تجربه های ورود به تخصص پزشکی در ایالات متحده

[eliiiiii]

خنده دار نشد! انجام هر کدام یک انسان کامل را تا سرحد فرسودگی میبره حالا شما میخوای دوتاشو با هم انجام بدی؟
برای معادل کردن مدرک داروسازی باید لایسنس بگیرید و اجازه کار داروسازی به اون معنایی که در ایران هست مثلا داشتن داروخونه و .... حدودا 2 سال امتحان مداوم داره و خرج کردن از جیب برای تمام هزینه ها. التبه به شرط قبولی در تمام امتحانات گفتم .
امکان انجامش رو باید دید اصلا قوانیت امریکا به شما این اجازه رو میده وقتی دارید در شاخه بالینی داروسازی کار میکنید(این خودش داستان داره و به این نیم خطی که من نوشتم ختم نمیشه توی فروم هست کامل بخونید حوابشو پیدا میکنید)
اینقدر علاقه به پزشکی دارید خب همین ایران بخونید قبول بشید یا از یکی از کشورهایی که راحت پذیرش میدن پذیرش بگیرید.
معدل مدرک داروسازیتون چنده؟ اگر بالاست میتونید برید آلمان پزشکی بخونید.(یعنی مثلا 19 به بالا) امریکا حتما باید پول داشته باشید و اون امتحان رو قبول بشید غیر از اون راهی نداره.

من مدت هاست دارم به پزشکی و شرایطش تو ایران فکر میکنم ، با سازمان سنجش مکاتبه داشتم و دارم ، چون داروسازی خوندم یه سری محدودیت ها برای کنکور مجدد وجود داره ، ولی باز هم میشه تو ایراگ خوند
مشکل اصلی من اینه که وقتی اومدم داروسازی به داروسازی علاقه داشتم و اینده ی بلندی روبرای خودم میدیدم ولی تو دانشگاه غیر از سرخوردگی برای من هیچی نداشت ، اون چیزی که من انتظار داشتم با اون واقعیت موضوع خیلی تفاوت داشت ، این درس خوندن شش ساله منو ارضا نکرد ، الان تصمیم دارم برای اینکه از زندگی راضی بشم برم تو رشته پزشکی، تو ایران خونون هم برام امکان پذیره و حتی من صحبت کردم قبل علوم پایه فقط یه ترم میخونم ، ولی میترسم
میترسم وارد این رشته بشم بعد پنج شش سال دوباره همین سرخوردگی ، دوباره همین فکرایی که منو دیوانه میکنه
فقط میخوام برم یه جایی از درس خوندن لذت ببرم ،

[new_helix]

البته من هنوز کشور خاصی رو مشخصا تو ذهنم نیست
، فعلا دنبال اینم که ببینم اصلا این کار شدنی هست یا نه ؟ ازلحاظ مکان هم دنبال کشوری هم که از لحاظ علمی سطح خیلی خوبی داشته باشه و دو اینکه مهاجر پذیر باشه
چون من یه ادمی با عقاید مذهبی ام و دنبال اینمکه کشوری که میرم شرایط ظاهر منو بپذیرن
اگر کشور خاصی رو میشناسید ممنون میشم معرفی کنید

البته این پستها دیگه داره از موضوع اصلی تاپیک خارج میشه. ولی به صورت کلی پزشکی خودندن در آمریکا همون شرایطش هست که عرض کردم.
آلمان هم میتونید به شرط ارایه مدرک زبان و اگر معدلتون بالاست در داروسازی با همونم میتونید اقدم کنید. ایتالیا هم آمون داره اگر بتونید قبول بشید. روسیه و بلاروس و مجارستان و هلند و لهستان هم شهریه دارند . هند هم شهریه خیلیییی زیاد داره نزدیک به همون آمریکا. ولی مشکلات ورود به پزشکی در آمریکا دیگه نداره. ببینید کدوم با شرایط شما سازگاره همونو اقدام کنید.
از نظر ظاهر هم غیر از بخشهایی از اروپا جایی نژاد پرستی به اون صورت غلیظی که در رسانه های ایران نشون داده میشه نیست. شما با کسی کاری نداشته باش کسی با شما کاری نداره.
من در یک سفری فردی با چهره ای به صورت ریش تا زیر سینه/دشداشه سفید و سایر مخلفات جلوم نشسته بود پرواز هم مدت زمانش طولانی بود ایشون فکر کنم دمدمای غروب بود اکثرا هم مسافران خسته و خواب آلود(طبیعتا 99% مسافران مسیحی بودند) با صدای بسیار گوش خراش شروع کرد به اذان گفتن بین زمین و آسمون به اون هیبت البته حدس میزنم الان کجاست. ولی کلا میگم از این تیپ رفتارها کسی نداشته باشه در اکثر کشورها کاری به کار شما هم ندارند. فقط ممکنه این مسایل اخیر یه مقدار تاثیر گذاشته باشه که دوستان مطلع تر و با سابقه میتونند بهتر راهنمایی کنند. این سوالات جاش توی تاپیک هایی مثل مشاهدات و شرایط زندگی در کشور X یا y هست و بهتر میتونید به جواب برسید.

[new_helix]

من مدت هاست دارم به پزشکی و شرایطش تو ایران فکر میکنم ، با سازمان سنجش مکاتبه داشتم و دارم ، چون داروسازی خوندم یه سری محدودیت ها برای کنکور مجدد وجود داره ، ولی باز هم میشه تو ایراگ خوند
مشکل اصلی من اینه که وقتی اومدم داروسازی به داروسازی علاقه داشتم و اینده ی بلندی روبرای خودم میدیدم ولی تو دانشگاه غیر از سرخوردگی برای من هیچی نداشت ، اون چیزی که من انتظار داشتم با اون واقعیت موضوع خیلی تفاوت داشت ، این درس خوندن شش ساله منو ارضا نکرد ، الان تصمیم دارم برای اینکه از زندگی راضی بشم برم تو رشته پزشکی، تو ایران خونون هم برام امکان پذیره و حتی من صحبت کردم قبل علوم پایه فقط یه ترم میخونم ، ولی میترسم
میترسم وارد این رشته بشم بعد پنج شش سال دوباره همین سرخوردگی ، دوباره همین فکرایی که منو دیوانه میکنه
فقط میخوام برم یه جایی از درس خوندن لذت ببرم ،

محدودیتتون فقط اینه که باید شهریه بدید و فکر میکنم اگر مدرکتون ارشد یا دکترا محسوب بشه فقط بتونید توی واحدهای بین الملل و آزاد تحصیل کنید حتی با همون شهریه.(اگر لیسانس بودید میتونستید با شهریه خیلی کم مثلا ترمی 3 تومن تا 6 تومن توی سراسری بخونید)
بسته به هدفتون هست دارو یا پزشکی یا دندون اینا همش ربط داره به وضعیت و هدفگذاریتون و واقعا بازم ممکنه در هشت سال پزشکی این شرایط براتون رقم بخوره مثلا از کجا معلوم بتونید سختی های طرح و ..... هم بعد از عمومی و هم تخصص در مناطق دورافتاده و ... رو تحمل کنید؟ اینا رو با خودتون روشن کنید.
الان هم شروع کنید به احتمال فراوان بتونید قبول بشید توی همون بین الملل ها که طبیعتا هم دردسرش کمتر از این کشورهایی هست که گفتم(غیر از آمریکا و البته کانادا با شرایط سختتر!) هم روند مدرک گرفتن بهتر هست از نظر علمی هم که تفاوت زیادی ندارند.
درس خوندن و لذت بردن ازش به نظر من توی محیطهای علمی ایران هم مخصوصا برای رشته های پزشکی و .... کاملا ممکن هست و خوب . خارج هم همینطور بسته به شرایط فرد هست. و هرکسی لذت از زندگی و درس رو یه طوری معنی میکنه.
الان من واقعا برخی تاپیک های اروپا رو میخونم خندم میگیره از توجیهات برخی دوستان که دیگه هیچی نیست بهش گیر بدن به هوای تمیز و ترافیک کم و آرامش برخی شهرهای اروپایی ایراد میگیرن و خیلی مشتاقم بدونم سطح زندگی اینا توی ایران چطوری بوده که الان از وضعیت اروپا اینطور ابراز نارضایتی میکنند یا خوابگاه دانشگاهشون توی ایران چطور بوده که از خوابگاههای به اون کیفیت ناراضی هستند واقعا یکی از سوالای ذهنی لا ینحل من همینه.

[ordibeheshtiii]

من دانشجوی پزشکی هستم و سابقه کارهای تحقیقاتی هم دارم.میخواستم بدونم پزشک ها هم میتونند funded research fellowship بگیرند؟و شرایطش چیه؟
ممنون

[new_helix]

من دانشجوی پزشکی هستم و سابقه کارهای تحقیقاتی هم دارم.میخواستم بدونم پزشک ها هم میتونند funded research fellowship بگیرند؟و شرایطش چیه؟
ممنون

اگر وارد فیلدهای علوم پایه و PHD بشن بله ولی اگر منظورتون برای تخصص هست خیر رشته پزشکی فاندی نداره.!

[sinamed]

من دانشجوی پزشکی هستم و سابقه کارهای تحقیقاتی هم دارم.میخواستم بدونم پزشک ها هم میتونند funded research fellowship بگیرند؟و شرایطش چیه؟
ممنون

سلام
در كدام دانشگاه درس ميخونيد؟ سابقه پژوهشى شما در كدوم فيلد هست؟ به چه تخصصى علاقه داريد؟

[ordibeheshtiii]

سلام
در كدام دانشگاه درس ميخونيد؟ سابقه پژوهشى شما در كدوم فيلد هست؟ به چه تخصصى علاقه داريد؟

دانشگاه تهران، ایمونولوزی، internal medicine

[sinamed]

اولا به شما توصيه ميكنم حتما در مطالعات دكتر آقامحمدى و دكتر نيما رضايى در مركز طبى اطفال مشاركت كنيد. اين دو شخص، افراد شناخته شده اى در حيطه ايمونولوژى هستند و سفارش اونها (recommendation) ميتونه كمك بزرگى به شما بكنه.
ثانيا عجله نكنيد. تا پايان تحصيل تمركز كنيد بر چهار چيز :
١- فراگيرى تكنيك هاى آزمايشگاهى (پى سى آر، مطالعات مولكولى و تكنيك هاى مطالعات ايمونولوژيك) - نترسيد! اين مهارت ها باعث نخواهند شد كه شما آزمايشگاهى بمانيد. اين مهارت ها نياز شماست براى پيدا كردن پوزيشن خوب بعنوان پست داك.
٢- مشاركت در مطالعات افرادى كه ذكر كردم . قطعا سفارش اين افراد به شما كمك خواهد كرد.
٣- حتما سعى كنيد حداقل دو مقاله بين المللى تا پايان تحصيل داشته باشيد.
٤- تكليف خودتون رو از همين الان روشن كنيد. اگر حتما رفتنى هستيد، شك نكنيد و شروع كنيد براى خوندن يو اس ام ال اى. اصلا زود نيست.

بازهم اگر موردى بود در حد توان در خدمتم

[new_helix]

اولا به شما توصيه ميكنم حتما در مطالعات دكتر آقامحمدى و دكتر نيما رضايى در مركز طبى اطفال مشاركت كنيد. اين دو شخص، افراد شناخته شده اى در حيطه ايمونولوژى هستند و سفارش اونها (recommendation) ميتونه كمك بزرگى به شما بكنه.
ثانيا عجله نكنيد. تا پايان تحصيل تمركز كنيد بر چهار چيز :
١- فراگيرى تكنيك هاى آزمايشگاهى (پى سى آر، مطالعات مولكولى و تكنيك هاى مطالعات ايمونولوژيك) - نترسيد! اين مهارت ها باعث نخواهند شد كه شما آزمايشگاهى بمانيد. اين مهارت ها نياز شماست براى پيدا كردن پوزيشن خوب بعنوان پست داك.
٢- مشاركت در مطالعات افرادى كه ذكر كردم . قطعا سفارش اين افراد به شما كمك خواهد كرد.
٣- حتما سعى كنيد حداقل دو مقاله بين المللى تا پايان تحصيل داشته باشيد.
٤- تكليف خودتون رو از همين الان روشن كنيد. اگر حتما رفتنى هستيد، شك نكنيد و شروع كنيد براى خوندن يو اس ام ال اى. اصلا زود نيست.

بازهم اگر موردى بود در حد توان در خدمتم

ریکام از اساتید پزشکی ایران به هیچ دردی نمیخوره دوست عزیز . این افراد در دنیای علمی اصلا از جایگاهی برخوردار نیستند و جامعه پزشکی آمریکا این افرادی که در ایران خیلی خودشونو تحویل میگرند اصلا نمیشناسه.چون ارتباطی نیست. (فقط در ایران بیخود بیجهت خودشونو تحویل میگیرند جالبه من برای یکی از اساتید پزشکی در آمریکا تعریف میکردم که فلان دکتر معروف در تهران "دکتر نیلفروش" خودش عملهای کاشت مو رو انجام نمیده و دستیار داره چشماش از حدقه اومد بیرون گفت بیمارا چطور این توهین رو قبول میکنند؟؟؟؟ ) (حالا تصور کنید چنین فردی بخواد ریکام بده ریکامش چه ارزشی میتونه داشته باشه)

[sinamed]

ریکام از اساتید پزشکی ایران به هیچ دردی نمیخوره دوست عزیز . این افراد در دنیای علمی اصلا از جایگاهی برخوردار نیستند و جامعه پزشکی آمریکا این افرادی که در ایران خیلی خودشونو تحویل میگرند اصلا نمیشناسه.چون ارتباطی نیست. (فقط در ایران بیخود بیجهت خودشونو تحویل میگیرند جالبه من برای یکی از اساتید پزشکی در آمریکا تعریف میکردم که فلان دکتر معروف در تهران "دکتر نیلفروش" خودش عملهای کاشت مو رو انجام نمیده و دستیار داره چشماش از حدقه اومد بیرون گفت بیمارا چطور این توهین رو قبول میکنند؟؟؟؟ ) (حالا تصور کنید چنین فردی بخواد ریکام بده ریکامش چه ارزشی میتونه داشته باشه)

دوست عزيز
اولا ايشون پرسيدند كه چطور ميتونن پوزيشن رو پيدا كنند من هم راهى كه رفتم بعلاوه نقاط ضعفى كه داشتم (و بهتر بود اونهارو اصلاح ميكردم) به ايشون توصيه كردم.

ثانيا من سراغ ندارم (اقلا در همه ى درخواست هايى كه فرستادم و منجر به مصاحبه شده ) كه از من ريكام نخواسته باشند. من موقعيتي از يكي از بالاترين سطوح پژوهش سلامت در امريكا (NIH) داشتم و استاد مربوطه بعد از مصاحبه از طريق اسكايپ و بررسى سى وى من، در ايميلى از من خواست كه نامه هاى ريكام براش ارسال بشه.
تازه بعد از دريافت اون نامه ها بود كه ايشون من رو به مسئول امور پژوهشگران خارجى معرفى كرد تا كار پذيرشم رو انجام بده (بماند كه بعدا بدليل مسايلى از اون پوزيشن صرف نظر كردم).

ثالثا من استادى رو به ايشون معرفى كردم كه در سال ٢٠١٣ اسم ايشون در ٢٠٠ مقاله ISI منتشر شده و ايشون نويسنده ى سه كتاب از انتشارات اسپرينگر هستند.
من حرف سياسى و قومى و قبيله اى بلد نيستم بزنم. شخصى بنام نيلفروش هم فقط در برنامه ى به خانه برميگرديم ديدم نه در مقاله و كتاب!

راجع به بقيه اساتيد هم تا كسى رو نشناسم نميتونم نظرى بدم.