تحصیل در برزیل

**Derecho** · February 24th, 2015 09:33 PM

نوشته اصلی توسط RahAAA17

راستشو بخواین من اول که پست علی آقا رو خوندم یه کم نا امید شدم ولی یه صحبتی داشتم با یکی از دوستانم که از انگلیس برای فوق فاند داشت میگفت این جا که دیگه انگلیسه وضع دانشجو هاا و کلا ایرانی هایی که زندگی متوسطی دارن اونجا زیاد خوب نیست دیگه چه برسه به برزیل ولی میگفت که کشورایی مثه برزیل برای ما ایرانیا میتونه جای خوبی باشه ولی میگفت اگر رزومه قوی دارین حتما حتما برای کشورای اروپایی و آمریکا اقدام کنید چون میگفت ریسکه ممکنه دانشگاه های آمریکا و اروپا مثلا دانشگاهی رو که شما ازش پذیرش دارین رو قبول نداشته باشه.
به امید موفقیت همه دوستان.

چرا میتونه جای خوبی باشه؟

**sefidtarinsiah** · February 25th, 2015 12:23 AM

سلام از دوستان كسي دانشگاه يونيكمپ تحصيل ميكنه؟ اگر كسي هست لطف كنه يه سزي لطلاعات در باره اين دانشگاه بزاره؟امكانات دانشگاهي ،اب و هواي شهر،تاريخ اپلاي و ادميژن و ....

**Ali_Salari** · February 25th, 2015 01:25 AM

ابتدا از دوست عزیزم mersen تشکر میکنم از ادبیات بسیار متین و پر از شعور و خالی از خط و روش غالب هموطنانم, که چه زیبا تغییر را از خود شروع کرد و چه درست جهان را آنگونه میبینند که هست, نه آنگونه که در رویاهای خود میپرورانند.

مشکل فقر برزیل و هند و اینها نیست. مشکل دقیقا مردم ایران هستن که مردمی به شدت غیر قابل انعطاف همراه با احساسات خاصی هستند.
مثلا جمله عجیب "پله پرتاب"! من هرگز از ۱ نفر, حتی از ۱ نفر آدم که اهل خارج از مرز های ایران این اصطلاح "پله" و "نردبان" و اینها رو نشنیدم حتی از پاکستانی ها و افغانی های در اینجا و سایر کشورهایی که رفته ام و دیده ام. این کلمه "پله" و "نردبان" دقیقا ساخته ذهن خود کم بین و خالی از اعتماد به نفس و مرغ همسایه غاز بین ایرانی هاست. ذهن کسانی که هرگز در هیچ جا آرام نمیگیرند و هرگز جایی را در حد و اندازه های خود نمیبینند. نکته اینجاست که اینها برای رضای خدا نمی پرسند اگر برزیل مثلا پله و نردبان بود, اول از همه برای مردم خودش بود. با دوستان برزیلی بعد از حادثه گروگان گیری فرد ایرانی در سیدنی داشتیم صحبت میکردیم که در میان حرف هایشان با شکایت میگفتند که آمریکا در حق آنها بدی میکند و هر بار که برای گرفتن ویزا به سفارت آمریکا میروند, به آنها به دید دزد نگاه میکنند!

یکی از دوستان من چشمانی ژاپنی دارد. در فرودگاه یکی از کشور ها فرد مقابل بسیار به او احترام گذاشته بود و از ژاپنی ها تعریف کرده بود. این دوست من میگفت وقتی به ایشان گفتم من برزیلی هستم رفتارش با من عوض شد و به دید بدبخت ها به من نگریست!
دوستانی که داستان های پله و نردبان و آسانسور به آمریکا را در سر میپرورانند باید بدانند برزیل با کشور آمریکا سال هاست که مشکلات سیاسی جدی دارد! این تنش ها از زمان فاش شدن جاسوسی آمریکا از ادارات دولتی برزیل و ونزوءلا شدید تر هم شده و در ادارات دولتی برزیل تاکید شده که باید از سیستم های لینوکسی و سیستم های ارسال ایمیل محلی استفاده کنند! رویترز سی اف آر
دوستانی که با برزیلی ها حشر نشر خوبی دارند میدانند که برزیلی های آدم حسابی هم برای گرفتن ویزای آمریکا باید دردسر بکشند و بسیار پیش می آید که نمیتوانند ویزا بگیرند.

نکته نهایی و پایانی سخنان من اینکه : چرا ایرانی ها مثل یک افغانی و پاکستانی و سوریه ای و نیجریایی و برزیلی و هیچ کاریش از جمله مهاجرتش مثل آدمی زاد و شبیه بقیه دنیا نیست؟ چرا به یک کشور میروید و آنجا قانع نیستید؟ یک ایرانی چه چیزی متفاوت تر و برتر از یک افغانی و نیجریایی و پاکستانی و برزیلی و هندی دارد که خود را فقط و فقط لایق آمریکا و کانادا و اروپا میدانید و بس و بقیه کشور ها را به شکل پله و نردبان و خر خود میداند برای رسیدن به آرزو های پوچشان؟ چه ایرادی دارد که اگر برزیل کشور فقر و ساده زیستی است شما هم خود را با فرهنگ فقر و ساده زیستی وفق دهید؟ چرا اگر به هند میروید باور نمیکنید که دارید به هند میروید با کلی بی نظمی و هرج و مرج و در عین حال شادی؟ چرا وقتی به برزیل و هند فقیر میروید, نمیخواهید قبول کنید و به همه با افتخار بگویید که دارید به یک کشوری با مثلا مشخصات فقر و قناعت و گاها پا برهنگی و رضایت از کوچترین ها میروید؟ چه چیز ساده زیستی به ابهت ایرانی ها بر میخورد؟ چرا وقتی ایرانی ها, برزیل و هند و مالزی و یا تایلند و اینجور کشور ها را انتخاب میکنند, با شهامت از انتخاب خود دفاع نمیکنند و چرا همیشه خود را در سطح آن مردم و آن کشور نمیدانند و برای پوشش شکست ذهنی خود از رفتن به کشوری که آن را در سطح خود نمیدانند, به خود و دیگران و فامیل وعده میدهند که آنجا مانداگار نیستند و آنجا فقط یک پله برای رفتن به جایی دیگر است؟؟

و سوال آخر: چرا نباید در حال زندگی کرد؟ چرا ایرانی ها همیشه حسرت به دل و چشم به نقطه بعدی دارند؟ ایرانی ها چه چیز ویژه ای دارند که هیچ چیز و هیچ کس به جز چند کشور خاص را در سطح خود نمیدانند؟ چرا هیچ چیز یک ایرانی بویی از تطابق و هارمونی با حرکات و رفتار و سکنات دیگر مردم دیگر کشور ها ندارد, حتی مهاجرتشان؟

عزیزان من, اینجا پله برای آرزو های شما نیست. برزیل فقط و فقط برزیل است با ویژگی های برزیل. به جز چند دانشگاه معدود, هیچ کدام از دانشگاه هایش هم مورد قبول وزارت علوم نیست و اگر روزی خواستید برگردید, تازه باید بروید به وزارت علوم برای بررسی مدارک و رفتن در لیست بررسی دانشگاه که شاید قبول بکنند و شاید هم نه. برزیل برزیل است. اینجا مالزی نیست که بگویید تقی به توقی (املایش را نمیدانم) میخورد و راه استرالیا باز میشود و به استرالیا نزدیک است و با کشتی میرویم استرالیا! اینجا یک کشور در آمریکای جنوبی است که با هواپیما ۱۰ ساعت تا آمریکا راه است!

نهایتا برزیل برزیل است با همین فقر و شرایطی که گفتند و گفتیم و خواهند گفت. انتخاب کنید و بر سر انتخاب خود با همین شرایط با افتخار بیاستید. اگر شهامت توضیح تصمیمتان را برای پدر و مادر و ترکاندن چشم فک و فامیل ندارید, تصمیمتان را عوض کنید. اگر دوست دارید زندگی متفاوت از آنچه در ایران داشتید را داشته باشید, اگر دوست دارید با چیز های ساده مثلا ۱ بطری نوشیدنی مثل همه مردم آمریکای جنوبی شاد باشید, اگر فکر میکنید که دوست دارید مثل خارجی های دیگر کوله ای بر دوش بیندازید و ۲۰۰ کیلومتر پیاده روی کنید, اگر مثل برخی ژاپنی ها و جوانان اروپایی دوست دارید زندگی با برنج و لوبیای روزانه را تجربه کنید, اگر دنبال این هستید که از آسمان به کف زمین بروید و با آدم های عادی زندگی کنید و گاها در ترمینال و فرودگاه کفش ها را در بیاورید و پابرهنه راه بروید, سرتان را بالا بگیرید و بر روی انتخاب خود پایمردی کنید و با افتخار از آن صحبت کنید.
اینجا را همانطوری که هست قبول کنید نه طوری که دوست دارید باشد به شکل پله و نردبان و آسانسور و پله برقی. وقتی جایی را همانطوری که هست قبول کنید, از چلنج خود کم بینی دایمی با خودتان خارج میشوید و از زندگی همانطوری که هست لذت میبرید.

این فکر های پله و نردبان و آسانسور و اینها را از سرتان بیرون کنید. داستان کوروش کبیر و ۲۵۰۰ سال قدمت و این ها را دور بریزید و باور کنید که تک تک ما تا همین ۷۰ سال قبل یا دهقان بودیم و یا روستایی که سالی ۱ بار رنگ برنج و گوشت به مشاممان میرسید. امروز هم چیزی نیستیم. احتمالا همان ۲۰۰۰ سال قبل هم موجودات خیلی خاصی نبودیم. پس از این خجالت نکشید که چرا اتوبوس ها در برزیل با سرعت هواپیما و مثل ماشین های مسابقه حرکت میکنند و یا پا برهنه زیاد میبینید و راننده ها چند درجه هم درب و داغان تر از ایران هستند و ناگهان فلان بخش از فلان سازمان یا دانشگاه ۳ ماه به اعتصاب میروند و کارها برای ۵ ماه میخوابد و روی برنج خود کلی لوبیای آبپز شده میریزند و چرا مردم بیشتر حالت دهاتی دارند و بلند بلند حرف میزنند. کشور های آمریکای جنوبی همگی همینطور هستند. این ها بخشی از فرهنگ اینجاست همانطور که مثلا نوروز بخشی از فرهنگ ایران. پس هر جایی را انتخاب میکنید, انتخاب کنید و از انتخاب خود لذت ببرید. برزیل بر طبق دلایل جغرافیایی و سیاسی و تجربه دوستان ایرانی (واقعا با تجربه) همانقدری پله پرتاب شماست که ایران.

من ۳ نفر از دوستان را دیدم که عین کش میمانند (بخصوص خانمی هستند که رفتار های کشسانی قوی از خود نشان میدهند!) وقتی واقعیات را خواندند, چون واقعیات با کعبه آمال آنها سازگار نبود, ابتدا نا امید شدند, سپس بی آنکه معیار های خود را تغییر بدهند بر سر معیار های خود ماندند و در مرحله بعد شروع کردند توجیه کردن خودشان با عناوینی مثل پله پرتاب و سکو و پله برقی و آسانسور به آمریکا و کعبه آرزو هایشان و بعد حرف فلان دوست در انگلیس و جملات قصار شوهر و توجیه قشر متوسطی بودن و اینها, و بعد عین کش دوباره به نقطه اولیه خود برگشتند با همان معیار های قبلی. انگار نه انگار که کلی گفتیم و نوشتیم و قسم خوردیم که پدر جان شرایط همینی هست که هست, اگر ایرادی هست آن ایراد در معیار های شماست نه اینجا! اینجا ۳۰۰ سال است که همینجور است. اما امان از رفتار های کش سانی!

این آخرین پست من بود چون نوشتن این مطالب زمان زیادی میبرد. راستش حسرتی بود یک ساله که وقتی مطالب (و گاها چرندیات) دوستان را میخواندم , دوست داشتم کمی با آنها همفکری کنم و کمی دیدشان را دست در دست یکدیگر شفاف تر کنیم. نمیدانم چقدر خواهم توانست به اینجا سر بزنم ولی بی صبرانه منتظر رفتارهای کشسانی برخی دوستان عزیزم هستم که همه کار و توجیه میکنند (و احتمالا چندی بعد حرف از سیاه نمایی و اینها میزنند باز هم برای توجیه خود), به جز اینکه معیارهایشان را تغییر دهند که هر ایرادی هست در معیارهاست!

در پناه محبت خداوند باشید
خدا نگهدار

**sheyda_z64** · February 25th, 2015 12:57 PM

سلام مجدد به همه خاصا به دوست خوبمون علی آقا

نمیدونم مشکل ایرانی ها چیه که تا خودشون به جایی میرسند مدام در تالاش هستند تا دیگران را از آن نهی کنند...!!!
من حوصله تایپ کردن در حد مقاله را ندارم و خیلی کوتاه میگم اگر برزیل خوب نبود پس چرا خودتون هنوز اونجا هستید؟؟؟؟ اگر بد بود وقتی مطمئن شدید پدرومادرتان هم با شما همفکرند که محیط خوبی را ندارد و مردم پابرهنه راه میروند و ... پس چرا برنگشتید ؟؟؟؟
من شرایطم با کل این گروه فرق داره ...تمام صحبتهامم برای کسانی کابرد داره که مثل من میخوان اقامت بگیرن و بچه دار بشن و زندگی کنند ...
هرکس تو زندگی معیارهایی داره شما نمیتونین دیگران رو برای تفکرات و اهدافشون محکوم کنید ..
شاید آمال و آرزوهای دیگران چیزی باشه که برای شما پوچه ...این توقع نیست این خود برتربینی نیست ...این فقط و فقط هدف و زندگی شخصی خود فرد است که آن را با خانواده اش یا تنها میبیند...
پس لطفا در استفاده از الفاظ دقت کنید دوست من!!!
این فروم صرفا جهت اطلاع رسانی از وضعیت کشور برزیل و تحصیل و زندگی در این کشور است نه توهین کردن و نا امید کردن افرادیکه هدفی رو تو زندگی گزینش کردن و میخوان بهش برسن....
انتخاب با خود دوستان است ..
پیروز باشید.

**MMoHH** · February 25th, 2015 02:40 PM

کاربران گرامی

لطفاً در ارسال های خود مطالب، از به کار بردن الفاظ نامناسب اجتناب نموده و مباحث مرتبط با بحث تحصیل در برزیل را، بیان نمایید.
پست های خارج از چارچوب قوانین فروم، حذف خواهند شد.

لطفاً یک بار دیگر مقررات فروم را مطالعه فرمایید.
ممنون از همکاریتون
مدیریت فروم ApplyAbroad

**sefidtarinsiah** · February 26th, 2015 01:08 AM

دوستان به جای دعوا کردن یکی از عزیزانی که اونجاس نمونه ایمیلی رو که درخواست پذیرش رو اعلام کرده بزاره ما هم استفاده کنیم

**mersen** · February 26th, 2015 10:31 AM

عزیزان فکر کنم تمام حرف ها در دو صفحه اخیر گفته شد، حرف جدیدی نمی مونه و هرکس خودش می تونه تصمیم بگیره، هیچ کدوم از ما هم یکدیگر رو ندیدم پس خیلی سخت نگیرید و قضیه رو شخصی ندونید. به قول یه ضرب المثل "وقتی می خوای بری انتقام بگیری دوتا قبر بکن، یکی برای کسی که می خوای ازش انتقام بگیری و یکی هم برای خودت"، یه طرف این بحث ها خرد کردن اعصاب خودتونم هست، پس برگردیم سر قضیه پذیرش.
دوستانی که شهرهای مختلف رو بررسی کردن لطفا از سطح علمی و استادها بگن که برای همه مفید باشه.