برخورد آمریکایی ها با ما

[robotic]

در مورد اعتقادات مذهبی چی مثلا مشروب نخوری یا گوشت خوک نخوری نمیگن این امله یا رابطشونو باهات کم کنن یا به عقاید هم احترام میزارن؟

صورت مسئله نادرست است.
احترام به عقاید با ارتباطات رابطه مستقیم ندارد
درست است که بی احترامی به از بین رفتن ارتباطات می شود
اما احترام گذاشتن موجب ارتباط نمی شود
در وافع ارتباطشان را با شما کم نمی کنند. چون ارتباط به مرحله ای نرسیده است که اثر پذیرد

گوشت خوک مسئله ای نیست. اما مشروبات و دخانیات مهم است

مثلا با همدیگر به بار می روند. وقتی شما نروی، ارتباطی شکل نگرفته که کم شود

به شما امل نمی گویند و عقاید شما را مسخره نمی کنند (البته موارد کمی دیدم) اما رابطشان با شما به آن مرحله که با دوستان مشابه خود دارند نمی رسد


یک اشتباهی که شما و بسیاری از دوستان در ایران دارند این است که فکر می کنید اینجا آمدید باید با همه رابطه داشته باشید!
آمریکا دو فاز فرهنگی دارد. یکی افراد زیر 19 سال که فرهنگ جمع گرایی غالب است. دیگری افراد بزرگتر از 22 سال که فرهنگ فردگرایی دارند. بین ۱۹ تا ۲۲ سال هم دوران گذار است.
فاز دوم فرهنگ آمریکایی یعنی فرهنگ فردگرایی ، کاملا متضاد فرهنگ جمع گرایی (ایران) است
شما اگر بخواهید با همان فرهنگ جمع گرایی در آمریکا زندگی کنید دچار مشکل می شوید

[hpmoner]

صورت مسئله نادرست است.
احترام به عقاید با ارتباطات رابطه مستقیم ندارد
درست است که بی احترامی به از بین رفتن ارتباطات می شود
اما احترام گذاشتن موجب ارتباط نمی شود
در وافع ارتباطشان را با شما کم نمی کنند. چون ارتباط به مرحله ای نرسیده است که اثر پذیرد

گوشت خوک مسئله ای نیست. اما مشروبات و دخانیات مهم است

مثلا با همدیگر به بار می روند. وقتی شما نروی، ارتباطی شکل نگرفته که کم شود

به شما امل نمی گویند و عقاید شما را مسخره نمی کنند (البته موارد کمی دیدم) اما رابطشان با شما به آن مرحله که با دوستان مشابه خود دارند نمی رسد


یک اشتباهی که شما و بسیاری از دوستان در ایران دارند این است که فکر می کنید اینجا آمدید باید با همه رابطه داشته باشید!
آمریکا دو فاز فرهنگی دارد. یکی افراد زیر 19 سال که فرهنگ جمع گرایی غالب است. دیگری افراد بزرگتر از 22 سال که فرهنگ فردگرایی دارند. بین ۱۹ تا ۲۲ سال هم دوران گذار است.
فاز دوم فرهنگ آمریکایی یعنی فرهنگ فردگرایی ، کاملا متضاد فرهنگ جمع گرایی (ایران) است
شما اگر بخواهید با همان فرهنگ جمع گرایی در آمریکا زندگی کنید دچار مشکل می شوید

جالبه!این فردگرایی که میگید به چه صورته؟ یعنی فرد یک زندگی منزوی داره و فقط میره دانشگاه و برمیگرده خونه و توی خونه هم میره توی اتاقش پشت لپتاپ و با همخونه ای ها صحبت نمی کنه؟
چیزی که من مدنظرم هست اینه که یه گروه 3-5 نفره ای مثلا تشکیل بشه که این چند نفر پایه ی hang out باشند. آیا اینم برای افراد بالای 22 سال اتفاق نمیافته؟
و اینکه آیا این خصوصیات در جاهای مختلف متفاوته؟ مثلا توی شرق و غرب فرق داره؟

[ghlobe]

جالبه!این فردگرایی که میگید به چه صورته؟ یعنی فرد یک زندگی منزوی داره و فقط میره دانشگاه و برمیگرده خونه و توی خونه هم میره توی اتاقش پشت لپتاپ و با همخونه ای ها صحبت نمی کنه؟
چیزی که من مدنظرم هست اینه که یه گروه 3-5 نفره ای مثلا تشکیل بشه که این چند نفر پایه ی hang out باشند. آیا اینم برای افراد بالای 22 سال اتفاق نمیافته؟
و اینکه آیا این خصوصیات در جاهای مختلف متفاوته؟ مثلا توی شرق و غرب فرق داره؟

فردگرایی به معنی انزوا نیست. یعنی هر فردی مسئولیت زندگی خودش رو بعهده داره و دنبال آرزوها و پیشرفت خودش میره بجای اینکه توسط فامیل و جامعه و دوست و آشنا و غیره محدود بشه. ولی طبعا وقتی افراد از سن دانشگاه خارج میشوند و وارد جامعه و بازار کار میشوند وقت این قبیل hangout ها محدود تر میشه. در همون ایران هم افراد وقتی کار و زندگی منظمی پیدا میکنند و خانواده تشکیل میدهند دیگر وقت ول گشتن با دوستان را ندارند منتهی در امریکا این قضیه در سن پایینتری اتفاق میفته.

[hpmoner]

فردگرایی به معنی انزوا نیست. یعنی هر فردی مسئولیت زندگی خودش رو بعهده داره و دنبال آرزوها و پیشرفت خودش میره بجای اینکه توسط فامیل و جامعه و دوست و آشنا و غیره محدود بشه. ولی طبعا وقتی افراد از سن دانشگاه خارج میشوند و وارد جامعه و بازار کار میشوند وقت این قبیل hangout ها محدود تر میشه. در همون ایران هم افراد وقتی کار و زندگی منظمی پیدا میکنند و خانواده تشکیل میدهند دیگر وقت ول گشتن با دوستان را ندارند منتهی در امریکا این قضیه در سن پایینتری اتفاق میفته.

ممنون. خط اول توضیحاتتون که کاملا قابل درکه. اما من منظورم در هنگام درس خوندن بود و مخصوصا زمانی که تعطیلات این اجازه رو به آدم میده که یک کم کمتر به خودش سخت بگیره و زمان آزاد بیشتری در دسترس هست. وگرنه برای همه روشنه که در امریکا، مخصوصا برای افراد تازه وارد، باید خیلی تلاش کرد تا به موفقیت رسید. من خودم به هرکس که ازم بپرسه میگم اگه صرفا هدف خوش گذروندن باشه، هیچ جایی بهتر از ایران نیست!

[ghlobe]

ممنون. خط اول توضیحاتتون که کاملا قابل درکه. اما من منظورم در هنگام درس خوندن بود و مخصوصا زمانی که تعطیلات این اجازه رو به آدم میده که یک کم کمتر به خودش سخت بگیره و زمان آزاد بیشتری در دسترس هست. وگرنه برای همه روشنه که در امریکا، مخصوصا برای افراد تازه وارد، باید خیلی تلاش کرد تا به موفقیت رسید. من خودم به هرکس که ازم بپرسه میگم اگه صرفا هدف خوش گذروندن باشه، هیچ جایی بهتر از ایران نیست!

در دانشگاه و مقطع لیسانس هم دانشجوهای امریکایی زیاد با هم میگردند. از آن نظر فرق زیادی با دانشجوهای ایرانی ندارند. طبعا وقتی سنشون بالاتر میره تعداد دوستان و هنگ اوت ها هم محدودترمیشه.

[saranaimi]

خب مسافرت ٥ روزه ما هم به فلوريدا با دوستان امريكايي به پايان رسيد. تو اونجا با مادرش و چند نفر ديگه اشنا شدم و همشونم ميدونستن ايراني هستم! يعني برخورد بقدري نايس و گرم و دوست داشتني بود اصلا دوست نداشتم اين مسافرت تموم بشه! و خيلي بيشتر از مسافرتايي كه تو ايران با دوستام ميرفتم بيشتر بهم خوش گذشت.. تازه اينجا جنوبي هستن و خيلي از دوستان تو همين فروم ميگن جنوبيا خيلي بدن.

[hpmoner]

کلا آمریکایی ها زودتر وارد زندگی میشن. به عنوان مثال drama رو تقریبا بعد دبیرستان و یا تا سال 2 کالج می ذارن کنار. دختر (پسر) بازی و پارتی گرفتن و .... رو هم تقریبا بعد لیسانس میذارن کنار. خیلی هاشون که بعد دانشگاه میرن سر کار علف و .... رو هم میذارن کنار به خاطر کارشون.

ممنون. پس اینجور که معلومه کسایی که برای دکترا میان امریکا باید توقع زندگی شبیه به زندگی یه آدم 30-35 ساله توی ایران رو داشته باشن، درسته؟

[pimi810]

خب مسافرت ٥ روزه ما هم به فلوريدا با دوستان امريكايي به پايان رسيد. تو اونجا با مادرش و چند نفر ديگه اشنا شدم و همشونم ميدونستن ايراني هستم! يعني برخورد بقدري نايس و گرم و دوست داشتني بود اصلا دوست نداشتم اين مسافرت تموم بشه! و خيلي بيشتر از مسافرتايي كه تو ايران با دوستام ميرفتم بيشتر بهم خوش گذشت.. تازه اينجا جنوبي هستن و خيلي از دوستان تو همين فروم ميگن جنوبيا خيلي بدن.

من خودم N تا مسافرت اینجوری رفتم. همه هم نایس بودن! ولی بازم میگم جنوب بده. خیلی هم بده برای خارجی ها. شما در آستانه ی خو گرفتن به این لایف استایل هستید و خبر ندارید چی رو دارید از دست میدید!

[pimi810]

ممنون. پس اینجور که معلومه کسایی که برای دکترا میان امریکا باید توقع زندگی شبیه به زندگی یه آدم 30-35 ساله توی ایران رو داشته باشن، درسته؟

بله تقریبا. اون جو لیسانس رو شما تجربه نخواهید کرد. به علاوه اینکه اینجا از شما انتظار میره مطابق سنتون رفتار کنید که این اصولا درست نیست چون تو مهاجرت سن شما چند سالی به عقب بر میگرده. به عنوان مثال یک پسر آمریکایی 29 ساله که بعد لیسانس رفته سر کار احتمالا تو سن 29 سالگی خونه خریده. شما تازه تو این سن میاید اینجا دکتار بگیرید و بعدش بری سر کار و چند سال بدش بتونید خونه بخرید!!!!

[robotic]

خب مسافرت ٥ روزه ما هم به فلوريدا با دوستان امريكايي به پايان رسيد. تو اونجا با مادرش و چند نفر ديگه اشنا شدم و همشونم ميدونستن ايراني هستم! يعني برخورد بقدري نايس و گرم و دوست داشتني بود اصلا دوست نداشتم اين مسافرت تموم بشه! و خيلي بيشتر از مسافرتايي كه تو ايران با دوستام ميرفتم بيشتر بهم خوش گذشت.. تازه اينجا جنوبي هستن و خيلي از دوستان تو همين فروم ميگن جنوبيا خيلي بدن.

فلوریدا جنوب جغرافیایی هست. نه جنوب فرهنگی

به دو نقشه زیر نگاه کن