برخورد آمریکایی ها با ما

[pimi810]

۱- خیلی کم پیش می آید کسی را جلو روش مسخره کنند. ترجیح می دهند غیبت کنند

۲- شاید زبان شما خوب بوده بعد آمدی اینجا
اما وقتی حرف می زنم هر چقدر هم که اشتباه باشد کسی به من نمی گوید که اشتباه است و خودمم نمی فهمم
فقط وقتی که اشتباهم جوری باشد که متوجه نشوند می گویند نفهمیدیم.
یعنی اگر اشتباه بگویم ولی منظورم را بفهمند به روی خودشان نمی آورند

همان ضرب المثل «کسی که نداند که نداند در جهل مرکب خویش بماند»

کلا این بر می گرده به فرهنگ فزدگرایی اینجا. جون همیشه این امکان وجود داره که طرف بهش بر بخوره، ترجیح می گن نگن و به نظر من فرهنگ پسندیده ایه. کسی مسئول آموزش زبان به یه غریبه نیست.

[hirt-01]

کلا این بر می گرده به فرهنگ فزدگرایی اینجا. جون همیشه این امکان وجود داره که طرف بهش بر بخوره، ترجیح می گن نگن و به نظر من فرهنگ پسندیده ایه. کسی مسئول آموزش زبان به یه غریبه نیست.

پیمان جان از همه که نمیشه انتظار داشت ( یا خواست ) که اگر اشتباهی کردم بگو تا اشتباهم رو درست بکنم. ولی سوالم این هست که از دوستان آمریکایی( و همه کسانی که انگلیسی رو نیتیو بلدن انگلیسی، استرالیایی و . . . ) میشه خواست که اگر موقع حرف زدن اشتباه کردم بگو.
چون من خودم به شخصه ناراحت نمیشم و استقبال می کنم که اشتباهم رو متذکر بشن ( چه گرامری، چه استراکچری، چه تلفظی )، چون این روش خیلی موثر هست و به اصطلاح یادگیری زبان رو بوست می کنه.

در ضمن یه سوال دیگه داشتم.
حالا که فصل اپلای گذشته و ما بیکاریم! من یادمه شما خودت اون موقع یه تاپیک زدی در مورد انگلیسی حرف زدن و کالچر قشر اینتلکچوال و دوستان پیشنهاد هایی مثل برنامه چارلی رز رو دادن. حالا می خواستم ببینم نظر خودت الان چیه؟ روی رایتینگ ( با هدف نهایی نوشتن تز ) کار بکنیم؟ روی تلفظ و اسپیکینگ کار بکنیم؟ آدم روی چی کار بکنه بهتره؟ یا اصلا بشینه مقاله و کتاب بخونه در راسته پروژه احتمالی ارشد یا دکترا ( که جواب های استادا و زمینه هاشون یواش یواش با جواب دادنا مشخص میشه ) کار کرد؟

با تشکر.

[Mehrad]

البته بعضيها هم هستن كه اشتباه تلفظ يا كاربرد اشتباهي لغات رو به صورت دوستانه حالي آدم مي كنن و هدفشون هم فقط كمك كردن به بهبود و پيشرفت زبان شماست. اگه موارد اينجوري پيش اومد بهتون بر نخوره و به حساب حسن نيت بذاريد مگه در موارد معدودي كه لحن گفتن يا body language طرف حالت دوستانه نداشته باشه كه همونطور كه گفتن زياد پيش نمياد.

[S03]

در آمریکا به خصوص شهرهای بزرگ یا دانشجویی چون خارجی (مهاجر یا مسافر) زیاد هست عادت دارند که افراد انگلیسی رو خوب صحبت نکنند و کسی رو هم به خاطرش مسخره نمی کنند. یادمه یکی از آشناها که از ایران اومده بود با انگلیسی متوسط با یک آمریکایی مکالمه نسبتا طولانی داشتند و بعد هم عذرخواهی کرد به خاطر ضعف زبان و اون آمریکایی گفت چرا غذرخواهی؟ من فقط یک زبان بلدم که باهاش بزرگ شدم شما همین الان از من جلوتر هستی. چون ایران مهاجری به اون صورت نداره (تقریبا همه مهاجرها در ایران از افغانستان هستند که فارسی بلد هستن) ما خودمون اصلا آشنایی نداریم در زندگی روزمره با افرادی رفت و آمد داشته باشیم که فارسی رو خوب بلد نیستند و فکر می کنیم عالی صحبت نکردن زبان اول یک کشور چیز خیلی عجیبی است در حالی که در کشورهایی که خارجی زیاد هست اصلا چیز عجیبی نیست.

[saranaimi]

حالا بحث زبان و .. شد يه سوال

به نظرتون امريكاييا از لهجه ما خوششون مياد؟ من شخصا از يكي دوتاشون پرسيدم و گفتند باحال و خنده داره و شبيه المانيه يكم ولي بقيه رو نميدونم! و اينكه تو اينترنتم سرچ كردم يه مقاله بود نوشته بود از لهجه هلنديا و سوئديا و فرانسويا خوششون مياد و از لهجه هاي مربوط به كشوراي جهان سومي خوششون نمياد! ( حالا شايد اون مقاله غرض ورزي نسبت به جهان سوميا داشته يا شايدم واقعيت بوده)
من خودم شخصا از لهجه هندي و بنگلادشي و .. متنفرم ولي پاكستاني يه همكلاسي داشتم ( البته پاكستاني هندي زبان نبود و پنجابي صحبت ميكرد ) كه از خنده روده بر ميشدم وقتي حرف ميزد!

[Hadi1337]

حالا بحث زبان و .. شد يه سوال

به نظرتون امريكاييا از لهجه ما خوششون مياد؟ من شخصا از يكي دوتاشون پرسيدم و گفتند باحال و خنده داره و شبيه المانيه يكم ولي بقيه رو نميدونم! و اينكه تو اينترنتم سرچ كردم يه مقاله بود نوشته بود از لهجه هلنديا و سوئديا و فرانسويا خوششون مياد و از لهجه هاي مربوط به كشوراي جهان سومي خوششون نمياد! ( حالا شايد اون مقاله غرض ورزي نسبت به جهان سوميا داشته يا شايدم واقعيت بوده)
من خودم شخصا از لهجه هندي و بنگلادشي و .. متنفرم ولي پاكستاني يه همكلاسي داشتم ( البته پاكستاني هندي زبان نبود و پنجابي صحبت ميكرد ) كه از خنده روده بر ميشدم وقتي حرف ميزد!

یک سری لهجه ها رو امریکایی ها خوششون میاد و فکر میکنن sexy هستند. معمولا لهجه های ایرانیها و کشورهای اطراف شامل این لهجه ها نمیشن. ولی به نظر من نکته اول برای اینکه از لهجه کسی خوششون بیاد اینه که اون آدم روان و بدون تعلل کردن و بدون اشکالهای گرامری (اشکال بزرگ منظورمه نه ریزه کاری) انگلیسی صحبت کنه. در مرحله دوم اون لهجه باید خاص باشه. به عنوان مثال لهجه ی هندی همه جا به صورت روزمره شنیده میشه و تا جایی که من میدونم امریکایی ها اکثرا خیلی از اون خوششن نمیاد. در صورتیکه خیلی روان حرف میزنن. ولی لهجه های بریتیش و استرالیایی نادرن به نسبت و خیلی طرفدار دارن. در مرحله سوم من فکر میکنم تعصبات قومی و قبیله ای! و افکار ریسیستی تاثیر میزاره و لهجه های سفید پوست ها واروپایی ها ترجیح داده میشه یه بقیه. در مرحله چهارمه که (به نظر من) آهنگ و لهن و ... تاثیر میذاره.
به نظرم روانی براشون از همه مهمتره. مثلا همه میگن که لهجه فرانسوی خیلی خوبه و عاشقشن ولی خیلی از فرانسوی ها خوب انگلیسی حرف نمیزنن (در مقایسه با کشورهای اروپایی دیگه) و همون آدمهایی که میگن عاشق لهجه فرانسوی ها هسنتد رو من دیدم که حرف زدن یک آدم فرانسوی رو که خوب حرف نمیزنه رو مسخره میکنن.
یه دوستی داشتم که خیلی سال پیش از دوبی به امریکا اومده بود و لهجه اش شبیه ایرانی ها بود ولی بینهایت روان حرف میزد. من به لهجه ایرانی عادت دارم و به نظرم لهجه اش معمولی بود. خودش ادعا میکرد که خانومها عاشق لهجه اش هستند. من هیچ وقت با خانومی در مورد لهجه ی اون آقا صحبت نکردم ولی حداقل اینو میتونم بگم که مثل شخصیت Joey توی friends و یا Barney توی how I met your mother میتونست به راحتی خانومی رو که برای اولین بار توی خیابون میدید که داره رد میشه رو صدا بکنه و یه صحبت کوتاهی بکنه و یه قرار شام یا ... باهاش ست کنه. در حالی که بر خلاف Joey و barney ایشون فاکتور قیافه رو نداشتن. ادعای خودش این بود که به خاطر لهجه اش بود...

[pimi810]

لهجه بریتیش که فوق العاده طرفدار داره بین خانومها. (منظور مردهایی که بریتیش حرف می زنن). من تا الان مثال نقضی برای برای این مورد ندیدم. لهجه ی کانادایی رو دیدم یه مقدار باهاش مهربون نیستن!

اصولا وقتی می خواید بدونید چی تو آمریکا چه جایگاهی داره بهتره تو میدیا دنبالش بگردید. تقریبا هز چیزی که تو میدیای آمریکایی بهش بها داده نشه بین public آمریکایی هم بها نداره. (حتی اگر چیزی باشه که تو کل دنیا بها داشته باشه.)

[saranaimi]

لهجه بریتیش که فوق العاده طرفدار داره بین خانومها. (منظور مردهایی که بریتیش حرف می زنن). من تا الان مثال نقضی برای برای این مورد ندیدم. لهجه ی کانادایی رو دیدم یه مقدار باهاش مهربون نیستن!

اصولا وقتی می خواید بدونید چی تو آمریکا چه جایگاهی داره بهتره تو میدیا دنبالش بگردید. تقریبا هز چیزی که تو میدیای آمریکایی بهش بها داده نشه بین public آمریکایی هم بها نداره. (حتی اگر چیزی باشه که تو کل دنیا بها داشته باشه.)

برعكسش تو استرالياس.. استراليياييا بدشون مياد از بريتيش. من بيشتر ميخام بدونم ايران چطوريه

[visahope]

لهجه ی کانادایی رو دیدم یه مقدار باهاش مهربون نیستن!

البته چیزی به اسم لهجه کانادایی وجود نداره. فقط یه سری کلمات مثل about و sorry رو متفاوت می گن.

[brad11alpha]

شاید این چیزی که میگم رو نشه کلیت بست اما برخورد دوستان آمریکایی من بسیار بسیار بهتر از اون چیزی بود که تصور می کردم. میتونم تجربیات خودم رو اینجوری بگم در مجموع اما شاید شامل همه ی اونها نباشه و صرفا برداشت شخصی من هست.

- فوق العاده مودب: زیاد اهل شوخی نیستن و بدون توجه به سن و سالشون بسیار مودبانه رفتار میکنن
- داستان پردازهای خوب: یه اتفاق رو با چنان هیجان و لطافتی تعریف می کنن که لذت میبری و واقعا فکر می کنی یه داستان خیالی داره تعریف میکنه
- آدم های قابل اعتماد: یکی از دوستام برا مشکلی که برای من پیش اومد Visa Card خودش رو داد گفت لازمت میشه، کاری که خواهر من برام نمیکنه.
- با محبت: خیلی از دوستام به Peanut butter علاقه داشتن و من هم شریک مدعو همیشگی، شام شکرگزاری که جای خود با بوقلمون ...
- قدر شناس: با یکی یه مدت درس خوندیم هنوزم که هنوزه لطفش شامل حال منه و خیلی کمکم میکنه
- غیبت گو نیستن: پشت سر کسی حرف نمیزنن مگر اینکه یه چیز نادرستی این بین باشه و اونم در دقیقه ی ۹۰ حالا یه چیزی میگن
- بی ریا: به هیچ وجه اهل کلاس گذاشتن نیستن، فکر می کنم این برای همه ی ما ایرانی ها ثابت شده باشه
- صاف و صادق: یکی از دوستام میخواست Mac بفروشه و به من که دوستش بودم به قیمت کمتری میداد، یا اون یکی که موقع فروش ماشینش اول به من پیشنهاد داد.

موفق باشین