ازدواج یا اپلای؟

[mr_dr]

سلام، چه تاپیک جالبی، بحث دوستان رو خوندم و احساس کردم یکم مسئله رو ساده تر باز کنیم بهتره. من به عنوان کسی که تنها پسر خانواده هستم و فشار زیادی برای ازدواج کردن از طرف خانواده بهم وارد میشه. حداقل تونستم با یک سری موارد خانواده رو فعلا راضی نگه دارم که ازدواج نکنم.
امیدوارم هر چه آید خوش آید

چرا باید متغییر شدن همسر بزنه توی ذوق آدم اون وقت؟
فیلد کاری یکسان هم به نظرم خیلی کسل کننده میشه. به قول یه استادی داشتیم توی دانشگاه میگفت من و همسرم هم رشته ایم اوایل اینقدر کسل بودیم و یکنواخت که اصلا افسرده شده بودیم. هی دانشگاه یه سری مباحث تو خونه هم دقیقا هخون مباحث. در نتیجه تصمیم گرفتیم تنها راه حل موجود یعنی صحبت نکردن از رشته و مسایل علمی در زندگی خصوصی رو اجرا کنی که تا حدودی حواب داد.
تحلیلتون در باره دخترها در جهان سوم هم دوستانی که توی محیط هستند خواهشا نظر بدن ببینیم چطوره جریان.

[zhila594]

فکر کنم به این نتیجه میرسیم که به تعداد آدمها راه و ترجیحات وجود داره.
چون نه موارد موفقی که من نوعی مثال بزنم میتونه دیدگاه دوستان رو عوض کنه و نه موارد شکست خورده ای که دوستان مثال میزنن میتونه باعث بشه نگاه من نوعی عوض بشه.

میدونید، الان فرضا من و همسرم بعد از درسمون اگه جایی برای یکیمون موقعیت بهتری پیش بیاد در حالیکه اون یکیمون مثلا یه شغلی توی همین شهر پیدا کرده، خوب این تصمیم پیش میاد که چیکار باید کرد؟ بمونیم؟ بریم؟
یعنی اینکه میفرمایید ممکنه یکی از طرفین پذیرش نگیره، خوب در مورد شغل هم صادقه. تازه نه فقط همین اول کار.
حالا این مثال ما بود که اول کاریم، مثال دیگه ای میزنم از زوجی که بچه های حدود 20 ساله هم دارن. این زوج هر دو پی اچ دی دارن و بیش از بیست ساله کانادا زندگی میکردن. سه چهار سال پیش آقاهه از کار بیکار شد و در حالیکه خانمش در آستانه استاد شدن توی یکی از دانشگاه های خیلی خوب اینجا بود، آقاهه توی آمریکا یه کار خیلی عالی پیدا کرد و خانمش بیخیال اون پوزیشن شد و الان اونم توی یه شرکت تحقیقاتی کار پیدا کرده.

اگه به این حساب که شما دوستان نگران هستین باشه، که این زن و شوهر از اول این ازدواج رو نباید میکردن بنا به همون چیزایی که گفتین. تازه بچه هاشونم هر کدوم یه دانشگاه و یه شهر کانادا مستقر هستن. (برعکسشم سراغ دارم که آقاهه پست داک رو ول کرده چون خانمش با مدرک فوقی که گرفت این سر کانادا کار پیدا کرد و پا شدن بعد از 5 سال زندگی اونجا، رفتن یه شهر جدید و از نو شروع کردن).

اون دوستانی که میگید وایسیم تا دکترا تموم شه و بشیم سی و چند ساله، به نظرتون دیگه کلا در آینده هیج تغییر موقعیتی پیش نخواهد اومد برای شما یا همسرتون؟

شاید برای کسی مث من اصلا قابل هضم نباشه چرا باید به خاطر این مسائل دست نگه داریم تا وقتی جوونی و انرژیمون رو به افول میذاره.

زندگی همین روزا و لحظه هاست. همین سبزی خریدن و دغدغه هاییه که هر آدمی فارغ از تجرد و تاهل داره. نمیدونم والله، نگاهی که برخی دوستان حس میکنن با ازدواج زیر بار یه زندگی اسف بار مدفون میشن اصلا ملموس نیست برام.

راستی اینم بدون هر گونه غرض ورزی و فرافکنی میخوام بگم که در عجبم چرا اینقده آقایون تعمیم میدن نگاهشون رو، بر اساس چند تا خانمی که دیدن و پسند نیفتاده. باور کنید به همون اندازه، آقایونی هم هستن که ابدا به درد زندگی نمیخورن (اینو قبول ندارین؟) ولی چرا باید تعمیم داد و همه مردها رو به یه چوب زد؟

[zhila594]

فیلد کاری یکسان هم به نظرم خیلی کسل کننده میشه. به قول یه استادی داشتیم توی دانشگاه میگفت من و همسرم هم رشته ایم اوایل اینقدر کسل بودیم و یکنواخت که اصلا افسرده شده بودیم. هی دانشگاه یه سری مباحث تو خونه هم دقیقا هخون مباحث. .

چقدر سختش میکنن برخی دوستان. مگه تموم و صد درصد دانش و اطلاعات اون دوتا آدم توی یک و فقط یک زمینه اس؟ یا مگه اگه حتی هم رشته باشن پس فردا الزاما عین هم و یه جا یک پست یکسان میگیرن؟

والله توی این دوره زمونه که هرکی کلی علایق شخصی متنوع داره، هزار جور چیز غیر مشترک واسه صحبت پیدا میشه. یعنی البته اگه یه نموره علایق شخصیشون رو دنبال کنن دو طرف! (یعنی اگه در رو به روی چیزای دیگه نبندن).

[zhila594]

ولی منم اگه حرفی می زنم، از تو تاکسی از دهن این و اون نمیگم؛ اینا حاصل دیده ها و شنیده ها از زندگی دوستان و اطرافیانمه. از بین دوستام که واسه ادامه تحصیل رفتن خارج از کشور فقط و فقط یکیشون اینجا ازدواج کرد و رفت. با یه نفر واسطه شنیدم که این رفیق ما الان از کرده خودش پشیمونه و میگه بهترین موقع واسه ازدواج بعد از 35 ساله. تازه من این بنده خدا رو قبل رفتن دیده بودم. خیلی باهم خوب بودن، از زندگی رضایت داشتن و مهمتر از همه اینکه هر دو هم قصد ادامه تحصیل اونور آبو داشتن. خوب با این توصیفات من نمی تونم قبول کنم که شرایط من حتمن بهتر خواهد بود.

من ابدا نه احساساتی شدم اون دفعه و نه الان


ولی بذارین به خاطر خودتون یه خورده دعواتون کنم. شما که مهندسی خوندین بهتر نیست با نگاه عمقی تری تحلیل کنید چنین قضیه ای رو؟
خودتون بخونید: "یکی رو میشناختم زندگیشونم خوب بود الان طرف پشیمونه میگه قبل 35 ازدواج خوب نیست".


این نشد یه تحلیل منطقی بر مبنای کلیه شواهد و پارامترهای اثر گذار.


اون بنده خدا مگه مبنای حقایق و واقعیات عالم هستن که حالا به خاطر شرایط و نظر ایشون دیگه ازدواج قبل از اپلای بده؟
شما توی زندگی اون دو تا آدم بودید که بدونید دقیقا کدومشون از چه چیزی به مرور زمان احساس کم تحملی و نارضایتی پیدا کرده و چی رسونده شون به اون نقطه؟ این چیزا متاثر از صد جور عامله. از یه نگاه بیرونی که زندگیشون خوب بود و الان پشیمونه چه نتیجه گیریی میشه کرد آخه؟ (این مثل اینه که بگیم آره یه نفر رو میشناختم دست فرمونشم خوب بود بنده خدا، ولی تصادف کرد مرد. آقا ماشین اصلا خوب نیست، نباید ماشین خرید).


من ابدا انتظار ندارم با هشت نه تا زوجی که میشناسم و از ازدواج رضایت داریم، بشه نتیجه گرفت که قطع به یقین تمامی ازدواج ها باید تداوم داشته باشن و طرفین راضی باشن تا ابد.
چه ربطی داره دوست عزیز؟ من فقط گفتم چندین مثال نقض سراغ دارم که به خاطرشون پیشنهاد میکنم هیچ چیزی رو اینقدر صفر و یک نبینید.


من جای شما بودم زندگی خودم رو شبیه به دیگران نمیدونستم از روی همچین مثالی.
و روزهایی که در اختیارمه رو الکی واسه هیچ و پوچ از دست نمیدادم.


همونطور که گفتم بحث ما اینجا نصیحت و تحمیل نظر نیست. من معتقدم ازدواج، خوبش خوبه و به خاطر عدم قطعیت های آینده نباید زمان رو از دست داد، شما هم معتقدید بزرگترین اشتباهه لا اقل تا یه زمان بخصوص. خوب طوری هم نیست صلاح مملکت خویش رو هم خسروان میدونن ))) ولی تعمیم ممنوع لطفا. همین

[negnegy]

من ابدا نه احساساتی شدم اون دفعه و نه الان


ولی بذارین به خاطر خودتون یه خورده دعواتون کنم. شما که مهندسی خوندین بهتر نیست با نگاه عمقی تری تحلیل کنید چنین قضیه ای رو؟
خودتون بخونید: "یکی رو میشناختم زندگیشونم خوب بود الان طرف پشیمونه میگه قبل 35 ازدواج خوب نیست".


این نشد یه تحلیل منطقی بر مبنای کلیه شواهد و پارامترهای اثر گذار.


اون بنده خدا مگه مبنای حقایق و واقعیات عالم هستن که حالا به خاطر شرایط و نظر ایشون دیگه ازدواج قبل از اپلای بده؟
شما توی زندگی اون دو تا آدم بودید که بدونید دقیقا کدومشون از چه چیزی به مرور زمان احساس کم تحملی و نارضایتی پیدا کرده و چی رسونده شون به اون نقطه؟ این چیزا متاثر از صد جور عامله. از یه نگاه بیرونی که زندگیشون خوب بود و الان پشیمونه چه نتیجه گیریی میشه کرد آخه؟ (این مثل اینه که بگیم آره یه نفر رو میشناختم دست فرمونشم خوب بود بنده خدا، ولی تصادف کرد مرد. آقا ماشین اصلا خوب نیست، نباید ماشین خرید).


من ابدا انتظار ندارم با هشت نه تا زوجی که میشناسم و از ازدواج رضایت داریم، بشه نتیجه گرفت که قطع به یقین تمامی ازدواج ها باید تداوم داشته باشن و طرفین راضی باشن تا ابد.
چه ربطی داره دوست عزیز؟ من فقط گفتم چندین مثال نقض سراغ دارم که به خاطرشون پیشنهاد میکنم هیچ چیزی رو اینقدر صفر و یک نبینید.


من جای شما بودم زندگی خودم رو شبیه به دیگران نمیدونستم از روی همچین مثالی.
و روزهایی که در اختیارمه رو الکی واسه هیچ و پوچ از دست نمیدادم.


همونطور که گفتم بحث ما اینجا نصیحت و تحمیل نظر نیست. من معتقدم ازدواج، خوبش خوبه و به خاطر عدم قطعیت های آینده نباید زمان رو از دست داد، شما هم معتقدید بزرگترین اشتباهه لا اقل تا یه زمان بخصوص. خوب طوری هم نیست صلاح مملکت خویش رو هم خسروان میدونن ))) ولی تعمیم ممنوع لطفا. همین

دقیقا چه جالب حرف دل منو زدید!
من بیشتر از 7 سال پیش دانشجویی برای فوق اومدم اینجا. مجرد بودم و اینجا با همسرم آشنا کردم و ازدواج کردم. مادر دوستم تو ایران همیشه از من میپرسه راضی هستی اون ور ازدواج کردی؟ منم به دخترم بگم همین کار وبکنه پس !!! دقیقا نمیپرسه از شخص راضی هستم بلکه این ور ازدواج کردم راضیم یا نه!
هیچ دو نفری تو دنیا شرایطشون عین هم نیست. واسه همین قضیه رو تعمیم نمیشه داد!

[MinaToo]

نه آخه من بحثم یه مورد دیگه هست بعضی دوستان که مجرد هستند میان نظراتی میدن اون هم بر اساس تخلیات خودشون ! که به اصطلاح شواهد و دوستان و اطرافیان و ... از قدیم میگن زن و شوهر دعوا کنند ابلهان باور کنند ، واقعیت اینه وقتی شما تجربه نکردی ازدواج رو نباید در موردش نظر بدی !! !! !! ازدواج گه علم نیست بشینی بگی این تئوری اینطوری میشه اون تئوری اون طوری میشه .. ..
ازدواج = = = > شما اول حس مسئولیت پذیر بودن رو در وجود خودت پیدا کن بعد اگر دیدی هر دو نفر مسئولیت پذیر خوبی هستید ازدواج کنید قرار نیست ازدواج کردی در عرض یک ثانیه بری زیر سقف یه خونه یا نمیدونم هزار تا کار دیگه ، شما باید کم کم یه زندگی رو بسازی یه شبه ره صد ساله رو نمیشه طی کرد !!! !!!
با برنامه با هدف کم کم به اون چیزی که می خوای میرسی نا برده رنج گنج میسر نمیشه .

[alibihamta]

ضمن تشکر از همگی واقعا من استفاده کردم ولی اون چیزی که به ذهن من میرسه اینه که دوستان مشکل اینه که شماها الان خارح از کشورید و شاید مشکلات اپلای و گرفتن ویزا ووو یکمی یادتون رفته ولی مساله اینه که گرفتن اپلای با ازدواج خیلی سختتر میشه ... از کجا معلوم همسر بنده از یک کشور دیگه پذیرش نگیره؟؟ اگه مثلا من از آمریکا پذیرش بگیرم ایشون از استرالیا با فاند هر دو تاش چیکار باید بکنیم؟؟
و اینکه شما درست میگید همیشه فداکاری تو زندگی وجود داره ولی نه قبل از خروج از کشور... ببینید من الان ایرایم وقتی یکی رو دوست دارم باهاش ازدواج کنم با معیارهای ایرانی هستش نه خارچی ولی وقتی از اینچا خارج بشم مطمئنا معیارهای من هم تغییر خواهد کرد و همچنین ممکنه همسر و یا خود من هم با ورود به مجیط جدید تغییراتی داشته باشیمم....
به نظر من هم ریسک بزرگیه ازدواج قبل از اپلای ... واقعا نکته های خوبی اشاره کردین ولی قانع کننده نیست ....

[mr_dr]

چقدر سختش میکنن برخی دوستان. مگه تموم و صد درصد دانش و اطلاعات اون دوتا آدم توی یک و فقط یک زمینه اس؟ یا مگه اگه حتی هم رشته باشن پس فردا الزاما عین هم و یه جا یک پست یکسان میگیرن؟

والله توی این دوره زمونه که هرکی کلی علایق شخصی متنوع داره، هزار جور چیز غیر مشترک واسه صحبت پیدا میشه. یعنی البته اگه یه نموره علایق شخصیشون رو دنبال کنن دو طرف! (یعنی اگه در رو به روی چیزای دیگه نبندن).

آره خب
اما منظورم بحث ریسکش بود بیشتر . کلا اون راه حل استاد ما بد نیست به نظرم ((:
اما من خودم ترجیح میدم بعد از اپلای مخصوصا توی زمینه ای که من میخوام احتمال اینکه دو نفر یک جا نباشند 90% هست.

[Saaaaam]

والا من یک نکته هم عرض کنم
دخترا خیلی پر توقع شدن! مثلا من از یکی فقط درخواست کردم به هم فکر کنیم برگشته میگه مهریه 700 سکه! من بهش گفتم دانشجو هستم کل داراییم را جمع کنی 100 تا سکه نمیشه میگه خواهرم فلان تعداد بوده ابروم میره! اخه من الان چی بایذ بگم! بعد که ازدواج کنیم اگه مشکلی پیش بیاد همه میگن میخواستی قبول نکنی! این دختر خوب پیدا کردم ولی توقعش را چکار کنم!
در پاکی - خانمی - شخصیتش شکی ندارم ولی دختره دیگه یه دفعه ممکنه بگه مهریم را بده! انوقته که اوین درهایش را با اغوشی باز برایم باز خواهد کرد

[zhila594]

ظاهرا از برآیند بحث ها میشه اینجور برداشت کرد که دختر خانومای محترم به شدت طرفدار ازدواج اند و پسرها هم فراری! فقط با این وصف علاقه به ازدواج من موندم پس چرا اینقده ... اصلا هیچی نگم بهتره گفتن همانا و با وینچستر افتادن در تعقیبم و آبکش شدنم هم همانا! گردن منم که از مو بارکتر

تا اونجاییکه من توی این تاپیک بخصوص دیدم، خانمهایی که از خوبی ازدواج (حالا چه قبل اپلای چه بعدش!) گفتن، متاهل بودن. در نتیجه منظورتون رو راستش متوجه نشدم که اینقده چی؟
بد هم که از ازدواج نگفتیم که بگید پشیمونیم. پس اگه میخواید نظر سازنده ای بدید، انتظار نداشته باشین با ایما و اشاره منظوری که صرفا مد نظر جنابعالی هست رو متوجه شد.

ولی باز عجیبه که یه برداشت های محیر العقول میشه.
فکر کنم لازمه یه تمییز کاری از حاشیه ها انجام بشه:


دغدغه اونی که این بحث رو مطرح کرد "ازدواج قبل یا بعد از اپلای بود".

جواب ها هم همه حول قبل و بعد بودنشه. حالا یه سری میان بر مبنای هرچی که تا حالا دیدن، میگن دختر خوب مثلا کم شده. اینا حاشیه های بحثه (گرچه که به اونا هم پرداخته شد).

ولی اصلیت بحث حول این نبود که کی عاشق ازدواجه کی ازش فراریه!
پس بازم برگشتیم به نقطه ای که از جنابعالی خواهش کنیم این وسط بگید منظور و نظر شما چیه و به کجای قضیه مربوط میشه