دوستان فرومی عزیز به خصوص خانم های عضو سلام. از انجایی که این فروم متشکل از اعضا خانم و آقا میباشد اما بسیاری از اطلاعات ، تجربیات ، خاطرات و هر انچه که مربوط به داستان مهاجرت و یا ادامه تحصیل در خارج از ایران میباشد توسط آقایون در این فروم مطرح میشه و خوب در خیلی از موقعیت ها این تجربه های مردانه میتواند بسیار بسیار با همین تجربه ها از نگاه یک خانم متفاوت باشد و چه بسا راه حل ها و یا راهنمایی هایی هم که ارائه میشه می تواند در موقعیت یک خانم متفاوت باشد تصمیم گرفتم تا تاپیکی را درارتباط با تجربیات و خاطرات مهاجرت و ادامه تحصیل در خارج از ایران این بار ولی از نگاه خانم ها مطرح کنم تا از این طریق بتوانیم نگاه بهتری را از هر دو بعد زنانه و مردانه به این تصمیمات مهم و سرنوشت ساز زندگی هر یک از ما داشته باشیم. علاوه بر اینکه دور جدید اپلای دانشگاه ها تا 2 ماه دیگر شروع میشود . لطفا خانم هایی که مایلند در این تاپیک شرکت کنند از تجربیات ، خاطرات ( تلخ و شیرین) چه از ایران خارج شدند و چه یکبار شکست خوردند اما دوباره تلاش کردند به اشتراک بگذارند تا بتونیم به همه خانم ها این روحیه را بدیم که ما هم می توانیم و آنها را در تصمیمشان مصمم تر کنیم. تاکید میکنم که این تاپیک جای بحث های فمینیستی ، احقاق حقوق زنان و یا هر گونه بحث راجب کم و کاستی های حقوق زنان در ایران نیست. چرا که ما همه به این امر واقفیم که در کشور های جهان سوم ویا در حال توسعه توچه به حق زن یکی از سخت ترین حقوقی است که به دست می آید. لذا برای داشتن یک محیط مشارکتی دوستانه با بار علمی مناسب به طرح تجربیات و خاطرات خود از نگاه یک زن بپردازید. سووال این است که خانم ها از این تصمیم بزرگ چه چیز هایی آموخته و یا بدست خواهند اورد؟ ایا این تصمیم بیشتر یک ارمان و هدف مردانه است و یا زنان هم می توانند همانند مردان موانع را برداشته و به هدف خود دست یابند؟ آیا این تصمیم برای مردان خطرناک تر است یا زنان؟ و اینکه آیا جنسیت می تواند عاملی بازدارنده و یا انگیزه ای برای خروج از کشور باشد؟