امید دادن به متقاضیان اپلای

[apocalypse2022]

دوستان خیلی ممنون بابت نظرات ارزنده و مفیدتون .... منم تاحد خیلی زیادی با حرفهای شما موافقم ... تو کشور ما متاسفانه رانت خواری، فساد اداری، پارتی بازی و خیلی معضلات دیگه زیاده و یکی از دلایل من و خیلی از دوستام برای رفتن و علیرغم داشتن موقعیتهای خوب همینه .... اینم قبول دارم که رتبه های خفن کنکور لزوما نشان دهنده ی هوش و آیکیو بالا نیست اما چیزی که گقتم براساس تجربیات و داشته های شخصی خودم بود ... من به شخصه نه رتبه برتر کنکور بودم نه شریف درس خوندم نه خوانواده پولدار و رانت دولتی داشتم و نه بالاشهر زندگی کردم .... من توی زندگیم یکبار هم به موسسات کنکور نرفتم و اعتقادی بهش ندارم و اتفاقا به نظرم کسانی که اینجاها میرن از لحاظ علمی خیلیاشون ضعیف هستن و میخوام اون ضعف رو بااین کلاسهای بی محتوی کنکور پوشش بدن ... تازه چون من تو یکی از استانهای محروم کشور زندگی کردم زمانی که کنکور لیسانس دادم (سال 81) خبری از این کلاسها اونجا نبود ولی خب خوشبختانه چه کنکور لیسانس و چه کنکور ارشد با تلاش خودم تو دبیرستان و در در دوره لیسانس در خوابگاه موفق بودم.... بحث من اینه که آدم با تلاش و کوشش خودش به همه جا میرسه .... از یه طرف اینکه فکر کنید بچه های شریف و تهران و امیرکبیر همه بچه پولدار هستن و با پول بابا ننشون و کلاسهای کنکور اینجا اومدن هم طرز فکر کاملا اشتباهیه کما اینکه هم خودم هم خیلی از دوستام که اینجور دانشگاهها درس خوندن اصلا و ابدا وضعیت مالی فوق العاده ای نداشتن اما الان بعد این سالها همه موقعیتعای خوبی در زمینه کاری و تحصیلی دارن ... یه سری ایران موندن و یه سری هم رفتن ... بعدش هم مگه فقط بچه های برق شریف اپلای میکنن و فقط اونا موفقن؟!! تازه همون بچه های برق هم خیلیهاشون بچه های شهرستان هستن که کاملا زندگی خاونوادگی عادی دارن! اینکه یه عده از بچه های قوی شریف و تهران و امیرکبیر و دانشگاههای دولتی بقیه رو خنگ فرض کنن و مثلا دانشگاه آزادیا اینا رو یه عده به اصطلاح خرخون و بچه مایه دار بدونن خیلی تفکر بد و غیرمنطقی هست و متاسفانه بعضا تو همین اپلای ابرود هم از اینجور تفکرات دیده میشه که به نظرم قشنک نیست ... حرف من اینه که حتی تو این شرایط کشور هم میشه آدم موفق و سطح بالایی بود و منظورم از نامبروان نه رتبه تک رقمی کنکور بود و نه چیز خاص دیگه ..! حرف من اینه که آدمی که اینجا آدم قوی و موفقی باشه قطعا اونجا هم میتونه راحتتر موفق باشه و خب خوشبختانه یا متاسفانه عکسش هم صادق هست چه بخوایم چه نخوایم!!! من حداقل 10-15 تا از دوستام تو دوسه سال اخیر آمریکا، کانادا و استرالیا رفتن و واقعا بدون هیچ اغراقی خیلی اوضاع خوب کاری و تحصیلی اینجا داشتن و البته نه رانتی داشتن نه پولدار بودن و نه چیز دیگه... بحث من اینه که برای فرار از وضعیت موجود و با این فلسفه از ایران نرین چون واقعا بده و البته ممکنه اونجا به مشکل بخورین ... آره متاسفانه تو کشور جو مدرک گرایی تو دانشگاهها زیاده، عملیاتی چیزی یاد نمیگیری و خودم هم زمانی که لیسانس گرفتم (سال 86) این مشکل رو داشتم اما خب بالاخره باید از یه جایی شروع کرد ... با حقوق ماهی 150 هزار تومن تو یه شرکت مشاوره مهندسی خصوصی شروع کردم و کم کم با بالا رفتن تجربه موقعیت های بهتر و بهتری به دست آوردم ... متاسفانه همه بعد فارغ التحصیلی دنبال یه کار خوب، درآمد خوب و حرفه ای هستن در حالی که کوچکترین تجربه کاری ندارن و حاضرم نیستن که یاد بگیرن یا هزار دلیل دیگه!! یادتون باشه و خودم هم به این نکته اعتقاد دارم که آدم قوی تو این مملکت بیکار نمیمونه این رو شک نکنید!!! هیچ عذر و بهانه ای هم قابل قبول نیست که یه عده رانت و پارتی و رابطه و این چیزا دارن ... بله این چیزها هست و وجود داره اما من به شخصه و صدها آدم دیگه که میشناسم میتونیم نقض کننده این پارادایم ذهنی باشیم ... در ضمن این فکر رو هم که اگه برید آمریکا یا جاهای دیگه آرمان شهر هست و هیچ نقطه ضعفی نداره و همه چی عالیه و بدون مشکل اینم فکر غلط و اشتباهیه!!! اونجا هم فساد اداری، رانت و امثالهم وجود داره اما خب یا غلظت خیلی کمتر از اینجا!!! به قول یکی از دوستام که دو ساله در UCLA درس میخونه: اینجا اون آرمان شهری نیست که فکر میکنید ... باید با همه ی مشکلات و نقاط ضعفشم کنار بیاید ... در هر صورت ببخشید سرتون رو درد آوردم اما این واقعیات باید گفته میشد که آیندگان بدانند ;-) ... انشاالله همگی موفق و پیروز باشیم ...

[meisamnissan]

از همه دوستانی که مطالبی در مورد خوبی ها و بدی های اپلای گفتن و مقایسه های نسبتا جالبی که داشتن سپاسگذارم، ولی
قرار بود که از انگیزه هاتون بگید و نه سر مسائلی که اختلاف نظر زیادی روشه و هیچ وقت به نتیجه نمیرسه بحث کنید

هیچ چیز مطلق نیست و این اختلاف نظرهاس که دنیا رو زیبا کرده، وگرنه همه مثل روبات بودیم الان!!!!

نظر هرکس و عقیده ای که نسبت به آینده اپلای کردن و نتایجش داره برای خودش محترمه و این باعث نمیشه که اگه مخالف نظر ما بود پس حتمن غلطه!!!

بجاش از انگیزه ای که باعث شد به فکر اپلای بیافتید و هنوز هم دارید اونو دنبال میکنید بگید تا کمکی بشه به کسایی که انگیزه شون رو از دست دادن و اونا رو امیدوار کنیم.

با تشکر

[abadanastro]

یکی از دیگر انگیزه ها همین نسخه پیچی ها و پیش بینی های توهمی هست .

[Royal2009]

دوستان خیلی ممنون بابت نظرات ارزنده و مفیدتون .... منم تاحد خیلی زیادی با حرفهای شما موافقم ... تو کشور ما متاسفانه رانت خواری، فساد اداری، پارتی بازی و خیلی معضلات دیگه زیاده و یکی از دلایل من و خیلی از دوستام برای رفتن و علیرغم داشتن موقعیتهای خوب همینه .... اینم قبول دارم که رتبه های خفن کنکور لزوما نشان دهنده ی هوش و آیکیو بالا نیست اما چیزی که گقتم براساس تجربیات و داشته های شخصی خودم بود ... من به شخصه نه رتبه برتر کنکور بودم نه شریف درس خوندم نه خوانواده پولدار و رانت دولتی داشتم و نه بالاشهر زندگی کردم .... من توی زندگیم یکبار هم به موسسات کنکور نرفتم و اعتقادی بهش ندارم و اتفاقا به نظرم کسانی که اینجاها میرن از لحاظ علمی خیلیاشون ضعیف هستن و میخوام اون ضعف رو بااین کلاسهای بی محتوی کنکور پوشش بدن ... تازه چون من تو یکی از استانهای محروم کشور زندگی کردم زمانی که کنکور لیسانس دادم (سال 81) خبری از این کلاسها اونجا نبود ولی خب خوشبختانه چه کنکور لیسانس و چه کنکور ارشد با تلاش خودم تو دبیرستان و در در دوره لیسانس در خوابگاه موفق بودم.... بحث من اینه که آدم با تلاش و کوشش خودش به همه جا میرسه .... از یه طرف اینکه فکر کنید بچه های شریف و تهران و امیرکبیر همه بچه پولدار هستن و با پول بابا ننشون و کلاسهای کنکور اینجا اومدن هم طرز فکر کاملا اشتباهیه کما اینکه هم خودم هم خیلی از دوستام که اینجور دانشگاهها درس خوندن اصلا و ابدا وضعیت مالی فوق العاده ای نداشتن اما الان بعد این سالها همه موقعیتعای خوبی در زمینه کاری و تحصیلی دارن ... یه سری ایران موندن و یه سری هم رفتن ... بعدش هم مگه فقط بچه های برق شریف اپلای میکنن و فقط اونا موفقن؟!! تازه همون بچه های برق هم خیلیهاشون بچه های شهرستان هستن که کاملا زندگی خاونوادگی عادی دارن! اینکه یه عده از بچه های قوی شریف و تهران و امیرکبیر و دانشگاههای دولتی بقیه رو خنگ فرض کنن و مثلا دانشگاه آزادیا اینا رو یه عده به اصطلاح خرخون و بچه مایه دار بدونن خیلی تفکر بد و غیرمنطقی هست و متاسفانه بعضا تو همین اپلای ابرود هم از اینجور تفکرات دیده میشه که به نظرم قشنک نیست ... حرف من اینه که حتی تو این شرایط کشور هم میشه آدم موفق و سطح بالایی بود و منظورم از نامبروان نه رتبه تک رقمی کنکور بود و نه چیز خاص دیگه ..! حرف من اینه که آدمی که اینجا آدم قوی و موفقی باشه قطعا اونجا هم میتونه راحتتر موفق باشه و خب خوشبختانه یا متاسفانه عکسش هم صادق هست چه بخوایم چه نخوایم!!! من حداقل 10-15 تا از دوستام تو دوسه سال اخیر آمریکا، کانادا و استرالیا رفتن و واقعا بدون هیچ اغراقی خیلی اوضاع خوب کاری و تحصیلی اینجا داشتن و البته نه رانتی داشتن نه پولدار بودن و نه چیز دیگه... بحث من اینه که برای فرار از وضعیت موجود و با این فلسفه از ایران نرین چون واقعا بده و البته ممکنه اونجا به مشکل بخورین ... آره متاسفانه تو کشور جو مدرک گرایی تو دانشگاهها زیاده، عملیاتی چیزی یاد نمیگیری و خودم هم زمانی که لیسانس گرفتم (سال 86) این مشکل رو داشتم اما خب بالاخره باید از یه جایی شروع کرد ... با حقوق ماهی 150 هزار تومن تو یه شرکت مشاوره مهندسی خصوصی شروع کردم و کم کم با بالا رفتن تجربه موقعیت های بهتر و بهتری به دست آوردم ... متاسفانه همه بعد فارغ التحصیلی دنبال یه کار خوب، درآمد خوب و حرفه ای هستن در حالی که کوچکترین تجربه کاری ندارن و حاضرم نیستن که یاد بگیرن یا هزار دلیل دیگه!! یادتون باشه و خودم هم به این نکته اعتقاد دارم که آدم قوی تو این مملکت بیکار نمیمونه این رو شک نکنید!!! هیچ عذر و بهانه ای هم قابل قبول نیست که یه عده رانت و پارتی و رابطه و این چیزا دارن ... بله این چیزها هست و وجود داره اما من به شخصه و صدها آدم دیگه که میشناسم میتونیم نقض کننده این پارادایم ذهنی باشیم ... در ضمن این فکر رو هم که اگه برید آمریکا یا جاهای دیگه آرمان شهر هست و هیچ نقطه ضعفی نداره و همه چی عالیه و بدون مشکل اینم فکر غلط و اشتباهیه!!! اونجا هم فساد اداری، رانت و امثالهم وجود داره اما خب یا غلظت خیلی کمتر از اینجا!!! به قول یکی از دوستام که دو ساله در UCLA درس میخونه: اینجا اون آرمان شهری نیست که فکر میکنید ... باید با همه ی مشکلات و نقاط ضعفشم کنار بیاید ... در هر صورت ببخشید سرتون رو درد آوردم اما این واقعیات باید گفته میشد که آیندگان بدانند ;-) ... انشاالله همگی موفق و پیروز باشیم ...

تشکر از شما و همگی

کسی هم نگفت که 100 درصد همه که در شریف یا تهران درس میخونند پولدار هستند یا همه زندگیشون به راه بوده بلکه گفتیم اکثرا!!

من مثال میزنم شما تشریف ببرید دانشکده پزشکی تهران یا دانشکده دندانپزشکی تهران یا بقیه شهرهای بزرگ مثل دانشکده های اصفهان ، شیراز و مشهد..من به جرات می تونم بگم بیش از 80 درصد(حداقل 80 درصد) شرایط تحصیلی، خانوادگی و.. خوب، خیلی خوب و عالی داشته اند!! خلاصه همه چیز فراهم بوده تا اینها رتیه بیارن در کنکور...


ارتباطش به امید دادن به اپلای این بود که متاسفانه عدم رتبه آوردن در کنکور و درس نخوندن در یک رشته و دانشگاه خاص اعتماد به نفس خیلی ها رو پایین آورده و حتی در تلاش برای خارج هم روی عملکرد اونها اثر منفی گذاشته است... درصورتی که یکی نیست بگه بابا جان مشکل از تو نبوده مشکل از نظام اموزشی و جامعه بیمار بوده که شما رتبه نیاوردی... و تو ادم کم هوشی نبودی و اونها هم که رتبه نیاورده اند لزوما ادمهای باهوشی نبود ه اند.... بچسب به زندگیت و گذشته رو فراموش کن و با تلاش خودت زندگیت رو بساز..

[alinina]

تشکر از شما و همگی

کسی هم نگفت که 100 درصد همه که در شریف یا تهران درس میخونند پولدار هستند یا همه زندگیشون به راه بوده بلکه گفتیم اکثرا!!

من مثال میزنم شما تشریف ببرید دانشکده پزشکی تهران یا دانشکده دندانپزشکی تهران یا بقیه شهرهای بزرگ مثل دانشکده های اصفهان ، شیراز و مشهد..من به جرات می تونم بگم بیش از 80 درصد(حداقل 80 درصد) شرایط تحصیلی، خانوادگی و.. خوب، خیلی خوب و عالی داشته اند!! خلاصه همه چیز فراهم بوده تا اینها رتیه بیارن در کنکور...


ارتباطش به امید دادن به اپلای این بود که متاسفانه عدم رتبه آوردن در کنکور و درس نخوندن در یک رشته و دانشگاه خاص اعتماد به نفس خیلی ها رو پایین آورده و حتی در تلاش برای خارج هم روی عملکرد اونها اثر منفی گذاشته است... درصورتی که یکی نیست بگه بابا جان مشکل از تو نبوده مشکل از نظام اموزشی و جامعه بیمار بوده که شما رتبه نیاوردی... و تو ادم کم هوشی نبودی و اونها هم که رتبه نیاورده اند لزوما ادمهای باهوشی نبود ه اند.... بچسب به زندگیت و گذشته رو فراموش کن و با تلاش خودت زندگیت رو بساز..

دوست من نمیدونم شما چطور درصد گرفتین که مثلن 80% از شریفی ها یا دانشگاههای خوب از شرایط خیلی خوبی برخوردار بودن که به اون دانشگاهها رسیدن! مهمتر از هوش و استعداد پشتکاره که خیلی از اون بچه ها داشتن! اینم در نظرداشته باشین که مثلن تو همون شریف بعضی اساتید اصلن نمره هایی که میدادن بالاتر از 15 نبود! دانشجو با همه تلاش شبانه روزیش و کار کردن رو پروژش اخرش مثلن میگرفت 15.2!!!! تو همون دانشگاه هم باید کلی تلاش میکرد و به قول معروف پدرش درمیومد تا استاد رو راضی نگه داره در حالیکه دانشگاههای دیگه خیلی خیلی این نسبت کمتره. در نهایت همون شریفیه انقدر اعتماد به نفس نداره که خیلی از دانشجوهای دانشگاههای پایین تر دارن. دیگه این روزها نمیتونیم از دانشگاههایی مثه شریف و رتبه های تک رقمی و دو رقمی یه رویا بسازیم دوست من! همون پولداره با پولش رتبه میخره جا به جا میکنه! همون پولداره پول میده میره اون دانشگاهها درس میخونه!!!! من نمیگم اونیکه شریف خونده ای کیو خیلی بالایی نسبت به اونی که دانشگاه ازاد رودهن خونده داره،من میگم اونی که شریف با رتبه خوبی قبول شده پشتکار داشته. تلاش کرده و کل دوران تحصیلش تو اون دانشگاهها هم مداوم تلاش کرده و حتی معدلشم خیلی کمتر از اونی شده که دانشگاه بی نام و نشون بوده و معدل بالا داشته! این تفاوتها رو نمیتونین نادیده بگیرین. بله یکی از دانشگاه سطح پایین تر تلاش میکنه ، با پشتکارش مقاله میده روزمه قوی میکنه با استادها ارتباط برقرار میکنه و حتمن به نتیجه عالی هم میرسه.

[Souri_RS]

دوست من نمیدونم شما چطور درصد گرفتین که مثلن 80% از شریفی ها یا دانشگاههای خوب از شرایط خیلی خوبی برخوردار بودن که به اون دانشگاهها رسیدن! مهمتر از هوش و استعداد پشتکاره که خیلی از اون بچه ها داشتن! اینم در نظرداشته باشین که مثلن تو همون شریف بعضی اساتید اصلن نمره هایی که میدادن بالاتر از 15 نبود! دانشجو با همه تلاش شبانه روزیش و کار کردن رو پروژش اخرش مثلن میگرفت 15.2!!!! تو همون دانشگاه هم باید کلی تلاش میکرد و به قول معروف پدرش درمیومد تا استاد رو راضی نگه داره در حالیکه دانشگاههای دیگه خیلی خیلی این نسبت کمتره. در نهایت همون شریفیه انقدر اعتماد به نفس نداره که خیلی از دانشجوهای دانشگاههای پایین تر دارن. دیگه این روزها نمیتونیم از دانشگاههایی مثه شریف و رتبه های تک رقمی و دو رقمی یه رویا بسازیم دوست من! همون پولداره با پولش رتبه میخره جا به جا میکنه! همون پولداره پول میده میره اون دانشگاهها درس میخونه!!!! من نمیگم اونیکه شریف خونده ای کیو خیلی بالایی نسبت به اونی که دانشگاه ازاد رودهن خونده داره،من میگم اونی که شریف با رتبه خوبی قبول شده پشتکار داشته. تلاش کرده و کل دوران تحصیلش تو اون دانشگاهها هم مداوم تلاش کرده و حتی معدلشم خیلی کمتر از اونی شده که دانشگاه بی نام و نشون بوده و معدل بالا داشته! این تفاوتها رو نمیتونین نادیده بگیرین. بله یکی از دانشگاه سطح پایین تر تلاش میکنه ، با پشتکارش مقاله میده روزمه قوی میکنه با استادها ارتباط برقرار میکنه و حتمن به نتیجه عالی هم میرسه.

بنده کاملا با حرف این دوستمون موافقم، به عنوان کسی که تو دو مقطع تحصیلی تو فنی تهران درس خونده باید بگم که فشار روانی و درسی خیلی بیشتر بر روی ما بود تا خیلی از دوستانی که تو دانشگاه آزاد و یا دانشگاههای سطح پایین تر درس میخوندن. این فشار هم از طرف اساتید با پروژه ها و امتحانای خارج از توان دانشجو و هم فشار اطرافیان و خانواده به خاطر درس خوندن در یک دانشگاه تاپ هست.
در مورد بحث مالی هم ، حداقل تو دانشکده فنی تهران و با دوستی با افراد زیاد، همه جور قشری رو دیدم و اصلا اینو قبول ندارم. اتفاقا کسی که وضعش خوبه، باز هم فشار روش بیشتره تو خیلی از مسائل. بنده اینو میگم و حرفم به خاطر تعریف نیست چون نه کسی از بچه های اینجا منو دیده و نه میشناسه. خانوادم میگن این خونه، این فلان، برو زن بگیر، چرا میخوای بری غربت بکشی؟ چرا میخوای سختی بکشی؟ (سربازی هم ندارم). اینا برای منی که دارم پژوهش میکنم و امید دارم که سال بعد برم، بسیار سخته و فشاره. چون من اینجا شرایط مالی و آشنایان بیشتری دارم برای کار، امریکا برم یه دانشجوی معمولیم با زندگی دانشجویی.
بدونین،
هر کس در هر سطحی یک نوع فشار رو داره تحمل میکنه. توفعات هم مختلفه، برای همین بحث پیرامون پارامترهایی که دوستان گفتند کاملا منطفیه چون اینکار حل یک معادله ی سخت با مقادیر اولیه مختلفه!

[Blue_Heart]

منم یه چیزی بگم این وسط، من خودم هم لیسانس و هم فوق امیر کبیر بودم و تو هر دو مقطع هم کلاسی هایی داشتم که پدراشون سیتیزن امریکا بودن و هنوز هم ایران موندنو دارن همین جا تحصیل میکنن، چون واقعا اینجا زندگیه بهتری میتونن داشته باشن، کنار خونوادشونم که هستن، دیگه چی از این بهتر، هر وقتم بخوان میتونن برن اونور. از طرفی هم کلاسی هایی داشتم که بچه پایین شهر تهران بودن یا حتی دورترین شهرستان هایی که من تا حالا اسمشو نشنیده بودم و همین ها تاپ اسستیودنت کلاسمون بودن و تعداد این بچه ها از بچه های بالا شهر تهران بیشتر بود. و هر چی رشته کف تر میشد تعداد پولدار نشین ها و بالا نشین ها بیشتر بود. یه مثال دیگه هم از هم شهری های خودم بگم. یکیش که عمران شریف بود و الان داره ام آی تی درس میخونه، به شخصه دیدم که خانوادش خونشونو فروختن و پسرشون رو فرستادن امریکا. در طول دوران کنکور هم شاهد بودم که جز موسسه قلم چی از هیچ کلاس کنکور دیگه ای استفاده نکرد. من خودمم همین طور بودم مگه دبیر های ما تو شهرستان چقدر با سواد بودن که حالا ما چه پولدار باشیم چه نباشیم بخوایم پول پای کلاس هاشون بدیم، فقط قلم چی بود که به دردمون میخورد. یه هم شهریه دیگه هم بگم که الان DELFT هلند هستش، من یادمه که قلم چی اینو از شهریه آزمون ها معاف کرده بود که بتونه از امکانات امتحاناش استفاده کنه. پس نگیم اکثر بچه های دانشگاه های تهران اینجورین، همه جور آدمی تو هر مقطعی و تو هر رشته ای وجود داره... و من الله توفیق

[Ledig]

بعضا صحبت هایی شد که بهتره جواب بدم ولی کوتاه میگم که از قوانین تخطی نکرده باشم!
اینکه هر کسی در هر جامعه ای تلاش کنه مسلما موفق میشه دراینکه هیچ شکی نیس، شما برو گینه بیساو، اونجا شروع کن به تلاش و کار... خب یه روز موفق میشی اینکه معلومه، مساله اینه که شما اگه به جای گینه بیساو در آلمان بدنیا میومدی و همونقدر تلاش میکردی وضعیتت چطور بود؟ و مهمتر اینکه شما موفقیت و زندگی مناسب (نه رویایی و آرمانی) رو چی تعریف میکنی؟
اما در مورد موضوع تایپک: مهمترین امید برای هر فرد، داشتن هدف روشن است، اگر هدفت اونقدر برای مهم باشه و در موردش تحقیق کرده باشی و خوب و بدش رو تا حدی بدونی، و از روی عقلانیت تصمیم گرفته باشی، مه و خورشید و فلک هم نمیتونن تو رو از تصمیمت منصرف کنن، البته مسلما زندگی هزار پیچ و خم داره و آدم در مقاطعی ناامید میشه ولی در نهایت همون هدف مهمه، یه پیشنهاد برای دوستان دارم، BBC PERSIAN یه برنامه داره به اسم چمدان، که هفته ای یک مرتبه با یک نفر در خارج ایران صحبت میکنه و از تجارب زندگی در خارج ایران میگه (خوب یا بد)، به نظرم خیلی جالبهو میتونه در این راه مفید باشه. میتونید از روی سایت فایل صوتی اش رو هم دانلود کنید.
یه بار یکی از بچه های فروم یه متنی رو تو امضاش گذاشته بود که خیلی جالب بود:
/اگه لذت تحقق هدف، بیشتر از رنج رسیدن به آن باشد،مسلما به هدف خواهیم رسید/

[Royal2009]

ظاهرا همه دوستان که اینجا اظهار نظر میکنند فنی هستند.. البته من فنی نبودم .. و از وضعیت سطح اجتماعی دانشجویان دانشکده های فنی تهران یا بقیه مراکز استان خبر ندارم ولی کاملا میشه حدس زد کسی که فنی تهران خونده کنکور رو خوب پشت سر گذاشته و احتمال خیلی زیاد شرایط اموزشی و اجتماعی مساعد تری از کسی که مثلا دولتی زاهدان خونده داشته است... تاکید کنم استثنا همیشه هست

ولی هرکس خواست پیام خصوصی بده تا باهم یه سر بریم دانشکده دندانپزشکی تهران یا شهید بهشتی یا دانشکده پزشکی تا بهتون نشون بدم . خواهید دید که 80 درصدی که گفتم عدد بی جایی نیست بلکه کم هست... !
من خودم بین این افراد و در خوابگاهها زندگی کرده ام و بینشون کار کردم و درس خوندم وکاملا بر ادعای خودم پابر جا هستم!!

دوستان عزیز نقش مدرسه خوب، وضعیت اقتصادی و فرهنگی خانواده و اطرافیان و به طور خلاصه محیط غیر قابل انکار است.. اون فردی که الان کارگر شده و ترک تحصیل کرده آدم خنگی نبوده.. و اون کسی که الان جراح قلب هست لزوما ادم خیلی باهوشی نبوده شرایط بسیار بسیار تاثیر گذار هستند..

البته در مورد دانشگاه آزاد بحثی ندارم چون قبول دارم برخی ها فقط بخاطر مدرک گرفتن اونجا میرن


البته هدف از باز کردن این بحث از طرف من کمک به روحیه و بازسازی اعتماد به نفس از دست رفته طیف وسیعی از افرادی هست که متاسفانه اکثریت رو تشکیل میدهند و بنا به تبعیض های آموزشی، اجتماعی و.... موفق نشده اند در کنکور رتبه خیلی بیاورند و دچار ضعف اعتماد به نفس هستند..

باز هم به این دوستان عرض کنم که کنکور یک " ازمون هوش" نیست بلکه یک آزمون غیر استاندارد است که هیچ کشور پیشرفته ای اون رو قبول ندارد و خود ایران هم همگی بر غیر استاندارد بودن اون ایمان دارند.... و حاضرم با هرکسی که خواست مناظره کنم که کنکور از هرنوعش چه سراسری و چه تحصیلات تکمیلی بسیار غیر استاندارد است و موفقیت یا عدم موفقیت در اون هیچ چیزی رو تضمین نمی کنه!! متاسفانه این کنکور هم جزوی از فرهنگ جامعه ایران شده است و همه اون رو بعنوان بخشی از زندگی پذیرفته اند!!

در کنکور تبعیض اموزشی بسیار بیداد میکنه....بقول یک استاد دانشگاه تهران می گفت در کوچه ما ( محل زندگیش شمال تهران بود) اکثرا مرفه وجزو اساتید هستیم( دکتر و مهندس) می گفت همه ما بچه هامون یا شریف هستند یا پزشکی تهران.. می گفت یک نفر مال یک روستای دور یک رتبه تک رقمی میاره گنده اش میکنن که وای چه خبر شده با پشتکار به همه چیز رسیده ولی از 999 نفر دیگه که حتی دیپلم هم نگرفته اند که کسی خبر نداره!

متاسفانه فک کنم برخی دوستان در ایران زندگی نمی کنن که ببین اکثریت مردم در شرایط اسفناک فرهنگی ، اقتصادی زندگی میکنن.. حالا چجور بچه این خانواده میتونه تمرکز کنه خدا می دونه..

من فردی رو می شناختم که واقعا فوق العاده باهوش بود رتبه خوبی نیارود. صحبت که میکردیم پدرش چوپان بود. و همیشه از در حال کوچ بودن!! و این می گفت الان نمی دونم خانواد ه ام به کجا کوچ کرده اند.. این بنده خدا چطور می تونه درس بخونه؟؟ می گفت همراه گوسفند که بودم در کوه هم درس می خوندم. البته خداروشکر الان زندگی خوبی داره.. ولی واقعا اگر این پسر یک شرایطی حداقلی واسش فراهم بود شرط می بندم الان هاروارد بود..

[Blue_Heart]

ظاهرا همه دوستان که اینجا اظهار نظر میکنند فنی هستند.. البته من فنی نبودم .. و از وضعیت سطح اجتماعی دانشجویان دانشکده های فنی تهران یا بقیه مراکز استان خبر ندارم ولی کاملا میشه حدس زد کسی که فنی تهران خونده کنکور رو خوب پشت سر گذاشته و احتمال خیلی زیاد شرایط اموزشی و اجتماعی مساعد تری از کسی که مثلا دولتی زاهدان خونده داشته است... تاکید کنم استثنا همیشه هست

ولی هرکس خواست پیام خصوصی بده تا باهم یه سر بریم دانشکده دندانپزشکی تهران یا شهید بهشتی یا دانشکده پزشکی تا بهتون نشون بدم . خواهید دید که 80 درصدی که گفتم عدد بی جایی نیست بلکه کم هست... !
من خودم بین این افراد و در خوابگاهها زندگی کرده ام و بینشون کار کردم و درس خوندم وکاملا بر ادعای خودم پابر جا هستم!!

دوستان عزیز نقش مدرسه خوب، وضعیت اقتصادی و فرهنگی خانواده و اطرافیان و به طور خلاصه محیط غیر قابل انکار است.. اون فردی که الان کارگر شده و ترک تحصیل کرده آدم خنگی نبوده.. و اون کسی که الان جراح قلب هست لزوما ادم خیلی باهوشی نبوده شرایط بسیار بسیار تاثیر گذار هستند..

البته در مورد دانشگاه آزاد بحثی ندارم چون قبول دارم برخی ها فقط بخاطر مدرک گرفتن اونجا میرن


البته هدف از باز کردن این بحث از طرف من کمک به روحیه و بازسازی اعتماد به نفس از دست رفته طیف وسیعی از افرادی هست که متاسفانه اکثریت رو تشکیل میدهند و بنا به تبعیض های آموزشی، اجتماعی و.... موفق نشده اند در کنکور رتبه خیلی بیاورند و دچار ضعف اعتماد به نفس هستند..

باز هم به این دوستان عرض کنم که کنکور یک " ازمون هوش" نیست بلکه یک آزمون غیر استاندارد است که هیچ کشور پیشرفته ای اون رو قبول ندارد و خود ایران هم همگی بر غیر استاندارد بودن اون ایمان دارند.... و حاضرم با هرکسی که خواست مناظره کنم که کنکور از هرنوعش چه سراسری و چه تحصیلات تکمیلی بسیار غیر استاندارد است و موفقیت یا عدم موفقیت در اون هیچ چیزی رو تضمین نمی کنه!! متاسفانه این کنکور هم جزوی از فرهنگ جامعه ایران شده است و همه اون رو بعنوان بخشی از زندگی پذیرفته اند!!

در کنکور تبعیض اموزشی بسیار بیداد میکنه....بقول یک استاد دانشگاه تهران می گفت در کوچه ما ( محل زندگیش شمال تهران بود) اکثرا مرفه وجزو اساتید هستیم( دکتر و مهندس) می گفت همه ما بچه هامون یا شریف هستند یا پزشکی تهران.. می گفت یک نفر مال یک روستای دور یک رتبه تک رقمی میاره گنده اش میکنن که وای چه خبر شده با پشتکار به همه چیز رسیده ولی از 999 نفر دیگه که حتی دیپلم هم نگرفته اند که کسی خبر نداره!

متاسفانه فک کنم برخی دوستان در ایران زندگی نمی کنن که ببین اکثریت مردم در شرایط اسفناک فرهنگی ، اقتصادی زندگی میکنن.. حالا چجور بچه این خانواده میتونه تمرکز کنه خدا می دونه..

من فردی رو می شناختم که واقعا فوق العاده باهوش بود رتبه خوبی نیارود. صحبت که میکردیم پدرش چوپان بود. و همیشه از در حال کوچ بودن!! و این می گفت الان نمی دونم خانواد ه ام به کجا کوچ کرده اند.. این بنده خدا چطور می تونه درس بخونه؟؟ می گفت همراه گوسفند که بودم در کوه هم درس می خوندم. البته خداروشکر الان زندگی خوبی داره.. ولی واقعا اگر این پسر یک شرایطی حداقلی واسش فراهم بود شرط می بندم الان هاروارد بود..

این ارقام قطعا 80 درصد نیست. (قبول کنین 80 درصد بی انصافیه) من هنوز دورو اطراف میبینم که بچه ها زحمت میکشن که وارد دانشگاهای خوب مملکت میشن. آخه مگه ایران چند تا کلان شهر داره که بخواد امکانات فوق پیشرفته در اختیار بچه ها بذاره که باعث شه حالا اینا یونی های تاپ قبول شن؟ تو شهر کوچیکه ما که امکانات خاصی هم نداره، هر سال کلی رتبه خوب کنکور داریم مخصوصا رتبه های دو رقمی در تجربی فراوونه،یه سنت شده که بچه ها به رقابت با نه تنها خودشون بلکه با بچه هایی که سال های قبل قبول شدن درس میخونن و حتی باید بگم خیلی هم خر میزنن که به یه جایی برسن. ولی خب خیلیایی که شما میگین شاید کسانی هستن که فقط به خاطر داشتن سهمیه های آنچنانی و این چنینی (فرزندان *** و فرزندان *** علمی) وارد این دانشگاهها شدن. اینا هم همونایی بودن که مثلا اگه قرار بود تو یه رشته بر اساس آمار سنجش 70 تا دانشجو بگیرن یهو میدی سر کلاس مثلا شدیم 85 نفر، این نفرات هم، شماره دانشجویی های متفاوت داشتن و به راحتی قابل تشخیص بودن که هرگز من فک نمیکنم 80 درصد هم کلاسی های منو اینا تشکیل میدادن ...