سلام و خسته نباشید . سوالی داشتم و جای بهتری پیدا نکردم برا پرسیدن .
من دانشجوی سال 3 پزشکی تو یه دانشگاه متوسط ام . انشالله قصدم گرفتن تخصص تو آمریکاس . اونطور که چندتا تاپیک رو بررسی کردم فهمیدم باید یه رزومه خیلی قوی داشته باشم که شانسم بالا بره . اگه بشه شما ها که این راه رو رفتین راهنمایی کنید از الان بهتره چیکارا کنم تا بعدا مشکل زیادی برام پیش نیاد. اول راهم و تقریبا سردگمم از کجا شروع کنم! مثلا زبانمو تقویت کنم ؟کارهای پژوهشی داشته باشم؟ تو چه زمینه ای اصلا ؟ برا استپ 1 از الان بخونم؟ و از این قبیل سوالا... خیلی ممنون میشم توصیه هاتون رو بشنوم .
بیشترین کمکی گه الان به خودتون میتونید بکنید همونطور که گفتید، تقویت زبان، پژوهش و چاپ مقاله و یادگرفتن درسها و نمره هاتون ه الان. دورادور در جریان شرایط رزیدنتی در امریکا باشید و سعی کنید اطلاعاتتون رو به روز نگه دارید. اگه دانشگاهتون MPH همزمان با پزشکی میده، و شرایطش رو دارید میتونید اون مدرگ رو هم بگیرد. هرچند که نه لازمه، نه کافی. اگه دوس دارید! تو کنگره های خارجی اگه شرایط مالی خودتون اجازه میده یا دانشگاه ساپورت میکنه شرکت کنید. با استادهایی که لینک با دانشگاه ها و اساتید امریکا دارید کار مشترک انجام بدین تا اگه تونستن شما رو با اون لینکشون آشنا کنن که در نهایت برای ریسرچ پوزیشن پیدا کردن مسیر هموارتری داشته باشید. اگه مشمول طرح هستید، میتونید روی ضوابط معافیت از طرح یه بررسی کنید و اگه هنوز بندهایی مث احتراع و اکتشاف و اینها وجود داره سعی کنید طرح رو معاف کنید خودتون.
از دوران دانشجویی لذت ببرید. خوندن استپ 1 از الان به شما کمکی نمیکنه ولی یاد گرفتن عمقی درسهای بالینی همیشه تو هر جایگاهی باشید بهتون کمک میکنه. حتا اگه بعدن زندگی مسیر دیگه ای مثل ادامه تحصیل تو ایران رو جلو پاتون گذاشت، داشتن سواد و نمره کمکتون میکنه. هیچ پلی رو پشت سرتون نشکنید!
سلام دوستان
من الان دوره فیزیوپاتم ونمیتوانم یک تصمیم قاطع بگیرم که دوره رزیدنسی راایران بخونم یا خارج ازکشور سردرگمم اگه ممکنه راهنمایی کنید
خیلی ممنون
سلام
دوستان عزیزکسی فایلهای ویدیویی مک لود وباربارابیتز دارد
ویرایش توسط maxi1 : September 1st, 2017 در ساعت 11:37 PM
تصمیم شخصیه خودتونه ! ببینید جو داخلی ایران رو میتونید تحمل کنید؟ اگر بله خب پزشکی توی ایران از بقیه جاها درآمدش بیشتره و مسئولیت و تعهدش هم کمتر. اگرم نه که بزنید بیرون
در مورد تعهد واقعا مسله مهمیه! نه در اروپا نه آمریکا شوخی ندارند! و اینکه بیمارتون مشکل براش پیش بیاد در اثر بی مسئولیتی شما یا سرسری گرفتن یا هر مسئله ای که متوجه شما باشه ابدا سرسری نمیگذرند هم از نظر کاری و هم مالی پاسخگو خواهید بود. ببینید میتونید با این مسایل هم کنار بیایید.
غیر از چند پست در این تاپیک هم اطلاعات بدرد بخوری نیست. همون پستها اول اون دوستی که وارد شده. بقیه بعد از 7 سال عمومی در ایران و طرح و هزار و یک مسئله دیگر تازه در پیچ و خم استپ یک و دو هستند و هر توصیفی غلط ارایه خواهد شد چون توان یک فرد بعد از این ماجراها با کسی که سال دوم پزشکی هست و داره امتحانات رو پاس میکنه کاملا متفاوت خواهد بود. توان و حوصله و ........
با سلام
قبلا در مورد research position سوال کرده بودم که دوستان گفتند معمولا استاد مورد نظر یک مصاحبه ویدئویی یا تلفنی ترتیب میده...
درسته که همه ما بصورت مقدماتی با زبان انگلیسی اشنایی داریم ولی تعداد زیادی از ما ها مشکل زبان انگلیسی بویژه مکالمه رو داریم.
حالا این سوال پیش میاد که ایا تو این مصاحبه سطح زبان ما هم سنجیده میشه یا با جملات ساده و مختصر باید خودمون رو معرفی کنیم و مقداری از توانایی ها و مهارت هامون رو بگیم؟؟
و اینکه معمولا چه صحبتایی رد و بدل میشه؟ چون بنظرم از قسمتای سخت کاره وحیفه بخاطر زبان فرصت مناسبی از دست بره
ممنون
بله. حتمن سطح زبانتون سنجیده میشه. اصلاً یه هدف اصلی مصاحبه همینه. حتا یکی از پیش نیاز های ویزای J همینه که دپارتمانی که اسپانسر ویزاتون میشه تایید کنه که سطح زبانتون رو سنجیده و برای انجام دوره ی ریسرچ براشون این سطح قابل قبوله.
ولی معمولاً انتظار نیست که در حد نیتیو صحبت کنید. باید بتونید متوجه حرف طرف بشین و بتونید جواب بدین. هرچی تمرین کرده باشید و آماده تر باشی بهتره. ولی در نهایت اگه زبانتون خیلی ضعیفه در حدی که تو مکالمات دچار مشکل میشین، حتمن قبل از اومدن یا اقدام کردن یه فکری براش بکنید و دوره های فشرده برین. حتا اگه سوالهای مصاحبه رو هم از حفظ مثل بلبل بگید، وقتی بیاین اینجا چیکار میخواین بکنید؟
سوالها هم یه سوالهای روتین ی هست، میتونید گوگل کنید. خلاصه ش اینه:
از خودتون و سوابق و توانایی هاتون بگین
چرا پروگرام اونها؟
چقد با ریسرچشون آشنایی دارید؟ (باید مقاله هاشون رو نگاه کرده باشید)
برنامه تون برای آینده چیه؟
نیاز به فاند/ویزا دارین یا نه؟
فکر میکنید کی بتونید کار رو شروع کنید
این دوره های ریسرچ معمولا به مدرک ختم نمیشند و برای همین هم هست که ویزای J میدهند.
برای دوره هایی که به مدرک ختم میشند برای خارجی ها حتما باید ویزای F1 صادر بشه.
ورود به دوره های ریسرچ معمولا سخت نیست مخصوصا دوره هایی که باید شهریه پرداخت کنید اما خب اینا از یک طرفی برای رزومه هم خوب هستند اما به خودی خود به هیچ دردی نمیخورند.
سلام و عرض ادب و تشکر از تاپیک مناسب و خوبتون
بنده در حال حاضر دانشجوی سال 4 پزشکی عمومی هم چنین دوره ی mph در دانشگاه دولتی هستم. , معدل کتبی دیپلمم در رشته تجربی 19.62 .مایلم بعد از اتمام دوره عمومی در ایران در کمترین زمان و بالاترین شانس و کمترین ریسک در تخصص پزشکی ادامه بدم که در نهایت فوق تخصص جراحی قلب رو بگیرم , که دو گزینه را مد نظر دارم :
1- تخصص جراحی قلب درآلمان
2- تخصص جراحی عمومی در آمریکا بعدش فوق تخصص جراحی قلب
از الان میخوام مسیرم رو مشخص کنم که بدنبال امتحان usmle آمریکا باشم یا دنبال مدرک زبان آلمانی !
لطفا راهنماییم کنید که در کدوم یکی از موارد بالا بهتر و راحتتر به رشته ی مورد علاقم میتونم برسم؟ و شانس بالاتری دارم؟ اگه پیشنهاد سومی با توجه به وضعیتم مطرح هست ممنون میشم بشنوم؟ وضعیت تاهلی تاثیری دارد؟
ممنون با ارزوی موفقیت
علاقه مندی ها (Bookmarks)