به دانشگاه محل تحصیل خود در مجموع چه نمره ای می دهید؟ چرا؟

[s.m.h.sh]

دوستان عزیزی که الان مدتی هست در دانشگاه های آمریکا تحصیل میکنید، در حال حاضر نقاط ضعف و قوت دانشگاه خود را چگونه ارزیابی میکنید و با در نظر گرفتن این عوامل، چه نمره ای به دانشگاه محل تحصیل خود میدهید؟ از زمانی که موفق به اخذ پذیرش از این دانشگاه شدید، تا به امروز که در حال تحصیل در ایالات متحده هستید، آیا انتظارات شما برآورده شده و آیا این شرایط مطابق با دورنمای شما از این دانشگاه در زمان اپلای کردن هست؟

[haydar]

سلام دوست عزیز
من از هر 2 دانشگاهی که در اون مشغول به تحصیل و ریسرچ بودم واقعاً راضیم
تگزاس آستین به لحاظ آزمایشگاه و تجهیزات اندازه گیری بهترین دانشگاهی بود که تا بحال تجربه کردم (از برکلی ، کلتک ، گزاس آرلینگتون ، یو پن و خیلی از دانشگاه های دیگه بهتر بود) و اساتید این دانشگاه تمام تلاششون بر این بود که دغدغه های دانشجو رو از بین ببرند تا با تمام توان بر روی پروژه هاشون کار کنند ...
دانشگاه برکلی هم به لحاظ استاد و سطح پروژه واقعاً دوره لذت بخشی رو برام رقم زد که شاید کمتر ساعتی از زندگیم به این حد از کار لذت برده بودم ...
تقریباً هر دو چندین برابر توقعاتم ظاهر شدند و اگر بخوام نمره بدم قطعاً 100 از 100 میدم به هر دوشون ...
موفق باشید

[s.m.h.sh]

تشکر بابت پاسختون؛ خیلی خوشحالم که تجربه ی تحصیلتون براتون خاطره ای لذت بخش باقی گذاشته که بدون شک نتیجه ی زحمات خودتون بوده.

یکی از مواردی که همچنان علاقه مندم بدونم نظر شما در مورد کیفیت "تدریس اساتید" در دانشگاه های محل تحصیلتون هست؛ جدا از مقوله ی knowledge استاد، که بدون شک همگی اونها افرادی ممتاز در زمینه ی research خودشون هستن، به نظرتون چقدر ویژگی های لازم معلمی، مثل تلاش در فهماندن مفاهیم به دانشجویان و سعی در علاقه مند کردن اونها رو داشتن؟ آخه بعضا حس میکنم در مقوله ی تدریس، نه research، بعضی از استادای دانشگاه های ایران کار معلمی رو بهتر انجام میدادن.

سلام دوست عزیز
من از هر 2 دانشگاهی که در اون مشغول به تحصیل و ریسرچ بودم واقعاً راضیم
تگزاس آستین به لحاظ آزمایشگاه و تجهیزات اندازه گیری بهترین دانشگاهی بود که تا بحال تجربه کردم (از برکلی ، کلتک ، گزاس آرلینگتون ، یو پن و خیلی از دانشگاه های دیگه بهتر بود) و اساتید این دانشگاه تمام تلاششون بر این بود که دغدغه های دانشجو رو از بین ببرند تا با تمام توان بر روی پروژه هاشون کار کنند ...
دانشگاه برکلی هم به لحاظ استاد و سطح پروژه واقعاً دوره لذت بخشی رو برام رقم زد که شاید کمتر ساعتی از زندگیم به این حد از کار لذت برده بودم ...
تقریباً هر دو چندین برابر توقعاتم ظاهر شدند و اگر بخوام نمره بدم قطعاً 100 از 100 میدم به هر دوشون ...
موفق باشید

[haydar]

تشکر بابت پاسختون؛ خیلی خوشحالم که تجربه ی تحصیلتون براتون خاطره ای لذت بخش باقی گذاشته که بدون شک نتیجه ی زحمات خودتون بوده.

یکی از مواردی که همچنان علاقه مندم بدونم نظر شما در مورد کیفیت "تدریس اساتید" در دانشگاه های محل تحصیلتون هست؛ جدا از مقوله ی knowledge استاد، که بدون شک همگی اونها افرادی ممتاز در زمینه ی research خودشون هستن، به نظرتون چقدر ویژگی های لازم معلمی، مثل تلاش در فهماندن مفاهیم به دانشجویان و سعی در علاقه مند کردن اونها رو داشتن؟ آخه بعضا حس میکنم در مقوله ی تدریس، نه research، بعضی از استادای دانشگاه های ایران کار معلمی رو بهتر انجام میدادن.

در دانشگاه که قرار نیست استاد بیاد معلمی کنه ، اینجا هم استاد میاد کلاس ، رفرنس معرفی می کنه ، نکات کلی رو میگه ، دانشجوی حل تمرین میاد نمونه سوال حل می کنه و دانشجوی دستیار تحقیق در صورت تایید استاد می تونه کارهای عملی و روش های تحقیق آزمایشگاهی رو آموزش بده (البته این برای لیسانسه) ؛ برای مستر هم استاد میاد نکات رو میگه پروژه تعیین می کنه ، دستیار تدریس ها نمونه سوال حل می کنند و دانشجوهای مستر وارد آزمایشگاه میشند برای انجام پروژه هاشون ، آخر ترم هم نمره هاشون رو می گیرند و از ابتدای ترم بعد روز از نو روزی از نو ...
تفاوت اینجا با ایران (البته مقایسه من با دانشگاه لیسانسمه) تدریس نیست عموماً رفرنسا یکسانه و شاید تفاوت در ویرایششون باشه ، تفاوت اصلی در پروژه ها و سطح تحقیقاته ...
موفق باشید

[s.m.h.sh]

اینکه من در پست قبلیم اشاره داشتم به جنبه ی معلمی اساتید شاید بیشتر به اقتضای رشته ی خودم بود؛ چون در رشته ی ریاضی خبری از کار آزمایشگاه و پروژه و ارتباط با صنعت و ... نیست و در عوض course work جایگاه برجسته ای داره؛ بطوریکه مثلا در دانشگاه ما هر ترم موظفیم 3 تا درس به ارزش 9 credit برداریم و این داستان هر ترم تکرار میشه تا ترم یکی مونده به آخر. (مثلا 11 ترم از کل 6 سال). واسه ی همین من جنبه ی تدریس رو highlight کردم و تجربه ی خودم هم، هر چند محدود، چندان رضایت بخش نبود، به این معنی که اون فعالیت و انگیزه ی لازم رو از استادا در حین تدریس ندیدم و از همه عجیب تر برام این بود که چرا تحت شرایطی که 3 نفر متخصص یک درس خاص در department ما بودن اون درس رو بعضا به کسی میدن که تخصصش زمین تا آسمون با اون درس متفاوت بود!(حتی یه دفعه یکی از استادا خودش به من گفت که وافعا ایده ای نداره که چرا ازش خواستن این درس رو تدریس کنه!!) البته اینم اضافه کنم که در عوض استادا انگیزه ی بی حدی در کار research از خودشون نشون میدادن.

در دانشگاه که قرار نیست استاد بیاد معلمی کنه ، اینجا هم استاد میاد کلاس ، رفرنس معرفی می کنه ، نکات کلی رو میگه ، دانشجوی حل تمرین میاد نمونه سوال حل می کنه و دانشجوی دستیار تحقیق در صورت تایید استاد می تونه کارهای عملی و روش های تحقیق آزمایشگاهی رو آموزش بده (البته این برای لیسانسه) ؛ برای مستر هم استاد میاد نکات رو میگه پروژه تعیین می کنه ، دستیار تدریس ها نمونه سوال حل می کنند و دانشجوهای مستر وارد آزمایشگاه میشند برای انجام پروژه هاشون ، آخر ترم هم نمره هاشون رو می گیرند و از ابتدای ترم بعد روز از نو روزی از نو ...
تفاوت اینجا با ایران (البته مقایسه من با دانشگاه لیسانسمه) تدریس نیست عموماً رفرنسا یکسانه و شاید تفاوت در ویرایششون باشه ، تفاوت اصلی در پروژه ها و سطح تحقیقاته ...
موفق باشید

[s.m.h.sh]

یکی دیگه از مواردی هم که چندان با انتظارات من جور نبود سطح زبان اساتید بود؛؛؛ برام واقعا جای تعجب داره که چطوره minimum language برای یه دانشجو مثلا تافل 100 باشه ولی یه استاد از همین دانشگاه به دلیل کمبود تسلط به زبان نتونه discussion هایی که در کلاس پیش میاد رو درست direct کنه!

[ProspectiveStu]

یکی دیگه از مواردی هم که چندان با انتظارات من جور نبود سطح زبان اساتید بود؛؛؛ برام واقعا جای تعجب داره که چطوره minimum language برای یه دانشجو مثلا تافل 100 باشه ولی یه استاد از همین دانشگاه به دلیل کمبود تسلط به زبان نتونه discussion هایی که در کلاس پیش میاد رو درست direct کنه!

ببخشید، شما نگفتید که تو کدوم دانشگاه تحصیل می کنید ... .