تجربیات و خاطرات مهاجرت و تحصیل در خارج از ایران این بار از نگاه خانم ها

[afrahmati]

چرا بیچاره هستند ؟ من هنوز دانشجو نشدم ولی مدتی امریکا بودم. تنها بودم . کارای خونه رو میکردم .
از خانواده دور بودم. ولی اصلا اصلا اصلا دوران سختی نداشتم...اینجا دوست پیدا کردن از ایران راحت تره..تفریحات بیشتره..امکانات درس خوندن بیشتره...
چرا بیچاره ؟ کدوم تجاوز ؟ مگه تو ایران یا بقیه جاها تجاوز نیست ؟
کلا رفتار بقیه با شما فقط و فقط به رفتار خودتون بستگی داره .

در ادامه دوستان خارج بهتره بدونید که توی ایران دوست پیدا کردن و روابط سالم و شاد داشتن خیلی خیلی سخت شده ! من اخیرا هم محیط کار و تجربه کردم هم دانشگاه هم دوستان قدیم/ خدایییش از دوستای دبیرستان دو سه تا موندن.. از دانشگاه (دوران لیسانس)باز بیشتر ارتباط میشه داشت و دیگر هیچ !! واقعا میگم/ محیط کار که همه منفعت طلب و سود جو شدن.. دوران فوق لیسانس که یک دونه دوست برای من گذاشت!!!
و دوستان بهتره بگم که من آدم واقعا اجتماعی هستم.. منزوی نیستم که این شرایط و براتون بگم همین الا با سایر اینها که گفتم رفت و آمد دارم اما با علم به اینکه هیچ کدوم دوست نیستن و حتی در مورد یه سوالی که براتئن پیش میاد اطلاعاتی هم داشته باشن در اختیارتون نمیذارن ! خیلی عجیبه همه از پیشرفت هم میترسن .. از محبت کردن و محبت دیدن ! راستش من بیشترین دلیل قصدم برای اومدن اینه که آدم اجتماعی هستم و اینجا ارتباطات انسانی خیلی خیلی ضعیف شده...