همه چیز در مورد تربیت فرزند در کانادا

[vicky]

بنظر شما یه بچه 12-13 یا حتی 17-18 ساله چقدر قدرت تشخیص خوب رو از بد داره؟مبانی فکریشو از کجا باید پیدا کنه؟شمایی که با همسرتون از صبح تا شب سر کار هستید و فرزندتون رو به مهد کودک یا بیبی سیتر یا ... می سپارید بواقع چقدر فرصت پرداختن به تربیت بچه رو دارید.مگر در کانادا هم مادری،پدری،عمه یا خاله بیکاری داشته باشید که ضمن آشنایی با مبانی فکری شما در تربیت فرزندتون کمک کنه.بنظر شما سن تربیت پذیری بچه چند سالگیه که از اون به بعدش قدرت تشخیص پیدا کنه؟اینه که سیستم کانادایی هدایت کننده بچه شما میشه.برای سنهایی مثل من و شما که با سیستم نظارت پدرومادر(درست یا غلط...که البته فرض بر درسته چون اغلب پدر و مادر ها بدی بچشونو نمیخوان)بزرگ شدیم فکر کنم خیلی سخت باشه تا اون سیستم بازو تحمل کنیم.ببینید یه کارهایی تو ایران قبح داره مثل مشروب خوردن،مثل همجنس بازی،مثل ارتباط جنسی خصوصا"برای دختران حداقل تا زمان ازدواج...هرچند براحتی در لایه های زیرین جامعه ایران و بقول خود شما پنهانی و براحتی تمام این کارها داره توسط اغلب بچه های ایرانی انجام میشه.اما این کارها تو کانادا و بطور واضح انجام میشه.یعنی یه حقه.بدون اینکه شما اجازه اینو داشته باشی که بخوای مانع بچت بشی.دوستی میگفت:یه شب دیدم پسرم با یه پسر دیگه اومد خونه و رفتن تو اتاق خواب.راستش قیافه دوست پسرم کمی مشکوک بود.بعد از مدتی متوجه شدم پسرم همجنس باز شده خوب کلی عصبانی شده و سر پسرم دادوبیداد کردم و دوستشو ازون به بعد به خونمون راه ندادم.همون شب پلیس اومد و منو دستبند زد و برد.گفت چون آزادی عمل پسرتو سلب کردی 6 ماه زندانی داری مگه رضایتشو جلب کنی.که بعد از کلی آه و ناله همسرم و معذرت خواهی خودم،پسرم راضی شد تا ضمن گرفتن تعهد عدم دخالت من در زندگی و تصمیماتش رضایت داد.خوب تو ایران هم این خلافها هست ممکنه خیلی بیشتر هم باشه اما دیگه پدر یا مادر رو بخاطر تذکر و احیانا"توبیخ فرزندشون زندانی نمیکنن.

من ترجیخ میدم وارد این مواردی که شما فرمودید نشم ...همه اونایی که شما فرمودید ایران هم وجود دارد منتها اونجا تو چارچوب خودش اتفاق میفته چون یه حقِ و اینجا کنترل نشده ..یک مورد هم که بهتره با جای "بازی" پسوند "گرایی " براش بگیم .و اون مورد هم درصد بالایی ناخوداگاه هست و من اونجور که شما میبینید بهش نگاه نمیکنم و ابداً قضاوت نمی کنم ...اونجا هم مشروب سن قانونی داره و همینطور مواد مخدر به فراوونی و ارزونی تو دست مردم نیست ( بماند که ابن ارزونی و فراوونی هم علت هایی داره که واردش نمیشم )
دوست گرامی من با تمام این موارد واقعا تربیت غرب رو ترجیح میدم و اگه علتشو خواستید به صورت پیغام خصوصی میگم که از بحث مهاجرت خارج نشیم

ببینید دوست عزیز عنوان این تاپیک درستی مهاجرت به کانادا از منظر مهاجران و افرادی که قصد مهاجرت به کانادا رو دارند است. این که از نظر شما و من آزادی عمل زیادی فرزند درست است یا نه به نظرم موضوع مهمی نیست. مهم اینست که در کانادا فرزند از آزادی های بسیاری برخوردار است که ممکن است در بسیاری از کشورهای دیگر دنیا منجمله ایران این آزادی ها را نداشته باشد. پس بایستی واقع گرایانه به این مسئله نگریست که اگر شما به عنوان مهاجر تحمل پذیرش این حد از آزادی را برای فرزند خود ندارید مهاجرت به کانادا امری بسیار آزاردهنده برای شما خواهد بود. اگر در کانادا هستید و یا می خواهید به کانادا مهاجرت کنید بایستی این آزادی ها را برای فرزندانتان بپذیرید.

من واقعا موافقم
جناب محرری مهاجرت تصمیم بزرگیِ ...اصلا بحث این نیست که ایران بهتره یا کانادا ، بحث این نیست که تربیت شرقی بهتره یا غربی ، موضوع اینه که کدومش با معیارها و عقاید شما نزذیکتره و شما تو اون محیط احساس آرامش و امنیت بیشتری می کنید و در نهایت خودتونو انسان خوشبخت تری میدونید ( نه هیچ کدوم بهشته نه جهنم )
هر فردی هم ملاک های خودشو داره ...یکی قرمز دوست داره یکی آبی

[ghlobe]

با قسمت اول حرفتون موافقم.فرقی نمی کنه شما ایران باشید یا کانادا یا هر جای دیگه. مهم اینه که تو چطور فرزندتو تربیت کنی.اما حق شما در راهبردن و راهنمایی فرزندتون اگه تو ایران 50% باشه قطعا" تو کانادا 10% بیشتر نیست.چون این دولت و جامعه کاناداست که این آزادی عمل رو به فرزند شما میده.میگه اینجا کاناداست وظیفه تو تولید بچه و رسوندنش تا مرز وایستادن رو پاشه از این به بعد درست یا غلط این خودشه که باید تصمیم بگیره.بشما که پدر و مادرش هستید ارتباطی نداره.من منکر آزادی عمل و بیان و همچنین محدودیتهایی که تو ایران هست نیستم ولی در هر حال دلسوزی و کمک و کنترلی که به نقل از شما از بنیان خانواده بیرون میاد تو ایران بیشتر تا تو کانادا.بنظر شما جامعه هرچقدر متمدن آیا دلسوزتر از مادر و پدر برای فرزندشه...

این حرف شما درمقایسه تربیت در ایران و کانادا ناشی از ناآگاهی از موضوع است. البته درک میکنم که شما که به نوشته خودتان هنوز بچه ندارید و در کانادا هم نبوده اید یک مقدار ممکنست از دورنمای تربیت بچه وحشت زده باشید و فکر کنید بدون و کنترل و گوش کشی و غیره تربیت امکان پذیر نیست ولی بد نیست از تجربیات بقیه ما که لااقل تجربه بزرگ کردن بچه در کانادا را داریم بیشتر استفاده کنید. مباحث مربوط به تربیت بچه قبلا در تاپیک زیر بررسی شده و بد نیست نگاهی بیندازید و اگر سوالی دارید آنجا مطرح بفرمایید:

http://www.applyabroad.org/forum/sho...�-کانادا

[ghlobe]

بنظر شما یه بچه 12-13 یا حتی 17-18 ساله چقدر قدرت تشخیص خوب رو از بد داره؟مبانی فکریشو از کجا باید پیدا کنه؟شمایی که با همسرتون از صبح تا شب سر کار هستید و فرزندتون رو به مهد کودک یا بیبی سیتر یا ... می سپارید بواقع چقدر فرصت پرداختن به تربیت بچه رو دارید.مگر در کانادا هم مادری،پدری،عمه یا خاله بیکاری داشته باشید که ضمن آشنایی با مبانی فکری شما در تربیت فرزندتون کمک کنه.بنظر شما سن تربیت پذیری بچه چند سالگیه که از اون به بعدش قدرت تشخیص پیدا کنه؟اینه که سیستم کانادایی هدایت کننده بچه شما میشه.برای سنهایی مثل من و شما که با سیستم نظارت پدرومادر(درست یا غلط...که البته فرض بر درسته چون اغلب پدر و مادر ها بدی بچشونو نمیخوان)بزرگ شدیم فکر کنم خیلی سخت باشه تا اون سیستم بازو تحمل کنیم.ببینید یه کارهایی تو ایران قبح داره مثل مشروب خوردن،مثل همجنس بازی،مثل ارتباط جنسی خصوصا"برای دختران حداقل تا زمان ازدواج...هرچند براحتی در لایه های زیرین جامعه ایران و بقول خود شما پنهانی و براحتی تمام این کارها داره توسط اغلب بچه های ایرانی انجام میشه.اما این کارها تو کانادا و بطور واضح انجام میشه.یعنی یه حقه.بدون اینکه شما اجازه اینو داشته باشی که بخوای مانع بچت بشی.دوستی میگفت:یه شب دیدم پسرم با یه پسر دیگه اومد خونه و رفتن تو اتاق خواب.راستش قیافه دوست پسرم کمی مشکوک بود.بعد از مدتی متوجه شدم پسرم همجنس باز شده خوب کلی عصبانی شده و سر پسرم دادوبیداد کردم و دوستشو ازون به بعد به خونمون راه ندادم.همون شب پلیس اومد و منو دستبند زد و برد.گفت چون آزادی عمل پسرتو سلب کردی 6 ماه زندانی داری مگه رضایتشو جلب کنی.که بعد از کلی آه و ناله همسرم و معذرت خواهی خودم،پسرم راضی شد تا ضمن گرفتن تعهد عدم دخالت من در زندگی و تصمیماتش رضایت داد.خوب تو ایران هم این خلافها هست ممکنه خیلی بیشتر هم باشه اما دیگه پدر یا مادر رو بخاطر تذکر و احیانا"توبیخ فرزندشون زندانی نمیکنن.

این داستانی که دوستتون براتون نقل کرده تخیلی است و امکان نداره. مگر اینکه بچه اش را بنحو بدی کتک زده باشه که تازه در آنصورت هم پلیس نیست که تعیین مجازات میکنه بلکه باید بره دادگاه. جرمی بنام سلب آزادی عمل در کانادا وجود نداره. مشروب یا سیگار دادن به بچه های زیر 18 سال (و در بعضی ایالتها 19 سال) هم در کانادا نه فقط حق نیست بلکه جرم جنایی بسیار سنگینی است.

متاسفانه بعضی از این داستانهای دروغ درم زیاد سرهم میکنند و دوستان هم چون دسترسی به اصل قضیه ندارند باور میکنند و اینجا نقل میکنند. مثل داستانی که یکی روی این فروم نقل کرد که مردی را بصرف شکایت دروغ زن سابقش به زندان انداختند و وقتی سوال کردیم و ایشان تحقیق کرد معلوم شد که شکایت دروغ نبوده و مرد موردنظر داستان در واقع همسر سابقش رو تهدید به اسیدپاشی کرده بوده.

[Vah40]

با سلام. دوستان موارد زیادی رو در مورد تربیت فرزندان در ایران و کانادا و مقایسه اونها با همدیگه مطرح کردن که با اجازه من هم نقطه نظری دارم. اینکه هدف اصلی بنده برای مهاجرت فقط و فقط فرزندم بوده و نه مسائل دیگه. فرزند ثمره زندگی یه خانوادست و خیلی خیلی باید مراقب و نگهدار اولاد بود که سر از ناکجا آباد در نیاره. بنده در تورنتو زندگی میکنم و مدارس این شهر صرفا فرزندان خانواده هایی با فرهنگ کانادایی یا انگلیسی و امریکایی ندارن و ای کاش که اکثریت با فرزندان این گروه های فرهنگی بود. همکلاسی فرزند شما در تورنتو فیلیپیینی، سریلانکایی، پاکستانی،هندی،چینی، افغانی، مجموعه ای از کشورهای عربی، کلمبیایی، اتیوپیایی، سومالیایی، ایرانی ووو خواهند بود. وقتی فرزند شما در این فضا قرار میگیره براحتی آب خوردن در معرض تهدیدهای اخلاقی و انحرافات قرار میگیره و باور بفرمایید بعضی وقت ها بعضی از بچه مدرسه ها رو اینجا مبینم که در لات خونه های تهران نمیدیدم. ممکنه بچه ای با فرزند شما همکلاسی بشه که خودش و خانوادش کمترین شئونات اخلاقی رو نداشته باشن و برای همین خیلی باید تلاش کنید که بچه تون در مدارس خوب ثبت نام کنید چون در اینجا تفاوت از این مدرسه تا اون مدرسه زمین تا آسمون هست. البته منظورم تفاوت ساختمانی و امکاناتی نیست بلکه آدم ها و بچه هایی که در مدارس هستند و دیسیپلین هایی که در مدارس وجود داره، بعضی از مدارس قوانین داخلی سختگیرانه تری دارن و بعضی دیگه نه. تا دلتون میخواد وید و اوباش بازی در خیلی از مدارس اینجا هست و این وظیفه شماست که هواستون باشه که روابط بچتونو با همکلاسی هاش کنترل کنید و تقریبا تمام خانواده های درست حسابی از جمله خانواده های حسابی کانادایی شدیدا مراقب و مواظب بچه هاشون هستند که در دام باند ها و خلافکارها نیوفتن. خود بنده حتی برای مراقبت از بچم اونو تو مدرسه مذهبی کاتولیک ها که دختر و پسر قاطی نیستن ثبت نام کردم چون اعتقاد دارم بچه ای که در سن نوجوانی آوردیش اینجا یک دفعه ای اونو با انواع و اقسام دخترها با تربیت های متفاوت روبرو کنی در واقع آینده بچه رو سهوا یا عمدا به نابودی کشوندی. الان بعد از یکسال میبینم چقدر حرکت درستی انجام دادم چون بچه من با تصمیم درست خانواده الان فقط دنبال درس و ورزش و پیشرفت های علمی و هنری هست. این رو هم اضافه کنم که همیشه افراد مختلف از ملیت های مختلف سراغ بچه ادم میان و این وظیفه پدر و مادر هست که ببینه بچش با کی ارتباط داره برقرار میکنه و تماس داره و اگه ببینن بچه داره از مسیر درست داره خارج میشه باید خیلی با درایت و عقلانیت کاری کنن که بچش تو منجلاب دوستی های خانمان سوز نیفته. ضمنا بنظر من تربیت درست یعنی استفاده از ابزار تشویق و تنبیه بویژه در سنین پایین ترو اگر در استفاده از این ابزارها افراط و تفریط صورت بگیره بچه تربیت درست نخواهد شد. جناب محرری از لطف شما متشکرم.

[mghicho]

من هنوز منتظر ویزا ام . بچه هم ندارم. خودم بچه ام. یه نظری که می خوام بدم اینه که:
۱- اگر منظور از تربیت بچه با ادب بودن و باشعور بودن و غیره است. که من تاپیک های دیگر رو که می خوندم می گفتن کانادایی ها خیلی مردمان مودبی هستن پس اگر شما بسپریش به همون سیستم کانادا خودشون مودب بارش میارن. فکر کنم اون مدرسه هایی که بریتانیایی بیشتر داره باید بهتر باشه.
۲- اگر منظور از تربیت مشروب نخوردن و همجنس گرا نشدن و رابطه جنسی نداشتن و مسلمون موندن و ... است که بگم شما تقریبا هیچ کار نمی تونی براش بکنی. با قاطعیت میگم هیچ کار . نمی تونی چشم و گوشش رو ببندی که . با وجود اینترنت تو همین ایرانش هم نمی تونی جلوی بچه رو بگیری. باید قبول کنی انتخاب مذهب و گرایش جنسی و ... یک حقه که هر انسانی داره. تو ایران خودمون برنامه اینکه که بچه رو بترسونن که اگه بری سراغ اونا عل میشه و بل میشه ولی اونجا که داره میبینه چیزیشون نمیشه دیگه عمرا بشه جلوشو گرفت.

۳- من چون احتمالا برای زندگی بلند مدت به ایران بر نمی گردم الان که پست ها رو خوندم یه لحظه فکر کردم من با بچه ام چیکار کنم به این نتیجه رسیدم که فقط یک چیز برام مهمه اونم اینکه فارسی بلد باشه و حافظ و سعدی بفهمه. وگرنه دین و ملیت و غیره که همش برچسبه.

[anihoo]

من هنوز منتظر ویزا ام . بچه هم ندارم. خودم بچه ام. یه نظری که می خوام بدم اینه که:
۱- اگر منظور از تربیت بچه با ادب بودن و باشعور بودن و غیره است. که من تاپیک های دیگر رو که می خوندم می گفتن کانادایی ها خیلی مردمان مودبی هستن پس اگر شما بسپریش به همون سیستم کانادا خودشون مودب بارش میارن. فکر کنم اون مدرسه هایی که بریتانیایی بیشتر داره باید بهتر باشه.
۲- اگر منظور از تربیت مشروب نخوردن و همجنس گرا نشدن و رابطه جنسی نداشتن و مسلمون موندن و ... است که بگم شما تقریبا هیچ کار نمی تونی براش بکنی. با قاطعیت میگم هیچ کار . نمی تونی چشم و گوشش رو ببندی که . با وجود اینترنت تو همین ایرانش هم نمی تونی جلوی بچه رو بگیری. باید قبول کنی انتخاب مذهب و گرایش جنسی و ... یک حقه که هر انسانی داره. تو ایران خودمون برنامه اینکه که بچه رو بترسونن که اگه بری سراغ اونا عل میشه و بل میشه ولی اونجا که داره میبینه چیزیشون نمیشه دیگه عمرا بشه جلوشو گرفت.

۳- من چون احتمالا برای زندگی بلند مدت به ایران بر نمی گردم الان که پست ها رو خوندم یه لحظه فکر کردم من با بچه ام چیکار کنم به این نتیجه رسیدم که فقط یک چیز برام مهمه اونم اینکه فارسی بلد باشه و حافظ و سعدی بفهمه. وگرنه دین و ملیت و غیره که همش برچسبه.

راستش من خیلی هم مطمئن نیستم فارسی بلد بودن و حافظ و سعدی فهمیدن از اون کارهایی باشه که بشه به راحتی به بچه یاد داد. خیلی زحمت داره و بعدش هم معلوم نیست اصلا بچه خوشش بیاد. از اون کارهای زورکیه برای بعضیها.
بچه خوشحال و خوشبخت و راضی باشه. مردم آزار هم نباشه. کافیه.

پ.ن.
حالا بچه فارسی یاد گرفت .. بچه ش چی؟ بچه ی بچه ش چی؟ مگه مثل داستان ریشه ها نسل به نسل یکی اصرار داشته باشه منتقل بشه. بعد چند نسل هم یکی میاد ایران چهار تا کلمه فارسی حرف میزنه میگه من ریشه م مال اینجا بوده ها! (احتمالا هم با یه لهجه ی عجیب و غریب)

[mghicho]

راستش من خیلی هم مطمئن نیستم فارسی بلد بودن و حافظ و سعدی فهمیدن از اون کارهایی باشه که بشه به راحتی به بچه یاد داد. خیلی زحمت داره و بعدش هم معلوم نیست اصلا بچه خوشش بیاد. از اون کارهای زورکیه برای بعضیها.
بچه خوشحال و خوشبخت و راضی باشه. مردم آزار هم نباشه. کافیه.

پ.ن.
حالا بچه فارسی یاد گرفت .. بچه ش چی؟ بچه ی بچه ش چی؟ مگه مثل داستان ریشه ها نسل به نسل یکی اصرار داشته باشه منتقل بشه. بعد چند نسل هم یکی میاد ایران چهار تا کلمه فارسی حرف میزنه میگه من ریشه م مال اینجا بوده ها! (احتمالا هم با یه لهجه ی عجیب و غریب)

قبول دارم این داستان فارسی و حافظ و اینا رو خوب بهش فکر کنی می شه از اون چیزهایی که پدر مادر ها زورکی چون خودشون علاقه دارند به بچه غالب می کنند. و جدا دلم گرفت وقتی فکر کردم مثلا بچه ام افسرده است میرم بهش میگم ، که عشق آسان نمود اول ولی افتد مشکل ها ،‌میگه : ها؟ چی؟

[Aazaa]

بحث جالبی بود استفاده بردم
ما چند ماه دیگه عازم کانادا هستیم من به پسر پنج ساله دارم که راستش خیلی نگرانشم البته با اینکه دید زیادی ندارم نسبت به فرهنگ اونجا ولی نسبت به جامعه و فرهنگ کشور خودم شناخت دارم و میدونم بزرگ کردن بچه تو این جو کار بسیار سختیه

[Jill]

بحث جالبی بود استفاده بردم
ما چند ماه دیگه عازم کانادا هستیم من به پسر پنج ساله دارم که راستش خیلی نگرانشم البته با اینکه دید زیادی ندارم نسبت به فرهنگ اونجا ولی نسبت به جامعه و فرهنگ کشور خودم شناخت دارم و میدونم بزرگ کردن بچه تو این جو کار بسیار سختیه

پسر من هم وقتی ما اومدیم حدودا 6.5 ساله بود و از کلاس اول رو همینجا رفت مدرسه. البته مدرسه ای که 99 درصد کانادائین. منظورم اینه که فرهنگ و همه چی تقریبا یکدست همنیجایی. من نمیدونم نگرانیتون دقیقا در چه موردیه ولی وقتی مهاجرت میکنیم مخصوصا با داشتن فرزند در این سنین، دیگه باید بپذیریم که اینها دیگه اینجایی میشن و نمیتونیم انتظار داشته باشیم دغدغه ها و علایق و گرایشات مانند ما داشته باشن. اونها انسانهای مستقلی هستن که دارن راه و روش زندگی خودشون رو میرن. ما نهایت تلاش خودمونو میکنیم ولی اینکه اونها برای زندگیشون چه برنامه ای خواهند داشت دیگه دست خودشونه

الان که پسرم حدود 9 سالشه، کم کم دارم تاثیر حرفها و تربیتی که براش انرژی گذاشتیم رو درش میبینم. هر چند خیلی کوچیک بود که اومدیم و در واقع اصل شخصیتش اینجا و در مدارس اینجا شکل گرفت، ولی همون نصیحت ها و صحبت های گاه به گاهی که باهاش داریم اثرش روش کاملا مشخصه. نیمدونم چطور توضیح بدم. فقط همینقدر بگم که وقتی میگن همه چی به تربیت خانوادگی و روشها و اصول حاکم بر هر خانواده بستگی داره و میتونه تاثیر مثبت/منفی محیط رو خنثی کنه کاملا درسته.

پس مهمترین الگو و معلم اینها خودمون هستیم و اگه رویه رندگی خودمون درست باشه (که اینم تعریف درستی در هر خانواده ای متفاوته چون نسبیه)، اونها هم قطعا الهام میگیرن.

[sympathetic]

این تاپیک خیلی سوت و کوره با این حال فکر کردم شاید کسی بتونه کمکم کنه...مرتبط ترین تاپیک هست
دوستانی که ساکن کانادا هستین و بچه کوچیک داریناگر بتونین بهم اطلاعاتی بدین بسیار ممنون میشم....من به واسطه کارم نیاز دارم با کودکان کانادایی و علایقشون بیشتر آشنا بشم...چه روشی رو پیشنهاد می کنین که قبل از ورود بتونم اطلاعاتی در مورد فیلم ها و کارتون ها و کتابهای مورد علاقه و محبوب کودکان در کانادا به دست بیارم....
سپاسگزارم