تحصیل در برزیل

[mersen]

دوست گرامي من مدت هاست دارم تو سايت دانشگاههاي برزيل ول ميچرخم و گوگل ترانسليت عالي عمل كرده تعجب مي كنم ميفرماييد بد ترجمه ميكنه ادرس سايت رو بهش بدين كل صفحه رو عالي ترجمه ميكنه تا اونجاي كه من بدونم گوگل زبان اسپانيولي و پرتغالي رو خوب ساپپورت مي كنه

البته اگر انگلیسیتون خوبه از پرتغالی به انگلیسی ترجمه کنید، خیلی خوبه. در حقیقت گوگل ترنسلیت در زمینه ترجمه همه زبان ها به انگلیسی خیلی پیشرفته اس و کم نقص عمل می کنه.

[Derecho]

سلام دوستان، من یک سال و نیمی هستش که توی برزیل و شهر بلوهوریزونته زندگی میکنم. چون متن یکی از دوستان که از تجربه سه سال و نیمشون توی برزیل گفته بوندن رو خوندم مایلم که من هم تجربیاتم رو در مورد اینجا بگم.

من از خیلی جهت ها با حرف های اون دوستمون موافقم و از خیلی بابت ها هم نه. اصولاً برزیل کشوری هستش که هرگز نمیشه اسمش رو جهان اول گذاشت اما من خودم خوبی هایی رو اینجا دیدم که شاید نشه جاهای دیگه پیدا کرد.
اول دانشگاههای معتبری که داره. این رو رنکینگ های معتبر جهانی هم تایید میکنند، برزیل حداقل 10 دانشگاه جزء تاپ 500 تای دنیا داره و این مساله حتی بهتر هم میشه زمانی که شما بدونید که تقریباً همه دانشگاههای خوب برزیل با دانشگاههای تراز اول دنیا و مخصوصاً آمریکا روابط بسیار نزدیک دارند که این میتونه برای انتقال دانشجویان به اون دانشگاه کار رو تسهیل کنه. من خودم این اتفاق رو ده ها و ده ها بار مشاهده کردم.

دوم اینکه اینجا مردمانی بسیار بسیار مهربان داره که من مطمئنم که شما به راحتی نمیتونید توی سایر کشورها چنین مردم فرندلی و کار راه اندازی رو پیدا کنید.

سوم، اکثر کشورها فاندی که میدن برای یک نفر هستش و اونهایی که متاهلی میرن غالباً با مشکل کمبود بودجه مواجه میشن. اگرچه این مساله برای اونهایی که استطاعت مالی دارن خیلی مهم نیست اما برای خیلی ها مثل خود من از اهم موارد بود. فاند اینجا برای زندگی متاهلی کاملاً کفایت میکنه، مخصوصاً اینکه ماهی 400 هیا به دانشجویان دکترا علاوه بر خود فاند برای رفتن به کنفرانس و ... پرداخت میشه که دانشجو میتونه باهاش سفر به جاهایی رو که دوست داره رو به بهانه کنفرانس تجربه کنه.

چهارمین مزیتی که مطمئنم، مطمئنم هیچ کجای دیگه دنیا پیدا نمیکنید تعطیلات یلخی ای هستش که میتونید برید. اینجا بچه ها تا سالی سه یا حتی گاهی چهار ماه رو توی ایران هستن و هیچ کس نیست که بگه کجایید، استاد فقط از شما کاری رو که خواسته رو طلب مبکنه، مهم نیست کجا انجام بشه.

اینکه درآمد متوسط در برزیل چقدره من نمیدونم، اما این رو خوب متوجه شدم که اینجا به تحصیل کرده ها خوب بها میدن و هرگز آدم تحصیل کرده بیکار و یا حتی با حقوق کم پیدا نمیکنید. کاملاً برعکس ایران، مثلاً من خودم توی ایران 4 سال مدرس حق التدریس دانشگاه آزاد بودم با حقوق ساعتی 5-6 تومن. اما اینجا حق التدریسی دانشگاه ساعتی تقریباً 100 هیا معادل 130 هزار تومن ماست. کلاً اگه سری به سایت های کاریابی برزیل بزنید میبینید که پرداختی ها به مهندسین و اساتید دانشگاه واقعاً خوبه، البته با در نظرگرفتن مخارج زندگی. مثلاً ممکنه توی استرالیا سالیانه 80 هزار دلار هم یک استاد دانشگاه حقوق بگیره، اما اونجاها هزینه زندگی چندین برابر برزیله.
راستی این رو هم بگم که در حین جام جهانی من با ایرانی های بسیار زیادی که از کشورهای پیشرفته دنیا اومده بودند روبرو شدم که از کیفیت برزیل شوکه شده بودند و میگفتن که ما هرگز فکر نمیکردیم که اینجا اینقدر مدرن باشه.

در مورد معایب برزیل هم باید بگم که من هم شنیدم که اینجا امنیت پایینه و حتی دیدم که برای دوستان اتفاق بیفته که رابد بشن، اما اونطوری هم نیست که فکرکنید تا برید از خونه بیرون یک نفروایستاده که شما رو خفت کنه. تا یادمه توی ایران هم تا دلتون بخواد چاقو کشی و دزدی مسلحانه زیاد بود، حالا اینکه توی کشورهای دیگه آیا واقعاً آدم میتونه ساعت 12 شب تنهایی تو کوچه های تاریک بدون ترس قدم بزنه رو واقعاً من نمیدونم.

چیزی که من در مورد برزیل شخصاً ازش منزجرم سنتر شهره که بیش از حد کارتون خواب داره. یعنی ممکنه جاهای دیگه هم داشته باشه اما سنتر اینجا خیلی خیلی بیشتر از نرم جهان داره فک کنم. البته این معمولاً فقط یک قسمت از شهره و جاهایی هم هست که واقعاً کیفیت زندگی و جنس آدم هایی که میبینید بسیار بالاست و خبری از این دست آدم ها و بوی وحشتناک اون محل نیست.

در باره دانشجوهایی که هم که میان برزیل میتونم بگم که میشه به چند دسته تقسیمشون کرد. دسته اول (تعارف که نداریم) که تعدادشون هم کم نیست اونهایی هستن که هیچ کجای دیگه دنیا نمیتونستن برن. از ضعیفترین دانشگاههای ایران، بی مقاله و بی مدرک زبان. خوب مشخصاً معلومه که این دست آدمها چرا اومدن برزیل (شما میتونید من رو هم جزء همین دسته قرار بدید )
دسته دوم اونهایی هستن که اگرچه کیفیت بالایی دارن ولی نتونستن مدرک زبان بگیرن، بنابراین اینجا رو انتخاب کردند. این دسته هم تعدادشون خیلی زیاده. گروه بعدی آدمهایی هستن که بدلیل حساسیت رشته یا خدمت سربازیشون علیرغم پذیرش از دانشگاه های خوب کانادا و آمریکا نتونستن ویزا بگیرن و ناچاراً اومدن. در این میون حتی داریم آدمهای با کیفیت و با دانشی که فقط و فقط به عشق جام جهانی و المپیک که انصافاً فرصت خیلی خوبی هم هست اینجا رو انتخاب کردن. و حتی من چند نفر رو توی برزیل ملاقات کردم که از دانشگاههای درجه یک جهان مثل هاروارد اومدن برزیل چون اینجا این فرصت رو دارن روی ایده های علمی ای که دارن پول بگیرن و کار کنن. چون احتمالاً جاهای دیگه ازشون نتیجه کار رو میخواستن ولی اینجا صرف اینکه یک موضوع جدید علمی رو کاوش میکنن براشون کافی بوده.

روی هم رفته میخوام بگم که اگرچه برزیل هرگز نمیتونه کعبه آمال باشه، اما من اینجا رو جایی پیدا کردم که صدها برابر بهتر از ایرانه برای تحصیل کرده ها، بسیار کشوری زیبا و با مردمی انسان دوست و بسیار همراه، اما نهایتاً اینجا هم جهان سوم هست و توصیه ای که میشه اینه که اگه پول کافی دارید، یا فاند خوبی گرفتید که هزینه هاتون رو کامل پوشش میده هرگز آمریکا، استرالیا، کانادا، کشورهای خوب اروپا رو رها نکنید و بیاید برزیل. اما مطمئن باشید اونقدری که اون دوستمون گفتن هم بهتون بد نمیگذره. کلاً اگه به من باشه وقتی یک نفر میره یک کشوری اول ازش میپرسم کدوم دانشگاه و چقدر فاند؟، اگه اینها خوب بود میگم کدوم شهر؟، و اگه اون هم اوکی بود میگم محلتون چطوره. من با یکی از دوستان توی ژنو سوئئس صحبت می کردم که به خودش فحش می داد چرا رفته اونجا و یا یکی دیگه از دوستان که توی ایالت نیو مکزیکوی آمریکا که میگفت دهات های ایران از اینجا بهترن. اما وقتی یکی میگه من استرالیا، دانشگاه معتبر سیدنی، فول فاند و در بهترین نقطه شهر زندگی میکنم من هم بهش حسودیم میشه.

در پایان یادآوری میکنم که اینها همه تجربیات خود من از برزیل بود و هر کسی میتونه بیاد و حرف هایی 100% مخالف گفته های من بزنه. من فقط خواستم قدمی بردارم برای دوستانی که میخوان برای آیندشون تصمیم بگیرن.

سلام
لطفاً در مورد زبان این کشور بگین.بعد از این مدتی که در برزیل هستین زبانتون در چه وضعیته به سر میبره؟اگر براتون ممکنه به پرتغالی جواب این سوالم رو بدید.
ممنون

[Ali_Salari]

دوست عزیزم, mani.koohsar
بخش اول :
آیا میدانی چرا من حقایقی رو گفتم که بر مبنای احساس و حالم و اعدادی بر خواسته از احساساتم نبود, بلکه بر مبنای اعداد و ارقام رسمی بود؟
برای اینکه میدانم افراد زیادی مثل RahAAA17 عزیزم یا دوستان دیگرم وجود دارند که با کوچکترین حرفی که در جهت آرزو های آنها باشد, جملاتی مثل جمله عجیب و غریبی مثل زیر را خواهند گفت :

ولی من خودم به شخصه فک نکنم زیاد با زبان پرتغالی مشکلی داشته باشم هرکسی 6 ماه اونجا باشه ب راحتی یاد میگیره.

یا

وای منو امیدوارم کردین خب دارین میفرمایید امیرکبیر دانشگاهشون درست حسابی بوده به دانشگاه اهمیت میدن؟

این رها و رها ها که که تجربه ای ندارند و تقریبا اکثریت جمعیت جوانان ما را تشکیل میدهند, وقتی جملاتی که بر مبنای احساسات و به قول خودتان دیده های شخصیتان باشد را بشنوند, جملاتی که در بالا دیدید و سال ها در همین فروم دیده ایم را بیان میکنند.

نتیجه اینکه ایشان جمله ای میگوید که اسپانیایی زبان های آمریکای جنوبی که زبانشان شباهت بسیار زیادی به پرتغالی دارد, جرات گفتن این جمله را ندارند. اینجاست که کسی باید بیاید و به رهای عزیز بگوید, رها جان, شما اگر خیلی تلاش کنید و زبان بخشی از زندگی شما شود و روزانه چند ساعت زبان پرتغالی را بخوانید, بعد از ۳ سال خواندن و تمرین شبانه روزی به نقطه ای خواهید رسید که بتوان گفت برای ورود به اولین لایه های جامعه قابل قبول هستید. ایشان نمیدانند که فقط ۶ ماه طول خواهد کشید تا بتوانند دو کلمه avó و avô و pôde , pode را درست تلفظ کنید و تفاوت آواهای باز و بسته را بدانید, اگر و اگر بتوانید تمام عادات آوایی که به عنوان یک فارسی زبان از کودکی در شما بخشی از حرکات عضلات زبان و دهان شما شده است را ترک کنید.

بعد از این جمله بالا,من بسیار منتظرم تا یکی از دوستان اظهار نظری کند راجع به اینکه مگر چقدر فرق میکند که o بسته بگوییم یا sílaba tônica را رعایت کنید! جواب اینجاست که به محض اینکه کسی این جمله را بگوید, مشخص خواهد شد که احتمالا ایشان از آن دسته هستند که به Obrigado و برخی جملات دم دستی راضی شده اند و احتمالا شب ها در خانه سریال کلاه قرمزی ۹۳ یا سریال پایتخت ۳ پارسال را میبینند و یا منتظر قسمت جدید در عید آتی هستند!
رهای عزیز نمیداند که برای یک ایرانی که زبانش و حروفش و آواهایش و نوع ادای وکال هایش با همه دنیا فرق میکند, پیش از شروع یک زبان لاتین باید در انگلیسی فردی متبحر( و نه تمام کردن دوره های موسسه کیش و آیلتس ۶ و ..) باشد چرا که دانستن فونتیک های زبان انگلیسی مثل shua میتواند کمک زیادی به ادای برخی کلمات در زبان های لاتین کند. سوالی که پیش می آید : چه نیازی به رعایت فونتیک ها در زبانی لاتین مثل پرتغالی هست در حالیکه در انگلیسی فوقش میگویند طرف لهجه دارد؟! جواب این است که زبان پرتغالی وابستگی بسیار زیادی به استرس ها و رعایت فونتیک ها دارد چرا که اگر رعایت نشود معانی بسیار متفاوت و گاها بی معنایی خواهد داشت, همانطور که این بخش از زبان پرتغالی بخشی است که باعث نا امیدی و رها کردن بعد از ۶ ماه میشود چرا که فرد زبان آموز میبیند کلماتی را میداند ولی وقتی میگوید, مردم نمیفهمند!

بخش دوم اینکه رها از گرامر های بی شمار و پیچیده زبان پرتغالی مطلع نیست و نمیداند که فقط برای کلمه ای مانند "آن" در پرتغالی و استفاده صحیح آن باید مدت ها زمان بگذارد تا شاید یاد بگیرد (هرچند من دیده ام و میبینم که به جز چند نفر کمتر از انگشتان یک دست بقیه ایرانی ها بلااستثنا هیچ کدام نمیدانند کی باید از کدام استفاده کنند!)

این اولین نتیجه از حرف های برخواسته از دل و نه اعداد و ارقام است. بماند که رها و رها ها وقتی اینها را میخوانند, چه رویا ها که در سر نمیپرورانند!

بخش دوم :
فرمودید:

چهارمین مزیتی که مطمئنم، مطمئنم هیچ کجای دیگه دنیا پیدا نمیکنید تعطیلات یلخی ای هستش که میتونید برید. اینجا بچه ها تا سالی سه یا حتی گاهی چهار ماه رو توی ایران هستن و هیچ کس نیست که بگه کجایید، استاد فقط از شما کاری رو که خواسته رو طلب مبکنه، مهم نیست کجا انجام بشه.

این اشتباه است چراکه ما دوستانی را میشناسیم که عضو همین فروم بودند و به خاطر سخت گیری های استاد و عدم اجازه برای بازگشت به ایران, مشکل پیدا کرده و کلا به ایران بازگشته اند. من به شخصه ۳ نفر را میشناسم که همین امثال دقیقا بر سر همین مسءله بازگشتند . دوستان هم در همین فروم میشناسند این افراد را! به جز تجربه بسیاری که دقیقا باید ۸ صبح در لابراتوار باشند و استاد حتی شنبه ها و یکشنبه ها, گاها نیمه شب تا صبح از آنها میخواهد در آزمایشگاه بمانند و کار کنند و مرخصی هم برای بازگشت ندارند!
پس این به جز موارد نادر, غیر ممکن است همانطوری که دانشجویان بسیاری بر سر همین موضوع و نداشتن مرخصی مشکلات جدی پیدا کرده اند, مثل ۳ نفری که امسال بازگشتند.

فرمودید:

مثلاً من خودم توی ایران 4 سال مدرس حق التدریس دانشگاه آزاد بودم با حقوق ساعتی 5-6 تومن. اما اینجا حق التدریسی دانشگاه ساعتی تقریباً 100 هیا معادل 130 هزار تومن ماست. کلاً اگه سری به سایت های کاریابی برزیل بزنید میبینید که پرداختی ها به مهندسین و اساتید دانشگاه واقعاً خوبه، البته با در نظرگرفتن مخارج زندگی.

همانطور که قبلا گفته شد برزیل بر مبنای آمار ۲۰۱۴ جزو آخرین کشور های رده بندی در بالانس دخل و خرج بود. حرفتان اشتباه و غیر قابل استناد است . برای مثال برادر بنده در دانشگاه آزاد حق التدریس هستند و درآمد قابل قبولی هم دارد. بنده هم در ایران مهندس بودم و پایه حقوقی بنده و بسیاری از همکاران در سال ۸۸ , ۳.۵ میلیون تومان و دریافتی من ۴ میلیون و ۸۰۰ بود. شرکت خصوصی بود و شرکت نفتی هم نبود!! بنده و همکاران دیگر هم استثنا نبودیم! پس اگر بخواهیم بر مبنای نظرات و تجربیات شخصی سخن بگوییم, اینطور هم میتوان نمونه آورد. فراوان هم آورد.

هرچند در آخر جملاتتان به هزینه ها اشاره کردید, اما با این حال بار معنایی جمله تان تفاوتی با قبل نداشت. اولا حق التدریس دانشگاه بسته به دانشگاه و فدرالی بودن یا استانی بودن, شمال و جنوبی بودن (شمال و جنوب کشور) دارد که زیاد نیست و نهایتا نیازمندی های اولیه زندگی را پوشش میدهد. دوما این روزها ریال ایران را با هیچ پولی در دنیا حتی واحد پولی ترکیه و پاکستان و گرجستان قابل مقایسه نیست بنابر این شما اگر واحد پول برره و کابل جنوبی و طبرستان شمالی را هم به ریال ایران تبدیل کنید, یه چیزی حدود میلیون تومان میشود!! شما این را نگفتید که در ایران تقریبا هیچ مالیاتی به معنی واقعی که در کشور های دیگر وجود دارد نیست. تقریبا هیچ لوازم الکتریکی در برزیل وجود ندارد که قیمتش حداقل ۲-۳ برابر ایران نباشد. هیچ لباسی (به جز کفش نایک و آدیداس) در برزیل وجود ندارد که قیمت آن چند برابر ایران نباشد! قیمت برق و تلفن و قیمت های سرسام آور موبایل همگی بسیار گران تر از ایران هستند. هیچ اسباب بازی در برزیل وجود ندارد که قیمتش حداقل ۲-۳ برابر نمونه موجود در ایران نباشد. هیچ اتوبوسی وجود ندارد که قیمتش ۳-۴ برابر قیمت اتوبوس های بین شهری ایران نباشد (برای مثال قیمت بلیط اتوبوس در مسیر ۵۴۰ کیلومتری از ساووپاولو به ریو از ۱۱۰ هزار تومان شروع میشود تا ۲۰۸ هزار تومان). در برزیل هیچ عوارض بین شهری در اتوبان وجود ندارد که حداقل ۱۰ برابر عوارض جاده ای در ایران باشد. در برزیل هیچ بلیط هواپیمایی وجود ندارد (در هر ۳ شرکت معروف هواپیمایی) که قیمتش چندین برابر ایران نباشد. در برزیل قیمت بنزین عادی ۳ برابر قیمت ایران ۳۶۴۰ تومان است و .....

در مورد معایب برزیل هم باید بگم که من هم شنیدم که اینجا امنیت پایینه و حتی دیدم که برای دوستان اتفاق بیفته که رابد بشن، اما اونطوری هم نیست که فکرکنید تا برید از خونه بیرون یک نفروایستاده که شما رو خفت کنه........

شما احتمالا زیاد اهل بیرون رفتن نیستید و همانطور که گفتم احتمالا دانشجویی هستید که معمولا در مسیر خانه به دانشگاه و یا در سوپر مارکت نزدیک محل اقامتتان در رفت و آمد هستید. در اینکه برزیل کشور نا امنی به بدترین نوع ممکن است هیچ کسی شکی ندارد. منتها خوش شانس بوده اید و یا در شهری بسیار کوچک زندگی میکنید. بر طبق ایندکس هایی که قبلا مستند منتشر کردم امنیت در شهر های ایران رتبه خوبی در بین کشور ها دارد. چون شکی در چیزی که میگویم ندارم, پیشنهاد میکنم کمی بیشتر محتاط باشید. شما احتمالا خبر ندارید که همین چند ماه از شبکه گلوبو برنامه ای پخش شد مبنی بر اینکه اگر در خیابان کسی چیزی از شما خواست, بدون مقاومت بدهید چون اگر ندهید به شما شلیک میکنند و کشته خواهید شد. این اتفاق اینقدر روزمره در حال اتفاق افتادن است که تبدیل به مسله ای عادی شده. هیچ کسی در این مورد شکی ندارد مگر اینکه شما قبلا در ایران در استان سیستان و بلوچستان زندگی کرده باشید که فکر کنید برزیل چندان هم نا امن نیست.

روی هم رفته میخوام بگم که اگرچه برزیل هرگز نمیتونه کعبه آمال باشه، اما من اینجا رو جایی پیدا کردم که صدها برابر بهتر از ایرانه برای تحصیل کرده ها،

عدد ۱۰۰ ها برابر عدد عجیب و غریبی است که هیچ سنخیتی با واقعیت و آمار و ارقام رسمی نه تنها ندارد بلکه در برخی موارد کاملا برعکس واقعیات است (ایران چند برابر وضعیت بهتری دارد بر مبنای ایندکس های رسمی ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ و تجربه شخصی ما). برای دیدن وضعیت شغلی و رتبه بندی و آمار دقیق به اکونومیست و همچنین Careercast مراجعه کنید.

در پایان یادآوری میکنم که اینها همه تجربیات خود من از برزیل بود و هر کسی میتونه بیاد و حرف هایی 100% مخالف گفته های من بزنه.

از اینکه در پایان این جمله را گفتید ممنونمو این بزرگواری و ذهن انعطاف پذیر شما را نشان میدهد اما بعد اشتباهی تاریخی کردید :

من فقط خواستم قدمی بردارم برای دوستانی که میخوان برای آیندشون تصمیم بگیرن.

تصمیم برای آینده باید بر مبنای اعداد و ارقام و منابع و حقایق قابل استناد باشد (که در پست های قبلی منابعی شناخته شده را معرفی کردم) نه بر مبنای نظرات شخصی و احساسی که فردی ممکن است امروز داشته باشد و فردا نه. بر مبنای همین تجربیات زودگذر میتوان کلی ایرانی نام برد که آمده اند و بعد از ۲ ماه یا حداکثر ۱ سال بازگشته اند به ایران. (ایرانی های برزیل اکثرا این دوستان را که بازگشته اند و تعدادشان هم کم نبوده را میشناسند)

رهای عزیز و دوستانم, نه نا امید باشید, نه بطور عجیب و غریب هیجان زده .وقتی میخواهید به کشورهایی مثل هند یا برزیل و اینجور کشور ها بروید, بخشی از داستان مربوط به شماست که باید ایده آل های خود را تغییر دهید. به محض اینکه ایده آل های خود را تغییر دهید, بسیار به این کشور ها خوش آمدید. اگر در سرتان یا در حرف های این و آن دنبال بهانه ای باشید که همسو با رویاهایتان باشد, یا مشغول ساختن پله برقی و آسانسور و نردبان و اینها به آمریکا و اروپا و بهشت باشید, آنجاست که باید بگویم :

نردبان این تفکر, ما و منی است / ناگهان این نردبان افتادنیست
لاجرم هر کس که بالاتر نشست / استخوانش بیشتر در هم شکست

[mani.koohsar]

با سلام مجدد

دوباره اومدم تا جواب دوستمون رو داده باشم، من هنوز هم سر همه حرفهام هستم و البته به نظر من هم زبان پرتغالی نه تنها سخت نیست بلکه خیلی خیلی هم شیرینه و زود میشه یاد گرفتش. من خودم در پایان شش ماهه اول حضورم در برزیل تمام جلساتم رو با اساتیدم با پرتغالی محض برگزار میکردم. این ربطی به استعداد یا سختی و آسونی یک زبان نداره و به این بستگی داره که اون فرد چقدر میخواد که واقعاً اون زبان رو یاد بگیره.

در مورد اینکه بچه های این فروم میخوان که از تجربیات سایر مقیم های برزیل استفاده کنن هم بهتون پیشنهاد میکنم به گروه فیس بوک ایرانیان برزیل سری بزنید تا نظراتی کاملاً مخالف آقای علی رو بهتون میگن. من نمیدونم شما برای کی دارید حرف از حقوق بالای ایران میزنید. محض اطلاعتون باید بگم که این بچه ها همشون الان توی ایرانن و همشون ار بیکاری و بی پولی رنج میبرن. من میتونم حداقل 100 نفر دانشجوی سال آخر دکترا توی بهترین دانشگاههای ایران براتون مثال بزنم که حتی دانشگاههای آزاد شهزستانها هم دیگه بورسشون نمیکنن، نمونش خود من که سال دوم دکترا توی ایران بودم و دیدم که اونجا هیچی برای من و امثال من نداره. اما شما اگه فقط و فقط یک فوق لیسانس بیکار یا حتی با حقوق کم توی برزیل به من نشون دادید اونوقت میگم حق با شماست. اینکه یک نفر با حق التدریسی دانشگاه زندگی خوبی داره شبیه یک جوک ساله. اینکه شما 4500 دلار سال 88 توی مملکت خودتون حقوق میگرفتید و بعد ترجیح دادید برید آفریقا هم یک جوک دیگست. من خیلی با آمار و ارقام سایتهای جهانی کاری ندارم چون نمیدونم معیارهای اونها چیه و چقدر دقیقه. ولی با کسانی که تجربه زندگی هم در اینجا و هم در کشورهای پیشرفته رو دارن زیاد صحبت کردم و نهایتاً به این حرف ها رسیدم.

دوباره تاکید میکنم که که صحبت های من نه برای تایید 100% برزیل، بلکه برای انتقال تجربیات و دیدگاه های عینی خودم هست که خیلیهاش هم جنبه منفی داره. برید و در صفحه فیس بوک ایرانیان برزیل عضو شید تا بتونید ار دوستان ساکن برزیل مشورت بگیرید.

[sefidtarinsiah]

البته اگر انگلیسیتون خوبه از پرتغالی به انگلیسی ترجمه کنید، خیلی خوبه. در حقیقت گوگل ترنسلیت در زمینه ترجمه همه زبان ها به انگلیسی خیلی پیشرفته اس و کم نقص عمل می کنه.

دوست گرامي من هم همين رو عرض كردم

[Derecho]

من ساعت ها به اطلاعاتم شک کردم و ساعت ها نظر خارجی هایی که به برزیل رفتن و نظر خود مردم برزیل رو درباره ی این چیزهایی که دوست عزیزمون mani.koohsar میگن بررسی کردم.من تاکید می کنم که حرف های علی آقا با واقعیت جور در میاد.دوست عزیزم mani.koohsar غیر ممکن است،با قاطعیت،که شما در 6 ماه توانسته باشید زبان پرتغالی یاد بگیرید.حتی برای اسپانیایی زبان ها که زبانشان شبیه ترین به پرتغالی هست یادگیری پرتغالی در 6 ماه غیر ممکن بوده است.خودشون معتقدند دو سال.توضیحاتی که علی آقا در بالا در مورد زبان گفتن کاملاً درسته.من هر 4 زبان لاتین(اسپانیایی،پرتغالی،ا� �تالیایی،فرانسه)رو صحبت میکنم و با اطمینان می گم پرتغالی سخت ترین زبان لاتینه.شما فقط برای یادگیری چگونگی استفاده از وجه التزامی در این زبان یک عمر لازم دارید.خدا شاهده که من هر روز اخبار برزیل رو می خونم ولی چیزی جز تطابق با آمارهایی که دوستمون علی آقا میدن ندیدم.

[RahAAA17]

ولی منم بازم رو حرف خودم هستم بالاخره آقای mani-koohsarکه دروغ نمیگن خدای نکرده وقتی تو محیط اونجا باشید شما به راحتی میتونین یاد بگیرین من خیلا رو دیدم اینطوری تو همون گروه ایرانیان ساکن برزیل در فیس بوک همه حرف آقای mani- koohsarرو درمورد زبان تایید میکنن. ب امید موفقیت همه دوستان.

[RahAAA17]

ببخشید آقای ali- salari من فقط و فقط یه سوال از شما دارم البته قبل از اینکه دمورد بست های قبلیم توضیحی بدم میگم شما ب گفته خودتون اگر دربرزیل فقیر زیاد هست یا اینکه زبانشون سخته و یا اصلا سطح زندگی اونجا بایینه شماخودتون چرا برنمیگردید وطنتون؟واقعا برام جای سوال داره.مرسی

[soroush78]

با تشکر از علی آقا و مانی عزیز برای نوشتن نظراتشون ، از سه دوستی که آقای علی سالاری میگن به کشور برگشتن،اگه این مطالب رو خوندن، خواهش میکنم دلایلشون رو برا برگشتن بگن
مرسی

[Ali_Salari]

بخشید آقای ali- salari من فقط و فقط یه سوال از شما دارم البته قبل از اینکه دمورد بست های قبلیم توضیحی بدم میگم شما ب گفته خودتون اگر دربرزیل فقیر زیاد هست یا اینکه زبانشون سخته و یا اصلا سطح زندگی اونجا بایینه شماخودتون چرا برنمیگردید وطنتون؟واقعا برام جای سوال داره.مرسی

رهای عزیز, قبلا پاسخ شما را بارها دادم. گفتم که مشکل برزیل نیست. مشکل معیارهای شماست که با واقعیت فرسنگ ها فاصله دارد. اگر معیارهای شما با واقعیت سازگار باشد, هر جایی میتواند محل زندگی یک انسان باشد همانطور که دوستان زیادی در هند و آفریقای جنوبی و ونزوءلا زندگی میکنند. ضمنا بنده بارها به طور مشخص هدفم را بیان کردم. در مورد دوستم که چنین جملات و نظرات عجیب و غریبی راجع به زندگی و زبان میفرمایند باید بگویم ما نمیدانیم همه افرادی که اینجا مینویسند چه کسانی هستند. افرادی نیز هستند که از جذب افراد و دانشجو ها کسب در آمد میکنند (منظورم اصلا مانی عزیز نیست) .اتفاقا همین افراد هستند که چنین آرزو ها و آمال هایی را برای دیگران میسازند. ضمن اینکه هرگز فراموش نکنید. در مورد آمار بی کاری در برزیل و ایران هم باید گفت این دو به استثنای صنعت کشاورزی, به لحاظ رقابت کاری و بازار کار طبق دو منبعی که پیش از این داده شد, شبیه هم هستند پس سخنان این دوستمان خالی از حقیقت موجود است.

من از تمام ایرانیان برزیل که شما صحبت از آنها میکنید درخواست میکنم روزی به صورت آنلاین در هر جایی که می فرمایید جمع شوند. میخواهیم یک بررسی زبان شناختی از سطح زبان این دوستان به عمل آوریم! مثلا وایبر جای خوبی است. ضمنا دوستان از mani.koohsar خواستند پاسخ های خود را به زبان پرتغالی بنویسند!

ولی منم بازم رو حرف خودم هستم بالاخره آقای mani-koohsarکه دروغ نمیگن...

ضمنا من نفهمیدم چرا رهای عزیز فکر کردند "مانی" دروغ نمیگوید ولی ما و بقیه دوستانی که از حقایق موجود (مثبت و منفی) با آمار و ارقام و منابع موجود معتبر صحبت میکنیم, دروغ میگوییم. یا کجای یک تحلیل زبان شناختی دقیق که هر روز میبینیم و دوستانی که تخصصی در این زمینه دارند بیان میکنند دروغ است و یا بر مبنای احساسات شخصی است؟ یا کدام یک از هزینه هایی که داده شد با واقعیات ناسازگار هست . هرچند علت مشخص است. رها و رها ها, هر آنچه که منطبق با خواسته ها و ذهنیات آنها باشد را قبول و بقیه را سیاه نمایی و دروغ خواهند خواند. این طبیعی است و ما سال ها این را در انجمن های دیگر هم دیده ایم. و از قضا این دوستان همیشه کسانی بودند که میرفتند و پس از مدتی هم سرخورده باز میگشتند.

به هر حال رهای عزیز و دوستان دیگر, از شما خواهش میکنم شما پیش از هر اقدامی, یک سفر توریستی داشته باشید با هزینه کم. شاید کمی بابت گرفتن ویزا دچار زحمت شوید, اما این کار را انجام دهید. یک هاستل خوب بگیرید چون هاستل ها در مناطق روزمره شهری هستند نه بخش های استثنایی پر زرق و برق برای توریست ها. سپس حدود ۳۰۰ دلار برای ۲۰ روز ماندن در برزیل همراه بیاوردید (به جز هزینه هاستل که جداست و بخشی از این ۳۰۰ دلار نیست). (میتوانید برای اطمینان بیشتر بیاورید اما خود را ملزم به فقط خرج کردن فقط همان ۳۰۰ دلار کنید). ۳۰۰ دلار (حدود 853 رءال به قیمت امروز) هزینه ای است که یک فردی که زندگی روزمره میکند در طول ۱ ماه برای ۱ نفر خرج میکند با انجام تفریحات (بدون هزینه اجاره خانه) که هزینه خوبی است و معمولا دانشجو ها نصف این مقدار یا کمی بیشتر را هزینه میکنند برای ۳۰ روز. اینگونه شما تا حدودی وارد زندگی روزمره خواهید شد (هرچند شما در واقعیت پول زیادی برای ۲۰ روز دارید که حدودا ۳ برابر مقداری است که یک دانشجو در ۲۰ روز صرف میکند). پیش از آمدن ما راهنمایی های لازم برای خرج کردن با هزینه کم مثل برخی سوپر مارکت ها و رستوران ها و ... را به شما خواهیم کرد. سپس بعد از این ۲۰ روز , تصمیم بگیرید. این نه شعبده است که دروغ باشد, نه سیاه نمایی است و نه حرف های احساساتی و یا آمار های رسمی که شما ظاهرا باور ندارید. ما میخواهیم شما خود تجربه کنید. نگران هزینه هواپیما نباشید چون تصمیمی که بعد از یک تفکر درست گرفته شود, همه آینده شما و خوشحالی شما را تضمین خواهد کرد.
هر کمکی هم خواستید ما در خدمت هستیم. پس خودتان ببینید و تجربه کنید با شرایطی که گفته شد. از این واضح تر و عملی تر و کاربردی تر و واضح تر و صادقانه تر نمیتوانستم کمکی به شما بکنم.

امیدوارم همه دوستان همیشه تصمیمات درستی بگیرند.