امید دادن به متقاضیان اپلای

[karzan]

انگیزه من بیشتر از آنکه تحصیلی باشه، انگیزه های اجتماعی است، انگیزم زندگی در کشوری است که لازم نباشه هر روز فکر اینو بکنم که اگه توافق با 5+1 بهم بخوره چی میشه؟ هدفم زندگی در یک کلانشهر بدون آلودگی هواست، هر روز دعا نکنم بارون بیاد هوا خوب بشه، آرزوم شده این که یه مقدار این مردم به محیط زیست و محیط زندگیشون اهمیت بدن و کمتر تو خیابون آشغال بریزن، چه انگیزه ای بالاتر از اینکه بدونم بچه خودم مثل من، ماهها بعد از فارغ التحصیلی بیکار نمیمونه!
متاسفانه یک سری اش هم قابل گفتن نیس اینجا

منم همينجوري فكر ميكنم!

[Aynaz_k]

شاید شما هم به این مساله بر خورده باشید که تعدادی از کاربران فروم (حتی بعضی از مدیران فروم) طوری از احتمالات منفی و سختی اپلای و گرفتن فاند حرف میزنن که آدم کلا بیخیال ماجرا میشه. گرچه اکثر کسایی که با فاند مناسب پذیرش گرفتن هیچ وقت به این حرف های نا امید کننده گوش ندادند و کار خودشونو کردن، ولی هستن کسایی که هنوز اول راهن و باید حداقل از طرف ما امیدواری دریافت کنند. مهمترین بخش این پروسه طاقت فرسای اپلای هم امید به آینده س که اگه اونو از آدم بگیرن دیگه هیچی.

از همه دوستان تقاضا دارم از خوندن آیه یاس برای کاربری که داره سخت تلاش میکنه جدا خودداری کنید.

بعضیا هم هستن که اوومدن ما رو نا امید کنن تا شاید جا برا خودشون باز بشه !!!

چون پستای آخر یه کم منحرف شده بود ازبحث برگشتم به پست اولی که نظرم مرتبط ترباشه.
چن ماه پیش که برای جی آرای میخواسم بخونم همین قضیه برای من هم پیش اومد.با 3 ماه(که فقط یک روزدرمیان میتونستم ازش استفاده کنم) زمانی که داشتم میخواستم بهترین استفاده رو کرده باشم و بهترین نمره ای که میتونم روبگیرم ولی پستاروکه میخوندم برامشاوره شخصی بود که براهمه مشاوره میکرد ونظرمیداد که با این زمان مثلا چه نمره ای میاریدیا مثلا میگفت اصلا برافلان ماه ثبت نام نکنید که نتیجه نمیگیرید ودرکل همین کاری که شما اشاره کردید تعدادی از کاربرا انجام میدن رو انجام میداد. بماند که من به این کارشون اعتراض کردم و بااینکه یه تعداد هم با من موافق بودن پستای من هم حذف شد توسط اشخاصی.ولی من با همون وقت کم وبدون هیچ توجهی به این حرفا تونستم نمره ای بیارم که فکنم ایشون برای 5و6ماه خوندن مداوم پیش بینی کرده بودن.

توی دنیای واقعی نمیشه انتظارکمک و یا دلگرمی از کسی داشت چه برسه به دنیای مجازی که سن و تحصیلات وهویت و بقیه اطلاعاتی که ازاشخاص هست کاملا نامعلومه.ازکجامیشه فهمید کسی که ادعامیکنه فلان دانشگاه ادمیشن گرفته با فاند راست میگه؟یا اونی که 160 وربال آورده؟یا کسی که دوتاکتاب و 3تا پتنت داره؟تازه افرادی هم هستن که خلاهای زندگی واقعی رو با بزرگترنشون دادن خودشون تواینجورجاهاپرمیکنن.با اینه چن نفردیگه بیان بگن وای قلانی چقد اطلاعات داری.چقد فلان نمرت خوب شده یه کمکی هم به من بکنو...
پس مجبوریم که بناروبراعتماد بذاریم وفرض کنیم که اکثرا راست میگن.ولی نباید هم بذاریم که اطلاعات غلط و بایاس شده شون رو کارخودمون تاثیربذاره.اینجابعضی اطلاعات بایاس شدست.هرکسی ارتجربه شخصی خودش نتیجه گیری میکنه و عمومیت میده به بقیه.بدون درنطرگرفتن پتانسیل موقعیت وشاید مقداری هم شانس شخص دیگه.فلان کتاب به دردنیمیخوره چون من خوندم نمره نگرفتم.فلان دانشگاه اصلافاند نمیده چون سال پیش من و یکی از دوسام نتونسیم بگیریم.فلان سنتر بده چون من کارتم یادم رفت نذاشتن برم تو و...
البته بعضی وفتا هدف واقعا کمکه و خودطرف هم متوجه نیست که داره عمومیت میده وفقط میخواد ازتجربه شخصیش بگه ولی درمواردی هم به قول شما آیه یاس میخونن تا اینجوری یا با مشکلی که براخودشون پیش اومده بهترکناربیان(که واسه من نشد واسه تو عمرا بشه!) یا هم موفقیت خودشونو بزرگترجلوه بدن(کارهرکسی که نیس.من فقط میتونم!)
نه راهی برای شناسایی این آدما هست نه میشه همه پستای این شکلی روپاک کرد و نه درکل این اخلاق رو میشه ازبعضی ایرانیا گرفت.بهترن کاراینه که سعی کنیم از اطلاعات خام فروم استفاده کنیم!نه ازاونایی که پردازش شده وکلی بایاس داره.اطلاعاتی که واسه همه یکیه.از منابع برای آزمون ها گرفته تا نحوه ثبت نامشون.پروسه هایی که باید براترجمه پست و ...مدارک بگذرونیم تا ایشالا ویزا و بلیط.وقتی وارد قسمتایی میشیم که نظرشخصی افراد خیلی تاثیرمیذاره مثلا درمورد شهریا دانشگاه خاص یا شانس پذیرش ویا احتمال گرفتن نمره توآزمون ها بهتره که با تحقیق نتیجه گیری کنیم.هیچ وقت به حرف یک یا دونفر( حالا باهرچند تا ستاره و مربع که میخوان داشته باشن!) اعتماد نکنیم و نذاریم ناامیدمون کنن.
یادمون نره پروسه اپلای دیروزودداره ولی سوخت وسوزنداره.اگه کسی بخواد میتونه.این ترم نشد ترم بعد.آمریکا نشد اروپا.ارشدنشددکترا.رنک زیربیست نشد زیرصد.
امیدوارم هرکسی به انداره لیاقتش تو دنیای واقعی! موفق شه.چیزی که توایران کم دیدیم.

[alinina]

چون پستای آخر یه کم منحرف شده بود ازبحث برگشتم به پست اولی که نظرم مرتبط ترباشه.
چن ماه پیش که برای جی آرای میخواسم بخونم همین قضیه برای من هم پیش اومد.با 3 ماه(که فقط یک روزدرمیان میتونستم ازش استفاده کنم) زمانی که داشتم میخواستم بهترین استفاده رو کرده باشم و بهترین نمره ای که میتونم روبگیرم ولی پستاروکه میخوندم برامشاوره شخصی بود که براهمه مشاوره میکرد ونظرمیداد که با این زمان مثلا چه نمره ای میاریدیا مثلا میگفت اصلا برافلان ماه ثبت نام نکنید که نتیجه نمیگیرید ودرکل همین کاری که شما اشاره کردید تعدادی از کاربرا انجام میدن رو انجام میداد. بماند که من به این کارشون اعتراض کردم و بااینکه یه تعداد هم با من موافق بودن پستای من هم حذف شد توسط اشخاصی.ولی من با همون وقت کم وبدون هیچ توجهی به این حرفا تونستم نمره ای بیارم که فکنم ایشون برای 5و6ماه خوندن مداوم پیش بینی کرده بودن.

توی دنیای واقعی نمیشه انتظارکمک و یا دلگرمی از کسی داشت چه برسه به دنیای مجازی که سن و تحصیلات وهویت و بقیه اطلاعاتی که ازاشخاص هست کاملا نامعلومه.ازکجامیشه فهمید کسی که ادعامیکنه فلان دانشگاه ادمیشن گرفته با فاند راست میگه؟یا اونی که 160 وربال آورده؟یا کسی که دوتاکتاب و 3تا پتنت داره؟تازه افرادی هم هستن که خلاهای زندگی واقعی رو با بزرگترنشون دادن خودشون تواینجورجاهاپرمیکنن.با اینه چن نفردیگه بیان بگن وای قلانی چقد اطلاعات داری.چقد فلان نمرت خوب شده یه کمکی هم به من بکنو...
پس مجبوریم که بناروبراعتماد بذاریم وفرض کنیم که اکثرا راست میگن.ولی نباید هم بذاریم که اطلاعات غلط و بایاس شده شون رو کارخودمون تاثیربذاره.اینجابعضی اطلاعات بایاس شدست.هرکسی ارتجربه شخصی خودش نتیجه گیری میکنه و عمومیت میده به بقیه.بدون درنطرگرفتن پتانسیل موقعیت وشاید مقداری هم شانس شخص دیگه.فلان کتاب به دردنیمیخوره چون من خوندم نمره نگرفتم.فلان دانشگاه اصلافاند نمیده چون سال پیش من و یکی از دوسام نتونسیم بگیریم.فلان سنتر بده چون من کارتم یادم رفت نذاشتن برم تو و...
البته بعضی وفتا هدف واقعا کمکه و خودطرف هم متوجه نیست که داره عمومیت میده وفقط میخواد ازتجربه شخصیش بگه ولی درمواردی هم به قول شما آیه یاس میخونن تا اینجوری یا با مشکلی که براخودشون پیش اومده بهترکناربیان(که واسه من نشد واسه تو عمرا بشه!) یا هم موفقیت خودشونو بزرگترجلوه بدن(کارهرکسی که نیس.من فقط میتونم!)
نه راهی برای شناسایی این آدما هست نه میشه همه پستای این شکلی روپاک کرد و نه درکل این اخلاق رو میشه ازبعضی ایرانیا گرفت.بهترن کاراینه که سعی کنیم از اطلاعات خام فروم استفاده کنیم!نه ازاونایی که پردازش شده وکلی بایاس داره.اطلاعاتی که واسه همه یکیه.از منابع برای آزمون ها گرفته تا نحوه ثبت نامشون.پروسه هایی که باید براترجمه پست و ...مدارک بگذرونیم تا ایشالا ویزا و بلیط.وقتی وارد قسمتایی میشیم که نظرشخصی افراد خیلی تاثیرمیذاره مثلا درمورد شهریا دانشگاه خاص یا شانس پذیرش ویا احتمال گرفتن نمره توآزمون ها بهتره که با تحقیق نتیجه گیری کنیم.هیچ وقت به حرف یک یا دونفر( حالا باهرچند تا ستاره و مربع که میخوان داشته باشن!) اعتماد نکنیم و نذاریم ناامیدمون کنن.
یادمون نره پروسه اپلای دیروزودداره ولی سوخت وسوزنداره.اگه کسی بخواد میتونه.این ترم نشد ترم بعد.آمریکا نشد اروپا.ارشدنشددکترا.رنک زیربیست نشد زیرصد.
امیدوارم هرکسی به انداره لیاقتش تو دنیای واقعی! موفق شه.چیزی که توایران کم دیدیم.

در جهت تکمیل صحبتای خوب دوستمون فکر میکنم لازم باشه این نکته رو هم بگم متاسفانه تعدادی از دوستانی که خیلی راحت نسخه میپیچن و طرف رو ناامید میکنن وقتی ازشون راجع به دانشگاه خودشون و اینکه یک سری سواالات جزیی که معمولن طرف باید تجربشو بیان کنه، میپرسیم میگه برو خودت پیدا کن! یا مثلن منم سختم بود زنگ زدم از فلان افیس پرسیدم! اسم این رفتارو نمیدونم باید چی گذاشت بر خلاف بعضی از دوستان که تجربیاتشونو بی منت به بقیه منتقل میکنن متاسفانه هستن کسانی که به دلایل مبهمی سعی دارن دیگرانو ناامید کنن! یکی از دوستان خیلی خوبم با یک روزمه معمولی و در اوج ناامیدی وقتی اینجا تعدادی از دوستان ناامیدش کرده بودن که اصلن هیچ نقطه پررنگی تو رزومش نداره الان داره کلمسون درس میخونه!
در نهایت اینکه رفتار ادمها رو که نمیتونین تغییر بدین، تو رویا هم که نمیشه زندگی کرد اما میشه با یک نگاه منطقی به موضوع و حتی نیم نگاهی به حرفای همون ادمهایی که ناامیدانه راجع بهتون نسخه میپیچن یک تصمیم درست بگیرین. اینم درنظر داشته باشین هرچه هدف بزرگتر باشه تحمل سختی های راهش راحتتره...هدفها رو بزرگتر کنیم...

[farhad69]

چون پستای آخر یه کم منحرف شده بود ازبحث برگشتم به پست اولی که نظرم مرتبط ترباشه.
چن ماه پیش که برای جی آرای میخواسم بخونم همین قضیه برای من هم پیش اومد.با 3 ماه(که فقط یک روزدرمیان میتونستم ازش استفاده کنم) زمانی که داشتم میخواستم بهترین استفاده رو کرده باشم و بهترین نمره ای که میتونم روبگیرم ولی پستاروکه میخوندم برامشاوره شخصی بود که براهمه مشاوره میکرد ونظرمیداد که با این زمان مثلا چه نمره ای میاریدیا مثلا میگفت اصلا برافلان ماه ثبت نام نکنید که نتیجه نمیگیرید ودرکل همین کاری که شما اشاره کردید تعدادی از کاربرا انجام میدن رو انجام میداد. بماند که من به این کارشون اعتراض کردم و بااینکه یه تعداد هم با من موافق بودن پستای من هم حذف شد توسط اشخاصی.ولی من با همون وقت کم وبدون هیچ توجهی به این حرفا تونستم نمره ای بیارم که فکنم ایشون برای 5و6ماه خوندن مداوم پیش بینی کرده بودن.

توی دنیای واقعی نمیشه انتظارکمک و یا دلگرمی از کسی داشت چه برسه به دنیای مجازی که سن و تحصیلات وهویت و بقیه اطلاعاتی که ازاشخاص هست کاملا نامعلومه.ازکجامیشه فهمید کسی که ادعامیکنه فلان دانشگاه ادمیشن گرفته با فاند راست میگه؟یا اونی که 160 وربال آورده؟یا کسی که دوتاکتاب و 3تا پتنت داره؟تازه افرادی هم هستن که خلاهای زندگی واقعی رو با بزرگترنشون دادن خودشون تواینجورجاهاپرمیکنن.با اینه چن نفردیگه بیان بگن وای قلانی چقد اطلاعات داری.چقد فلان نمرت خوب شده یه کمکی هم به من بکنو...
پس مجبوریم که بناروبراعتماد بذاریم وفرض کنیم که اکثرا راست میگن.ولی نباید هم بذاریم که اطلاعات غلط و بایاس شده شون رو کارخودمون تاثیربذاره.اینجابعضی اطلاعات بایاس شدست.هرکسی ارتجربه شخصی خودش نتیجه گیری میکنه و عمومیت میده به بقیه.بدون درنطرگرفتن پتانسیل موقعیت وشاید مقداری هم شانس شخص دیگه.فلان کتاب به دردنیمیخوره چون من خوندم نمره نگرفتم.فلان دانشگاه اصلافاند نمیده چون سال پیش من و یکی از دوسام نتونسیم بگیریم.فلان سنتر بده چون من کارتم یادم رفت نذاشتن برم تو و...
البته بعضی وفتا هدف واقعا کمکه و خودطرف هم متوجه نیست که داره عمومیت میده وفقط میخواد ازتجربه شخصیش بگه ولی درمواردی هم به قول شما آیه یاس میخونن تا اینجوری یا با مشکلی که براخودشون پیش اومده بهترکناربیان(که واسه من نشد واسه تو عمرا بشه!) یا هم موفقیت خودشونو بزرگترجلوه بدن(کارهرکسی که نیس.من فقط میتونم!)
نه راهی برای شناسایی این آدما هست نه میشه همه پستای این شکلی روپاک کرد و نه درکل این اخلاق رو میشه ازبعضی ایرانیا گرفت.بهترن کاراینه که سعی کنیم از اطلاعات خام فروم استفاده کنیم!نه ازاونایی که پردازش شده وکلی بایاس داره.اطلاعاتی که واسه همه یکیه.از منابع برای آزمون ها گرفته تا نحوه ثبت نامشون.پروسه هایی که باید براترجمه پست و ...مدارک بگذرونیم تا ایشالا ویزا و بلیط.وقتی وارد قسمتایی میشیم که نظرشخصی افراد خیلی تاثیرمیذاره مثلا درمورد شهریا دانشگاه خاص یا شانس پذیرش ویا احتمال گرفتن نمره توآزمون ها بهتره که با تحقیق نتیجه گیری کنیم.هیچ وقت به حرف یک یا دونفر( حالا باهرچند تا ستاره و مربع که میخوان داشته باشن!) اعتماد نکنیم و نذاریم ناامیدمون کنن.
یادمون نره پروسه اپلای دیروزودداره ولی سوخت وسوزنداره.اگه کسی بخواد میتونه.این ترم نشد ترم بعد.آمریکا نشد اروپا.ارشدنشددکترا.رنک زیربیست نشد زیرصد.
امیدوارم هرکسی به انداره لیاقتش تو دنیای واقعی! موفق شه.چیزی که توایران کم دیدیم.

منم موافقم.یاد داستان اون قورباغه ای افتادم که کر بود وصدای بقیه رو نمیشنید که میگفتن نمیتونه موفق بشه و موفق شد که از برج بالا بره(خودتون داستانو میدونید دیگه!) فقط خواستم بگم بنظرمنم آدم به حرف همه کسی نباید بها بده!هیچی لذت بخشتراز این نیست که کاری رو انجام بدی که بقیه میگن از پسش برنمیای!همه ما تلاشمونو میکنیم اگه موفق نشدیم دوباره ودوباره و..... حداقلش اینه که اطلاعات وتجربیاتمون وحتی زبانمون قویتیر میشه

[aminjoon]

من الان 7 ماه هست که مشغول تحصیل در خارج از کشور هستم.باید خدمتتون عرض کنم که اپلای کردن و فاند گرفتن یک امر کاملا شانسی هست.درسته که باید حداقل ها رو داشته باشید اما بیشترش بر می گرده به شانستون و اینکه بتونید سوپروایزری برای خودتون پیدا کنید.هرگز به حرف کسی که می گه نمی تونید گوش نکنید.دوست صمیمی بنده با معدل 13 دانشگاه آزاد با فاند خوب از یک دانشگاه خوب پذیرش گرفت و الان مشغول تحصیله.هیچکس نمی تونه بگه چقدر شانس دارید واسه پذیرش.ممکنه یکی از اساتید شدیدا به دانشجو نیاز داشته باشه و از قضا شما بهشون ایمیل بزنید.تنها و تنها راه حلش اینه که تعداد بسیار زیادی ایمیل بفرستید.
اما یه نکته ای رو می خواستم خدمتتون عرض کنم.اومدن به خارج از کشور برای تحصیل یک امر کاملا استرس زا هست.اگر فکر می کنید که همیشه بیکار هستید و می تونید برید خوش گذرونی،کاملا اشتباه فکر می کنید.البته بستگی به شانس شما داره که سوپروایزرتون چطور باهاتون برخورد کنه. بعضی ها ازتون می خوان از 9 صبح تا 10 شب توی لابراتوار باشید و حتی آخر هفته ها رو هم کار کنید.میزان درآمد شما و کلا همه دانشجوها در حد بخور و نمیر هست.باهاش نمی شه همیشه خوشگذرونی کرد.باید چیزهایی رو که سوپروایزرتون ازتون می خواد رو انجام بدید. کاری ندارن که می تونید یا نه...همیشه استرس این رو دارید که می تونید کارها رو تموم کنید یا نه!استاد اگر ببینه نمی تونید کار کنید خیلی راحت فاند شما رو قطع میکنه!پس قبل از اپلای خوب فکر کنید و احساسی تصمیم نگیرید.اگر واقعا عاشق درس خوندن و کار دشوار هستید اپلای کنید وگرنه خوشحالی شما فقط چند ماه دوام خواهد داشت و آرزو می کنید ای کاش نیومده بودید یا اینکه از طریق اقامت اقدام کرده بودید.این چیزهایی که توی فیلم ها می بینید فقط فیلم هست.اگر تشریف بیارید اینور خواهید دید که خیلی متفاوته و بعد از 2 3 ماه همه چیز خیلی خیلی عادی خواهد شد براتون.
با آرزوی موفقیت برای شما.

[Rezalight]

مهمترین انگیزه من اینه که چیزی برای از دست دادن ندارم . بقولا آخر خطم.
حتی الان هم که میخوام زبان بخونم نه تنها ضرری نمیکنم بلکه به یه دردی میخوره برخلاف اتلاف عمری که در گذشته داشتم.
تلاش برای پیشرفت اگه وافع بینانه باشه هیچ زیانی نداره. یک توصیه به خودم : به حرفهای کسانی که در سطح فکری خودت نیستن گوش نده. خودت بهترین تصمیم رو میتونی بگیری

بطور کامل با حرف شما موافق هستم ... مخصوصا با توصیه ای که به خودتان کردید . اصلا به نظر من عنوان تابیک ( امید دادن به متقاضیان ) منطقی نیست .. هیچکس از شرایط کسه دیگه خبر نداره و ممکنه با توجه به طرز فکر خودش راهنمایی غلطی بکنه .

[rmn_990]

با یک بخش از نوشته های شما موافقم و با بخشی خیر!
البته این رو می نویسم برای شخص شما و افرادی که تفکری مثل شما دارند!
بخشی مورد توافقمون فرقی به حال شما نمی کنه ولی بخش غیر توافق مورد استفاده شما اگر دوست داشته باشید می تونه قرار بگیره!
اینکه شما دنبال این هستی که یک سازوکار منطقی برای تفکر اساتید پیدا کنید!

البته نفی نمی کنم که خوب اصولا سازوکار منطقی هم میشه براشون تا یک حدودی پیدا کرد (کما اینکه این دوستمون توی دو پست بالاتر به نکته جالبی در زمینه تعداد مقاله اشاره کرد! چون به خود من این قضیه از طرف یک استادی توی واترلو گوشزد شد! من 10 تا کار اجرایی لیست کرده بودم که برگشت گفت یا دروغ میگی یا اینکه داری بزرگنمایی می کنی! توی 2 سال نمیشه این همه کار کرد! اگر می خوای رزومه ات تاثیر گذار باشه یکی دو تا دونه درشتش رو سوا کن بنویس! ) ولی اینکه شما فکر می کنی اساتید در اکثر موارد منتظر هستند شما چیزی رو بهشون اثبات کنی اشتباهه!!!

اما در مورد مسئله اپلایی که خیلیا توی این چند ساله باهاش مواجه هستند و لازم می دونم باقی بچه ها هم بدونن یک نکته ای بگم!
ببینید توی دهه پیش حدفاصل سالهای 2000 تا 2007 شرایط اقتصادی دنیا نرمال بود! اکثر اساتید برای کارهای علمی پروژه های دراز مدت داشتند و برای پروژه هاشون بسته به نیروی انسانی مورد نیاز از قبل برنامه ریزی می کردن و دانشجو می گرفتند! دوستان اون موقع معتقد بودند که رفتن از زمان لیسانس به مراتب بهتره چون توی هر پروژه اگه دو تا دکترا می گرفتند حداقل دو تا فوق هم می گرفتند و.....!!!! زمان بیشتری میشد توی یک کشور بمونی (بالاخص واسه امریکا که گرفتن سیتی زن شیپ یه ده سال کار میبره!) و در کنار فوق هم می تونستید کلی تجربه اینترن شیپ بگیرید و ....!!!!

الان بازی خیلی فرق کرده! عمده فاندهایی که مونده فاندهای سیاسی هستند نه علمی! اکثر بچه ها مجبورن به جهت کمی فاند به سوی فاندهایی برن که تارگتشون ایجاد ارتباط با مدیران اینده ایران هست! فاندهای علمی بسیار انگشت شمار شده اند و از طرفی هم برنامه ریزی بلند مدت روشون وجود نداره! اساتید به قول خودشون توی رشته ما (الکترونیک!) یک پروپوزال می نویسند! جوابش ظرف یک ماه حداکثر میاد! بابت پروپوزال یک دو ماهی کار می کنند و پولش رو می گیرند و تمام! کار به حدی سریع تموم میشه (چون کوچیکه توی اسکیل کارهای قبل از 2007!) که اصلا اساتید نمیرسن بابتش برنامه ریزی کنن! افراد مستعد خیلی خاصیت خواصی اینجا ندارند! درسته که یک فرد مستعد که از لیسانس بره به مرایت فرد قوی تری میشه تا کسی که از دکترا یا پسا دکترا بره ولی اساتید فرصت پرورش فرد رو ندارند! پس براش هزینه نمی کنن! دنبال فردی می گردند که بیاد فلان کار و فلان کار رو کمکشون کنه و تمام!!! این برنامه ریزی و شرایط علمی سالهای قبل دیگه موجود نیست!

البته نه اینکه بگم صفر شده! ولی از 100 شده یک! و این مسئله ای هست که مشکل ساز شده!

اما در باره باقی داستان!
ببینید واقعیت امر اینکه شما توی بهترین و اکتیوترین دهه زندگیتون مجبورید مدام کاراتون رو عقب بیاندازید تا بتونید یک جامپ بزرگ توی زندگی ایجاد کنید! متاسفانه باید خدمتتون عرض کنم که علی رقم خیلی مسائلی که بوده و هست و بسیاری از دوستان هم گوشزد می کنند که اگر این کار رو بکنید موفق میشید! درصد اتفاق افتادن این مهم بسیار پایین اومده! بسیار پایین! یک زمانی می گفتند شما معدلت فلان باشه و نمرات زبانت فلان باشه و ...!!! صدی صد فلانجایی! الان ممکنه هیچ جا باز هم ممکنه قبول نشی!

پس به عنوان یک نفری که این بازی رو انجام داده و ضربه سختی هم ازش خورده بهتون یک پیشنهاد بسیار مهم می کنم!
به جای اینکه منطق استاد رو پیدا کنید و بابت این وقت صرف کنید! دنبال منطق پذیرش و فاند کشورهای بیشتری باشید! همه جای دنیا رو بگردید و به قوانین اپلای توی اونجاها مسلط بشید تا بتونید با می نیمم هزینه ماکسیمم جایی رو که می تونید شانستون رو امتحان کنید! خیلی مهمه که وسیع عمل کنید! هیچ جا بدون دید قبلی از شرایط فاند و .... به نظر من اپلای نکنید مگر اینکه دوست داشته باشید یک 20 میلیونی خرج فقط اپلیکیشن کنید و توی هر جا یه 4 تا 5 تا دانشگاه رو شرکت کنید!

افرادی که الان دارند فاند می گیرن و میرن دو دسته هستند! یا یک نفر کمک توی دانشگاه مقصد دارند و کارشون راه می افته! یا خیلی خیلی دقیق بازی چندین و چند کشور رو بلد هستند! این سیستم رو خیلی دقیق بررسی می کنند و برش غلبه می کنن! من نمی فهمم اصن! ماها همه عادت داریم صد مدل مسئله حل کنیم که دوباره سر جلسه فلان امتحان بر نگردیم ولی به کسی میگیم فلانی این سیستم منطقش اینه و یک همچین تفکری پشتش خوابیده! ما این راه رو ازموده ایم و اشتباهه، به طرف مقابل بر می خوره و فکر می کنه داریم نا امیدش می کنیم و یا مثلا رقیبیم و می خواهیم از میدون به درش کنیم!!! حالا انگار فقط و فقط اونجا همین یک نفر رقب ما هستش و اونا هم قسم خوردن که ای یا این رو می گیریم و یا اون رو! این مسئله فقط و فقط این مسئله به این دلیل وجود داره که فرد به یک Recruiter که نونش توی همین جمع کردن اپلیکیشنه اعتماد می کنه تا بچه هایی که یک بار از این مار گزیده شده اند! و دلشون نمی خواد باقی هم همون بلایی سرشون بیاد که سر اونها اومد!
عوض اینکه به این فکر کنید که ممکنه بچه های اینجا هدفشون حذف شما از رقابت باشه به این فکر کنید که ممکنه هدفشون عبور شما از این سد باشه! بهتره سریعتر علاوه بر این موردی که دنبالش هستید دنبال موارد جایگزین باشید!
زمانتون رو از دست ندید و بنجنبید! درست که برای تحصیلات تکمیلی شرط سنی نداریم ولی خود شما وقتی دو سال پشت این پروسه بمونی فرسوده میشی و به این نتیجه میرسی که نمیشه! پس تا این مدلی نشدید مسئله رو حلش کنید!

موفق و موید باشید

بله متاسفانه بعضیا اینجا منتظرن یکی کمپوت امید باز کنه
واقع نگری یعنی به گفته این دوستمون هم توجه کنیم و مدنظر قرارش بدیم.....
خودم هم دیدم کسی که 29 سالش شده نمرات خوبی داشته و نتونسته فاند بگیره و الان تازه شروع کرده به کار کردن در ایران

ولی حالا راهکار چیه ؟این که بگیم کلا بی خیال اپلای هم نمیشه چون بالاخره خیلی از ما شروع کردیم این مسیر و واقعا رسیدن با رویاهامون با این شغل های داخل ایران که حقوقش700 تومنه قابل دسترسی نیست
ما کسایی هستیم که اگه بجای درس می رفتیم توی بازار کار کرده بودیم تا الان حقوقمون سه برابر این 700 تومن بود
درس و بدون هیچ چشم داشتی با همه سختیاش خوندیم و حالا از طرف جامعه چنین رفتاری و می بینیم و اکثرا توی همین مرحله هم سرخورده میشیم (اپلای نکرده تازه!)

پس تنها راهی که برامون می مونه فکر کردن به اپلای هست
در حالی که می دونیم اگه گوشه ای از فکر و تمرکز خودمون رو بدیم به اپلای موفقیت و پیدا کردن یه کار خوب در ایران هم متزلزل میشه

حالا راه حل چیه؟؟؟
کار کنیم داخل ایران و اوقات فراغت به فکر اپلای و زبان باشیم؟(توی این حالت ممکنه بیشتر از حالت عادی زمان ببره ولی لاقل زندگی داخل ایرانو نباختیم)
کار رو بیخیال شیم و تمرکز کنیم روی اپلای؟؟

[rmn_990]

ولی وقتی میبینیم کسایی که وضعیت خیلی خوبی توی ایران دارن و باز هم ناراضین و به فکر رفتن

ادم به خودش می گه اگه دنبال کار توی ایران نباشی و اپلای کنی و حتی موفق هم نشی لاقل دیگه افسوس نمی خوری فردا(درسته که سرخورده می شی)که چرا اپلای نکردی و کل عمرت به کسایی که رفتن حسرت بخوری

[abadanastro]

لاقل دیگه افسوس نمی خوری فردا(درسته که سرخورده می شی)که چرا اپلای نکردی و کل عمرت به کسایی که رفتن حسرت بخوری

دقیقا اگه واقعا شرایطش رو داشته باشی ( رزومه خوب و زبان و ... ) و اپلای نکنی احتمالا تا آخر عمر آدم به خودش میگه کاش اپلای میکردم و شانسم رو امتحان میکردم.

[new_helix]

من به شخصه از سنین خیلی پایین همیشه با لایف استایلی که توی ایران میبینم مشکل داشتم. امیدوارم برنخوره به هموطنان عزیز هرچند بخوره هم زیاد مهم نیست.
یعنی خیلی بحث درآمدی و اینطور مسایل برام مطرح نبوده. نوع روابط انسانی/ کیفیت زندگی(نه نوع ماشین خاص یا ....)(شاید باورش سخت باشه اما به عنوان پسر بزرگ خانواده همیشه اولین مخالف تعویض ماشن من بوده و هستم یعنی اصلا میلی نمیبینم بیخود بریم مثلا N میلیون بذاریم رو پول قبلی بریم یکی دیگه بخریم) ساختارهای شهری. (توروخدا غیر از چند محله مرفه نشین تهران بقیش این همه سرسام و شلوغی "پوچ" آدم رو دیوانه میکنه تازه این پایتخته باید الگو باشه . ) و خیلی چیزای دیگه محرک مهاجرت و زندگی در کشور های مد نظرم بوده صرفا آمریکا هم نبوده چندین کشور هستند . همونجور که تا الان بیخیالش نشدم هیچ گاه نمیشم. اصلا مثل اینکه این لا مصب میره تو خون آدم! میشه جزو ماده ژنتیک انسان!
امیدوارم همه مون موفق باشیم هر کس هم له هدفی که واسه خودش طراحی کرده برسه.