برخورد آمریکایی ها با ما

[visahope]

لهجه ی کانادایی رو دیدم یه مقدار باهاش مهربون نیستن!

البته چیزی به اسم لهجه کانادایی وجود نداره. فقط یه سری کلمات مثل about و sorry رو متفاوت می گن.

[hirt-01]

کلا این بر می گرده به فرهنگ فزدگرایی اینجا. جون همیشه این امکان وجود داره که طرف بهش بر بخوره، ترجیح می گن نگن و به نظر من فرهنگ پسندیده ایه. کسی مسئول آموزش زبان به یه غریبه نیست.

پیمان جان از همه که نمیشه انتظار داشت ( یا خواست ) که اگر اشتباهی کردم بگو تا اشتباهم رو درست بکنم. ولی سوالم این هست که از دوستان آمریکایی( و همه کسانی که انگلیسی رو نیتیو بلدن انگلیسی، استرالیایی و . . . ) میشه خواست که اگر موقع حرف زدن اشتباه کردم بگو.
چون من خودم به شخصه ناراحت نمیشم و استقبال می کنم که اشتباهم رو متذکر بشن ( چه گرامری، چه استراکچری، چه تلفظی )، چون این روش خیلی موثر هست و به اصطلاح یادگیری زبان رو بوست می کنه.

در ضمن یه سوال دیگه داشتم.
حالا که فصل اپلای گذشته و ما بیکاریم! من یادمه شما خودت اون موقع یه تاپیک زدی در مورد انگلیسی حرف زدن و کالچر قشر اینتلکچوال و دوستان پیشنهاد هایی مثل برنامه چارلی رز رو دادن. حالا می خواستم ببینم نظر خودت الان چیه؟ روی رایتینگ ( با هدف نهایی نوشتن تز ) کار بکنیم؟ روی تلفظ و اسپیکینگ کار بکنیم؟ آدم روی چی کار بکنه بهتره؟ یا اصلا بشینه مقاله و کتاب بخونه در راسته پروژه احتمالی ارشد یا دکترا ( که جواب های استادا و زمینه هاشون یواش یواش با جواب دادنا مشخص میشه ) کار کرد؟

با تشکر.

[Mostafa_CM]

پیمان جان از همه که نمیشه انتظار داشت ( یا خواست ) که اگر اشتباهی کردم بگو تا اشتباهم رو درست بکنم. ولی سوالم این هست که از دوستان آمریکایی( و همه کسانی که انگلیسی رو نیتیو بلدن انگلیسی، استرالیایی و . . . ) میشه خواست که اگر موقع حرف زدن اشتباه کردم بگو.
چون من خودم به شخصه ناراحت نمیشم و استقبال می کنم که اشتباهم رو متذکر بشن ( چه گرامری، چه استراکچری، چه تلفظی )، چون این روش خیلی موثر هست و به اصطلاح یادگیری زبان رو بوست می کنه.

در ضمن یه سوال دیگه داشتم.
حالا که فصل اپلای گذشته و ما بیکاریم! من یادمه شما خودت اون موقع یه تاپیک زدی در مورد انگلیسی حرف زدن و کالچر قشر اینتلکچوال و دوستان پیشنهاد هایی مثل برنامه چارلی رز رو دادن. حالا می خواستم ببینم نظر خودت الان چیه؟ روی رایتینگ ( با هدف نهایی نوشتن تز ) کار بکنیم؟ روی تلفظ و اسپیکینگ کار بکنیم؟ آدم روی چی کار بکنه بهتره؟ یا اصلا بشینه مقاله و کتاب بخونه در راسته پروژه احتمالی ارشد یا دکترا ( که جواب های استادا و زمینه هاشون یواش یواش با جواب دادنا مشخص میشه ) کار کرد؟

با تشکر.

من به یکی دوتا از دوستان آمریکاییم گفتم که منو موقع حرف زدن اصلاح کن اگه چیزی رو اشتباه گفتم، اونها هم گفتن باشه! اما در عمل هیچوقت این اتفاق نیفتاد.

[Ibehnoud]

پیمان جان از همه که نمیشه انتظار داشت ( یا خواست ) که اگر اشتباهی کردم بگو تا اشتباهم رو درست بکنم. ولی سوالم این هست که از دوستان آمریکایی( و همه کسانی که انگلیسی رو نیتیو بلدن انگلیسی، استرالیایی و . . . ) میشه خواست که اگر موقع حرف زدن اشتباه کردم بگو.
چون من خودم به شخصه ناراحت نمیشم و استقبال می کنم که اشتباهم رو متذکر بشن ( چه گرامری، چه استراکچری، چه تلفظی )، چون این روش خیلی موثر هست و به اصطلاح یادگیری زبان رو بوست می کنه.

البته اين به friendly بودن طرف هم بستگي داره! مثلا من با هم كلاسي هام كه حرف ميزنم خودشون با روي خيلي باز و نايس اگه در تلفظ اشتباهاي كرده باشم يا كلمه اي رو اشتباه به كار ببرم تصحيح ميكنن

[Hadi1337]

حالا بحث زبان و .. شد يه سوال

به نظرتون امريكاييا از لهجه ما خوششون مياد؟ من شخصا از يكي دوتاشون پرسيدم و گفتند باحال و خنده داره و شبيه المانيه يكم ولي بقيه رو نميدونم! و اينكه تو اينترنتم سرچ كردم يه مقاله بود نوشته بود از لهجه هلنديا و سوئديا و فرانسويا خوششون مياد و از لهجه هاي مربوط به كشوراي جهان سومي خوششون نمياد! ( حالا شايد اون مقاله غرض ورزي نسبت به جهان سوميا داشته يا شايدم واقعيت بوده)
من خودم شخصا از لهجه هندي و بنگلادشي و .. متنفرم ولي پاكستاني يه همكلاسي داشتم ( البته پاكستاني هندي زبان نبود و پنجابي صحبت ميكرد ) كه از خنده روده بر ميشدم وقتي حرف ميزد!

یک سری لهجه ها رو امریکایی ها خوششون میاد و فکر میکنن sexy هستند. معمولا لهجه های ایرانیها و کشورهای اطراف شامل این لهجه ها نمیشن. ولی به نظر من نکته اول برای اینکه از لهجه کسی خوششون بیاد اینه که اون آدم روان و بدون تعلل کردن و بدون اشکالهای گرامری (اشکال بزرگ منظورمه نه ریزه کاری) انگلیسی صحبت کنه. در مرحله دوم اون لهجه باید خاص باشه. به عنوان مثال لهجه ی هندی همه جا به صورت روزمره شنیده میشه و تا جایی که من میدونم امریکایی ها اکثرا خیلی از اون خوششن نمیاد. در صورتیکه خیلی روان حرف میزنن. ولی لهجه های بریتیش و استرالیایی نادرن به نسبت و خیلی طرفدار دارن. در مرحله سوم من فکر میکنم تعصبات قومی و قبیله ای! و افکار ریسیستی تاثیر میزاره و لهجه های سفید پوست ها واروپایی ها ترجیح داده میشه یه بقیه. در مرحله چهارمه که (به نظر من) آهنگ و لهن و ... تاثیر میذاره.
به نظرم روانی براشون از همه مهمتره. مثلا همه میگن که لهجه فرانسوی خیلی خوبه و عاشقشن ولی خیلی از فرانسوی ها خوب انگلیسی حرف نمیزنن (در مقایسه با کشورهای اروپایی دیگه) و همون آدمهایی که میگن عاشق لهجه فرانسوی ها هسنتد رو من دیدم که حرف زدن یک آدم فرانسوی رو که خوب حرف نمیزنه رو مسخره میکنن.
یه دوستی داشتم که خیلی سال پیش از دوبی به امریکا اومده بود و لهجه اش شبیه ایرانی ها بود ولی بینهایت روان حرف میزد. من به لهجه ایرانی عادت دارم و به نظرم لهجه اش معمولی بود. خودش ادعا میکرد که خانومها عاشق لهجه اش هستند. من هیچ وقت با خانومی در مورد لهجه ی اون آقا صحبت نکردم ولی حداقل اینو میتونم بگم که مثل شخصیت Joey توی friends و یا Barney توی how I met your mother میتونست به راحتی خانومی رو که برای اولین بار توی خیابون میدید که داره رد میشه رو صدا بکنه و یه صحبت کوتاهی بکنه و یه قرار شام یا ... باهاش ست کنه. در حالی که بر خلاف Joey و barney ایشون فاکتور قیافه رو نداشتن. ادعای خودش این بود که به خاطر لهجه اش بود...

[brad11alpha]

من به یکی دوتا از دوستان آمریکاییم گفتم که منو موقع حرف زدن اصلاح کن اگه چیزی رو اشتباه گفتم، اونها هم گفتن باشه! اما در عمل هیچوقت این اتفاق نیفتاد.

به نکتــــــه ی خیلی خوبی اشاره کردی. برای من هم همین وضعیت پیش اومد و بعد اون همیشه حین حرف زدن سعی میکردم جملات و اصطلاحات خوب اونها رو موقع حرف زدن به خاطر بسپارم، خیلی هم مفید واقع شد. چیزای دیگه ای که من حس کردم تفاوت آشکار بین نحوه ی صحبت کردن آمریکایی ها با ایالت های مختلف هست. برای مثال خودم حس کردم با اهالی Boston و NY خیلی راحتتر میشه صحبت کرد تا با یه نفر مثلا از Portland یا Florida. قبل از آمریکا من فکر میکردم هرچقدر Slang بلد باشم بیشتر به فرهنگ عامیانه ی آمریکایی نزدیک میشم اما وقتی دوست آمریکاییم گفت این نحوه ی صحبت کردن مال مردم کوچه بازار هست دیگه رغبتی به یادگیری Slang ندارم. موفق باشین

[brad11alpha]

شاید این چیزی که میگم رو نشه کلیت بست اما برخورد دوستان آمریکایی من بسیار بسیار بهتر از اون چیزی بود که تصور می کردم. میتونم تجربیات خودم رو اینجوری بگم در مجموع اما شاید شامل همه ی اونها نباشه و صرفا برداشت شخصی من هست.

- فوق العاده مودب: زیاد اهل شوخی نیستن و بدون توجه به سن و سالشون بسیار مودبانه رفتار میکنن
- داستان پردازهای خوب: یه اتفاق رو با چنان هیجان و لطافتی تعریف می کنن که لذت میبری و واقعا فکر می کنی یه داستان خیالی داره تعریف میکنه
- آدم های قابل اعتماد: یکی از دوستام برا مشکلی که برای من پیش اومد Visa Card خودش رو داد گفت لازمت میشه، کاری که خواهر من برام نمیکنه.
- با محبت: خیلی از دوستام به Peanut butter علاقه داشتن و من هم شریک مدعو همیشگی، شام شکرگزاری که جای خود با بوقلمون ...
- قدر شناس: با یکی یه مدت درس خوندیم هنوزم که هنوزه لطفش شامل حال منه و خیلی کمکم میکنه
- غیبت گو نیستن: پشت سر کسی حرف نمیزنن مگر اینکه یه چیز نادرستی این بین باشه و اونم در دقیقه ی ۹۰ حالا یه چیزی میگن
- بی ریا: به هیچ وجه اهل کلاس گذاشتن نیستن، فکر می کنم این برای همه ی ما ایرانی ها ثابت شده باشه
- صاف و صادق: یکی از دوستام میخواست Mac بفروشه و به من که دوستش بودم به قیمت کمتری میداد، یا اون یکی که موقع فروش ماشینش اول به من پیشنهاد داد.

موفق باشین

[robotic]

- غیبت گو نیستن: پشت سر کسی حرف نمیزنن مگر اینکه یه چیز نادرستی این بین باشه و اونم در دقیقه ی ۹۰ حالا یه چیزی میگن

من که تجربه کاملا برعکس دارم. از ایران که بودم این جا بیشتر غیبت می شنوم

- بی ریا: به هیچ وجه اهل کلاس گذاشتن نیستن، فکر می کنم این برای همه ی ما ایرانی ها ثابت شده باشه
- صاف و صادق: یکی از دوستام میخواست Mac بفروشه و به من که دوستش بودم به قیمت کمتری میداد، یا اون یکی که موقع فروش ماشینش اول به من پیشنهاد داد.

توضیحی که دادی ربطی به صفتش ندارد!
ریا ربطی به کلاس گذاشتن ندارد

این که صادق باشی ربطی به قیمت کمتر بیشتر ندارد
یکی از دوستان که تازه وارد بود دو بار رفت یارد سیل ، جنس دست دوم بخرد که ارزان تر باشد
وقتی نتیجش را دیدم ، فهمیدم آن ها بهش با قیمت بیشتر از نو فروختن!

نمونه صاف صادق بودن را می توانید از دیلر های ماشین و یا کمپانی ATT ببینید!!!

یا در انتخابات که تعداد رای ها اعلام نمی شود و فقط رای اعلام می شوذ می فهمید که چقدر صاف و شفاف هستند

پی نوشت:
از نظر من معادل واژه انگلیسی نایس ، همان واژه فارسی ریا و چند رویی است!
البته دوستان ارزشی از این پی نوشت من ناراحت می شوند و نایس بودن را ویژگی مثبت و چند رویی (ریا) را ویژگی منفی می دانند
همین نظر در مورد دو کلمه ریکام و پارتی بازی (لابی) دارم.

[mahdib]

از لحاظ غیبت من هم تجربه مشابه آقای robotic رو دارم. بعد از اینکه با یکی خودمونی می شی (یعنی بشی رفیق ندار و نزدیک. تو مایه های .buddy, bro, my man etc) تازه می بینی که چقدر از این و اون بد می گن. ولی تو ظاهر اصلا نشون نمی دن و اصطلاحا با طرف خیلی هم nice هستن.

این nice بودن هم خوبه هم بده. وقتی می فهمی که شاید فقط تو روت nice هستن، دیگه خیلی جالب نیست. تا حدودی با تعریف robotic از نایس بودن موافقم. بعضی ها ریا می کنند (فقط جلوت لبخند می زنن و تا می ری شروع می کنن بد ولی بعضی هاشون هم واقعا نمی خوان کسی رو برنجونن و همیشه ملاحظه طرف رو می کنند (تا وقتی پشت سر طرف حرف نزنند می شه گفت معادل ریا نیست).

در مورد صاف و صادق بودن، بر اساس تجربه من خیلی بهتر از ایرانه. حالا قشر دلال ماشین که همه جا معروفه. ولی همون ها هم معمولا دروغ نمی گن و اگر یه کم تو خرید دقت کنید و سوالات درست و مناسب بپرسید حتی در صد خیلی بالایی از دلال ها هم (که معمولا تو همه جوامع حقه باز تر از بقیه اند) دروغ نمی گن.

مثلا من می خواستم خونه اجاره کنم، یه جا رو نزدیک دانشگاه با قیمت خیلی مناسب پبدا کردم. موقع قرارداد بستن خود بنگاهیه (یا شایدم صاحب ملک بود) بهم گفت طبقه پایین یه پسر هستش که مشکل اعتیاد داره و اگر سر و صدا کرد به پلیس یا من زنگ بزنید. همین حرفش کافی بود که ما از اجاره کردن خونه منصرف بشیم.

شاید یه چیزهایی رو نگن، ولی کمتر دیدم دروغ بگن. البته تبلیغات تلویزیونی و ... قضیش جداست.

[saranaimi]

به نظر من بي اساس ترين چيزي كه راجع به مردم يه كشور ميشه نسبت داد همين مسايل خاله زنكي و غيبت و ايناس! اين مسائل اصلا بيانگر ويژگي فرهنگي يه ملت نميتونه باشه و يه رفتار كاملا شخصيه و اينكه بياييم بگيم امريكايي غيبت ميكنن و نميكنن مثل اين ميمونه بگيم ايرانيا يه سريشون مسواك ميزنن يه سريشون نميزنن و به معناي واقعي بي ارزش ترين و غلط ترين مطلب راجه به يه فرهنگ كلي هستش!

اگه دنبال بيان ويژگي فرهنگي مردم امريكا هستيد يه چيز مستند بياريد مثلا همينكه امريكاييا به friendly بودن معروف هستن و واقعا هم هستن! كجاي دنيا ميتونيد بريد و بگيد از يه كشوري اومديد كه اولين چيزي كه توش به ذهن خيلياشون مياد (كه توش مرگ بر امريكا به شما ميگن و پرچمتون رو اتيش ميزنن) و اونام خيلي ريلكس و با لبخند با ادم برخورد كنند و با ادم هم دوست بشن و شما رو به خونشون دعوت كنن؟ تو ايران خودمون همچين چيزي ممكنه؟