک نمیکنم این از کجا میاد.
یادمه یه بار قبلنا توی فروم یکی از کاربران مجرب نوشته بود این وایتها چون اکثرشون بریتیش هستن از بچگی بچه با اون سیستم بزرگ شده.
نمیخوام اونجوری فکر کنم
ولی آخه این تفاوت از کجا میاد؟
من اینو توی این یه سال و نیم دیدم چندین بار
و فقط محدود به ایرانیا نیست
میبینی بچه های این وایتها خیلی به آسونی میگن مامی اینو میخوام
یا میخوام اینکارو بکنم
و بعدش با استقلال تمام میره انجام میده
ولی بچه های ما آخ و داد و بیداد و ناله آخرشم هیچی نمیخوان. فقط توجه میخوان.
خیلی عجیبه.
این نکته رو چند سال قبل یکی از مادران هم توی فروم متوجه شده بود ولی من به خودم میگفتم مگه میشه!؟!
یا شاید من در اشتباهم؟
چیکار کنم که بچه منم در آینده اینقدر محکم و قوی بشه؟

چند وقت پیش توی ایستگاه اتوبوس منتظر بودم دیدم یه خانمی با پوست سبزه اما موی بلوند داره با بچه اش میاد. با خودم گفتم احتمالا هموطن هست، چون قبلن چند مورد شبیه این دیده بودم، بقیه ملیت ها ظاهراً کمتر احساس نیاز می کن وایت به نظر برسن. اتفاقا وقتی رسیدن جلوی ایستگاه بچه یه کم سرعتش بیشتر کرد مامانش به فارسی گفت «مامان ندو می خوری زمین». این جمله کلیدی و مشابه اش (مثلاً آب بازی نکن سرما می خوری) رو بچه های ایرانی داخل خارج مدام از پدر و مادرشون می‌شنون. طبیعتاً نمیشه انتظار داشت بچه خیلی مستقل و قوی در بیاد. یه نکته دیگه هم که روی سلامت روان بچه تأثیر می‌ذاره نوع رابطه والدینشه. اگه والدین دائم مشغول دعوا و جیغ داد باشن بچه هم همینو یاد میگیره. اغلب ما وقتی میایم کانادا خلق و خوی ایرانی مونو هم با خودمون میاریم (که البته طبیعیه). یه بار استادم سر کلاس منو مثال زد به عنوان آدمی که اخماش همیشه تو همه. همه زدن زیر خنده، خنده ای که نشون میداد با استاد موافق هستن.

[chemistrymaste]

چند وقت پیش توی ایستگاه اتوبوس منتظر بودم دیدم یه خانمی با پوست سبزه اما موی بلوند داره با بچه اش میاد. با خودم گفتم احتمالا هموطن هست، چون قبلن چند مورد شبیه این دیده بودم، بقیه ملیت ها ظاهراً کمتر احساس نیاز می کن وایت به نظر برسن. اتفاقا وقتی رسیدن جلوی ایستگاه بچه یه کم سرعتش بیشتر کرد مامانش به فارسی گفت «مامان ندو می خوری زمین». این جمله کلیدی و مشابه اش (مثلاً آب بازی نکن سرما می خوری) رو بچه های ایرانی داخل خارج مدام از پدر و مادرشون می‌شنون. طبیعتاً نمیشه انتظار داشت بچه خیلی مستقل و قوی در بیاد. یه نکته دیگه هم که روی سلامت روان بچه تأثیر می‌ذاره نوع رابطه والدینشه. اگه والدین دائم مشغول دعوا و جیغ داد باشن بچه هم همینو یاد میگیره. اغلب ما وقتی میایم کانادا خلق و خوی ایرانی مونو هم با خودمون میاریم (که البته طبیعیه). یه بار استادم سر کلاس منو مثال زد به عنوان آدمی که اخماش همیشه تو همه. همه زدن زیر خنده، خنده ای که نشون میداد با استاد موافق هستن.

دقیقا به همین شکله.
من قبلنا به اون تبحر نرسیده بودم که از دور هموطنا رو تشخیص بدم ولی دقیقا همینجوره.
هم از نظر کمتر ملل دیگه ای تلاش میکنن اینقدر وایت به نظر برسن، هم کنترل و نظارت شدید به بچه حتی 13 ساله، هم اخما همیشه تو هم بودن.
هم یه چیز دیگه هم هست
مخصوصا بین دخترا این اتفاق گاهی میفته (یا شاید چون دخترم اینو حس میکنم بیشتر، چون خودم سمت دخترای ایرانی بیشتر میرم)
بعضی دخترای ایرانی تا یه دختر ایرانی میبینن فوری اخم میکنن (شاید پسر ایرانی هم ببینن فوری اخم کنن نمیدونم). یعنی اولش اخم میکنن فوری و روشونو میکنن اونور، بعد من فوری لبخندمو ادامه میدم و میرم سمتشون و متوجه میشن که دشمنی ندارم و دوست میشیم. منظورم اینه که حتی بین ما دخترای ایرانی هم شکستن اون مانع و سد گاهی سخت میشه و آدم به آسونی با یه دختر کانادایی میبینی رابطه برقرار میکنه و دوست میشه و تو لحظه های سخت میبینی میتونی دردتو به یه دختر کانادایی بگی و کمکتم میکنه، ولی دختر ایرانی رو حتی اگه بهترین دختر جهان باشه به خاطر اولین قیافه ای که واست گرفته یا به خاطر اعلام انزجارش از ایرانیا (چون ایرانیا اینجا معمولا وقتی با یه ایرانی دوست میشن بهش میگن که خیلی بدن بقیه ایرانیا ) نمیتونی بهش اعتماد کنی. دلیلش رو هنوز کشف نکردم.

[uxmal09]

اینجا پدر و مادر برای چی باید بچه رو کشون از یک مغازه دور کنند.
اولا هزینه عمده بچه رو که دولت میده. و از این جهت پدر و مادر میگن که بزار پولش رو برای خودش خرج کنم
ثانیا اگر بچه یه اسباب بازی در والمارت یا جای دیگه ببینه و بخواد. میتونه همونجا اینقدر بازی کنه که سیر بشه.
تفاوت در وجود منابع هست وگرنه همین کانادایی ها رو ببریم ایران ممکنه بدتر هم کنند.
نمونه بارزش تفاوت در دو استان اونتاریو و آلبرتا که لازم نیست دوباره بحث رو به اونجا بکشونم

ببخشید ولی دولت دقیقا چطوری هزینه عمده بچه رو می ده؟ شما کار بکنید و درآمد معقول داشته باشید چیزی به شما نمی دن. تمام این مزایا برای کسانی است که کار نمی کنند یا درآمد خیلی پایینی دارند.

[gbahrein]

ببخشید ولی دولت دقیقا چطوری هزینه عمده بچه رو می ده؟ شما کار بکنید و درآمد معقول داشته باشید چیزی به شما نمی دن. تمام این مزایا برای کسانی است که کار نمی کنند یا درآمد خیلی پایینی دارند.

فکر کنم منظورشون همون دسته از افراد با درآمد زیر سقف شمول بنفیتهاست. به هرحال کسی که درآمد متوسط و بالایی دارد نیازی به این کمکهای دولتی هم ندارد و البته که با داشتن کار معمول هم به مراتب می توان سطح رفاه بالاتری را نسبت به کشورهای جهان سوم انتظار داشت. مشکل اینجاست که در ایران همین بچه های از قشر درآمد پایین در مقایسه از اینگونه ساپورتها بهره ای نمیبرند. بخشی از آن مطلب نیز شامل تفاوتهای فرهنگی است. اینکه بچه ای در داخل مغازه های اسباب بازی فروشی ایران بخواهد دست به اسباب بازی بزند با چه واکنشی مواجه میشود و مقایسه آن با نحوه برخورد فروشگاهها با بخش اسباب بازیهای کودکان خود به اندازه کافی گویاست. نکته بحث اینجاست که همین فروشنده مغازه ایرانی اگر مهاجرت کرده باشد، در همین وب سایتها از اهمیت احترام به حقوق مشتری و به ویژه کودکان و تفاوت ایران و کانادا، مطلبها خواهد نوشت . مساله در جو فرهنگی محیط اطراف و تاثیری است که در رفتارهای اجتماعی افراد در درازمدت خواهد گذاشت....

[uxmal09]

فکر کنم منظورشون همون دسته از افراد با درآمد زیر سقف شمول بنفیتهاست. به هرحال کسی که درآمد متوسط و بالایی دارد نیازی به این کمکهای دولتی هم ندارد و البته که با داشتن کار معمول هم به مراتب می توان سطح رفاه بالاتری را نسبت به کشورهای جهان سوم انتظار داشت. مشکل اینجاست که در ایران همین بچه های از قشر درآمد پایین در مقایسه از اینگونه ساپورتها بهره ای نمیبرند. بخشی از آن مطلب نیز شامل تفاوتهای فرهنگی است. اینکه بچه ای در داخل مغازه های اسباب بازی فروشی ایران بخواهد دست به اسباب بازی بزند با چه واکنشی مواجه میشود و مقایسه آن با نحوه برخورد فروشگاهها با بخش اسباب بازیهای کودکان خود به اندازه کافی گویاست. نکته بحث اینجاست که همین فروشنده مغازه ایرانی اگر مهاجرت کرده باشد، در همین وب سایتها از اهمیت احترام به حقوق مشتری و به ویژه کودکان و تفاوت ایران و کانادا، مطلبها خواهد نوشت . مساله در جو فرهنگی محیط اطراف و تاثیری است که در رفتارهای اجتماعی افراد در درازمدت خواهد گذاشت....

فرمایش شما متین اما این برداشت نادرست در میان بسیاری از هموطنان، علی الخصوص عزیرانی که در کانادا زندگی نمی کنند وجود داره که دولت مخارج کودکان و مخارج زندگی و آموزش و کاریابی والدین را به نوعی تأمین می کنه و همین یکی از عوامل انگیزش برای نقل مکان به کاناداست که خب چنین چیزی صحت نداره. دولت هزینه بهداشت و تحصیلات پایه را تأمین و به فراخور حال افراد به اونها کمک می کنه اما به واقع طبقه متوسط به بالا یا چیزی از دولت دریافت نمی کنند یا دریافتی اونها حداقل هست.

[zini_zinparast]

ببخشید ولی دولت دقیقا چطوری هزینه عمده بچه رو می ده؟ شما کار بکنید و درآمد معقول داشته باشید چیزی به شما نمی دن. تمام این مزایا برای کسانی است که کار نمی کنند یا درآمد خیلی پایینی دارند.

خوب شما اگر درآمد بالا داشته باشید برای چی نباید برای بچه امکانات فراهم کنید؟ اگر هم که ندارید دولت هزینه رو میده

[uxmal09]

خوب شما اگر درآمد بالا داشته باشید برای چی نباید برای بچه امکانات فراهم کنید؟ اگر هم که ندارید دولت هزینه رو میده

چه ربطی داره؟؟؟ شما گفتید "هزینه عمده بچه را که دولت می ده ...." منم گفتم اصلا چنین چیزی نیست که دولت حتما پولی بابت بچه به شما بده.

[mina7]

چند وقت پیش توی ایستگاه اتوبوس منتظر بودم دیدم یه خانمی با پوست سبزه اما موی بلوند داره با بچه اش میاد. با خودم گفتم احتمالا هموطن هست، چون قبلن چند مورد شبیه این دیده بودم، بقیه ملیت ها ظاهراً کمتر احساس نیاز می کن وایت به نظر برسن. اتفاقا وقتی رسیدن جلوی ایستگاه بچه یه کم سرعتش بیشتر کرد مامانش به فارسی گفت «مامان ندو می خوری زمین». این جمله کلیدی و مشابه اش (مثلاً آب بازی نکن سرما می خوری) رو بچه های ایرانی داخل خارج مدام از پدر و مادرشون می‌شنون. طبیعتاً نمیشه انتظار داشت بچه خیلی مستقل و قوی در بیاد. یه نکته دیگه هم که روی سلامت روان بچه تأثیر می‌ذاره نوع رابطه والدینشه. اگه والدین دائم مشغول دعوا و جیغ داد باشن بچه هم همینو یاد میگیره. اغلب ما وقتی میایم کانادا خلق و خوی ایرانی مونو هم با خودمون میاریم (که البته طبیعیه). یه بار استادم سر کلاس منو مثال زد به عنوان آدمی که اخماش همیشه تو همه. همه زدن زیر خنده، خنده ای که نشون میداد با استاد موافق هستن.

اینهمه وایت‌هایی که موهاشون رو صورتی و های لایت و قهوه ای می کنن چرا فکر نمی کنیم نیاز دارن صورتی و دورنگ و اینا به نظر بیان؟ البته در مجموع قبول دارم که نحوه ی بزرگ شدن و فرهنگ رفتاری اینها مزایای زیادی به مدل ما و خیلی ملیت‌های دیگه داره. ولی آیا رواج بیش از حد گیر دادن به ملت خودمون هم نوعی از بلاند مسخی نیست؟