نقل قول نوشته اصلی توسط Samirsa نمایش پست ها
سلام دوستان من کارشناسی شیمی محیط زیست معدل ۱۶.۴۴ و ارشد نانوشیمی ۱۶.۸۸ هردو هز دانشگاه دولتی دارم دولینگو ۱۳۰ و جی ار ای ۳۳۱ یه مقاله که همکاری داشتم با بچه های دکتری دانشگاهمون و تا چندماه دیگه سابمیت میشه و در دوره های نانو زیادی شرکت کردم و گواهی دارم به نظرتون شانس فاند برای دانشگاه های اروپا و کانادا دارم؟
من از اروپا و کانادا چند ساله خبر ندارم چون میدونم به خاطر شرایط امریکا همه اونجا هجوم بردن. به نظرم شما برای امریکا شانس دارید. امریکا خیلی بزرگه. همه توش شانس دارن. مخصوصا برای دانشگاه و مخصوصا شیمی. علوم انسانی به محاصره امریکاییا دراومده. متاسفانه مثل هر کشور غربی، این کشور از اول به زن یاد میده که تو باید بری علوم انسانی و هنر و پزشکی و اینها بخونی و تو عقلت نمیکشه که ساینس یا ریاضی بخونی. که غلط هست. ولی این یه نقطه قوت برای مهاجر هست چون نصف جامعه با شما رقابت نمیکنن. ضمن اینکه کلا جامعه امریکایی دوست نداره خودش رو با مفاهیم عمیق شیمی و فیزیک درگیر کنه. مخصوصا شیمی. حتی تو شیمی هم میرن فقط شیمی الی میخونن چون ساده تره.
تو امریکا همه میدونن ای ایکوالز م سی اسکوعرد. ولی کسی نمیدونه معنیش چیه.
ولی همه میتونن کاردشیان ها رو نام ببرن. مهاجر هم به مرور تو این دام اسیر میشه و برای همینه که ایرانیا بعد از سالها تو یک دد عند جاب گیر کردن یا اینکه در حد ویراژ دادن تو خیابون های لس انجلس، بوق زدن و اهنگهای ایرانی جدید که من نمیدونم حتی چی میگن و مثلا ساسی چیست و چه شخصیست، یا موخته؟؟ یا بی زد؟ ضدبازی؟ یا کلی ادم دیگه که از سی سال قبل اومدن خوندن و شنیدن صداشون وحشت رو به اندام هات میندازه گوش میدن (به نظرم خواننده های لس انجلسی به حد کافی فاجعه بودن، چرا فجایع جدید بهشون اضافه شده، جای سواله. یعنی فکر کردن این همه فاجعه کم بوده؟). اعتماد به نفستون رو ببرید بالا و قدم ها رو شروع کنید به برداشتن. things will come together.
حرفهای من از سر تجربه میاد و چون دنیا رو زیاد دیدم کاملا درک میکنم چرا این سوال رو میپرسید و چطوری بهتره قدم بردارید. اگه سوالی داشتید بپرسید. من هم شیمی خوندم.