کدام شرایط برای یک دکتر برق مناسبتر است؟رفتن یا ماندن در سطح اول ایران؟

[isaa]

با سلام دوستان عزیز

مدت زیادی است که این سوال بی جواب را در ذهن دارم و به یک نتیجه گیری کلی هنوز نرسیده ام.سوال بنده این است که در یک شرایط مساوی کدام می تواند بهتر باشد.بنده در حال حاضر ارشد الکترونیک در یکی از دانشگاه های تهران قبول می شوم اما درباره تصمیم بعد از آن دو راه در پیش رو دارم.

1.این دوسال را به تحقیق و تفحص و دادن مقاله های معتبر و گرفتن مدرک زبان بگذرانم و بعد از آن هم 4 سال برای دکتری در یکی از کشورهای انگلیس آلمان و امریکا اقدام کنم.در این حالت عملا من تا 6 سال دیگه تازه شروع می کنم به کار و فعالیت.

2.در یک حالت دیگر در حالی که ارشد میخونم شرکت دانش بنیان رو تاسیس کنم و دکتری هم همینجا در یکی از دانشگاه های خوب تهران بخونم.در این حالت شرکتی که تاسیس کرده ام طی این چند سال به یک ثبات رسیده و دیگر بعد از دکتری از صفر شروع نمی کنم.

نظر شما راجع به این دو راه چیست؟کدامیک رو انتخاب میکنید؟با دلیل منطقی بحث کنیم راجع به این موضوع.

[danial1]

سلام

به نظر من هر دو راهیو که شما مشخص کردین نمیشه دیگران برا شما نظر بدن که تو ایران باشین یا خارج از ایران این تصمیم شخصیه چون از روحیات شما که آشنایی نداریم ممکنه بگن برو ، نرو ، اما برمیگرده به خود فرد چه چیزیو به دست میاره با توجه به شرایطش اینم بگم ممکنه اصلا اون چیزی که مد نظرت بود اتفاق نیافته...
از بچه های که خارج از کشور هستن یا اساتید، خیلی بهتر میتونن شما رو راهنمایی کنن(هر کسی ام نه)
به هر حال نظرم بود گرچه بین این دو راه مشخص هیچکدوم انتخاب نکردم

[isaa]

سلام

به نظر من هر دو راهیو که شما مشخص کردین نمیشه دیگران برا شما نظر بدن که تو ایران باشین یا خارج از ایران این تصمیم شخصیه چون از روحیات شما که آشنایی نداریم ممکنه بگن برو ، نرو ، اما برمیگرده به خود فرد چه چیزیو به دست میاره با توجه به شرایطش اینم بگم ممکنه اصلا اون چیزی که مد نظرت بود اتفاق نیافته...
از بچه های که خارج از کشور هستن یا اساتید، خیلی بهتر میتونن شما رو راهنمایی کنن(هر کسی ام نه)
به هر حال نظرم بود گرچه بین این دو راه مشخص هیچکدوم انتخاب نکردم

ممنون از جوابی که دادین راستش من هم می خوام نظر شخصی دیگران رو با دلیل بدونم تا بشه تصمیم گیری بشه.این دو راهی هستن که من جلوی روم دارم و برنامه ریزی می کنم واسش حالا چقدر انجام بشه اون دیگه بستگی به شرایط و پیش آمد های مختلف داره.
البته اینجا هم فرومی هست که بچه های خارج از کشور و بعضا اساتید هم هستن برای نظر دادن.
روحیات من خوب مسیله ایه که توی تصمیم گیریم تاثیر داره خوب اینم میتونه یه دلیل باشه مثلا یکی میگه چون تو ایرانی نزدیک خانوادتی ایران رو انتخاب کن.منم همینو میگم که با دلیل بگیم که کدوم.اصلا راه دیگه ای هم هست بچه ها میتونن پیشنهاد کنن.
ممنونم

[isaa]

تا اونجایی که من تحقیق کردم اگه کسی بخواد واسه دکتری بره جایی عملا توی اون مدت تحصیلش فقط درس میخونه تا به خودش میاد و تازه می خواد شروع کنه به کار شده 30 ساله...آیا واقعا ارزششو داره اصلا؟در حالی که ما تو ایران در سطح اول علمی قرار داریم...

[robotic]

تا اونجایی که من تحقیق کردم اگه کسی بخواد واسه دکتری بره جایی عملا توی اون مدت تحصیلش فقط درس میخونه تا به خودش میاد و تازه می خواد شروع کنه به کار شده 30 ساله...آیا واقعا ارزششو داره اصلا؟در حالی که ما تو ایران در سطح اول علمی قرار داریم...

شما اول بگو بر چه اساسی می گویی «ما تو ایران در سطح اول علمی قرار داریم»

اگر حرف شما درست باشد (حداقل از دیدگاه خودتان) خوب اشتباه می کنی بروی. ایران بمان

[smsaa68]

تا اونجایی که من می دونم بچه هایی که از اینجا میرن در غالب موارد مشکلشون بیکاری و تحمل نکردن این شرایط بغرنجه . به قول یکی از اساتید در یکی از دانشگاه های معتبر ایران : مهمترین مشکل دانشجویان دکتری دانشگاه ما بحث بیکاریه . اونم تو رشته مثل برق . والله نمی دونم شاید سمت شما کار ریخته ما خبر نداریم . اینجا در ایران آدم می شناسم با لیسانس مهندسی با ماهی 600 تومان داره توی یه کارخونه هر کاری میکنه (حتی کیسه هم شده که حمل کنه) . دوست عزیز کسی از مملکتش بیزار نیست . یا کسی از پدر و مادر بستگان درجه یکش بدش نمیاد که بره و همه اینها رو ترک کنه . مطمئن باش بالای 50 درصد افرادی که میرن دیگه واقعا چاره دیگه ای نداشتن .

[Saasaan]

سلام دوست عزیز.
جواب سوال شما تابع خیلی مجهولات هست. به راحتی نمیتوان واسخ داد. حقیقت اینه بسیاری از دوستانی که از کشور میرن به قصد ایجاد یک زندگی خوب است چیزی که اینجا نتونستن درست کنن.( نه اینکه نخواستن به خاطر وضعیت اقتصادی و ... نشده). البته شمار قابل توجهی هم به علت اینکه سطح علمی بیشتری رو طالب هستند از کشور میرن، که این دسته از دوستان ابتدا با این نگرش که بعد از تحصیل بر میگردن میرن اما در نهایت موندگار میشن.
یه نکته پوزیشن های دکترا بسیار گسترده و متفاوت هست، یکی از دوستان من که کارشناسی و ارشد رو در دانشگاه شریف برق میخوند و جزو سه نفر اول بود برای دکترا به هلند رفت، الان روزهای آخر رو داره طی میکنه، نکته ای که میخوام بهش اشاره کنم اینه که دکترا ایشون تا حد زیادی با صنعت در ارتباط بود الان ایشون پیشنهاد کار با۸۰۰۰ یورو در ماه (!) رو داره. به نظر شما این شروع از صفره؟!!!!
تو مالزی یه کنفرانسی بود که باعث شد با یکی از بزرگترین اساتید برق آلمان من صحبت کنم، در مورد اینکه دانشگاههای ایرانی و دانشجوهای ایرانی رو چطور میبینه صحبت کردیم. حرفهای قابل تاملی زد، گفت سطح آموزشی در لیسانس واقعاً بالاس اما هرچی بالاتر میره کیفیت میاد پایین. حقیقت من یه مقدار بهم برخورد ، سریع موضع گرفتم که اگه اینجوریه پس شما چرا انقدر دانشجوی ایرانی میگیرین، خندید گفتش به خاطر همین جسارت! و استعداد و پشتکار...
این قسمت رو به این علت گفتم که بعدش بهت بگم واقعا ما با سطح اول آکادمیک دنیا فاصله داریم..

اما اینا یه سری حرف کلیه. ممکنه شما این قدرت رو داشته باشی که تو همین کشور به مرحله ای برسی که خیلیا تو آمریکا و انگلیس و آلمان هم نمیرسن( مثل خیلیا که پیدا میشن)
در نهایت هرکس با شرایط خودش تصمیم میگیره که چی کار کنه...

امیدوارم در نهایت هرکدوم رو که انتخاب میکنی موفق باشی

[isaa]

شما اول بگو بر چه اساسی می گویی «ما تو ایران در سطح اول علمی قرار داریم»

اگر حرف شما درست باشد (حداقل از دیدگاه خودتان) خوب اشتباه می کنی بروی. ایران بمان

منظورم در چند دانشگاه برتر کشوره.یعنی بحث درون مرزیه.یعنی بین دانشگاه های کشور وگرنه که همون شریف و تهرانم تو جهان خیلی رتبه فوق العاده ای ندارن.منظورم این بود

[isaa]

تا اونجایی که من می دونم بچه هایی که از اینجا میرن در غالب موارد مشکلشون بیکاری و تحمل نکردن این شرایط بغرنجه . به قول یکی از اساتید در یکی از دانشگاه های معتبر ایران : مهمترین مشکل دانشجویان دکتری دانشگاه ما بحث بیکاریه . اونم تو رشته مثل برق . والله نمی دونم شاید سمت شما کار ریخته ما خبر نداریم . اینجا در ایران آدم می شناسم با لیسانس مهندسی با ماهی 600 تومان داره توی یه کارخونه هر کاری میکنه (حتی کیسه هم شده که حمل کنه) . دوست عزیز کسی از مملکتش بیزار نیست . یا کسی از پدر و مادر بستگان درجه یکش بدش نمیاد که بره و همه اینها رو ترک کنه . مطمئن باش بالای 50 درصد افرادی که میرن دیگه واقعا چاره دیگه ای نداشتن .

دوست عزیز من خودم هنوز دانشجو هستم و می خوام یه تصمیم درست بگیرم.اینکه بحث بیکاری واقعا وجود داره اما در همین شرایط هم یه سری از مهندسای برق هستن که شرایط خیلی خوبی هم دارن.اینکه توی مملکت بیکاریه که شکی نیست.اما من شرکت هایی رو میشناسم که واقعا دارن پول در میارن تو همین تهران.
اینکه یه مهندس کیسه حمل کرده دیگه به شرایط بستگی داره شاید اون مهندس توانایی های بالایی نداشته وگرنه در بدبینانه ترین حالت می تونسته تدریس بکنه که در آمد بیشترو زحمتش هم کمتر از اینه.

[isaa]

سلام دوست عزیز.
جواب سوال شما تابع خیلی مجهولات هست. به راحتی نمیتوان واسخ داد. حقیقت اینه بسیاری از دوستانی که از کشور میرن به قصد ایجاد یک زندگی خوب است چیزی که اینجا نتونستن درست کنن.( نه اینکه نخواستن به خاطر وضعیت اقتصادی و ... نشده). البته شمار قابل توجهی هم به علت اینکه سطح علمی بیشتری رو طالب هستند از کشور میرن، که این دسته از دوستان ابتدا با این نگرش که بعد از تحصیل بر میگردن میرن اما در نهایت موندگار میشن.
یه نکته پوزیشن های دکترا بسیار گسترده و متفاوت هست، یکی از دوستان من که کارشناسی و ارشد رو در دانشگاه شریف برق میخوند و جزو سه نفر اول بود برای دکترا به هلند رفت، الان روزهای آخر رو داره طی میکنه، نکته ای که میخوام بهش اشاره کنم اینه که دکترا ایشون تا حد زیادی با صنعت در ارتباط بود الان ایشون پیشنهاد کار با۸۰۰۰ یورو در ماه (!) رو داره. به نظر شما این شروع از صفره؟!!!!
تو مالزی یه کنفرانسی بود که باعث شد با یکی از بزرگترین اساتید برق آلمان من صحبت کنم، در مورد اینکه دانشگاههای ایرانی و دانشجوهای ایرانی رو چطور میبینه صحبت کردیم. حرفهای قابل تاملی زد، گفت سطح آموزشی در لیسانس واقعاً بالاس اما هرچی بالاتر میره کیفیت میاد پایین. حقیقت من یه مقدار بهم برخورد ، سریع موضع گرفتم که اگه اینجوریه پس شما چرا انقدر دانشجوی ایرانی میگیرین، خندید گفتش به خاطر همین جسارت! و استعداد و پشتکار...
این قسمت رو به این علت گفتم که بعدش بهت بگم واقعا ما با سطح اول آکادمیک دنیا فاصله داریم..

اما اینا یه سری حرف کلیه. ممکنه شما این قدرت رو داشته باشی که تو همین کشور به مرحله ای برسی که خیلیا تو آمریکا و انگلیس و آلمان هم نمیرسن( مثل خیلیا که پیدا میشن)
در نهایت هرکس با شرایط خودش تصمیم میگیره که چی کار کنه...

امیدوارم در نهایت هرکدوم رو که انتخاب میکنی موفق باشی

بسیار سپاسگزارم از جواب کاملی که دادین.به نکته خیلی جالبی اشاره کردی و اونم اینکه اصلا شاید اون شروع از صفرش خیلی جای بالاتری از 4 سال کار ما تو ایران باشه و واقعا هم اینجوره یعنی بعد 4 5 سال دکتری دیگه مطمینی که به یه نقطه میرسی اما اینجا همش با اگر و اماست وکلا هیچ تضمینی نیست . ممکنه هر لحظه شرکتی که داری بر اساس تغییر نرخ ارز ورشکسته بشه یا ورود کالای چینی و ... .در کل واقعا اونجا حداقل بالای 80 درصد میدونی که آیندت چی میشه اما اینجا همه چی گنگ و مبهمه و هیچی تضمین شده نیست.

و اینکه ما با سطح اول دنیا فاصله داریم که شکی درش نیست.فقط می گم که تحصیل توی دانشگاه های برتر کشور به منزله بودن در سطح اول کشوره از لحاظ علمی و من کاری به جهان نداشتم.