من به شخصه خیلی میبینم که ما ایرانیها موقعی که ایران هستیم خیلی به هم کمک میکنیم که اپلای کنیم برای ادامه تحصیل یا مهاجرت و در این رابطه اطلاعات خودمون رو خیلی خوب در اختیار هم قرار میدیم. به نظرتون چطور میشه این حس رو بعد رسیدن به کشور خارجی نگهداشت و این دوستی ها رو زنده کرد. این سوالم رو از این جهت میپرسم که خیلی از ایرانی های خارج از کشور در پیدا کردن دوستان ایرانی که بتونن ازش کمک بگیرن یا لااقل اطلاعات محلیشون رو به اشتراک بذارن گلایه میکنن و به نوعی این تصور هست که بهتره از جمع ایرانی ها دور باشی تا راحتتر باشی. در صورتیکه این همون ایرانیه که برای کوچکترین مساله به هموطن خودش کمک میکنه تا بهترین انتخاب رو برای مهاجرت یا ادامه تحصیل داشته باشه.
به نظر میاد در اغلب موارد ماها برای قبل اپلای یا مهاجرت دور هم هستیم ولی بعدش همدیگه رو ول میکنیم که همین باعث میشه خیلی ها اینجاها بیشتر احساس تنهایی بکنن. اینو من از خیلی از دوستان که آمریکا و کانادا و اروپا و استرالیا هستن شنیدم و خودم دیدم.
چه راه هایی رو پیشنهاد میکنید که بهتر بشه در خارج از کشور هم با هموطنان رابطه خوبی داشت.