تجربیات زندگی در فرانسه

[MahdiMK]

با سلام خدمت دوستان عزیز و علاقمند به ادامه تحصیل در فرانسه

اگرچه این متن طولانی هست اما پیشنهاد میکنم حتما بخونینش.

مدتها بود به این موضوع فکر می کردم که آیا باید این موضوع رو مطرح کنم یا نه، حقیقتش مطمئن نبودم که مطرح کردن این موضوع کار درستی باشه از این جهت که فکر می کردم شاید این تجربه و واقعیت در مورد فرانسه فراگیر نباشه و عمومیت نداشته باشه. از این جهت برای اشتراک تجربیاتم صبر و تامل می کردم. اما امروز دیگه یقین پیدا کردم که باید شما دوستان رو از تجربیات زندگی در فرنسه آگاه کنم، چه شما دوستان این تجربیات رو بپسندین و به به و چه چه کنین چه موضغ مخالف بگیرین و هزار دلیل که نه، بلکه آسمون و ریسمون ببافین که من یکطرفه به قاضی رفتم. به هر حال من آنچه شرط بلاغ است با شما بی هیچ تعصب و غرضی و با تلاش برای رعایت انصاف می گویم، خواه پند گیرید خواه ملال.

بنده به عنوان کسی که در فرانسه زندگی کرده و در حال اتمام دوران ارشدش هست، قویا توصیه می کنم دور فرانسه رو با قلم قرمز درشت خط قرمز بکشین و به هیچ عنوان به اینجا فکر نکنین. البته طرف صحبتم با دانشجوهای فنی به خصوص رشته هایی که حساس حساب میشه مثل برق کنترل و روباتیک و رشته هایی از این دست هست. حالا دلایلش رو هم اعلام می کنم.

در درجه اول، به وضعیت ویزای فرانسه برای این رشته ها توجه کنین و نهایت بی انصافی سفارت چه در دریافت وجه برای به اصطلاح تایید مدارک دانشگاهی، که هیچ ضرورتی جز پر کردن جیب و درآمدزایی برای سفارت نداره و چه بلاتکیفی و رد درخواست ویزا با وجود تمامی هزینه های مادی و معنوی. علیرغم تمام این هزینه ها و تحمل فشارهای روحی و استرس و این مسایل، در بسیاری از موارد درخواست ویزای دانشجویان این رشته ها رد میشه و باعث ضربات روحی به متقاضی میشه. حالا بگذریم از اینکه با آینده طرف و عمر از دست رفته اون بازی شده. الان لابد خیلی از این دوستان عاشق فرانسه دلیل میارن که خوب اگه درخواست ویزا ها رد میشه پس تو خودت چطور گرفتی؟ در پاسخ باید عرض کنم که بنده مدتها پیش از اینکه بیام فرانسه از کشور خارج شده بودم و از طریق سفارت فرانسه در تهران برای ویزا اقدام نکرده بودم و هیچکدوم از این مبالغی که سفارت در تهران تحت عنوان تایید مدارک و در واقع درآمدزایی برای خودش میگیره رو پرداخت نکردم. با این وجود بیش از 4 ماه طول کشید تا بنده ویزام رو بگیرم و 2 ماه پس از آغاز کلاسها تو دانشگاه باشم.

در درجه بعدی با فرض گرفتن ویزا، از قدیم گفتن فرض محال محال نیست، اگر دانشجوی دوره ارشد باشین باید برای پایان نامه در ترم سوم اقدام کنین. طبق قوانین فرانسه به تمامی دانشجوها در این بازه زمانی حقوق پرداخت میشه. به عبارت دیگر دانشجو به طور پاره وقت یک قرارداد کاری امضا می کنه تا ضمن انجام پایان نامش مبلغی رو هم به عنوان حقوق دریافت کنه که البته این مبلغ بسته به طرف قرارداد متفاوته. در بسیاری از موارد در فرانسه، پروژه های دانشگاهی و تحقیقاتی توسط دو مرکز CNRS و INRIA تامین مالی میشن و این یعنی دانشجو باید با این مراکز قرارداد ببنده و به نوعی به استخدام موقت این مراکز و یا هرجای دیگه که طرف قراردادش هست در بیاد. بنده با بقیه رشته ها کاری ندارم چون تجربه ای ندارم اما اگه کسی که در این دو رشته که بنده تجربه دارم تصور میکنه میتونه با یکی از این دو مرکز قرارداد ببنده باید بگم سخت در اشتباهه. الان ممکنه یکی بیاد بنده رو متهم کنه به نداشتن رزومه خوب، اما در پاسخ باید عرض کنم که بنده اگر نگم بهترین قطعا در یکی از بهترین دانشگاه های فرانسه در این زمینه دارم درس میخونم و رزومه بسیار قوی هم دارم. اینقدر رزومم قوی هست که بدون اینکه برای دکترا اقدام کنم چه از همین فرانسه و چه خارج از اینجا چندتا از استادها به بنده پیشنهاد دادن که برای دکترا با اونها کار کنم. وقتی هم که صحبت از استاد می کنم، منظورم این استادای تازه دکترا گرفته نیست بلکه افرادی که در این رشته تو دنیا بسیار بسیار شناخته شده و صاحب کرسی هستند (از بردن اسامی دانشگاه و اساتید معذورم، اما شما مختارین که حرفهام رو باور کنین یا نه). حالا اگه کسی تصور می کنه همچین رزومه ای و یا قوی تر از این داره که می تونه این موسسات رو قانع کنه اونها رو برای انجام پروژه ارشدشون حمایت مالی کنن میتونه تیری در تاریکی شلیک کنه، البته اگه ویزا بیگیره و پاش به فرانسه برسه، اما بعدها شاکی نشه که چرا کسی در مورد شرایط فرانسه به من توضیح نداد. حالا الان عده دیگه ای میگن که تو که خودت داری میگی اساتید بهت پیشنهاد دکترا دادن پس دیگه اعتراضت و شکایتت چیه؟ در جواب باید بگم که برای مثال یکی از این اساتید دانشگاه خودم پس از صحبت با من برای دکترا به بنده گفت که من (یعنی استاده) یک موضوع تعریف می کنم که تو هم کار پروژه ارشدت رو باهاش انجام بدی و هم برای دکترا اقدام کنی و به بنده گفت که مدارک رو میفرستم CNRS و فرآیند بررسی موضوع تز و استخدام تو حدود یک ماه طول میکشه. بنده همونجا به استادم گفتم که CNRS بنده رو به دلیل ملیتم با احتمال بسیار بسیار زیاد رد میکنه که استادم در پاسخ گفت (عین جمله استادم) "البته اینطور نیست که ایرانی ها رو بطور سیستماتیک رد کنن، اگه قرار بود ردت کنن همون اول نمیگذاشتن بیای فرانسه. تو الان حدود 2 ساله اینجایی و مشکلی پیش نمیاد" و بنده هم در پاسخ گفتم امیدوارم همینطوری باشه. سرتون رو درد نیارم، چند روز بعد با همین استاد امتجان داشتم. بعد از امتحان به من گفت وقت داری بیای اتاقم که من هم گفتم حتما. بلافاصله پس از ورود به اتاق به بنده گفت خبر بدی برات دارم که من هم بلافاصله در جواب گفتم ردم کردن؟ که استادم گفت آره. یعنی کل پرونده ای که باید بررسیش حدود 1 ماه طول میکشید در کمتر از 2-3 روز و تنها به دلیل ملیت بنده رد شد. خلاصه، الان نه تنها برای دکترا در فرانسه هیچ شانسی ندارم که اصلا ممکنه با این رزومه حتی نتونم مدرک ارشدم رو از اینجا بگیرم. فراموش نکنیم که برای پایان نامه ارشد باید قرارداد ببندیم که برای ما ایرانیها شاید تو خواب ممکن باشه و بدون پایان نامه شما نمیتونین مدرک بگیرین. امکان داره یک عده ای بیان بگن که خوب ما میگردیم برای پروژه هایی که توسط مراکز دیگه ای غیر از CNRS یا INRIA حمایت بشه که در جواب باید بگم اولا تعداد این پروژه ها در مقایسه بسیار کمتره و ثانیا بنده این راه رو هم امتحان کردم. پس از رد شدن پروپزالی که یکی از اساتید خودم به همراه نام و رزومه بنده به CNRS فرستاده بود، ایشون بنده رو به یکی دیگه از دوستان خودش در یک دانشگاه دیگه معرفی کرد و قرار شد این استاد برای بنده از طریق منابع مالی خودش و دانشگاه اقدام کنه تا در واقع بنده با دانشگاه طرف قرارداد باشم و نه دولت یا CNRS/INRIA. اما امروز پس از گذشت حدود یک ماه به بنده ایمیل زده که مسئول مورد نظر در دانشگاه علیرغم تمام دفاعی که ایشون از پرونده بنده کرده صراحتا با درخواست مخالفت کرده. حالا شما در نظر بگیرین که این استاد رئیس دانشکده هست و با تمام نفوذش نتونسته کاری کنه و از من خواسته که به جای دیگه فکر کنم.....

سرتون رو درد نیارم. با وجود رزومه به این قوی ای و تحصیل در دانشگاهی که از صنایع مختلف برای استخدام فارع التحصیلان این دانشگاه میان، خود صنایع میان به جای اینکه دانشجو بره دنبال کار یا پروژه، هنوز نتونستم پروژه ارشد گیر بیارم و این در حالیه که تمام هم دوره ای های بنده از اوایل آوریل پروژشون رو شروع کردن در حالی که رزومه به مراتب ضعیفتری از بنده داشتن. با گذشت بیش از 5 روز از موعد مقرر برای ارسال مدارک مربوط به پروژه به دانشگاه(ددلاین 15 آوریل بوده) هنوز بنده دنبال پروژه و قرارداد هستم و به همه جا ایمیل زدم که یا پاسخی دریافت نکردم یا برای حفظ آبرو در پاسخ به بنده گفتن دانشجوی مورد نظرشون رو گرفتن در حالی که من یقین دارم اینطور نیست و خلاف واقع میگن.

البته در کنار این موضوع، باید عرض کنم که با فرض گرفتن ویزا، همونطور که عرض کردم فرض محال محال نیست، در طول دوران تحصیل از زندگی در فرانسه لذت خواهید برد. فرانسه کشوری بسیار بسیار زیبا و محیط بسیار آرومی با مردمان، در اکثر موارد، خوبی هست. اما سئوال اینجاست که آیا شما برای لذت بردن بی نتیجه به فرانسه میاین یا برای گرفتن مدرک و درس خوندن؟ لذا به هم رشته ای های خودم قویا توصیه می کنم به فکر فرانسه نباشن.

بنده این حرفها رو نزدم که الان یک عده بیان به دولت فحش و بد و بیراه بدن و تمام تقصیرات رو بر سر سیاستهای غلط دولت و نظام بندازن. در اینکه نظام اشتباه های فراوانی داره شکی نیست اما اگه انشاا... پاتون به خارج از ایران برسه می بینین که همه دولتها اینطورین و مردم رو بازی میدن. حالا یک دولتی زورش با توجه به اقتصاد و رسانه ای که در اختیارش هست بیشتره و یکی دیگه هم کمتر. به هر حال، دوست ندارم در اینجا وارد مسایل سیاسی بشم و دلیل بیارم. شما دوستان خودتون بهتر از بنده خیلی چیزا رو میدونین.

باری، من آنچه شرط بلاغ بود، با توجه به تجربه چند ساله زندگی در خارج از کشور، با شما گفتم. خواه پند گیرید خواه ملال. همچنین امیدوارم دوستان دیگه ای که در این گروه هستن بیان و واقعیتها رو نسبت به زندگی در فرانسه بر حسب تجربشون و بی هیچ حب و بغضی بیان کنن و دوستان داخل ایران رو که با هزار امید و آرزو به دنبال کعبه آمالشون در فرانسه و یا احتمالا کشورهای دیگه هستن با واقعیات موجود آشنا کنن. صمیمانه امیدوارم ماهایی که اینطرف آب هستیم در عین انصاف تمام خوبیها و بدیها رو بگیم و سعی نکنیم برای اونهایی که داخل ایران هستن فقط از خوبیها بگیم و دوستانمون رو در سرآب آرزو فرو ببریم. بگذاریم دوستانمون با دونستن همه خوبیها و بدیها مقصدشون را انتخاب کنن و برای آینده خودشون برنامه ریزی کنن.

موفق باشین

[nimaK]

با سلام خدمت دوستان عزیز و علاقمند به ادامه تحصیل در فرانسه

اگرچه این متن طولانی هست اما پیشنهاد میکنم حتما بخونینش.
مدتها بود به این موضوع فکر می کردم که آیا باید این موضوع رو مطرح کنم یا نه، حقیقتش مطمئن نبودم که مطرح کردن این موضوع کار درستی باشه از این جهت که فکر می کردم شاید این تجربه و واقعیت در مورد فرانسه فراگیر نباشه و عمومیت نداشته باشه. از این جهت برای اشتراک تجربیاتم صبر و تامل می کردم. اما امروز دیگه یقین پیدا کردم که باید شما دوستان رو از تجربیات زندگی در فرنسه آگاه کنم، چه شما دوستان این تجربیات رو بپسندین و به به و چه چه کنین چه موضغ مخالف بگیرین و هزار دلیل که نه، بلکه آسمون و ریسمون ببافین که من یکطرفه به قاضی رفتم. به هر حال من آنچه شرط بلاغ است با شما بی هیچ تعصب و غرضی و با تلاش برای رعایت انصاف می گویم، خواه پند گیرید خواه ملال.
بنده به عنوان کسی که در فرانسه زندگی کرده و در حال اتمام دوران ارشدش هست، قویا توصیه می کنم دور فرانسه رو با قلم قرمز درشت خط قرمز بکشین و به هیچ عنوان به اینجا فکر نکنین. البته طرف صحبتم با دانشجوهای فنی به خصوص رشته هایی که حساس حساب میشه مثل برق کنترل و روباتیک و رشته هایی از این دست هست. حالا دلایلش رو هم اعلام می کنم.
....

جناب مهدی گرامی!مطالب مطروحه رو مطالعه کردم...واقعا این یک مساله اساسی است.بستن پروسه خروج از کشور روی یک کشور مساله دار از هر نظر مقداری کار را مشکل می کند!فقط اینکه "فرانسه فرانسه است" که نشد کار!من دانشجوی زبان و ادبیات انگلیسی هستم و بر طبق علاقه و رشته ام و اینکه فرانسه کشور ادبیات است مدتی بود دل به آن بسته بودم...فرانسه کشور زیبایی است و از لحاط توریسم هم همه می دانند که سالی 80 ملیون گردشگر و رتبه 1 در جهان را داراست!پس از خواندن متن شما به این فکر می کنم که آیا واقعا اینها همه ماجراست؟اما ویزایش مساله دار است...مراحل پذیرشش مساله دار است...ملیت و عدم مهاجرپذیری اش مساله دار است...حالا باید فقط به زیبایی شانزه لیزه بیاندیشیم؟

اتفاقا دوست داشتم اینجا یک طرح بحثی هم بکنم.ببینید به طور کلی هزینه های تحصیل در فرانسه،آلمان و فنلاند و نروژ رایگان است.هزینه ی زندگی را به طور متوسط برای یک آدم کم-خرج سالی 10000 یورو بگیریم!حالا بیاییم استرالیا و انگلستان را وارد گود مقایسه کنیم.هم هزینه تحصیل دارند هم هزینه زندگی!آن هم از نوع قشنگش!:-)نیازی به گفتن هزینه ها نیست همه در جریان هستند...
طبیعی است که بگوییم یک دانشجوی اینترنشنال بیشتر ترجیح می دهد در آلمان و فرانسه ساکن و مشغول به تحصیل شود تا بریتانیا و استرالیا!اما با مقایسه به آمار سایتهای معتبر مثل کیو اس وورلد چیزی که دستگیرمان می شود دقیقا نقطه ی مقابل اینهاست.این وبسایت آشنا درصد دانشجوی اینترنشنال در پاریس را 17 درصد،برلین را 16% و در نهایت تعجب لندن را 33% و از آن عجیب تر ملبورن را نزدیک به 40% برمی شمارد!!!!در اینجا یکجای کار ایراد دارد؟به نظر نمی رسد؟

در نظر بنده لابد چیزهایی هست که حتی خارجی ها هم لندن را بیشتر از پاریس می پذیرند!در صورتی که هزینه نداشتن دانشگاه معقول تر به نظر می رسد!تشریح شما تا حدودی بخشی از این مساله را برایم روشنتر کرد...مقسی:-)

[MahdiMK]

جناب مهدی گرامی!مطالب مطروحه رو مطالعه کردم...واقعا این یک مساله اساسی است.بستن پروسه خروج از کشور روی یک کشور مساله دار از هر نظر مقداری کار را مشکل می کند!فقط اینکه "فرانسه فرانسه است" که نشد کار!من دانشجوی زبان و ادبیات انگلیسی هستم و بر طبق علاقه و رشته ام و اینکه فرانسه کشور ادبیات است مدتی بود دل به آن بسته بودم...فرانسه کشور زیبایی است و از لحاط توریسم هم همه می دانند که سالی 80 ملیون گردشگر و رتبه 1 در جهان را داراست!پس از خواندن متن شما به این فکر می کنم که آیا واقعا اینها همه ماجراست؟اما ویزایش مساله دار است...مراحل پذیرشش مساله دار است...ملیت و عدم مهاجرپذیری اش مساله دار است...حالا باید فقط به زیبایی شانزه لیزه بیاندیشیم؟

اتفاقا دوست داشتم اینجا یک طرح بحثی هم بکنم.ببینید به طور کلی هزینه های تحصیل در فرانسه،آلمان و فنلاند و نروژ رایگان است.هزینه ی زندگی را به طور متوسط برای یک آدم کم-خرج سالی 10000 یورو بگیریم!حالا بیاییم استرالیا و انگلستان را وارد گود مقایسه کنیم.هم هزینه تحصیل دارند هم هزینه زندگی!آن هم از نوع قشنگش!:-)نیازی به گفتن هزینه ها نیست همه در جریان هستند...
طبیعی است که بگوییم یک دانشجوی اینترنشنال بیشتر ترجیح می دهد در آلمان و فرانسه ساکن و مشغول به تحصیل شود تا بریتانیا و استرالیا!اما با مقایسه به آمار سایتهای معتبر مثل کیو اس وورلد چیزی که دستگیرمان می شود دقیقا نقطه ی مقابل اینهاست.این وبسایت آشنا درصد دانشجوی اینترنشنال در پاریس را 17 درصد،برلین را 16% و در نهایت تعجب لندن را 33% و از آن عجیب تر ملبورن را نزدیک به 40% برمی شمارد!!!!در اینجا یکجای کار ایراد دارد؟به نظر نمی رسد؟

در نظر بنده لابد چیزهایی هست که حتی خارجی ها هم لندن را بیشتر از پاریس می پذیرند!در صورتی که هزینه نداشتن دانشگاه معقول تر به نظر می رسد!تشریح شما تا حدودی بخشی از این مساله را برایم روشنتر کرد...مقسی:-)

با سلام دوست عزیز،

بنده از آمار دقیق دانشجویان خارجی در کشورهای مختلف دنیا اطلاع دقیق ندارم و مطمئن هم نیستم که آمار این سایتها تا چه میزان دقیق هست. اما بر حسب آنچه که در این مدت در فرانسه مشاهده نموده ام تعداد دانشجویان خارجی بسیار بیشتر از دانشجویان فرانسوی است. تاکید می کنم که بنده تنها در مورد رشته خودم صحبت می کنم. اما این میزان در مقایسه با سایر کشورها چگونه است امریست که بنده از آن بی اطلاعم.

مساله مهم بعدی اینست که اقتصاد فرانسه بیشتر بر اساس درآمدهای حاصله از گردشگری و بالطبع کارهای خدماتیست که در نقطه مقابل کشوری مانند آلمان قرار دارد. لذا طبیعی می نماید که امکان پیدا کردن کار در رشته های فنی در فرانسه به مراتب کمتر از کشورهای دیگری چون آلمان می باشد. اگرچه ممکن است برخی از دوستان از شرکتهایی چون Airbus در فرانسه نام ببرند و در رویای کار در اینچنین شرکتهایی به سر برند. اما مساله اینست که آیا برای یک ایرانی امکان کار در چنین جاهایی فراهم است یا خیر که بی تردید پاسخ منفیست. لذا برای دوستانی که در رشته های فنی (لااقل هم رشته ای های خودم) قصد ادامه تحصیل در فرانسه را دارند و بالطبع در اکثر موارد نیز قصد اقامت پس از تحصیل در کشور مقصد را دارند مجددا توصیه می کنم از رویای فرانسه به درآیند. به قول معروف آواز دهل شنیدن از دور خوش است. صرف اینکه برج ایفل یا خیابان شانزلیزه و سایر مکانهای دیدنی در فرانسه هستند به نظر بنده دلیل مناسب و قانع کننده ای برای آمدن به فرانسه نیست. البته تاکید میکنم که شرایط برای انسانهای مختلف متفاوت است. برای مثال، تاکید می کنم که فرض محال محال نیست، اگر کسی در مقطع دکترا در همین رشته کنترل پذیرش بگیرد و موفق به گرفتن ویزا شود، خوب بسیار طبیعیست که از زندگی در فرنسه بسیار لذت خواهد برد و روزگار خوب و خوشی خواهد داشت.

موفق باشید

[nimaK]

با سلام دوست عزیز،

بنده از آمار دقیق دانشجویان خارجی در کشورهای مختلف دنیا اطلاع دقیق ندارم و مطمئن هم نیستم که آمار این سایتها تا چه میزان دقیق هست. اما بر حسب آنچه که در این مدت در فرانسه مشاهده نموده ام تعداد دانشجویان خارجی بسیار بیشتر از دانشجویان فرانسوی است. تاکید می کنم که بنده تنها در مورد رشته خودم صحبت می کنم. اما این میزان در مقایسه با سایر کشورها چگونه است امریست که بنده از آن بی اطلاعم.

مساله مهم بعدی اینست که اقتصاد فرانسه بیشتر بر اساس درآمدهای حاصله از گردشگری و بالطبع کارهای خدماتیست که در نقطه مقابل کشوری مانند آلمان قرار دارد. لذا طبیعی می نماید که امکان پیدا کردن کار در رشته های فنی در فرانسه به مراتب کمتر از کشورهای دیگری چون آلمان می باشد. اگرچه ممکن است برخی از دوستان از شرکتهایی چون Airbus در فرانسه نام ببرند و در رویای کار در اینچنین شرکتهایی به سر برند. اما مساله اینست که آیا برای یک ایرانی امکان کار در چنین جاهایی فراهم است یا خیر که بی تردید پاسخ منفیست. لذا برای دوستانی که در رشته های فنی (لااقل هم رشته ای های خودم) قصد ادامه تحصیل در فرانسه را دارند و بالطبع در اکثر موارد نیز قصد اقامت پس از تحصیل در کشور مقصد را دارند مجددا توصیه می کنم از رویای فرانسه به درآیند. به قول معروف آواز دهل شنیدن از دور خوش است. صرف اینکه برج ایفل یا خیابان شانزلیزه و سایر مکانهای دیدنی در فرانسه هستند به نظر بنده دلیل مناسب و قانع کننده ای برای آمدن به فرانسه نیست. البته تاکید میکنم که شرایط برای انسانهای مختلف متفاوت است. برای مثال، تاکید می کنم که فرض محال محال نیست، اگر کسی در مقطع دکترا در همین رشته کنترل پذیرش بگیرد و موفق به گرفتن ویزا شود، خوب بسیار طبیعیست که از زندگی در فرنسه بسیار لذت خواهد برد و روزگار خوب و خوشی خواهد داشت.

موفق باشید

گرامي!حق با شماست...اينجا اطلاعات دقيقي در دسترس نيست.مثلا واقعا تا چه حد مي توان به آمار سايتها اعتماد كرد؟به هر حال رشته ما هم با شما فرق دارد و همانطور كه فرموديد هر رشته اي داستان جدايي است..
مقسي :-)

[Rezaa]

اتفاقا دوست داشتم اینجا یک طرح بحثی هم بکنم.ببینید به طور کلی هزینه های تحصیل در فرانسه،آلمان و فنلاند و نروژ رایگان است.هزینه ی زندگی را به طور متوسط برای یک آدم کم-خرج سالی 10000 یورو بگیریم!حالا بیاییم استرالیا و انگلستان را وارد گود مقایسه کنیم.هم هزینه تحصیل دارند هم هزینه زندگی!آن هم از نوع قشنگش!:-)نیازی به گفتن هزینه ها نیست همه در جریان هستند...
طبیعی است که بگوییم یک دانشجوی اینترنشنال بیشتر ترجیح می دهد در آلمان و فرانسه ساکن و مشغول به تحصیل شود تا بریتانیا و استرالیا!اما با مقایسه به آمار سایتهای معتبر مثل کیو اس وورلد چیزی که دستگیرمان می شود دقیقا نقطه ی مقابل اینهاست.این وبسایت آشنا درصد دانشجوی اینترنشنال در پاریس را 17 درصد،برلین را 16% و در نهایت تعجب لندن را 33% و از آن عجیب تر ملبورن را نزدیک به 40% برمی شمارد!!!!در اینجا یکجای کار ایراد دارد؟به نظر نمی رسد؟

در نظر بنده لابد چیزهایی هست که حتی خارجی ها هم لندن را بیشتر از پاریس می پذیرند!در صورتی که هزینه نداشتن دانشگاه معقول تر به نظر می رسد!تشریح شما تا حدودی بخشی از این مساله را برایم روشنتر کرد...مقسی:-)

دلیل این موردی که فرمودید بیشتر مربوط به زبان تدریس هستش
معمولا کشورهای انگلیسی زبان بیشتر مورد استقبال قرار میگیرند

[benicho]

با سلام به همگی

من پاییز امسال به فرانسه اومدم و خب طبیعیه که به اندازه بقیه دوستان اطلاعات ندارم ولی اطلاعاتی که تا الان دارم رو باهاتون درمیون میذارم. امیدوارم که توی تصمیم گیریتون کمک کنه.
اینجا توی فرانسه شهر به شهر فرهنگ و شرایط و هزینه های زندگی فرق می کنه, ولی در کل اصلن روی 7500 یورویی که سفارت میخواد حساب نکنین چون هزینه زندگی بیشتر ازین حرفاست البته بستگی به نحوه ی هزینتون هم داره.
در خصوص کار کردن هم زمان با تحصیل در دوره ی مستر اصلن بهش فکر نکنین چون درس ها بهتون این اجازه رو نمی ده. و اکثر دانشگاه ها هم درس ها رو طوری در طول هفته برنامه ریزی می کنن که در تمام طول هفته کلاس خواهید داشت و در نتیجه امکان کار پیدا کردن با این برنامه زمانی نامنظم وجود نداره.
در خصوص اخذ ویزا هم باید بگم که امسال تقریبن به همه ویزا دادن حتی یکی از دوستانی که توی امتحان زبان باهاش آشنا شدم با سطح A2 برای مستر 2 ویزا گرفت. در صورتی که سال بیش بیشتر از 70 درصد افراد ویزاشون رد شده بود اونطور که من شنیدم.
زیبایی های اینجا و مخصوصن پاریس دفعه ی اول جالبه ولی ازونجا به بعد براتون طبیعی میشه و در مورد فرانسه احساس دلتنگی برای خونواده خیلی کم خواهد بود چون هم بافت شهری و مردمانش خیلی به ایران شبیه هست و هر پی به سمت شمال اروپا می رید این دلتنگی برای خانواده و ایران بیشتر میشه. من به شخصه تا حالا سه مرتبه پاریس رفتم ولی تا حالا ایفل هم نرفتم ببینم.
زندگی در فرانسه رو خیلی برای خودتون افسانه ای نکنین همونطور که باقی دوستان هم گفتن اینجا هم مشکلات خودش رو داره و دولت و حکومت با نحوه ی خودشون سر ملت رو کلاه می ذارن.
به قول یکی از دوستان اینجا دولت با قانون سر ملت رو کلاه میذاره. مشکلات مثل ایرانه ولی در سطح متفاوت.
در خصوص آب و هوا هر چی به سمت جنوب شرقی حرکت کنین هوا به ایران شبیه تره ولی سمت شمال یا جنوب شرقی به شدت سرد و یا مثل پاریس مدام بارونیه.
اصولن لباساتون رو که بشورید زودتر از یک روز و نیم خشک نخواهد شد. و اکثرن چون هوا بارونی و یا ابری آهن بدنتون تضعیف میشه در نتیجه از استفاده مواد غذایی مناسب نباید فراموشتون بشه.
در خصوص دیگر مواد غذایی هم تقریبن همه چی اینجا پیدا میشه در نتیجه از ایران مواد خوراکی با خودتون نیارین . البته قرقوروت نمی تونین پیدا کنین خب.
در دانشگاه اصولن با هزینه سه یورو می تونین ظهر ها غذا بخورین و اگر هم ساندویچ بخواین می تونین کمتر پیدا کنین ولی غذای سلف همچنان کیفیتش مثل ایران بده.
مسله بعدی در خصوص نظافت شخصی: اینجا تقریبن باید صبح و شب یک بار دوش بگیرین چون به شدت هوا مرطوبه و هر پیراهن یا تی شرت حداکثر یک روز استفاده میشه و بعدش باید بشورینش. ولی یک مشکلی که هست مخصوصن در پاریس اینکه منزل مسکونی و یا خوابگاهی که خواهید داشت یا حمام نداره و یا مشترک با چند نفره , همینطور برای توالت.
در جاهایی مثل پاریس و یا شهر های بزرگ حتمن بعد از پیاده شذن از مترو یا اتوبوس دستاتون رو با ضدعفونی کننده ها بشورید (در برخی ایستگاه ها می تونین با ده سنت بخرین) به علت اینکه مهاجر و مخصوصن آفریقایی اینجا زیاده و شدت بیماری های واگیر دار بالاست.
در مکان های عمومی حدالامکان از توالت استفاده نکنین و اگر خواستید استفاده کنین حدالمکان نشینید و اگر مجبور به نشستن شدید کلی دستمال کاغذی قبلش بذارید و مهمتر اینکه قبل از انجام کارتون داخل چاه رو کلی دستمال کاغذی بندازین که آب های داخل ترشح نشه روی بدنتون پون اینجا یکی از بیماری های رایج قارچ دور اندام تناسلی و یا باسن هستنش.
در خصوص مصرف آب آشامیدنی ترجیحن از آب شیر استفاده نکنین چون اصولن از آب رودخونه ها استفاده میشه و کلی مواد شیمیایی استفاده میشه برای از بین بردن مواد مضر اون در نتیجه بی زحمت باید آب معدنی بخرین.
اینجا نهایتن بعد از هفت شب تمام مغازه ها و سوپر مارکت ها به جز کافه ها و رستوران ها تعطیل میشن و همه میرن خونه هاشون. در نتیجه به فکر خرید بعد از ساعت هفت شب نباشین.
در خصوص بیمه هم اینجا در حالت عادی وقتی بیمه می کنید خودتون رو بیمه هفتاد درصد از هزینه های درمانتون رو میده (بستگی به قیمت بیمه ای که میخرین هم داره) ولی همه ی بیمه ها یک امکان دارن به نام mutuel که حتمن بهتون پیشنهاد می کنم این رو هم بخرین همراه با بیمتون. درسته چند یورو ماهانه بیشتر باید پرداخت کنین ولی می ارزه که صد در صد تحت بیمه باشین و بیمه ی درمانیتون 100 درصد باشه.
من به شخصه اینجا با ایرانی بودنم به مشکل نخوردم تا حالا. اینجا ما تو کلاسمون فقط چهار نفر فرانسوی داریم و اکثرن عرب هستن و چینی.
اینجا نژاد پرستی جرم محسوب میشه و نمی تونین اصولن حرفی بزنین ولی عربها اینجا رو تا حد زیادی به گند کشیدن و هر روز یک خبر جنجالی از عرب ها و یهودی ها اینجا خواهید شنید. در نتیجه از ایرانی بودنتون اصلن نترسین و روی اینکه عرب نیستین تاکید کنین البته نه با عرب ها.
مسلمونای اینجا اغلب از نوع سلفی هستن با ریش های بلند. اولن نترسین دومن حدالامکان دوری کنین از بحثای مذهبی باهاشون ولی بینشون آدم های خوبی هم پیدا می تونین بکنین.
یک نکته که یادم اومد الان اینکه از رفتن به شهر مارسی جدن خودداری کنین چون به شدت کثیفه و به گند کشیده شده.
شرمنده که من همین طوری هر چی یادم میاد رو میگم و ازین شاخه به اون شاخه می پرم.
در خصوص آدم ها و صحبت باهاشون مراقب باشید چون به شدت فضولن و از اطلاعاتی که میدین سوء استفاده خواهند کرد تا جایی که اینجا 80 درصد خونواده هایی که اداره مالیات پدرشون رو در میاره بر اثر خبرچینی همسایه هاشون اتفاق میوفته. مخصوصن در خصوص وضعیت مالیتون جز درجاهایی مثل بانک و غیره با کسی صحبت نکنین.
قبل از اومدن حتمن زبان انگلیسیتون هم خوب کنید . گر چه اینجا بهش احتیاجی پیدا نمی کنین چون ملت نمی تونن انگلیسی حرف بزنن ولی استادا روتون حساب دیگه ای می کنن و براتون احترام خاصی قایل میشن و تا حدودی اینجا انگلیسی حرف زدن کلاس محسوب میشه و برای کار پیدا کردن در آینده یک مزیت مهم.
و در نهایت اینجا رو خیلی مدینه فاضله تصور نکنین مخصوصن پاریس رو . نمی دونم چرا امسال پاریس رو به عنوان بهرین شهر دانشجویی توی دنیا انتخاب کردن ولی به هر حال بهترین دانشگاه های فرانسه توی پاریس هستش و اجتناب ناپذیر ولی به شخصه خوشحالم که پاریس نیستم و ازون شلوغی و اون همه صدای بوق نجات پیدا کردم.

[rparva]

سلام
من دانشجوی سال آخر مدیریت بازرگانی هستم.میخوام ارشدم رو تو زمینه توریسم و هتلداری بخونم.این رشته تو کشورهایی مثل فرانسه آمریکا استرالیاو... پیشرفت خوبی داره و در ایران جایگاه و رشد بسیار ضعیفی داره.به همین دلیل با توجه به هزینه های پایین تحصیل در فرانسه و پیشرفت این صنعت در این کشور انتخابش کردم.تو جستجوهایی که داشتم با دانشگاه jean monnet آشنا شدم که در شهر Saint-Étienne هست.شنیدم که هزینه مسکن در این شهر نسبت به سایر شهرهای فرانسه پایین تره.کسی در مورد هزینه های زندگی تو این شهر اطلاعاتی داره؟ میشه کار دانشجویی پیدا کرد و آیا با درآمد کار دانشجویی میشه هزینه های زندگی و تحصیل رو پرداخت کرد؟ ضمنا با توجه به صحبتتون در مورد برنامه فشرده مقطع ارشد، برنامه کلاس های ارشد جوری هست که فرصت کار کردن رو داشته باشم؟
ممنون

[marjanabD]

با سلام به همگی

من پاییز امسال به فرانسه اومدم و خب طبیعیه که به اندازه بقیه دوستان اطلاعات ندارم ولی اطلاعاتی که تا الان دارم رو باهاتون درمیون میذارم. امیدوارم که توی تصمیم گیریتون کمک کنه.
اینجا توی فرانسه شهر به شهر فرهنگ و شرایط و هزینه های زندگی فرق می کنه, ولی در کل اصلن روی 7500 یورویی که سفارت میخواد حساب نکنین چون هزینه زندگی بیشتر ازین حرفاست البته بستگی به نحوه ی هزینتون هم داره.
در خصوص کار کردن هم زمان با تحصیل در دوره ی مستر اصلن بهش فکر نکنین چون درس ها بهتون این اجازه رو نمی ده. و اکثر دانشگاه ها هم درس ها رو طوری در طول هفته برنامه ریزی می کنن که در تمام طول هفته کلاس خواهید داشت و در نتیجه امکان کار پیدا کردن با این برنامه زمانی نامنظم وجود نداره.
در خصوص اخذ ویزا هم باید بگم که امسال تقریبن به همه ویزا دادن حتی یکی از دوستانی که توی امتحان زبان باهاش آشنا شدم با سطح A2 برای مستر 2 ویزا گرفت. در صورتی که سال بیش بیشتر از 70 درصد افراد ویزاشون رد شده بود اونطور که من شنیدم.
زیبایی های اینجا و مخصوصن پاریس دفعه ی اول جالبه ولی ازونجا به بعد براتون طبیعی میشه و در مورد فرانسه احساس دلتنگی برای خونواده خیلی کم خواهد بود چون هم بافت شهری و مردمانش خیلی به ایران شبیه هست و هر پی به سمت شمال اروپا می رید این دلتنگی برای خانواده و ایران بیشتر میشه. من به شخصه تا حالا سه مرتبه پاریس رفتم ولی تا حالا ایفل هم نرفتم ببینم.
زندگی در فرانسه رو خیلی برای خودتون افسانه ای نکنین همونطور که باقی دوستان هم گفتن اینجا هم مشکلات خودش رو داره و دولت و حکومت با نحوه ی خودشون سر ملت رو کلاه می ذارن.
به قول یکی از دوستان اینجا دولت با قانون سر ملت رو کلاه میذاره. مشکلات مثل ایرانه ولی در سطح متفاوت.
در خصوص آب و هوا هر چی به سمت جنوب شرقی حرکت کنین هوا به ایران شبیه تره ولی سمت شمال یا جنوب شرقی به شدت سرد و یا مثل پاریس مدام بارونیه.
اصولن لباساتون رو که بشورید زودتر از یک روز و نیم خشک نخواهد شد. و اکثرن چون هوا بارونی و یا ابری آهن بدنتون تضعیف میشه در نتیجه از استفاده مواد غذایی مناسب نباید فراموشتون بشه.
در خصوص دیگر مواد غذایی هم تقریبن همه چی اینجا پیدا میشه در نتیجه از ایران مواد خوراکی با خودتون نیارین . البته قرقوروت نمی تونین پیدا کنین خب.
در دانشگاه اصولن با هزینه سه یورو می تونین ظهر ها غذا بخورین و اگر هم ساندویچ بخواین می تونین کمتر پیدا کنین ولی غذای سلف همچنان کیفیتش مثل ایران بده.
مسله بعدی در خصوص نظافت شخصی: اینجا تقریبن باید صبح و شب یک بار دوش بگیرین چون به شدت هوا مرطوبه و هر پیراهن یا تی شرت حداکثر یک روز استفاده میشه و بعدش باید بشورینش. ولی یک مشکلی که هست مخصوصن در پاریس اینکه منزل مسکونی و یا خوابگاهی که خواهید داشت یا حمام نداره و یا مشترک با چند نفره , همینطور برای توالت.
در جاهایی مثل پاریس و یا شهر های بزرگ حتمن بعد از پیاده شذن از مترو یا اتوبوس دستاتون رو با ضدعفونی کننده ها بشورید (در برخی ایستگاه ها می تونین با ده سنت بخرین) به علت اینکه مهاجر و مخصوصن آفریقایی اینجا زیاده و شدت بیماری های واگیر دار بالاست.
در مکان های عمومی حدالامکان از توالت استفاده نکنین و اگر خواستید استفاده کنین حدالمکان نشینید و اگر مجبور به نشستن شدید کلی دستمال کاغذی قبلش بذارید و مهمتر اینکه قبل از انجام کارتون داخل چاه رو کلی دستمال کاغذی بندازین که آب های داخل ترشح نشه روی بدنتون پون اینجا یکی از بیماری های رایج قارچ دور اندام تناسلی و یا باسن هستنش.
در خصوص مصرف آب آشامیدنی ترجیحن از آب شیر استفاده نکنین چون اصولن از آب رودخونه ها استفاده میشه و کلی مواد شیمیایی استفاده میشه برای از بین بردن مواد مضر اون در نتیجه بی زحمت باید آب معدنی بخرین.
اینجا نهایتن بعد از هفت شب تمام مغازه ها و سوپر مارکت ها به جز کافه ها و رستوران ها تعطیل میشن و همه میرن خونه هاشون. در نتیجه به فکر خرید بعد از ساعت هفت شب نباشین.
در خصوص بیمه هم اینجا در حالت عادی وقتی بیمه می کنید خودتون رو بیمه هفتاد درصد از هزینه های درمانتون رو میده (بستگی به قیمت بیمه ای که میخرین هم داره) ولی همه ی بیمه ها یک امکان دارن به نام mutuel که حتمن بهتون پیشنهاد می کنم این رو هم بخرین همراه با بیمتون. درسته چند یورو ماهانه بیشتر باید پرداخت کنین ولی می ارزه که صد در صد تحت بیمه باشین و بیمه ی درمانیتون 100 درصد باشه.
من به شخصه اینجا با ایرانی بودنم به مشکل نخوردم تا حالا. اینجا ما تو کلاسمون فقط چهار نفر فرانسوی داریم و اکثرن عرب هستن و چینی.
اینجا نژاد پرستی جرم محسوب میشه و نمی تونین اصولن حرفی بزنین ولی عربها اینجا رو تا حد زیادی به گند کشیدن و هر روز یک خبر جنجالی از عرب ها و یهودی ها اینجا خواهید شنید. در نتیجه از ایرانی بودنتون اصلن نترسین و روی اینکه عرب نیستین تاکید کنین البته نه با عرب ها.
مسلمونای اینجا اغلب از نوع سلفی هستن با ریش های بلند. اولن نترسین دومن حدالامکان دوری کنین از بحثای مذهبی باهاشون ولی بینشون آدم های خوبی هم پیدا می تونین بکنین.
یک نکته که یادم اومد الان اینکه از رفتن به شهر مارسی جدن خودداری کنین چون به شدت کثیفه و به گند کشیده شده.
شرمنده که من همین طوری هر چی یادم میاد رو میگم و ازین شاخه به اون شاخه می پرم.
در خصوص آدم ها و صحبت باهاشون مراقب باشید چون به شدت فضولن و از اطلاعاتی که میدین سوء استفاده خواهند کرد تا جایی که اینجا 80 درصد خونواده هایی که اداره مالیات پدرشون رو در میاره بر اثر خبرچینی همسایه هاشون اتفاق میوفته. مخصوصن در خصوص وضعیت مالیتون جز درجاهایی مثل بانک و غیره با کسی صحبت نکنین.
قبل از اومدن حتمن زبان انگلیسیتون هم خوب کنید . گر چه اینجا بهش احتیاجی پیدا نمی کنین چون ملت نمی تونن انگلیسی حرف بزنن ولی استادا روتون حساب دیگه ای می کنن و براتون احترام خاصی قایل میشن و تا حدودی اینجا انگلیسی حرف زدن کلاس محسوب میشه و برای کار پیدا کردن در آینده یک مزیت مهم.
و در نهایت اینجا رو خیلی مدینه فاضله تصور نکنین مخصوصن پاریس رو . نمی دونم چرا امسال پاریس رو به عنوان بهرین شهر دانشجویی توی دنیا انتخاب کردن ولی به هر حال بهترین دانشگاه های فرانسه توی پاریس هستش و اجتناب ناپذیر ولی به شخصه خوشحالم که پاریس نیستم و ازون شلوغی و اون همه صدای بوق نجات پیدا کردم.

سلام ... مرسی از اطلاعاتی که دادی
منم امسال سال اولی هستش که پاریس هستم . البته من zone 5 هستم.
از لحاظ غذای دانشگاه من از دانشگاهم راضیم ... فکر کنم کیفیت غذاشون دانشگاه به دانشگاه فرق داره
در مورد شلوغی هم اینجایی که من هستم هم خیلی آرومه و هم کلی فضای سبز داره ... کلا خیلی بهتر از اون چیزی بود که تصور کردم ... خلاصه که پاریس به اون بدیا هم نیست

[rahi2012]

وضعیت برای رشته های حوزه پالتیکال مثل علوم سیاسی. روابط بین الملل و رشته های میان رشته ای مثل مطالعات منطقه ای و بعضا گرایشهای جدید که مرتبط با اقتصاد سیاسی هست چطوره؟

[MahdiMK]

وضعیت برای رشته های حوزه پالتیکال مثل علوم سیاسی. روابط بین الملل و رشته های میان رشته ای مثل مطالعات منطقه ای و بعضا گرایشهای جدید که مرتبط با اقتصاد سیاسی هست چطوره؟

با سلام دوست عزیز،
تا جاییکه بنده اطلاع دارم برای این رشته ها خیلی سختگیری نمیکنن. بیشتر برای رشته های فنی هست که مشکل ایجاد میکنن. اگرچه مساله کار پس از تحصیل و یا اقامت در اینجا همچنان بر جای خودش باقیه. این نکته رو هم عرض کنم که یافتن کار برای خود فرانسویها در این رشته ها کار خیلی ساده ای نیست چه برسه به یک خارجی که بخواد بواسطه اون اقامت هم بگیره.