اطلاعات مفید برای دوستانی که قصد زندگی در استرالیا رو دارن - مخارج - لابف استایل ....

[hadibh24]

سلام. یه سوال
با کمک هزینه 30000 دلار در سال برای تحصیل مقطع دکتری در داتشگاه University of Wollongong راحت میشه زندگی کرد(تنها هستم)؟ از نظر هزینه های زندگی کم نمیارم؟؟؟

این سوال رو از هر کسی بپرسید احتمالا یک جواب متفاوت دریافت خواهید کرد به این دلیل که بسته به سبک زندگیتون میشه به این سوال جواب داد. ولی من تو ۴ سالی که استرالیا بودم ندیدم کسی از دانشجوها با این مبالغ مشکل مالی داشته باشه ولی خوب هیچ کدومشونم نبودن که مثلا خیلی راحت خرج کنن. حواسشون به جیبشون بود ولی زندگیشونم خوب میگذشت. اصولا به ندرت دانشجویی رو دیدم که مثلا نیاز داشته باشه بره بیرون کار بکنه اگرم کار میکردن برای دل خودشون و برای کسب تجربه بود.

یه نکته دیگه رو هم بگم. یه بار یادمه دنبال خونه میگشتم (خونه های مشترک shared) زنگ زدم به یه کسی که تبلیغ گذاشته بود تو یکی از این سایتا بعد طرف ازم پرسید درآمدت چقدره؟ منم گفتم سی هزار تا. طرف استرالیایی بود. بعد برگشت گفت چرا انقدر کم؟؟ گفتم کم نیست که من راضی هستم دانشجوام. باز گفت نه کمه چرا کم حقوق میگیری (فکر کنم یه کم شک کرده بود) . منم از لحنش خوشم نیومد و گفتم آقا شما رو به خیر و ما رو به سلامت. قطع کردم.

سی هزار دلار برای زندگی دانشجویی خیلی خوبه ولی اگه ساعتیش رو حساب کنید میشه ساعتی سیزده دلار. در صورتی که فکر کنم الان ساعتی تو استرالیا زیر هفده هیجده دلار منع قانونی داره برای کارهای کژوال. تو رستوران ها اینایی که کار میکردن ساعتی هیجده بیست تا میگرفتن. شماهم میرید اونجا از این مقایسه ها میکنید قطعا ولی به نظرم این پول برای دانشجویی خوبه تمرکزتون رو بدید به درستون و قطعا اون چیزی که به یادگار میمونه از اونجا تحصیل خوب هست.

موفق باشید

[challenge]

کاملا موافقم با حرفهایی که زدین.
اسکالرشیپ ۳۰هزار دلاری واسه زندگی یه نفری کاملا کافی هست.
من خودم با خیلی کمتر از این حرفها زندگیمو دوره دانشجویی طی کردم.
شهر ارزونی هم نیستم.
هیچکدوم از دوستای مجردم هم با این اسکالرشیپ به مشکل بر نخوردن.
حتی دوستای متاهلم هم معمولا با صرفه جویی (مثلا خونه مشترک) یابا کار اضافه (مثلا تیوترینگ تو دانشگاه که تقریبا ترمی ۳ هزار دلار واسه هر درس بهشون میداد) زندگیشونو اداره میکردن.

خیلی بستگی به سبک زندگی داره.
اینجا فرقش با ایران اینه که اگه بخوای ارزون زندگی کنی میتونی.
مواد غذایی رو با کیفیت کاملا مشابه میتونی بگردی از جایی بخری که قیمتش از نصف هم کمتر در میاد. یا میتونی با دو سه تا دوستات دسته جمعی برین خرید بسته های بزرگ بخرین تقسیم کنین قیمتش خیلی کمتر در میاد.
مثال: نون بربری (ترکیش) با کیفیت و اندازه کاملا یکسان رو توی یه سوپرمارکت میده ۴.۵ دلار، توی یکی دیگه میده ۱.۹ دلار.
پیاز، بسته یه کیلویی ممکنه جایی بده ۱.۵ دلار، بسته ی ۵ کیلویی رو سوپر مارکت بغلیش بده کیلویی ۰.۶۹ دلار.
فرقش اینه که اینجا هرچی رو بخوای میتونی وقت بذاری بگردی خیلی ارزونشو با کیفیت مشابه پیدا کنی
لباس، بلیط سینما، موبایل، حتی ماشین
خودم همه اینا رو تو این ۷ سالی که اینجا بودم تجربه کردم
ولی توی ایران هرچی هم بگردی، فوقش تفاوت قیمتش ۱۰ درصد بیشتر نیست.
بالا شهر نون سنگک بهت بدن ۱۰۰۰تومن، پایین شهر فوقش بهت میدن ۹۵۰تومن. فرقش زیاد نیست.
اینجا غذا خودت بپزی، هفته ای حدود ۱۰۰ دلار بیشتر مواد غذایی خام نمیشه خرجش (اگه بگردی جای ارزون پیدا کنی)
بیرون غذا بخوری، وعده ای ۱۰ دلار غذای آشغال فست فود، ۲۰ دلار غذای به درد بخور. همین یه قلم تفاوتش با اینکه خودت غذا درست کنی از ۱۰۰ دلار در هفته بیشتره.

پس خیلی سبک زندگیت موثره توی مخارج.

دوتا دوست داشتم، جفتشون متاهل، دانشجو.
یکیشون، همسرش کار نمیکرد، ولی جفتشون اهل صرفه جویی بودن. هر موقع هم که میتونس تیوترینگ و اینا انجام میداد که درآمد اضافه پیدا کنن و پس انداز میکرد. هیچوقت هم ندیدم شکایت کنه که پولشون نمیرسه.
دوره دانشجوییش که تموم شد، رفت پست داک. بعد از ۶ ماه، مجموع پس اندازش به اندازه ۲۰ درصد یه اپارتمان سه خوابه بود. ۸۰درصد مابقی هم وام گرفت و خرید. الان تقریبا ۲.۵ سال میگذره. هنوز پست داکه. الان بازم به اندازه ۲۰ درصد هزینه یه خونه سه خوابه دیگه پس انداز کرده و میخواد یدونه دیگه بخره بده اجاره. تازه تو این مدت دوتا هم بچه گیرش اومده و خرج اونارم میده.

دوست دومم، اسکالرشیپش ۱۰هزار در سال از اون دوست اولم بیشتر بود. همسرش هم کار میکرد (حقوقشو نمیدونم). ولی توی همون دوره دانشجویی، هر روز مینالید که پولش نمیرسه و استرس داره واسه مخارج و غیره.
دانشجوییش که تموم شد، رفت پست داک. حقوقش شد ۱۰۰هزار دلار. ولی توی کل دوره پست داکش هم هر روز مینالید که مخارجش بالاس و حقوقش کافی نیست و استرس داره بابت مخارج و غیره.
توی این مدت، خانوادش از ایران ۲۰درصد پول یه اپارتمان سه خوابه رو فرستادن واسش، و رفت خرید. الان ۳ سال میگذره‌ حقوقش بیشتر شده. همسرشم حقوقش بیشتر شده، خونشون هم قسطای وامش کمتر شده، ولی هنوز میناله که پول کم دارم و استرس دارم بابت مخارج. یدونه بچه هم توی این مدت فقط گیرش اونده.

فرقش اینه که اون دوست دومم ولخرجی میکرد (به نظر من، نه به نظر خودش). مثلا ماهی یه دفعه میرفت ۱۰۰۰ دلار میداد میرفت غواصی. یا مثلا به جای ماشین ارزون، رفت ماشین ۲۰هزار دلاری خرید، یه به جای موبایل ارزون، رفت جدیدترین مدل آیفون رو خرید.
ولی اون دوست اولم، این کارا رو که نمیکرد هیچ، آخر هفته هم که میرفت خرید دو سه تا سوپر مارکت میگشت ببینه کدوم قارچش ارزونتره که توی یه کیلو مثلا ۳۰ سنت به نفعش بشه ؛) :P

جمعبندی: اگه اسکالرشیپ داری، نگران خرجت نباش. مجبور بشی صرفه جویی میکنی اوکی میشه ؛)

این سوال رو از هر کسی بپرسید احتمالا یک جواب متفاوت دریافت خواهید کرد به این دلیل که بسته به سبک زندگیتون میشه به این سوال جواب داد. ولی من تو ۴ سالی که استرالیا بودم ندیدم کسی از دانشجوها با این مبالغ مشکل مالی داشته باشه ولی خوب هیچ کدومشونم نبودن که مثلا خیلی راحت خرج کنن. حواسشون به جیبشون بود ولی زندگیشونم خوب میگذشت. اصولا به ندرت دانشجویی رو دیدم که مثلا نیاز داشته باشه بره بیرون کار بکنه اگرم کار میکردن برای دل خودشون و برای کسب تجربه بود.

یه نکته دیگه رو هم بگم. یه بار یادمه دنبال خونه میگشتم (خونه های مشترک shared) زنگ زدم به یه کسی که تبلیغ گذاشته بود تو یکی از این سایتا بعد طرف ازم پرسید درآمدت چقدره؟ منم گفتم سی هزار تا. طرف استرالیایی بود. بعد برگشت گفت چرا انقدر کم؟؟ گفتم کم نیست که من راضی هستم دانشجوام. باز گفت نه کمه چرا کم حقوق میگیری (فکر کنم یه کم شک کرده بود) . منم از لحنش خوشم نیومد و گفتم آقا شما رو به خیر و ما رو به سلامت. قطع کردم.

سی هزار دلار برای زندگی دانشجویی خیلی خوبه ولی اگه ساعتیش رو حساب کنید میشه ساعتی سیزده دلار. در صورتی که فکر کنم الان ساعتی تو استرالیا زیر هفده هیجده دلار منع قانونی داره برای کارهای کژوال. تو رستوران ها اینایی که کار میکردن ساعتی هیجده بیست تا میگرفتن. شماهم میرید اونجا از این مقایسه ها میکنید قطعا ولی به نظرم این پول برای دانشجویی خوبه تمرکزتون رو بدید به درستون و قطعا اون چیزی که به یادگار میمونه از اونجا تحصیل خوب هست.

موفق باشید

[Rezaeeee]

کاملا موافقم با حرفهایی که زدین.
اسکالرشیپ ۳۰هزار دلاری واسه زندگی یه نفری کاملا کافی هست.
من خودم با خیلی کمتر از این حرفها زندگیمو دوره دانشجویی طی کردم.
شهر ارزونی هم نیستم.
هیچکدوم از دوستای مجردم هم با این اسکالرشیپ به مشکل بر نخوردن.
حتی دوستای متاهلم هم معمولا با صرفه جویی (مثلا خونه مشترک) یابا کار اضافه (مثلا تیوترینگ تو دانشگاه که تقریبا ترمی ۳ هزار دلار واسه هر درس بهشون میداد) زندگیشونو اداره میکردن.

خیلی بستگی به سبک زندگی داره.
اینجا فرقش با ایران اینه که اگه بخوای ارزون زندگی کنی میتونی.
مواد غذایی رو با کیفیت کاملا مشابه میتونی بگردی از جایی بخری که قیمتش از نصف هم کمتر در میاد. یا میتونی با دو سه تا دوستات دسته جمعی برین خرید بسته های بزرگ بخرین تقسیم کنین قیمتش خیلی کمتر در میاد.
مثال: نون بربری (ترکیش) با کیفیت و اندازه کاملا یکسان رو توی یه سوپرمارکت میده ۴.۵ دلار، توی یکی دیگه میده ۱.۹ دلار.
پیاز، بسته یه کیلویی ممکنه جایی بده ۱.۵ دلار، بسته ی ۵ کیلویی رو سوپر مارکت بغلیش بده کیلویی ۰.۶۹ دلار.
فرقش اینه که اینجا هرچی رو بخوای میتونی وقت بذاری بگردی خیلی ارزونشو با کیفیت مشابه پیدا کنی
لباس، بلیط سینما، موبایل، حتی ماشین
خودم همه اینا رو تو این ۷ سالی که اینجا بودم تجربه کردم
ولی توی ایران هرچی هم بگردی، فوقش تفاوت قیمتش ۱۰ درصد بیشتر نیست.
بالا شهر نون سنگک بهت بدن ۱۰۰۰تومن، پایین شهر فوقش بهت میدن ۹۵۰تومن. فرقش زیاد نیست.
اینجا غذا خودت بپزی، هفته ای حدود ۱۰۰ دلار بیشتر مواد غذایی خام نمیشه خرجش (اگه بگردی جای ارزون پیدا کنی)
بیرون غذا بخوری، وعده ای ۱۰ دلار غذای آشغال فست فود، ۲۰ دلار غذای به درد بخور. همین یه قلم تفاوتش با اینکه خودت غذا درست کنی از ۱۰۰ دلار در هفته بیشتره.

پس خیلی سبک زندگیت موثره توی مخارج.

دوتا دوست داشتم، جفتشون متاهل، دانشجو.
یکیشون، همسرش کار نمیکرد، ولی جفتشون اهل صرفه جویی بودن. هر موقع هم که میتونس تیوترینگ و اینا انجام میداد که درآمد اضافه پیدا کنن و پس انداز میکرد. هیچوقت هم ندیدم شکایت کنه که پولشون نمیرسه.
دوره دانشجوییش که تموم شد، رفت پست داک. بعد از ۶ ماه، مجموع پس اندازش به اندازه ۲۰ درصد یه اپارتمان سه خوابه بود. ۸۰درصد مابقی هم وام گرفت و خرید. الان تقریبا ۲.۵ سال میگذره. هنوز پست داکه. الان بازم به اندازه ۲۰ درصد هزینه یه خونه سه خوابه دیگه پس انداز کرده و میخواد یدونه دیگه بخره بده اجاره. تازه تو این مدت دوتا هم بچه گیرش اومده و خرج اونارم میده.

دوست دومم، اسکالرشیپش ۱۰هزار در سال از اون دوست اولم بیشتر بود. همسرش هم کار میکرد (حقوقشو نمیدونم). ولی توی همون دوره دانشجویی، هر روز مینالید که پولش نمیرسه و استرس داره واسه مخارج و غیره.
دانشجوییش که تموم شد، رفت پست داک. حقوقش شد ۱۰۰هزار دلار. ولی توی کل دوره پست داکش هم هر روز مینالید که مخارجش بالاس و حقوقش کافی نیست و استرس داره بابت مخارج و غیره.
توی این مدت، خانوادش از ایران ۲۰درصد پول یه اپارتمان سه خوابه رو فرستادن واسش، و رفت خرید. الان ۳ سال میگذره‌ حقوقش بیشتر شده. همسرشم حقوقش بیشتر شده، خونشون هم قسطای وامش کمتر شده، ولی هنوز میناله که پول کم دارم و استرس دارم بابت مخارج. یدونه بچه هم توی این مدت فقط گیرش اونده.

فرقش اینه که اون دوست دومم ولخرجی میکرد (به نظر من، نه به نظر خودش). مثلا ماهی یه دفعه میرفت ۱۰۰۰ دلار میداد میرفت غواصی. یا مثلا به جای ماشین ارزون، رفت ماشین ۲۰هزار دلاری خرید، یه به جای موبایل ارزون، رفت جدیدترین مدل آیفون رو خرید.
ولی اون دوست اولم، این کارا رو که نمیکرد هیچ، آخر هفته هم که میرفت خرید دو سه تا سوپر مارکت میگشت ببینه کدوم قارچش ارزونتره که توی یه کیلو مثلا ۳۰ سنت به نفعش بشه ؛) :P

جمعبندی: اگه اسکالرشیپ داری، نگران خرجت نباش. مجبور بشی صرفه جویی میکنی اوکی میشه ؛)

ممنون از اطلاعات جامعی که ارائه کردید،
بنده یه سوال در مورد بیمه داشتم و اینکه آیا اسکولارشیپ دانشگاه (27000$) هزینه های بیمه رو پوشش میده؟ یا دانشجو باید قبل از اومدن به استرالیا هزینه بیمه رو پرداخت کنه؟

[challenge]

بستگی به نوع اسکالرشیپت داره.
اکثر اسکالرشیپ ها هزینه ی بیمه رو کاور نمیکنه. ولی من دیدم بعضی از اسکالرشیپا هزینه بیمه خودت و خانواده و حتی بلیط هواپیما واسه همتون از کشور مبدا به استرالیا و حتی هزینه ارسال لوازم زندگی (تا یه سقف معین) رو کاور میکنن.
روزی که نامه اسکالرشیپ رو میفرستن، اینارو همشو توش نوشته.
بیمه دانشجویی گرونه یکم، مخصوصا واسه دوستانی که از ایران میان و به ریال میدن. مخصوصا واسه اینکه بیمه رو واسه کل طول تحصیلت همون اول که واسه ویزا درخواست میدی باید بخری.
ولی من دیدم بعضی از بچه ها که اسکالرشیپشون پول بیمه رو کاور نمیکرد، با دانشگاه چونه زدن و دانشگاه قبول کرد بیمه رو خرید واسشون و گفت وقتی اومدن اینجا هزینه بیمه رو اقساطی از روی اسکالرشیپشون کم میکنه تا پایان تحصیلشون قسطاش تموم بشه

ممنون از اطلاعات جامعی که ارائه کردید،
بنده یه سوال در مورد بیمه داشتم و اینکه آیا اسکولارشیپ دانشگاه (27000$) هزینه های بیمه رو پوشش میده؟ یا دانشجو باید قبل از اومدن به استرالیا هزینه بیمه رو پرداخت کنه؟

[arman65]

30 هزار در سال بیشتر از 13 دلار در ساعت میشه نمیدونم چطوری حساب کردید. 30 هزار برای آدم شاغل زیاد محسوب نمیشه ولی این بورسیه دانشگاه هست و کار محسوب نمیشه شاید طرف دیده شما خودتون رو شاغل معرفی کردید و با 30 هزار شک کرده.
به هر حال 30 هزار برای مجرد در ولونگونگ به نظر من خیلی خوبه. ماهی 2500 میشه راحت زندگی کرد و حتی خونه جدا گرفت . اگر سیدنی یا ملبورن بود شاید مجبور بودید خونه مشترک بگیرید یا اگر متاهل بودید سخت میشد ولی با شرایط شما مشکلی نیست. من در بریزبن با 30 هزار راحت زندگی کردم و ماشین دست 2 هم خریدم ولی من ولخرجی نمیکردم.

[fghrezaei]

سلام دوستان میشه بفرمائید با مقدار 2000 دلار در ماه حدودا یکم بیشتر، دو نفری در شهر بریزبن میشه زندگی متاهلی داشت؟ ممنون و اینکه هزینه یه یونیت مناسب چقدر هست؟

[heythere]

دوستان سلام، خواهشا اگه میدونید جواب بدید، این که میگید 27 هزار دلار استرالیا، یعنی بعد از شهریه و مالیات و بیمه، این قدر میدن به خود دانشجو؟ من انگلیس هستم، اگه این درست باشه که خیلی عالیه، لطفا جواب بدید، همینطور به چند نفر تعلق میگیره این هر سال؟ پیشاپیش خیلی ممنون.

[challenge]

توی استرالیا اسکالرشیپ معاف از مالیات هست (برخلاف اروپا)
شما دوتا اسکالرشیپ میتونی بگیری. یکی که شهریه دانشگاه رو پوشش میده، و دومی که هزینه زندگی رو پوشش میده.
اون ۲۷ هزار یا ۳۰ هزار دلار که دوستان میگن، منظورشون همون اسکالرشیپ مربوط به هزینه زندگی هست.
معمولا اینجا یا هر دو تا اسکالرشیپ رو بهت میدن، یا هیچکدومشو نمیدن.
البته من مورد دیدم که یه نفر فقط یکی از این دو رو گرفته، ولی نسبتا نادره.
چون شهریه خودش خیلی گرونه (بالای ۳۰ هزار در سال) و اگه اسکالرشیپ کاورش نکنه خیلی احمقانس!
در مورد بیمه تو پست قبلی توضیح دادم.
اون ۲۷ یا ۳۰ هزار در سال دقیقا پولی هست که به خود دانشجو میدن.
این که به چند نفر تعلق میگیره رو نمیشه امار داد.
هر سال متفاوته، بستگی به بودجه داره.
و ضمنا هر دانشگاهی هم بودجه و در نتیجه تعداد اسکالرشیپش متفاوته.
اسکالرشیپ توی استرالیا مثل هرجای دیگه ی دنیا گرفتنش رقابتیه و رزومه قوی و البته شانس میخواد

دوستان سلام، خواهشا اگه میدونید جواب بدید، این که میگید 27 هزار دلار استرالیا، یعنی بعد از شهریه و مالیات و بیمه، این قدر میدن به خود دانشجو؟ من انگلیس هستم، اگه این درست باشه که خیلی عالیه، لطفا جواب بدید، همینطور به چند نفر تعلق میگیره این هر سال؟ پیشاپیش خیلی ممنون.

[heythere]

دوستان من یه حسابه ساده کردم، سالی 27 هزار دلار استرالیا میشه حدود 15 هزار و چهار صد پوند در سال، با این پول برای یک نفر تو شمال انگلیس (جایی که من هستم) میشه یه زندگی خیلی خوبه دانشجویی و متوسط رو به بالا داشت (البته اگه مالیات و خرجهای اینچنینی ازش already کم شده باشه و مبلغی که باقی مونده این مقدار باشه)، در حالی که در جنوب انگلیس با همین مقدار برای یک نفر، میشه یه زندگی فقیرانه تا کاملا متوسط (در بهترین حالته ممکن، همراه با صرفه جویی بسیار) رو داشت. از دوستان ساکن استرالیا کسی هست که قبلا انگلیس بوده باشه و بتونه یه مقدار ایده به ما بده که خرجها در استرالیا (در مقایسه با انگلیس) به چه صورت هست؟ خیلی ممنون از لطفتون. لطفا سوالات پست اولم رو هم اگه کسی میدونه جواب بده خواهشا.

[challenge]

جواب سوالای قبلیتو بالا دادم.
در مورد مقایسه هزینه زندگی از این وبسایت استفاده کن

https://www.expatistan.com/

تخمینایی که میده تا حدود زیادی به واقعیت نزدیکه.
اون چیزی هم که در مورد تفاوت هزینه زندگی گفتی، دقیقا همه جای دنیا، من جمله توی استرالیا، صادقه.
بزرگترین خرج یه دانشجو، هزینه اجاره خونه هست.
هزینه ی اجاره هم بستگی به شهرت داره. تازه توی هر شهر هم محله های مختلف هزینه اجارشون خیلی باهم متفاوته. پس خیلی مهمه اون منطقه ای که دانشگاهت توش واقع شده محله ی ارزونی هست یا گرون.

مقایسه: توی شهری که من هستم، یه اپارتمان یه خوابه که نسبتا تمیز باشه و خیلی قدیمی نباشه، توی مرکز شهر اجارش هفته ای ۴۲۰ دلار میشه. معلومه که اسکالرشیپ دانشجویی نمیتونه این هزینه سنگین رو کاور کنه.
ولی، تقریبا ۲۵ کیلومتر دورتر از مرکز شهر، ارزونترین محله ی شهر واقع شده. یه اپارتمان یه خوابه خیلی تمیز توی اون محله اجارش هفته ای ۲۵۰ دلار هست.

اون محله ی ارزون، محله ی داغونی نیست (که فکر کنی ناامن و پر از معتاد و دزد و ... باشه). صد در صد مثل مرکز شهر شیک نیست، ولی میشه توش راحت زندگی کرد و مرکز خرید و حمل و نقل و اینا در دسترسه.

پس هزینه زندگی خیلی بستگی داره به اینکه دانشگاهت دقیقا کجا واقع شده، و ضمنا اینکه حاضر هستی سختی به خودت بدی هر روز یه ساعت تو راه رفت و برگشت دانشگاه باشی یا نه.

باز هم این جمله رو تکرار میکنم که توی پستهای قبلی هم گفتم.
توی استرالیا میتونی خیلی ارزون زندگی کنی، اگه سبک زندگیتو تغییر بدی و اگه مجبور باشی.

دوستان من یه حسابه ساده کردم، سالی 27 هزار دلار استرالیا میشه حدود 15 هزار و چهار صد پوند در سال، با این پول برای یک نفر تو شمال انگلیس (جایی که من هستم) میشه یه زندگی خیلی خوبه دانشجویی و متوسط رو به بالا داشت (البته اگه مالیات و خرجهای اینچنینی ازش already کم شده باشه و مبلغی که باقی مونده این مقدار باشه)، در حالی که در جنوب انگلیس با همین مقدار برای یک نفر، میشه یه زندگی فقیرانه تا کاملا متوسط (در بهترین حالته ممکن، همراه با صرفه جویی بسیار) رو داشت. از دوستان ساکن استرالیا کسی هست که قبلا انگلیس بوده باشه و بتونه یه مقدار ایده به ما بده که خرجها در استرالیا (در مقایسه با انگلیس) به چه صورت هست؟ خیلی ممنون از لطفتون. لطفا سوالات پست اولم رو هم اگه کسی میدونه جواب بده خواهشا.