به نظر شما با حذف گزینه آمریکا کلا دارم شانسم رو از دست می دم؟
به هیچ عنوان کلا شانستونو از دست نمیدین، ولی از اونجایی که اولا بهترین فاند رو امریکا میده و ثانیا تعداد دانشکده های همین یک کشور همونطور که قبلا عرض کردم از کل قاره اروپا (به غیر ایتالیا، اسپانیا و ترکیه که کشورهای ضعیفی هستند) بیشتره قسمت عمده ای از شانستونو از دست میدین.
اما نکته اساسی، دلیلتون واسه حذف این کشور هست که منو بیشتر متعجب کرده. شاید اگه در مورد خرج و مخارج ادامه تحصیل از الان که در حال آماده شدن برای اپلای هستین تا پایان تحصیلتون در دانشکده مورد نظر بیشتر صحبت کنیم و این قضیه کمی بازتر بشه، خودتونم به این موضوع برسین که حذف امریکا ممکنه کار درستی نباشه. بنابراین ابتدا ما میاییم میگیم شما در این مسیر با چه هزینه هایی رو برو هستین که از میان این هزینه ها، شما اومدین هزینه رفتن به سفارت و گرفتن ویزا رو دلیل اصلی برای حذف امریکا از لیستتون قرار دادین.
ببینین، هزینه های ادامه تحصیل رو به طور خیلی کلی به دو قسمت قبل از رسیدن به دانشگاه و بعد رسیدن به دانشگاه تقسیم میکنیم.
هزینه های بعد از رسیدن به دانشگاه:
قرار بر اینه که مخارج قسمت بعد از رسیدن به دانشگاه را که شامل دو بخش tuition یا همون شهریه و living expenses یا همون مخارج زندگی هست را فاند پوشش بده.
پس فاند مسئول پوشش = tuition + living expenses
هزینه های قبل از رسیدن به دانشگاه:
تمام هزینه ها تا گرفتن مدرک زبان اعم از ثبت نام آزمونها و تهیه منابع مطالعاتی + هزینه آزاد سازی مدرک تحصیلی + ترجمه مدرک تحصیلی + application fee + رفتن به سفارت کشوری که سفارتش در ایران نیست برای مصاحبه و بعدا pick up ویزا + پرواز و هزینه های جانبی دیگر.

از بین دو قسمت هزینه های قبل از رسیدن به دانشگاه و بعد از رسیدن به دانشگاه، مهمترین هزینه قسمت بعد از رسیدن به دانشگاه هست که واقعا زیاده. یعنی حداقل حداقل بین هشتاد تا صد میلیون لازمه. ما داریم تلاش میکنیم که با گرفتن فاند و یا کمک هزینه های دیگر این هزینه لااقل گریبانمون رو نگیره.
خب، برای بحث هزینه های قبل دانشگاه، اگه برای هر کشوری اقدام کنید که سفارتش داخل ایران هست، تمام هزینه های لیست شده در بالا که برای قبل از رسیدن به دانشگاه لازمه پرداخت بشه را دارد به غیر از رفتن به سفارت برای مصاحبه و بعدا برای پیک آپ ویزا، اما اگه برای هر کشوری اقدام کنید که سفارتش در ایران نیست، تمام موارد لیست شده در بالا که برای قبل از رسیدن به دانشگاه گفتیم را لازمه پرداخت کنه.
خب اینجا دو تا موضوع مطرح هست:
1- مقصود شما کشور های انگلیسی زبانه، اما متاسفانه نه تنها امریکا بلکه یکی دو تا از کشور های دیگه که شما گفتین هم سفارتشونو از ایران جمع کردند، مثل کانادا و اگه اشتباه نکنم انگلیس هم جمع کرده. خب، پس برای اینها هم مجبورین از ایران به یک کشور دیگه برای مصاحبه برین.
2- آیا از بین اون همه هزینه، هزینه رفتن برای مصاحبه و سپس پیک آپ ویزا اینقدر ارزش داره (دقت کنید که نمیگم اینقدر زیاده یا کمه، عرض میکنم اینقدر موضوع ارزشمندی هست) که ما کل آینده و زندگیمونو به خاطرش به خطر بندازیم و همچین ریسکی بکنیم. ببینین دوست من، گیر آوردن یه paid position اینقدر سخته، اینقدر تلاش میخواد و اینقدر استقامت لازم داره، که اصلا این هزینه ای که فرمودین در مقابلش تو چشم نمیاد.
حتی این همه خرج و مخارج قبل از رسیدن به دانشگاه وجود داره، حالا دو سه میلیون هم روش، مگه چی میشه. ببینین، افراد زیادی هستند که الان دانشجو هستند و حتی در کوچکترین مخارج زندگی روزمرشون هم به خونوادشون وابستند. از بین این دانشجوها، درصد کمیشون هستند که خانوادهاشون وضعیت توپی دارند ولی اغلبشون یا وضعیت متوسطی دارند و یا وضعیت ضیعیفی دارند. ولی همگی میدونند که گیر آوردن یک funded position یعنی چی و چه ارزشی داره. بنابراین دارند براش حتی الان که در حال تحصیل هستند هم تلاش میکنند. بهتره از یه نمونه عینی که دیدم براتون مثال بزنم چون شاید بهتر باشه.
یکی از دوستام سال 2008 رفت آمریکا. این بنده خدا یه روز اومد بهم گفت پنجاه هزار تومن داری به من بدی. گفتم بفرما، بعد گفتم چی شده؟ گفت دارم اپلای میکنم برای application fee میخوام. بعد ها زمانی که قبل پرواز میخواستیم خداحافظی کنیم صحبت که به میون اومد، گفت من 3 تا استاد واسه فاند بهم اکی دادند، ولی من واسه دو تا فقط اپلای کردم، چون دیگه پول واسه اپلای سوم نداشتم، و تا اونموقع دیگه از اکثر بچه ها به نوعی برای آزاد کردن مدرک و امتحان زبان و غیره پول گرفته بودم. برای رفتن به سفارت و حتی پروازش هم برای بار چندم از بقیه پول گرفت، از تمام خاله و دایی و برادر و هر قوم و خویشی پنجاه تومن پنجاه تومن و صد تومن صد تومن جور کرد. اونموقع خیلی کار سختیو داشت انجام میداد ولی این هدفش بود و اینکارو کرد. اما الان توی امریکا بهترین شغل را داره و بهترین زندگی رو. توی همون سال اول با همون پولهایی که از استاد گرفت قرضهاشو داد. یعنی به حساب داداشش میریخت و اونم به بچه ها میداد.
البته این موضوع فاند گیر آوردن و پذیرش گرفتن همه جورش هست. از اونی که 10 تا جا اپلای میکنه و هیچی گیر نمیاره تا اونی که فقط یه جا اپلای میکنه و اتفاقا همون یه جا هم ردیف میشه واسش.
یه شب توی تاپیک مربوط به مصاحبه با استاد توی همین اپلای ابرود میخوندم که توی یه پستی یکی گفته بود که وقتی توی مصاحبه صحبتمون با استاده تموم شد ازم استاده پرسید که به چند دانشگاه اپلای کردی، گفتم به 10 تا دانشگاه فقط اپلای کردم، بعد گفت استاده چشماش مثله اسمیکر ارباب حلقه ها از حدقه زد بیرون و حاج و واج گفت راست میگی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چقدر اعتماد به نفس داری که فقط به ده جا اپلای کردی، وای ی ی ی ی ی، بعد همین طور خشکش زده بود.
ببینین دوست من، این پستها فکاهی توی تاپیک های مختلف این فروم زیاده، و بین دوستاتونم توی زندگی روزمره ممکنه زیاد پیش بیاد که بشنوید. اما خوندن این پستها فقط به درد این میخوره که وقتی سریال friends رو تموم کردین یه چیزی واسه خندیدن داشته باشین که حال و حواتونو عوض کنه. بله این موضوع فکاهی هست، اشتباه نکنین، هیچ کس نباید به خاطر پولدار بودن باباش از کسی عذر خواهی کنه، فکاهیه چون واقعا این آدما اعتماد به نفس بالایی دارند که وقتی به 10 دانشگاه اپلای میکنند تازه خودشونو آدمهای دارای اعتماد به نفس که اینقدر رزومشون قویه میدونند که زندگیشونو به خاطر اپلای کردن به تعداد کمی از دانشگاه ها به خطر انداختند. اینجاش هست که فکاهیه، نه پولدار بودنشون. من nتا آدم میشناسم که فقط به یک دانشگاه اپلای کردند و پذیرش گرفتند و ویزا گرفتن و رفتند.
منظور اینکه همه جور آدمی هست، اونی که فقط به یک جا اپلای میکنه و اونی که به چندین دانشگاه اپلای میکنه. ولی دلیلی نداره که اونی که به یک جا اپلای کرده همون یه جاش ردیف نشه و همچنین دلیلی نداره که اونی که به ده جا اپلای کرده قطعا پذیرش بگیره. ببینین، احتما پذیرش گرفتن در هر کیسی جداست، یکی ممکنه رزومش قویتر باشه و نه فاند گیر بیاره و نه پذیرش بگیره، از اون طرف یکی باشه که رزومه ضعیف تری داشته باشه ولی یه استادی ازش خوشش بیاد و فاند بده و اتفاقا پذیرشم بگیره. بنابراین چون مشت قلی با تافل 120 و جی ار ای 340 یا همون 1600 که به 2500 تا دانشگاه اپلای کرده و نتونسته نه فاند بگیره نه پذیرش حق نداره به اونی که تافل 80 داره و جی ار ای 1100 بگه تو هم نمیتونی نه فاند بگیری نه پذیرش چون اتفاقا من دیدم اونهایی که تافل 80 داشتند و جی ار ای 1100 بهتر از اونهایی که نمره های توپ داشتند فاند گیر آوردند چون در میل زدن استوار تر و با پشتکار تر بودند و به این راحتیها با جوابهای بدی که میگرفتند از پا در نیومدند.

خب ملاحظه می کنید که چه راه پر پیچ و خمی در پیش است . دوست من، شما بقیه مخارج رو در نظر بگیرین، آیا فقط هزینه رفتن به سفارت که ممکنه اون کشور لزوما ترکیه نباشه و ارمنستان که ارزونتر در میاد مثلا باشه، که هر کشوری باشه از دو یا سه تومن بیشتر در نمیاد و میدونم اگه هر کسی بخواد میتونه توی این دوره زمونه جورش کنه، ارزش داره که شما آیندتونو براش خراب کنید. تازه برای پیک آپ ویزا هم نمیخواد یه بار دیگه برین اون کشور و میتونین با صد یا صد و پنجاه تومن به این شرکتهایی که نمایندگی واسه پیک آپ دارند بدین یا به بچه هایی که توی همین فروم اپلای ابرود گروه میشن و یکی نماینده میشه و میره ویزای بقیه رو میگیر اکیپ بشین و عملا پول زیادی واسه دوباره رفتن به سفارت و پیک آپ ویزا پرداخت نکنین.
شما گفتین : حتی اگر مراحل پیدا کردن استاد و اپلای کردن برای آمریکا رو هم با موفقیت پشت سر بذارم، هزینه سفر به ترکیه برای مصاحبه ی گرفتن ویزا رو نمی تونم متقبل بشم
ببینین دوست من، بدون تعارف خدمتتون عرض کنم تا اینکه اهمیت موضوع بیشتر دستتون بیاد: اگه بدونید که تا اینکه اونی که گفتین (یعنی یه paid position که براش پذیرشم از دانشگاه گرفتین که حالا کار به ویزا بکشه) رو بدست بیارین باید از چه هفت خانی بگذرین، ممکنه دیگه این موضوع براتون اهمیتی نداشته باشه و حتی سه برابر پول رفتن به سفارت رو از هر کجا باشه ردیف میکنین. چون زندگیتون کاملا عوض میشه. مردم گاهی اوقات وام میگیرند، قرض میگیرند، یا موقعیتهای سختی رو مجبورند بپذیرند و تحمل کنند، چون بعدش زندگیشون کمی بهتر بشه، ولی اینجا زندگیتون بلکل عوض میشه. یعنی بهتره بگیم تازه میفهمیم زندگی یعنی چی. پس لطفا حرف الحقیر رو بپذیرید که به خاطر این یه فقره لطفا آیندتونو خراب نکنید.