صفحه 4 از 52 نخستنخست 1234567891011121314 ... آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 31 تا 40 , از مجموع 515

موضوع: تجربه های ورود به تخصص پزشکی در ایالات متحده

  1. #31

    پیش فرض پاسخ : تجربه های ورود به تخصص پزشکی در ایالات متحده

    نقل قول نوشته اصلی توسط erfan1985 نمایش پست ها
    اگر کسی سوابق تحصیلی خوب نداره..... مثلا معدل کم، طولانی شدن تحصیل و .. که خیلی شایع هست.....چه راهکاری توصیه میشه؟ آیا اصلا میتونن به usmle و رزیدنتی امریکا فکر کنن؟
    معدل به طور کلی خیلی تعیین کننده نیست. به این دلیل پروگرم دیرکتور ها، معیار دقیقی برای مقایسه ش ندارند. مثلا نمی دانند متوسط معدل سال فارغ التحصیلی شما چه بوده. یا اینکه بالاترین معدل چند بوده است. بنابراین اگر خودتان ننویسید که مثلا شاگرد اول بوده اید (اگر نبودید ادعای دروغ نکنید، می تواند برایتان بسیار سنگین تمام بشود)، آنها هیچ نظری ندارند. اما معدل به نظر شخصی من چیز دیگری به شما می گوید: اگر معدل کلی تان را به معدل بالینی(اینترنی) و مابقی اوقات تقسیم بکنید، محک تقریبی به شما از دو چیز می دهد: اولی به شما می گوید که اتیکت بالینی شما چطور بوده و آیا علی رغم همه دشواری های طبابت در ایران توانسته اید نظر مساعد پزشکان ارشد تان را جلب بکنید یا نه. دومی هم به شما می گوید پایه علمی تان چگونه است. کاملا متوجه بی عدالتی ها و امتحانات نامربوط به متون تخصصی و دیگر ایرادات موجود هستم. منتها اینها برای همه بوده است. اگر موفق شده اید با وجود اینها باز هم معدل خوبی داشته باشید، می توانید دست کم خودتان مطمئن باشید که برای بازخوانی مطالب و آمادگی برای امتحان ها دشواری کمتری دارید.
    طولانی شدن تحصیل ظاهرا موضوع حساس تری است. فکر می کنم یک ترم ۶ ماهه را زیاد نگاه نمی کنند ولی وقتی سال فارغ التحصیلی تان مثلا یکی دو سال عقب تر از چیزی ست که باید باشد، معمولا ابرو ها بالا می رود. در هر صورت، سعی کنید صادق باشید. تنها چیزی که هرگز قابل ترمیم نیست، اعتماد است. اگر مشکلات شخصی داشته اید توضیح بدهید. اگر مشکلات خانوادگی یا سپری کردن دوره ای از زندگی در جای دیگری بوده حتما توضیح بدهید.

    با تمام این حرف ها، یک چیز را فراموش نکنید: غیرممکن وجود ندارد. منظورم این نیست که بی توجه به کاستی های رزومه تان، امیدهای غیرمعقول داشته باشید. بلکه منظورم این است که می بایست به گزینه های دیگر فکر بکنید. اگر انگیزه مهاجرت به قدر کافی در شما قوی باشد، حتی گزینه هایی که در نگاه اول برایتان دل چسب نیستند، با اندکی سبک و سنگین کردن، ممکن است مطلوب به نظر بیایند. همانطور که نوشتم در رشته های IMG friendly تر و مراکز حاشیه ای تر آموزشی، سالیانه هزاران خارجی مچ می شوند که همین دست مشکلات را دارند.

  2. #32

    پیش فرض منابع مفید

    با دقت در نوع سئوالات تصور می کنم بیشتر مطالبی که مصرف عمومی داشته را نوشته ام. سعی می کنم در این پست یک اشاره به رقابتی بودن رشته ها، اثر جغرافیا بر مچ شدن و همینطور منابع اطلاعاتی مفید بکنم و بعد هم در صورتی که پرسش های دیگری باقی ماند، خوشحال می شوم که پاسخ بدهم.

    رشته های تخصصی در ایالات متحده تا آنجا که می دانم متنوع تر از ایران هستند. لیستی از رشته ها را می توانید اینجا مشاهده بکنید: https://freida.ama-assn.org/Freida/u...y&pageNumber=2 این وب سایت همینطور یک زبانه دیگر برای Combined residencies دارد که به شما لیست تخصص هایی که با گذراندن آن شما در دو رشته تخصص می گیرید را نشان می دهد: https://freida.ama-assn.org/Freida/u...y&pageNumber=2 رشته های ترکیبی، متقاضی کمتری دارند چون تعداد سالهای بیشتری بایستی در آموزش بمانید ولی به همین ترتیب، پوزیشن های کمتری هم دارند. فوق تخصص ها هم اینجا قابل مشاهده است: https://freida.ama-assn.org/Freida/u...y&pageNumber=2 این پرتال FREIDA بسیار جامع است و تمام رشته های تخصصی را به شما نشان می دهد و می توانید بر اساس هر رشته، تمام پروگرم های داخل ایالات متحده را سرچ بکنید. از این نظر، یک Residency Directory مستر است.

    وب سایت ECFMG هم گزارش سالیانه آماده می کند که در اینجا قابل دسترس است : http://www.ecfmg.org/about/annual-report.html آخرین گزارش مربوط به سال ۲۰۱۱ است. این گزارش طبیعتا تمرکز بسیار بیشتری بر دانشجویان فارغ التحصیل خارجی دارد.

    بالاخره وب سایت NRMP هم در بخش اطلاعات ش : http://www.nrmp.org/data/index.html یک سری اطلاعات ذیقیمتی در اختیار شما می گذارد به خصوص یکی که آمار و ارقام مچ سالیانه هست و دیگری، نتیجه پژوهش های این سازمان است که از پرسشنامه های ارسالی برای پروگرم دیرکتور ها نتیجه می شود.

    خوب حالا که همه این منابع را یک جا معرفی کردم، بایستی بگویم برای اینکه بدانید رشته مورد علاقه تان (یا رشته ای که فکر می کنید شانس بیشتری در پذیرش دارید) چگونه است، می توانید با کمی کار کارآگاهی، به نتایج نسبتا دقیقی برسید. اگر آمار و تحقیق آشنا باشید، این کار حتی سرگرمی بسیار جالبی است البته می تواند بالقوه دپرس کننده هم باشد.
    به طور کلی، هر تخصص، نسبت به فارغ التحصیلان خارجی متفاوت است. اگر به پرتال FREIDA بروید و بروی یک تخصص، مثلا ارتوپدی کلیک بکنید می بینید که در این رشته، ۱۵۳ پروگرم تایید شده برای آموزش وجود دارد که برای دوره ۵ ساله پذیرش می کنند. در این رشته در سال ۲۰۱۱، ۳۴۷۰ نفر رزیدنت یا فلو وجود دارد که از این میان تنها حدود ۲.۵٪ درصد شان فارغ التحصیل دانشگاه خارجی هستند (دقت بکنید که این دقیقا به معنای گروه شما نیست، امریکایی هایی که برای سبک کردن هزینه تحصیل یا به دلیل عدم موفقیت در گرفتن پذیرش در مدرسه پزشکی به خارج از کشور برای تحصیل می روند هم جزو این گروه هستند). اما با کمی دقت می توانید کیفیات رزیدنتی را هم سر در بیاورید. مثلا در این رشته کمتر از ۱۳ درصد از رزیدنت ها خانم هستند. متوسط ساعات کار هفتگی ۷۰ ساعت است و ۳ هفته تعطیلات دارید.
    https://freida.ama-assn.org/Freida/u...0&pageNumber=2
    برای مقایسه، رشته نورلوژوی ۱۲۷ پروگرم آموزشی دارد و دوره آموزشی ۳ یا ۴ ساله است. اما چهل درصد رزیدنت ها و فلوهای فعال، فارغ التحصیل دانشگاه های خارج هستند و ۴۰ درصد شان خانم هستند. متوسط ساعات هفتگی کار ۶۴ ساعت هست و اندکی حقوق بیشتر و نصف هفته بیشتر مرخصی دارد.
    https://freida.ama-assn.org/Freida/u...0&pageNumber=2

    فقط دقت بکنید که اینها «میانگین» ها هستند یعنی شما می توانید پروگرم نورولوژی پیدا بکنید که حتی یک فارغ التحصیل خارجی هم نگرفته باشد. در تفسیر آمار، دقت فراوان لازم است.

    در گزارش NRMP می بینید که از سال ۲۰۰۰ تا به اکنون، با اینکه تعداد پوزیشن ها افزایش نیافته، اما رشد متقاضی را دایما شاهد هستیم: http://www.nrmp.org/data/main.jpg
    در گزارش ECFMG می بینیم که از ایران حدود ۲۰۲ نفر در ۲۰۱۱، ECFMG certificate گرفته اند که با توجه که بدون آن نمی شود وارد تخصص شد می شود نتیجه گرفت پذیرش ایرانیان در این سال از این رقم بیشتر نبوده است. http://www.ecfmg.org/resources/ECFMG...ual-report.pdf همچنین این گزارش نشان می دهد با اینکه نرخ قبولی برای فارغ التحصیلان خارجی بیشتر است اما نمره های امریکایی ها بالاتر است. به دلایل قابل فهم تحریم های خودخواسته، ایرانیان حتی در لیست ۱۰ کشور صادر کننده پزشک به ایران نیستند. بالاترین مربوط به هندوستان و بعد پاکستان است. تسلط بیشتر آنها به زبان انگلیسی عامل موفقیت شان احتمالا هست. با این حال به دلیل رونق اقتصادی هند در مقایسه با امریکا، در سالهای اخیر نرخ متقاضیان هندی کاهش چشم گیر داشته. در سال ۲۰۱۱، ERAS توکن به ۲۱ هزار فارغ التحصیل خارجی داده ولی ۳ هزار نفر اصلا حتی یک پروگرم را هم انتخاب نکرده اند. در مرحله بعدی با تکیه بر تعداد ویزاهای J1 Alien Physician درخواستی می بینیم که هند همچنان پیشتاز است ولی کانادا سالانه ۹۰۲ نفر را برای آموزش به ایالات متحده می فرستد. ایالت نیویورک۱۲۲۷ نفر با این ویزا دارد و میشیگان بعدی ست. پنسیلوانیا در رده هفتم است. نیمی از صاحبان ویزا در رشته داخلی هستند. ۱۱در اطفال. پزشکی خانواده، جراحی عمومی و روانپزشکی رشته های بعدی هستند که هر کدام نزدیک به ۶درصد را دارا هستند. با وجود اینکه ایرانی ها سالانه به مقدار بسیار کمی وارد می شوند، با این حال در میان پزشکان فعال در ایالات متحده بر اساس تابعیت بوده اند، ایران با ۴۱۰۰ نفر جزو ده تای اول هست. در این بخش، هند با ۴۲ هزار و امریکا با ۳۸ هزار اول و دوم هستند. اما در تقسیم بندی بر اساس مدرسه پزشکی محل فارغ التحصیلی ایران دیگر در لیست نیست. در چارت دیگری می بینیم که میزان امریکایی هایی که در دانشگاه های خارجی درس خوانده اند در طول یک دهه کاملا ثابت مانده ولی خارجی ها دایما در حال افزایش است.

    توجه به یک نکته درباره این آمار ضروری است: این آمار، تمرکز بر کسانی دارد که از ویزای J1 استفاده می کنند چون ECFMG اسپانسر این ویزا هست. بنابراین دقت بکنید که نتایج این گزارش را با احتیاط تفسیر بکنید. این گزارش مثلا نشان می دهد متخصصین نورلوژي با اینکه ۴۰ درصد خارج درس خوانده اند ولی بیشتر شان موفق می شوند ویزاي H1B بگیرند. تعداد ویزای J1 نسبتا زیاد برای ارتوپدی علی رغم میزان بسیار پایین پذیرش در این رشته، نشان می دهد که احتمالا کشورهایی برنامه اعزام متخصص برای آموزش دارند که باز توسط ECFMG پیگیری می شود.

    برای خواندن گزارش NRMP می بایست تفاوت میان چند نوع اپلیکنت را بدانید:
    US grad در واقع امریکایی هایی هستند که در امریکا تحصیل کرده اند و مدرسه پزشکی را تمام کرده اند ولی تصمیم گرفته اند بلافاصله اقدام نکنند (ماه می فارغ التحصیل می شوند و اگر در سال ۴ پزشکی همزمان با درس خواندن امتحان استپ۱ را بدهند می توانند در مچ شرکت بکنند)
    US Senior امریکایی هایی که در مدرسه امریکایی تحصیل کرده و سال ۴ (آخر) مدرسه پزشکی هستند. آنها در واقع در صورت مچ شدن تنها ۲ ماه تعطیلی می گیرند و بعد می روند سر کار تخصص
    Osteopathic یک دسته از مدارس پزشکی امریکا هستند که علی رغم اینکه تفاوت عمده ای با مدارس آلوپاتیک ندارند، ولی چون قدیم تر ها تاکید بر طب جامع نگر می کرده اند، اکنون به شکل عمومی، از رتبه پایین تری از مدارس دیگری نگریسته می شوند. همین قدر که برایشان یک دسته جدا گذاشته اند معلوم است که یک مشکلی هست.
    Fifth Pathway یک مسیر در حال انقراض هست.
    به جز اینها، شما می توانید امریکایی داشته باشید که در خارج مدرسه پزشکی رفته که می شود US Citizen IMG و خارجی که در امریکا درس خوانده که می شود non-US citizen US Grad و خارجی که در خارج هم درس خوانده که می شود non US citizen IMG که بیشتر مخاطبان این نوشته از همین دسته اند.

    در سال ۲۰۱۱، ۶۶۶۰ نفر از همین گروه اخیر بوده اند. http://www.nrmp.org/data/chartingoutcomes2011.pdf از این لیست می توانید به میزان رقابتی بودن کلی پی ببرید. برای رشته اورژانس، کلا ۱۶۲۶ پوزیشن وجود داشته که ۱۲۶۰ تایش به امریکایی ها رسیده و ۳۳۰ تای باقیمانده بین همه گروه های دیگر تخس شده. همچنین می توانید ببینید متوسط نمره استپ ۱ برای امریکایی ها که مچ شده اند چقدر بوده. بالاترین مربوط به جراحی پلاستیک است که ۲۵۰ بوده.و پایین ترین مربوط به پزشکی خانواده و روانپزشکی. برای مابقی (که شامل non US IMG هم می شود)، تصویر بسیار متفاوت تر است که احتمالا به دلیل معیارهای متفاوت برای پذیرش این افراد است. مثلا پروگرم هایی که سالانه به دلیل توافق با کشورهایی برای آموزش متخصص، تعدادی خارجی از همان کشور می گیرند، چندان اهمیتی به نمره فرد نمی دهند.
    همچنین می توانید ببینید که در میان غیر امریکایی ها، تجربه تحقیق برای رشته ای چون اورژانس چندان مهم نبوده در حالی که برای پوست و رادیولوژی بسیار زیاد است. همینطور تعداد مقالات و پرزنتشین ها هم از امریکایی ها بالاتر است و هم اینکه باز در رشته هایی چون پوست و رادیو که برای خارجی ها جذاب است بسیار بالاست. حدود ده درصد پذیرفته شدگان یک مدرک غیر از پزشکی دارند (پی اچ دی یا فوق لیسانس). ادامه این گزارش، تفصیل جزییات مج هست به تفکیک تخصص که مفید است. مثلا با نگاه به رادیولوژی می بینیم که اگر ۱مصاحبه کرده باشید و آنها را رنک کرده باشید احتمال مچ ۳۰ درصد است و اگر ۱۰ مصاحبه داشته باشید این رقم به ۷۰درصد می رسد. مچ بر اساس نمره استپ ۱ متاسفانه به دلیل مخفی کاری خارجی ها زیاد قابل اعتماد نیست در هیچ رشته ای به این دلیل که بخش اعظم دیتا میسینگ هست. اما عموما در هر بلوک نمره ای، شانس پذیرش ۵۰-۵۰ هست تقریبا. این نشان می دهد که تنها نمره اهمیت ندارد و بسیاری عوامل دیگر، اثر نمره را رقیق می کنند. کافی ست به امریکایی ها نگاه بکنید که در نمره های بالای ۲۳۰ در هر بلوک نمره ای ۱۰ تایی، مثلا ۲۴۰ نفر قبول شده و یک نفر مچ نشده است. نمودار بعدی هم نشان می دهد که با اینکه با بهتر شدن نمره شانس مچ برای خارجی بالا می رود ولی اصلا به شکل منحنی اس شکل امریکایی ها نیست. همه این گفته ها برای Step2 CK هم صحیح است. نتایج کلی این گزارش این است که هیچ عامل یگانه ای موفقیت خارجی ها را تضمین نمی کند اما مجموعه اینها، شانس شما را مرتب افزایش می دهند.

    گزارش دیگر، http://www.nrmp.org/data/resultsanddata2012.pdf اندکی تکنیکی تر است ولی مثلا نشان می دهد که خارجی های تحصیل کرده در خارج در سال های اخیر پذیرش شان تنزل داشته. یا اینکه پوزیشن های مچ شده رشته های پاتولوژی و رادیولوژی و اطفال و نورولوژی در حال نزول است. در مقابل، تنها ۵ نفر از ۲۰۰۸ تا امسال در درماتولوژی مچ شده اند. سال گذشته ۹۴ نفر که خارج تحصیل کرده بودند در اورژانس مچ شده اند که ۱.۹ درصد مچ شدگان است. در حالی که ۳۷ درصد داخلی های مچ شده را خارجی ها تشکیل می دهند.

    نهایتا نتایج نظرسنجی از پروگرم دیرکتور ها http://www.nrmp.org/data/programresu...cialty2012.pdf بسیار جالب است چون به شما نشان می دهد که چند درصد آنها در هر رشته ای، حاضر هستند خارجی ها را به مصاحبه دعوت بکنند یا چه نمره ای را اصلا حاضر به مصاحبه کردن هم نیستند.

  3. #33

    پیش فرض منابع مفید - ادامه

    همانطور که مشاهده کردید، رقابتی بودن، کاملا بستگی به این دارد که شما چه رشته ای را می خواهید و در چه سالی داریم نگاه می کنیم. اما موضوع مهم دیگر، اثر جغرافیاست. امریکایی ها علاقه ای ندارند به بعضی نقاط امریکا نقل مکان بکنند. این نقاط معمولا نوار جنوبی، و ایالت هایی ست که به جنوب معروف اند اگرچه در میانه امریکا قرار دارند. این ایالت ها جزو ایالت هایی هستند که به شکل تاریخی در جنگ داخلی جزو اتحاد کنفدریت ها بودند و موافق برده داری. همینطور اکثر این ایالت ها اکثریت جمهوری خواه دارند و مذهبی تر هستند و بعضا قوانین ضد اقلیت های جنسی دارند. اما در عین حال این ایالت ها جمعیت کمتری دارند و هزینه زندگی پایین تری هم دارند. درآمد با اینکه یکسان هست تقریبا، ولی به دلیل هزینه پایین امکان پس انداز بیشتر فراهم هست. در مجموع، برای متقاضیان خارجی، این ایالت ها چندان گزینه نامطلوب به حساب نمی آیند. نکته دیگر، این است که حتی در یک ایالتی که نسبتا محبوب است مثل نیویورک، نقاط محبوب تر و غیر محبوب تر هست. مثلا کسانی که تخصص را می خواهند در نیویورک بزنند، به مراتب ترجیح می دهند در پروگرمی باشند که در منهتن باشد تا در لانگ آیلند. شما می توانید از این فرصت استفاده بکنید و جاهایی که متقاضی کمتری دارد را هدف قرار بدهید. البته فراموش نکنید که احتمال قبولی یا حتی گرفتن مصاحبه، ترکیبی از خیلی عوامل است که در بالا امد. نکته اخر هم اینکه اگر هرگز نمی توانید خارج از آکادمی کار بکنید، اینکه به مراکز کمتر مطلوب بروید شانس شما برای بازگشت به اکادمی بعد از پایان کار را کم می کند. اما دقت بکنید که مفهوم مرکز اکادمیک در اینجا بسیار با ایران تفاوت می کند. بسیاری از مراکز کامیونیتی، پروگرم های آموزشی دارند که دانشجو می گیرند و سطح آموزش و پیگیری علم اصلا قابل مقایسه با حتی بهترین مراکز آکادمیک ایران نیست.

    خوب این آخرین پست من خواهد بود. من به این ترد سابسکرایب کرده ام و هر پست جدیدی را مطلع خواهم شد، تنها خواهشم این هست که وقت بگذارید و نوشته های قبلی را بخوانید تا پرسش های تکراری نشود و من مجبور به آن سابسکرایب نشوم.

    به امید موفقیت شما در همه مراحل زندگی

  4. #34
    ApplyAbroad Senior Veteran
    Apdentist آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jul 2009
    ارسال‌ها
    1,181

    پیش فرض پاسخ : تجربه های ورود به تخصص پزشکی در ایالات متحده

    نقل قول نوشته اصلی توسط erfan1985 نمایش پست ها
    اگر کسی سوابق تحصیلی خوب نداره..... مثلا معدل کم، طولانی شدن تحصیل و .. که خیلی شایع هست.....چه راهکاری توصیه میشه؟ آیا اصلا میتونن به usmle و رزیدنتی امریکا فکر کنن؟
    برای USMLE نیازی نیست که معدلت بالا باشه.
    تا جایی که من خبر دارم نمره بالای این امتحان 3 مرحله ای و مصاحبه ی حضور خیلی میتونه کمک کننده باشه.
    حالا مقاله و دوره های پرسپتورشیپ هم کمک کننده هست.


  5. #35

    پیش فرض پاسخ : تجربه های ورود به تخصص پزشکی در ایالات متحده

    من كلي مطالعه و بررسي كردم و كلي برام سوال ايجاد شده،خيلي ممنون ميشم از همفكريتون؛

    من شهريور فارغ التحصيل ميشم اما قصدم اين بود كه تا شش ماه ديگه كه ميشه همون شهريور،براي usmle step2ck اماده بشم و چه بسا قبل از فارغ التحصيلي امتحان بدم ولي نميدونم امكانش هست يا خير،چون ايران تو ليست تحريمه،ايا من الان ميتونم در ecfmg ثبت نام كنم و مداركم رو بفرستم؟چون دارم تو ايران درس ميخونم و اگه ادرس سكونت رو در كشور ديگه بدم خيلي تابلو ميشه و شايد بشه جز irregular behavior! راهي وجود نداره واقعا؟اخه اينجور كه من فهميدم ٤-٥ ماه فقط ارسال مدارك تاييد توسط ecfmg طول ميكشه و عملا زماني كه ميتونم امتحان بدم شش ماه به تعويق ميفته!
    سوال دومم اينه كه برفرض بتونم ثبت نام كنم،بايد به جاي مدرك،گواهي اشتغال به تحصيل اماده كنم و ريز نمرات بخشهايي رو بدم كه تا الان گذروندم؟
    سوال سومم اينكه واسه ويزاي كار(تو امريكا يه اشنا داريم كه قصد داره يه كار همينجوري بهم بده) تافل لازمه؟
    مرسي از وقتي كه گذاشتين،لطفا هرچي كه ميتونين بهم پيشنهاد بدين كه سرعت كارمو بيشتر كنم،مثلا اگه نتونم ثبت نام كنم و مجبور بشم برم و اونجا اقدام كنم اين مدتي كه تا فارغ التحصيلي دارم واسه تسريع روند چه چيزهايي رو اماده كنم؟من ميخوام مدركمو با پول ازاد كنم.
    مرسي

  6. #36

    پیش فرض پاسخ : تجربه های ورود به تخصص پزشکی در ایالات متحده

    واي واي من يه مشكل ديگه هم دارم، من دانشجوي دانشگاه ايران (به قول king-Dani گرامي، ايران ناموجود) بودم كه الان شديم تهران اما صداهايي داره مياد كه قراره دوباره اين دو دانشگاه جدا بشن،ولي هنوز معلوم نيست.اينه كه من اگه بخوام الان ثبت نام كنم هرچي رو به عنوان محل تحصيلم بنويسم ممكنه بعدا فكر كنن دروغ گفتم،اطلاع ندارن كه تو كشور ما رؤسا خاله بازي ميكنن. ما اون موقع ناراحت بوديم كه تلفيق شديم،حالا كه فكر رفتن از اينجا به سرم زده و بي شك مدرك دانشگاه تهران معتبرتره ميخوان جدا كنن ما رو.

  7. #37

    پیش فرض پاسخ : تجربه های ورود به تخصص پزشکی در ایالات متحده

    نقل قول نوشته اصلی توسط Fami نمایش پست ها
    واي واي من يه مشكل ديگه هم دارم، من دانشجوي دانشگاه ايران (به قول king-Dani گرامي، ايران ناموجود) بودم كه الان شديم تهران اما صداهايي داره مياد كه قراره دوباره اين دو دانشگاه جدا بشن،ولي هنوز معلوم نيست.اينه كه من اگه بخوام الان ثبت نام كنم هرچي رو به عنوان محل تحصيلم بنويسم ممكنه بعدا فكر كنن دروغ گفتم،اطلاع ندارن كه تو كشور ما رؤسا خاله بازي ميكنن. ما اون موقع ناراحت بوديم كه تلفيق شديم،حالا كه فكر رفتن از اينجا به سرم زده و بي شك مدرك دانشگاه تهران معتبرتره ميخوان جدا كنن ما رو.
    در مورد مدارک هیچ نگرانی نداشته باشید. دانشگاه های همه جای دنیا تغییراتی در نام یا آدرس شان می دهند و هر بار که چنین می کنند، نامه ای به این سازمان ECFMG می فرستند که به آنها اطلاع می دهد و دانشگاه ایران هم دقیقا همین کار را کرده است.
    درباره اعتبار مدرک دانشگاه تهران هم من فکر نمی کنم اهمیتی داشته باشد. همانطور که نوشتم، اصولا اینجا نمی توانند تفاوتی میان مدرک شما تشخیص بدهند.

  8. #38

    پیش فرض پاسخ : تجربه های ورود به تخصص پزشکی در ایالات متحده

    بنده که پیشتر نوشتم، فکر می کنم بدون فارغ التحصیل شدن دیگر نشود امتحان داد ولی حتما خودتان چک بکنید چون قبلا این امکان وجود داشت.
    درباره امتحان دادن در کشور دیگر هم اصلا رفتار اریگولاری به حساب نمی آید. بسیاری از دوستان من چنین کرده اند و مشکلی هم برایشان پیش نیامده.
    در مورد سوال دوم و سوم هم متاسفانه نمی تونم کمکی بکنم.
    موفق باشید
    نقل قول نوشته اصلی توسط Fami نمایش پست ها
    من كلي مطالعه و بررسي كردم و كلي برام سوال ايجاد شده،خيلي ممنون ميشم از همفكريتون؛

    من شهريور فارغ التحصيل ميشم اما قصدم اين بود كه تا شش ماه ديگه كه ميشه همون شهريور،براي usmle step2ck اماده بشم و چه بسا قبل از فارغ التحصيلي امتحان بدم ولي نميدونم امكانش هست يا خير،چون ايران تو ليست تحريمه،ايا من الان ميتونم در ecfmg ثبت نام كنم و مداركم رو بفرستم؟چون دارم تو ايران درس ميخونم و اگه ادرس سكونت رو در كشور ديگه بدم خيلي تابلو ميشه و شايد بشه جز irregular behavior! راهي وجود نداره واقعا؟اخه اينجور كه من فهميدم ٤-٥ ماه فقط ارسال مدارك تاييد توسط ecfmg طول ميكشه و عملا زماني كه ميتونم امتحان بدم شش ماه به تعويق ميفته!
    سوال دومم اينه كه برفرض بتونم ثبت نام كنم،بايد به جاي مدرك،گواهي اشتغال به تحصيل اماده كنم و ريز نمرات بخشهايي رو بدم كه تا الان گذروندم؟
    سوال سومم اينكه واسه ويزاي كار(تو امريكا يه اشنا داريم كه قصد داره يه كار همينجوري بهم بده) تافل لازمه؟
    مرسي از وقتي كه گذاشتين،لطفا هرچي كه ميتونين بهم پيشنهاد بدين كه سرعت كارمو بيشتر كنم،مثلا اگه نتونم ثبت نام كنم و مجبور بشم برم و اونجا اقدام كنم اين مدتي كه تا فارغ التحصيلي دارم واسه تسريع روند چه چيزهايي رو اماده كنم؟من ميخوام مدركمو با پول ازاد كنم.
    مرسي

  9. #39
    Junior Member
    تاریخ عضویت
    Jul 2011
    رشته و دانشگاه
    پزشکی- شهید بهشتی
    ارسال‌ها
    12

    پیش فرض پاسخ : تجربه های ورود به تخصص پزشکی در ایالات متحده

    king-daniعزیز
    لظفا کمی درمورد تخصص خودتون و مزایا و همچنین معایبش از دید خودتون بگید، برای مثال من هم به نورو علاقه دارم و هم طب، ولی مستاصلم کدوم رو انتخاب کنم! چون بنظرم فقط علاقه مهم وکافی نیست، راحت بودن درس و کار، میزان استرس اون رشته، کاربردی بودنش، درامد مالیش، میزان گیر افتادنهای حقوقیش (سوکردنها)، میزان اوقات فراغت و...همه اینها باعث میشه که دید ما نسبت به اون تخصص مورد نظر مدام عوض بشه و چیزی هست اینکه من هنوز درسال 5 پزشکی بین چند رشته که طب هم جزوش هست گیر کرده ام. مدام نظرم عوض میشه!
    طب اورژانس اینجا با این لود بالای بیماران و اوضاع درهم و نارضایتی رزیدنتها و سطح سوادی متاسفانه پایین اتندهاوخیلی ضعفهای دیگه اصلا چنگی به دل نمیزنه، خواهشا تصویر روشنی از وضعیت این تخصص در امریکا و نظرات خودت برامون بنویس.

    بسیار ممنون

  10. #40

    پیش فرض پاسخ : تجربه های ورود به تخصص پزشکی در ایالات متحده

    خوب از اونجا که هیچ ماست بندی نمی گوید ماست ش ترش هست بنده هم معیار خوبی برای سنجش محبوبیت تخصص اورژانس نیستم. با این حال می توانم بگویم که تخصص اورژانس در همه ده سال گذشته، تعداد متقاضیان ش افزایش داشته است. سال گذشته، در سراسر آمریکا حتی یکی از ۶۳۰۰ پوزیشن ارایه شده اورژانس خالی نماند. از نظر سطح درآمدی، بعد از فارغ التحصیلی معمولا حقوقی بین ۱۵۰-۱۸۰ هزار دلار خواهید داشت که اگر کاملا بسته به محل کار هم هست. مثلا بعضی نقاط دور افتاده در تگزاس هستند که سالی ۴۰۰ هزار دلار دستمزد می دهند. اگر فوق بخوانید احتمالا بین ۳۰-۵۰ هزار دلار درآمد تان افزایش پیدا خواهد کرد. درباره امنیت شغلی بایستی گفت نسبت به بسیاری از تخصص ها خوب است ولی نرخ سو شدن نسبتا بالاست، اگرچه بستگی به محل طبابت هم دارد. اما چون مستخدم بیمارستان هستید نیازی به تاسیس کلینیک و این چیزها نیست. دلیل اقبال به تخصص اورژانس، انعطاف بالای رشته از نظر ساعات کاری است. شما تنها کشیک های ۸ تا ۱۲ ساعته می دهید و اگر در محیط آکادمیک نباشید، مابقی اوقات ماه را در اختیار خودتان هستید. بسته به اینکه کجا کار بکنید، تعداد کشیک ها از ۱۲ تا ۱۸ تا در ماه متفاوت است. حتی بعضی جاها این امکان را به شما می دهند که کشیک شب برندارید یا منحصرا کشیک شب بردارید، اگرچه من هیچ کدام را نمی پسندم. طب اورژانس به احتمال زیاد به تغییرات ساختار بهداشت و سلامت در امریکا، همچنان رشد خواهد کرد و تا همین جا هم، کار و کاسبی یکی دو رشته همچون رادیولوژی و کاردیولوژی را کساد کرده است. از نظر روحیه کاری، طب اورژانسی ها مطابق نظرسنجی هایی که مد اسکیپ سالانه برگزار می کند از شاد ترین ها و خوش گذران ترین ها هستند و در میان دانشجویان پزشکی به گروهی جوان و انرژیک و شوخ معروف هستند. دو تا از دوستان ام که تخصص می خوانند و در اورژانس بیمارستان های خودشان روتیت کردند، بسیار تبریک گفتند که چنین تخصص شادی را انتخاب کرده ام.

    اما یک موضوع را در نظر بگیرید و آن هم این است که طب ایالات متحده و در همه جای دنیا، اوضاع کنونی لزوما نشان دهنده اوضاع آینده نیست. مثلا رادیولوژی یک دهه پیش، بسیار پر رونق بود ولی اکنون تقاضا برایش کاهش یافته است. با توجه به دو سال باقی مانده از پزشکی شما و همینطور یکی دو سال برای جا به جایی و نهایتا ۴-۵ سال تخصص، می بایست حدس بزنید کدام رشته یکدهه بعد اوضاع ش خوب است که تقریبا غیر ممکن است.
    موفق باشید
    نقل قول نوشته اصلی توسط shadi1990 نمایش پست ها
    king-daniعزیز
    لظفا کمی درمورد تخصص خودتون و مزایا و همچنین معایبش از دید خودتون بگید، برای مثال من هم به نورو علاقه دارم و هم طب، ولی مستاصلم کدوم رو انتخاب کنم! چون بنظرم فقط علاقه مهم وکافی نیست، راحت بودن درس و کار، میزان استرس اون رشته، کاربردی بودنش، درامد مالیش، میزان گیر افتادنهای حقوقیش (سوکردنها)، میزان اوقات فراغت و...همه اینها باعث میشه که دید ما نسبت به اون تخصص مورد نظر مدام عوض بشه و چیزی هست اینکه من هنوز درسال 5 پزشکی بین چند رشته که طب هم جزوش هست گیر کرده ام. مدام نظرم عوض میشه!
    طب اورژانس اینجا با این لود بالای بیماران و اوضاع درهم و نارضایتی رزیدنتها و سطح سوادی متاسفانه پایین اتندهاوخیلی ضعفهای دیگه اصلا چنگی به دل نمیزنه، خواهشا تصویر روشنی از وضعیت این تخصص در امریکا و نظرات خودت برامون بنویس.

    بسیار ممنون

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست در پست خود ضمیمه کنید
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •