معضلات و مشکلات مهاجرت

[heloworld]

سلام
من خیلی وقته با این سایت آشنا شده م. چند بار هم اقدام کرده ام برا پذیرش ولی چون مخصوصا دختر بوده ام برا پسادکتری اصلا مایل نبودن بگیرنم.
حقیقتش یک مدتی مونده بودم برم آلمان دنبال تخصص کامپیوتریم برم، ولی یک ماه پیش گفتم اصلا هیچ چی، رشته دیگه هم شروع کنم برا زندگی خوبه، تا فقط از ایران برم.
من مشهد زندگی میکنم و از این که خبرها توش به راحتی پخش میشندو آدم حریم خصوصی نداره اصلا خوشم نمیاد. از طرف دیگه از تهران شلوغ و درهم برهم هم با اون بی نظمی، ترافیک و دود و دمش اصلا خوشم نمیاد (مشهد رو به تهران ترجیح میدم). الآن در فضای مجازی هم طوری شده که هرچند وقت یک بار رسانه ها شروع کرده اند فضا سازی علیه شرکتمون و ما هرچند وقت باید دنبال راه حل باشیم چه جوری جمعشون کنیم. از طرف دیگه هم به همون دلیل خبرکش ها چپو راستیم.
خلاصه اینکه خود ایرانی ها از داخلو خارج خیلی راضین که ما ایران نباشیم. ولی یک مشکلی که هست اینه که من مذهبی هستم و دنبال کشورهای با تاریخ غنی میگردم. از این جهت مثلا چین رو انتخاب کرده ام. اخیرا راجع به کشورهایی مثل چین تحقیق کرده م و مثلا به خاطر مجبور کردن مسلمون هاش برا روزه باز کردن با هندونه در ایالت سین کیانگش (2015) ترسیده شده ام. یک چند باری هم به زبان چینی سرچ کرده ام ایرانی های مقیم چین، و نتیجه مثلا اومده درگیری 200 مسلمان با پلیس (2014) و از این جور ناراحتی ها. برا همین یک جورایی گفتم بشینم سرجامو نرم دیگه. ولی هرچند وقت یک بار میگم برم، شاید ترسیده ام.
مونده م چیکار کنم. کسی میتونه راهنماییم کنه؟
قبلا سال نوی میلادی رو تبریک میگم و از راهنماییتون متشکرم

[chemistrymaste]

از هر دوتا دوست عزیز ممنونم
کمستری عزیز مرسی بابت شر کردن تجربت، تو این چند روز دوتا استاد دیگه تو کانادا بهم جواب مثبت دادن که شهرا به ترتیب مانیتوبا، لندن انتاریو و سنتجان( این اولین شهری بود که اوکی شده کارم باهاش)، من با بچه ها صحبت کردم میگفتن که تو سنتجان نهایت بخواد سر بشکنه اینجا دما میرسه منفی بیست، میگفتن نسبت به جاهای دیگه چون کناره اقیانوسه اونقد سرد نمیشه، بعدش خانوادم میگفتن منفی بیست تو ددوم نمیاری، من توی تبریز بچگی هام شاید منفی 15 یا 16 رو تجربه میکردیم الان هوا به اون سردی نیس. من هرچقدر میگفتم که مادره من از ایالتای دیگه گرمتره باور نمیکرد، تا اینکه مانیتوبا رو روی گوشیم سرچ کردم و همین سنت جان رو تا اب و هواش رو بسنجم، ینی وقتی عدد منفی 33 درجه رو دیدم همونجا صفحه ی دانشگاهشو بستم، نمیدونم چطوری ادما اونجا زندگی میکنن:/ ولی سنتجان در اکثره مواقع هم دما با شهره الانی من هست فقط یکم باد و برفش بیشتره ینی خیلی بیشتره

سوال اخر اینه (الان میگین اینم خیلی قر و فر داره و برای مهاجرت ساخته نشده ) : من عاشق شهرای بزرگ و شلوغم، تو ایران عاشق تهرانم با اینکه خیلی ها شلوغی و ترافیکشو دوس ندارن، زمانی که میرفتم ایتالیا، رم رو انتخاب کردم چون بزرگترین شهر بود، ولی الان اجتناب ناپذیر بود و نمیتونم سال ها بشینم که شاید تورنتو پذیرش گرفتم و یا نیویورک، تجربه ی زندگی کردن تو شهر کوچیک رو چی؟ کسی داره که بتونه بگه شرایط چطوره؟ قبول دارم اینم به عادته، ولی در کل میخوام شرایط شهرای کوچیک رو هم بدونم که یهو خلوتی شهر رو دلتنگی مون تاثیر نذاره

نمیدونم دختر خوب

دیگه اینا مسائلین که باید آدم بشینه با خودش دو دو تا چهار تا کنه ببینه به ازای هر انتخابی، چی به دست میاره و چی از دست میده.
اینا چیزایی نیستن که بشه بر اساس نظر آدمای دیگه تصمیمشو گرفت.
به قول skytree شما اولویتت درس هست و توریستی نمیای.
اینجوری هم نیست که کسی که توی منیتوباس اونجا از سرما خشکش بزنه. آدمی عادت میکنه.
آدم دانشجو واقعا اگه خودشو مشغول درس و کار کنه وقت نداره به اندازه بخوابه. برای من این یه سال و چند روز مثل چهار تا یه هفته سپری شد. روزا اینجا خیلی سریع سپری میشن حداقل از نظر من.
یکی از مزایای کانادا یه دست بودن امکاناات هست توی شهرهای مختلف، یعنی:
توی ونکوور سر هر خیابون مثلا، مثلا، 10 تا کافه و رستوران جورواجور هست
توی سینت جانز سر هر دو خیابون یه دونه کافه و یه رستوران هست. درسته ده تا نیست. ولی هست.
رفاهی که برای یه آدم توی تورنتو و ونکوور هست، درسته به اون شدت وجود نداره توی یه شهر کوچیکتر، ولی همه شهرها یه استاندارد رو دارن که ازون استاندارد مخصوص کانادا پایین تر نمیان. تیم هورتونز همه جا هست مثل رستوران شهرزاد نیست که 3 تا شهر دارنش کلا. یه معلول توی کوچیکترین روستای کانادا هم امکانات برای عبور و مرور داره، توی بزرگترین شهرها هم داره. مثل ایران نیست. درباره مناطقی که first nation ها و یه سری اقوام خاص توشون هستن نظری نمیدم چون اونا ماجراشون کاملا متفاوت هست و شما گذرت اونورا نمیفته.
اگه توی تورنتو 100 تا food basics هست، توی Windsor و Thunder Bay هم فودبیسیکز هست. فقط تعدادشون فرق داره.
مثل تفاوت تهران و شهرستان نیست توی ایران.
فرقش مثل فشم و یه شهرستان کوچیک توی یه نقطه از غرب ایران نیست.
تفاوت ها کمتره.
و این تفاوت خیلی کم، توی فرهنگ و نحوه رفتار و جهان بینی هم دیده میشه تا حدی. یه دست هست جامعه.
در کل ماجرای کانادا یه مقداری فرق داره. نگاهی که به کانادا آدم داره، نباید همونی باشه که به شهرهای اروپا و اسیا داره. فرق داره ماجرا. پس شهر هم مدلش فرق داره.
من فکر میکنم یه چیزایی هست که آدم باید خودش ریسک کنه و تجربه کنه. خیلی وقتا بقیه آدم رو نمیشناسن و نظراتی میدن که بعدا میگی واقعا اینا درباره من اینجوری فکر میکردن؟ آدم یه بار زندگی میکنه و زندگی ارزش یه بار امتحان کردن رو داره اگه واقعا یه چیزی رو میطلبی باید بهش برسی، بعد ببینی درست بود؟ غلط بود؟ چجوری بود؟

[SkyTree]

سلام
من خیلی وقته با این سایت آشنا شده م. چند بار هم اقدام کرده ام برا پذیرش ولی چون مخصوصا دختر بوده ام برا پسادکتری اصلا مایل نبودن بگیرنم.
حقیقتش یک مدتی مونده بودم برم آلمان دنبال تخصص کامپیوتریم برم، ولی یک ماه پیش گفتم اصلا هیچ چی، رشته دیگه هم شروع کنم برا زندگی خوبه، تا فقط از ایران برم.
من مشهد زندگی میکنم و از این که خبرها توش به راحتی پخش میشندو آدم حریم خصوصی نداره اصلا خوشم نمیاد. از طرف دیگه از تهران شلوغ و درهم برهم هم با اون بی نظمی، ترافیک و دود و دمش اصلا خوشم نمیاد (مشهد رو به تهران ترجیح میدم). الآن در فضای مجازی هم طوری شده که هرچند وقت یک بار رسانه ها شروع کرده اند فضا سازی علیه شرکتمون و ما هرچند وقت باید دنبال راه حل باشیم چه جوری جمعشون کنیم. از طرف دیگه هم به همون دلیل خبرکش ها چپو راستیم.
خلاصه اینکه خود ایرانی ها از داخلو خارج خیلی راضین که ما ایران نباشیم. ولی یک مشکلی که هست اینه که من مذهبی هستم و دنبال کشورهای با تاریخ غنی میگردم. از این جهت مثلا چین رو انتخاب کرده ام. اخیرا راجع به کشورهایی مثل چین تحقیق کرده م و مثلا به خاطر مجبور کردن مسلمون هاش برا روزه باز کردن با هندونه در ایالت سین کیانگش (2015) ترسیده شده ام. یک چند باری هم به زبان چینی سرچ کرده ام ایرانی های مقیم چین، و نتیجه مثلا اومده درگیری 200 مسلمان با پلیس (2014) و از این جور ناراحتی ها. برا همین یک جورایی گفتم بشینم سرجامو نرم دیگه. ولی هرچند وقت یک بار میگم برم، شاید ترسیده ام.
مونده م چیکار کنم. کسی میتونه راهنماییم کنه؟
قبلا سال نوی میلادی رو تبریک میگم و از راهنماییتون متشکرم

شما برای انتخاب کشور الویتتون کشورهای آمریکای شمالی - استرالیا - نیوزلند باشه که مهاجر پذیرند، مبنای تصمیم گیریتون رو تاریخ غنی کشورها نزارید وگرنه که میتونید برید مصر!

[anihoo]

نمیدونم جای درستی سوالمو مطرح میکنم یا نه، ولی اگه میدونید لطفا راهنمایی کنید. آیا کشوری که برای مهاجرت انتخاب میکنیم به شرایط اب و هواییش دقت کنیم یا بعده یه مدت بدنمون سازگار میشه؟! من یه موقعیتی توی کانادا جور شده برام ولی هزار و یک سوال برام هست یکیش اب و هوا هست، من بشدت با اب و هوای سرد مشکل دارم با اینکه خودم توی شمالغرب کشور ساکنم (گرچه هیچ وقت عین کانادا نبوده) ولی همیشه توی زمستونا شدیدا افسردگی میگیرم و کلا با اب و هوای بالای 25 درجه راحتترم که تابستونا تقریبا این دما رو توی شهرمون تجربه میکنم. نمیدونم فاکتور مهمی هست یا نه بهتره گزینه های دیگه رو مد نظر قرار بدم. کسی همچین مشکلی رو توی شهر یا کشوری که رفته تجربه کرده بتونه راهنمایی کنه؟

ببخشید دیر اینجا رو پیدا کردم.
مهمه. سرما و زمستون اینجا مهمه. گاهی ممکنه سرماش رو تحمل کنی ولی از طولانی بودن سرماش افسردگی بگیری. شما بیشتر روی استرالیا فکر کن.
من خودم شده تا مغز استخون یخ زدم و لرزیدم ولی زمستونای اینجا رو هم دوست دارم. شاید طولانیتر بمونم نظرم عوض بشه نمیدونم. اما تو ایران زمستون بیشتر افسردگی آور بود.

[especial]

سلام
من خیلی وقته با این سایت آشنا شده م. چند بار هم اقدام کرده ام برا پذیرش ولی چون مخصوصا دختر بوده ام برا پسادکتری اصلا مایل نبودن بگیرنم.
حقیقتش یک مدتی مونده بودم برم آلمان دنبال تخصص کامپیوتریم برم، ولی یک ماه پیش گفتم اصلا هیچ چی، رشته دیگه هم شروع کنم برا زندگی خوبه، تا فقط از ایران برم.
من مشهد زندگی میکنم و از این که خبرها توش به راحتی پخش میشندو آدم حریم خصوصی نداره اصلا خوشم نمیاد. از طرف دیگه از تهران شلوغ و درهم برهم هم با اون بی نظمی، ترافیک و دود و دمش اصلا خوشم نمیاد (مشهد رو به تهران ترجیح میدم). الآن در فضای مجازی هم طوری شده که هرچند وقت یک بار رسانه ها شروع کرده اند فضا سازی علیه شرکتمون و ما هرچند وقت باید دنبال راه حل باشیم چه جوری جمعشون کنیم. از طرف دیگه هم به همون دلیل خبرکش ها چپو راستیم.
خلاصه اینکه خود ایرانی ها از داخلو خارج خیلی راضین که ما ایران نباشیم. ولی یک مشکلی که هست اینه که من مذهبی هستم و دنبال کشورهای با تاریخ غنی میگردم. از این جهت مثلا چین رو انتخاب کرده ام. اخیرا راجع به کشورهایی مثل چین تحقیق کرده م و مثلا به خاطر مجبور کردن مسلمون هاش برا روزه باز کردن با هندونه در ایالت سین کیانگش (2015) ترسیده شده ام. یک چند باری هم به زبان چینی سرچ کرده ام ایرانی های مقیم چین، و نتیجه مثلا اومده درگیری 200 مسلمان با پلیس (2014) و از این جور ناراحتی ها. برا همین یک جورایی گفتم بشینم سرجامو نرم دیگه. ولی هرچند وقت یک بار میگم برم، شاید ترسیده ام.
مونده م چیکار کنم. کسی میتونه راهنماییم کنه؟
قبلا سال نوی میلادی رو تبریک میگم و از راهنماییتون متشکرم

سلام
به نظر من ترستون در حالت کلی بیهوده است و قرار نیست با پلیس درگیر بشین یا مجبور باشین با فلان چیز و فلان چیز افطار کنین. اما انتظار هم نداشته باشین تبعیض براتون وجود نداشته باشه به خاطر مسلمون بودنتون. حداقل تو آلمان این تبعیض وجود داره. البته طبیعتا به صورت قانون نیست، یعنی در مقابل قانون همه یکسانن. اما در عمل تبعیض وجود داره. خانم بودن، ایرانی بودن، مسلمون بودن، آلمانی خوب نداشتن، همه عواملی هستن که باعث تبعیض میشن خیلی وقتا.

[heloworld]

ممنون از پاسخ هاتون
چند وقت پیش داشتم با یکی بحث میکردم، میگفت در حال حاضر برای ما چین و یا ژاپن خوبه.
بعد یک چیز دیگه که میگفت این بود که جنگ که بشه اولین کاری که میکنن اینه که اتباع رو اخراج میکنن.
خلاصه به اینجا رسید که قرار شد پول ناچیزی رو که داریم (الآن فقط کمی بیشتر از 2000 دلاره) بهتره خرج خرید یک خونه ایران بکنیم. برای خارج رفتن هم باید میلیاردی داشته باشیم تا مشکلی برامون پیش نیاد.
وگرنه الآن تو وبلاگ درست کرده ای و با مسائلی که برا شرکتمونو حاشیه هامون درست میکنن پرش میکنی بعد سرچ میکنی برای حل مشکلات حاشیه ای که برات درست میکنندو به هدف و کار اصلی نمیپردازی، باز خارج هم که رفتی مجبور میشی یک وبلاگ دیگه درست کنی برای مهاجرینو هی مجبوری سرچ کنی قوانین مهاجرت چیه و چه طوری از مخمصه هایی که برا مهاجرین درست میکنن دربیای
الآن سوالم اینه که
1- ممکنه همین طوری باشه که من بیامو باز این بار هی بخوام به کار اصلیم برسمو بعد مجبور بشم به حاشیه هاش بپردازم؟
2- با 2000 دلار راهی هست که بدون پناهندگی بشه دو نفر خانوم بی دردسر کاری رو تو کشور خارجی شروع کنندو کم نیارن؟ (مثلا خوداشتغالی) یا این پول، پول پناهنده شدنه؟ آخه انگار طوری شده که از سال 2014 که بحران پناهندگی شده آدما مخصوصا ایرانی ها برای رفتن به یک کشور خارجی باید خیلی بیشتر از مثلا سال های قبل از انقلاب خرج بکنن
3- الآن دارم میبینم کانادا هم یک مقداری نسبت به قبل سخت گیر تر شده مخصوصا برای رشته کامپیوتر. الآن به نظر شما کدوم کشور بهتره؟ آلمان بهتر هست یا کانادا یا شایدم چین که تازه داره از نظر اقتصادی هی خودشو با آمریکا مقایسه میکنه و انگار واقعا پیشرفتاشون هم خوبو سریع بوده؟

[anihoo]

منظورتون واقعاً ۲۰۰۰ دلاره؟ یعنی حدود ۷ میلیون تومن؟ بعد با هفت میلیون میخواین تصمیم بگیرین تو ایران خونه بخرین یا مهاجرت کنین؟

ممنون از پاسخ هاتون
چند وقت پیش داشتم با یکی بحث میکردم، میگفت در حال حاضر برای ما چین و یا ژاپن خوبه.
بعد یک چیز دیگه که میگفت این بود که جنگ که بشه اولین کاری که میکنن اینه که اتباع رو اخراج میکنن.
خلاصه به اینجا رسید که قرار شد پول ناچیزی رو که داریم (الآن فقط کمی بیشتر از 2000 دلاره) بهتره خرج خرید یک خونه ایران بکنیم. برای خارج رفتن هم باید میلیاردی داشته باشیم تا مشکلی برامون پیش نیاد.
وگرنه الآن تو وبلاگ درست کرده ای و با مسائلی که برا شرکتمونو حاشیه هامون درست میکنن پرش میکنی بعد سرچ میکنی برای حل مشکلات حاشیه ای که برات درست میکنندو به هدف و کار اصلی نمیپردازی، باز خارج هم که رفتی مجبور میشی یک وبلاگ دیگه درست کنی برای مهاجرینو هی مجبوری سرچ کنی قوانین مهاجرت چیه و چه طوری از مخمصه هایی که برا مهاجرین درست میکنن دربیای
الآن سوالم اینه که
1- ممکنه همین طوری باشه که من بیامو باز این بار هی بخوام به کار اصلیم برسمو بعد مجبور بشم به حاشیه هاش بپردازم؟
2- با 2000 دلار راهی هست که بدون پناهندگی بشه دو نفر خانوم بی دردسر کاری رو تو کشور خارجی شروع کنندو کم نیارن؟ (مثلا خوداشتغالی) یا این پول، پول پناهنده شدنه؟ آخه انگار طوری شده که از سال 2014 که بحران پناهندگی شده آدما مخصوصا ایرانی ها برای رفتن به یک کشور خارجی باید خیلی بیشتر از مثلا سال های قبل از انقلاب خرج بکنن
3- الآن دارم میبینم کانادا هم یک مقداری نسبت به قبل سخت گیر تر شده مخصوصا برای رشته کامپیوتر. الآن به نظر شما کدوم کشور بهتره؟ آلمان بهتر هست یا کانادا یا شایدم چین که تازه داره از نظر اقتصادی هی خودشو با آمریکا مقایسه میکنه و انگار واقعا پیشرفتاشون هم خوبو سریع بوده؟

[heloworld]

منظورتون واقعاً ۲۰۰۰ دلاره؟ یعنی حدود ۷ میلیون تومن؟ بعد با هفت میلیون میخواین تصمیم بگیرین تو ایران خونه بخرین یا مهاجرت کنین؟

تا اونجایی که یادمه و داشتیم حساب میکردیم میشد حدود 14 میلیون. ولی اگر هم همون 7 میلیون بشه باید یک طوری بشه هم مهاجرت کرد و هم کم کم خونه خرید. این رقمی که گفتم صفر امروزه.

[ghlobe]

تا اونجایی که یادمه و داشتیم حساب میکردیم میشد حدود 14 میلیون. ولی اگر هم همون 7 میلیون بشه باید یک طوری بشه هم مهاجرت کرد و هم کم کم خونه خرید. این رقمی که گفتم صفر امروزه.

هفت میلیون تومن فقط میشه پول بلیط هواپیماتون تا کانادا، یا باهاش میتونین یک متر مربع در تهران بخرین. با این رقم مسافرت ترکیه هم بزحمت بتونین برین چه برسه به مهاجرت.

[sanaz67]

تا اونجایی که یادمه و داشتیم حساب میکردیم میشد حدود 14 میلیون. ولی اگر هم همون 7 میلیون بشه باید یک طوری بشه هم مهاجرت کرد و هم کم کم خونه خرید. این رقمی که گفتم صفر امروزه.

دوست عزیز من فک کنم یکم اطلاعات رفتن از ایران رو سوتفاهم وار خوندین. پناهندگی رفتن که ریسک بالایی داره و اصلا اونو بیخیال تازشم یکی از دوستان خانوادگی ما چندین سال پیش پناهندگی رفتن بماند که خدا میدونه تو کمپ های کاراکاس چی به سرشون اومد، نفری 45 میلیون دادن الان فک کنم این هزینه بالاترم رفته!نمیدونم واقعا رفتن از ایران برای بعضی ها اینقد ارزش داره که همچین ریسکایی رو به جون بخرن، به هرحال قضاوت کاره من نیس بیخیال
کلا طبق بررسی اماری اقتصاد و نمیدونم اشتغال، المان امریکا و کانادا تو رده های اول تا سوم هستن (اگه اشتباه میکنم منو اصلاح کنید) ، برای خوداشتغالی هم یه سرمایه تپل لازم دارید و اگر قصد اپلای برای دانشگاه دارید و خوش شانس باشید و فاند هم بگیرید حداقلش دقت کنید حداقلش باید یه 15 میلیون داشته باشید تا فاندتون بیاد و بتونید خودتون رو ساپورت کنید.
نظره شخصی: زندگی وکار در چین فک نمیکنم هیچ وقت قابل قیاس با کشورای اروپایی و یا امریکا باشه