ازدواج یا اپلای؟

[Houmangh]

اینها در دهه شصت بیشتره ولی در دهه هفتاد متاسفانه یا خوشبختانه کمتره خیلی کمتر کلا انگار شرم و حیا قی شده افتاده دور! دوست پسر هم یک مسئله کاملا رایج بر خلاف دخترهای شصتی و ارتباط با جنس مخالفم کاملا قبحش شکسته شده یعنی این دید شما ممکنه متعلطق به دهه شصت باشه.

این چیزی که من گفتم بیشتر بر اساس نظرات یک روانشناس بوده و یک چیز کلی هست. ولی اینکه میگید دهه شصت خوب بوده نمیدونم ولی به نظر من ارتباط بین دختر و پسر باید برقرار باشه. (البته رابطه جنسی و عاطفی رو نمیگم. اون موقعی هست از نظر من که شما میخاید باهاش ازدواج کنید) همانطوریکه یک پسر دوستان پسر زیادی داره باید دوستان دختر هم در همین حد داشته باشه تا بتونه با افکار و اخلاقشون اشنا بشه بعد از بین چندتا یکی رو انتخاب کنه. وقتی جامعه بسته هست وقتی پسر دختری میبینه چشماش برق میزنه فکرشم بیشتر س ک س هست چون هیچوقت بدن یک زن رو مثل اروپا ندیده. از اون طرف دختر ها هم چون اینو میدونن همیشه با تردید به یه پسر فکر میکنند. این میشه که ارتباطات به حداقل میرسه و ازدواج سنتی و طلاقهای زیاد...

از طرف دیگه اموزش زندگی زناشویی هم در کشور نداریم. برای اینکه این مسائل قبح شمرده میشه نتیجش میشه اینکه بچه رو در مدرسه دوستاش ذهنشو منحرف میکنن و ... میبینید پسر یا دختر ازدواج کرده ولی بلد نیست چطوری طرف مقابلش رو بلحاظ جنسی و عاطفی راضی کنه.

این هم که میگید شرم و حیا از بین رفته یک مقدار بدلیل واکنش به شرایط اجتماعی بسته هست یک مقدار هم طبیعت بشر هست که با افزایش اگاهی به این نتیجه میرسه که شرم و حیا تعریفش در قرن 21 عوض شده. به نظر من کارهایی مثل دروغ و کلاهبرداری و ... باید شرم داشته باشه. من وقتی در این زمونه مردهایی رو میبینم که زنشون رو نمیخان ازاد بزارن متوجه میشم عصر برده داری هنوز هم تموم نشده. تصور کنید کسی که زنش در مثلا ترکیه ازاد با یک دامن تو خیابون میگرده ایا داره به همسرش خیانت میکنه؟؟ آیا ما باید کسی رو که دوستش داریم محدود بکنیم تا دیگران بدنشو نبینن؟؟ مگر در ایران که پوشش بیشتره خیانت کمتره؟
شما فرض کنید کسی در ایران همسر شما رو اذیت کنه چقدر باید بدوئید تا طرف رو پیدا کنید؟
ولی کشوری که قانون سفت و سخت در مورد مسائل اجتماعی داشته باشه دختری اگه لخت هم بره تو خبابون کسی جرات نداره چیزی بهش بگه.

[apply1361]

درود بحث در مواردی این چنینی زیاد صحیح نیست.
همونطور که چند پست قبل دوستمون گفتن ازدواج قراردادی بیش نیست و عشق و اینا کلا یه چیز کلیشه و نمادیک هست نه واقعیت.


------
اما در مورد حرفتون میشه گفت بله ازدواج به هر لحاظ تو ایران باعث پیشرفت صرفا مالی یا همون فایننشال و نه روحی یا شخصیتی یا هر چیز دیگه که فکرشو بکنید میشه. من دوستم بعد از کاردانی ول کردش رفت ازدواج کرد و چون نیاز به ذخیره ارزی و مالی زیادی داشت ، دنبال کار گشت و تو شرکت نیرو محرکه کار پیدا کرد.ماهی هم 2 تومن میانگین درمیاورد.الان من دنبال ارشد و سگ تلاش کردن واسه تافل و مقاله هستم اونم با چندرغاز تو جیبم و هزار ارزوی دور که نزدیکترین حالتش 10 سال با من فاصله داره اما اون الان یه ماشین 206 ، یه خونه رهن کامل و مقدار کمی هم پس انداز . کلی جلوتر از من .

ببینید خیلی پر واضحه خیلی خیلی !! یا شما دغدغه علم دارید میرید سمتش و یه چیزایی مثل عشق و حال رو بیخیال میشید ، بعضا پول رو هم بیخیال میشید ، سن 20 تا 30 سالگیتون رو بیخیال ادرنالین میشید و میرید سمت علاقتون یا اینکه نه دوس دارید خانواده تشکیل بدید و سمت ازدواج میرید.
ولی به عنوان یک فردی که در این اجتماع زندگی کرده از شاید 100 تا زوجی که کنارم ( خانواده / دوستان/ فامیل) دیدم ، به جرات در مورد چیزایی که دیدم میگم هیچکدوم از متاهل های دوروبرم خوشحال نیستند شاید نهایت یکی دوتاشون فقط گلایه نکنن . میدونی نه انتخاب ها انتخابه ، نه برنامه ریزی پشتشه ، نه درکی از بعد ازدواج.
همشون بعد ازدواج چون لذت رابطه جنسی رو چشیدن و پول دستشون رسیده ( به دلیل اجبار برای کار ) و کانکشن هایی که بعد ازدواج از هر نظری که فکر میکنی (بد/زشت/زیبا)بهش رسیدن، تازه میفهمن که میخوان خیلی چیزای دیگه رو هم امتحان کنن و این میشه که نتیجش شده یه جامعه کاملا سیک و مریض و افرادی بیمار.

لذا خیلی درگیر نشید ، اگه با خودتون روراست باشید و بدونید چی میخواید هرگز این چنین تاپیک هایی در انجمن زده نمیشه.

البته ممنون از چوابتون اما من نظر شخصی اون دوستمون رو خواستم چون میخوام ببینم بعد چند سال زندگی در فنلاند ایا نتایج همچنان ثابته؟ در ضمن نمیشه گفت پیشرفت دارن همه! اگر هم داشته باشن باز نمیشه گفت نه روحی و شخصیتی! اتفاقا خیلیا رو میشناسم افسردگیشون با ازدواج رفع شده و یا موارد متعدد.
در ضمن این که دوست من فلان کار رو کرد یا فلانی اون کار رو کرد فورا نباید تعمیمش داد این رو هم در نظر بگیرید.
دوست من شرمنده اما دید شما بسی سطحی است در این مورد و اون چیزایی که گفتید تمام مثالهای فراوان نقض درش پیدا میشه.

[apply1361]

من تو صفحه اول اپلای ابراد پستتون رو دیدم و فقط اومدم بگم که در کنار این تاپیک که شما فرمودین، این یکی تاپیک هم هرگز زده نمیشد، من هنوزم متعجبم بابت ایجاد این دو تاپیک!

http://www.applyabroad.org/forum/sho...ll=1#post54639

دقت شود که بنده قصد توهین یا بی احترامی ندارم به هیچ کدوم از دوستان، نظر تک تک دوستان محترم هست.
من فقط هنوز نمیتونم درک کنم (یا شعورش رو ندارم شاید که متوجه شم) ارتباط ازدواج کردن با اپلای چی هست؟!
یا ارتباط ازدواج با متاهلی و مجردی پذیرش گرفتن چیه؟
مگه این دو در یه راستا هستن؟ مگه ریاضیاته که نظرات قطعی دربارش بشه صادر کرد؟
مگه خرید کردنه که بگی الان یخچال خالیه برم خرید کنم یا واسه عروسی دوستم هیچی ندارم بپوشم برم خرید؟! و بعدش بگیم که خب من الان باید به موازات اپلایم زن بگیرم / شوهر کنم، یعنی ملت اراده میکنن و فردا پای سفره عقدن که با یه تاپیک بشه دربارش نظریه صادر کرد؟
لذا من هنوز متحیر و متعجبم!

موفق باشید دوستان

دوست منطقی من. بحث اون تاپیک که فرمودید مجزا هست با این تاپیک. در این تاپیک این پست سوال کاربری هست که تاپیک رو شروع کرده:
""سلام دوستان عزیز
راستش من یه حساب کتاب کردم دیدم من تا بخام کل پروسه رفتن رو انجام بدم شاید 3-4 سالی طول بکشه به همین خاطر خاستم
نظرتونو بگین ایا به نظرتون ازدواج تو ایران چه مشکلاتی یا مزایایی در کل پروسه اپلای و فاند و رفتن برای ادامه تحصیل در مقطع دکتری و سپس اقامت گرفتن داره؟

این سوالی بود که کلا منحرف شد جوابش به جاهای باریک تر!!
به نظر من اگر اونایی که متاهل رفتن یا اونجا متاهل شدن یا مجرد رفتن و فکر میکنن موفق هستن یا نه مجرد رفتن فکر میکنن بهتره ازدواج کنن یا مجرد رفتن و فکر میکنن اگر ازدواج کرده میرفتن بهتر بود بیان اینجا در مورد معایب و مزایا و احاساساتشون حرف بزنن واقعا به درد جامعه و نسل اینده میخوره.
بقیه بحثها بر مهمل هست!

[Houmangh]

من تو صفحه اول اپلای ابراد پستتون رو دیدم و فقط اومدم بگم که در کنار این تاپیک که شما فرمودین، این یکی تاپیک هم هرگز زده نمیشد، من هنوزم متعجبم بابت ایجاد این دو تاپیک!

http://www.applyabroad.org/forum/sho...ll=1#post54639

دقت شود که بنده قصد توهین یا بی احترامی ندارم به هیچ کدوم از دوستان، نظر تک تک دوستان محترم هست.
من فقط هنوز نمیتونم درک کنم (یا شعورش رو ندارم شاید که متوجه شم) ارتباط ازدواج کردن با اپلای چی هست؟!
یا ارتباط ازدواج با متاهلی و مجردی پذیرش گرفتن چیه؟
مگه این دو در یه راستا هستن؟ مگه ریاضیاته که نظرات قطعی دربارش بشه صادر کرد؟
مگه خرید کردنه که بگی الان یخچال خالیه برم خرید کنم یا واسه عروسی دوستم هیچی ندارم بپوشم برم خرید؟! و بعدش بگیم که خب من الان باید به موازات اپلایم زن بگیرم / شوهر کنم، یعنی ملت اراده میکنن و فردا پای سفره عقدن که با یه تاپیک بشه دربارش نظریه صادر کرد؟
لذا من هنوز متحیر و متعجبم!

موفق باشید دوستان

ببینید دوست من بحث اینجا اولویت هست.
کل بحث در این موضوع این هست که کسی که میخاد اپلای کنه آیا اول ازدواج کنه بعد بره؟ یا اینکه اول بره اونور اب بعد مزدوج بشه؟
حالا شما میفرمایین ممکنه کسی اون فرد مورد علاقش رو پیدا کرده. حرفی نیست اگر دو طرف بلوغ فکری دارن و میدونن که میتونن، هیچ اشکالی نداره ازدواج کردن چه ایران چه خارج.
بحث این موضوع سر این هست که اگر کسی فعلا فردی رو برای ازدواج مد نظر نداره و میخاد بره خارج، تکلیفش چی هست. آیا اول دنبال ازدواج بره؟ یا اول اپلای کنه بعد در خارج ازدواج کنه (حالا با ایرانی یا خارجی).
سپاس

[Fairymaid]

خیلی ممنون از پاسختون.

1- من پست قبلی شما رو نخوندم و به این پستی که جواب دادم جوابم منطقی بود چون حرفی که شما در این پست زدید میتونست به صورت مستقل بررسی بشه.
2- این که میفرمایید عشق فقط زبانی هست خب من قبول ندارم. میتونه و باید هم قلبی باشه وگرنه عشق نیست. عشق یعنی 2 بدن و یک قلب. یعنی شما طرف مقابل رو با خودتون یکی بدونید. شادی و غم او انگار مال شماست. البته بصورت دوطرفه. این برداشت منه. اگر قبول ندارید من حرفی ندارم.
3- من به شما توهین نکردم دوست من. امیدوارم از دست من ناراحت نشده باشین. اینکه من گفتم "عشق کشکه برای اینکه هیچوقت بهش نرسیدین" منظورم این نبود که شما بلد نبودین بهش نرسیدین. من گفتم شما در زندگی مشترک به این عشق نرسیدین. ممکنه طرف مقابل شما لیاقت این رو نداشته من نمیگم تقصیر شما بوده. ابدا. ولی چیزی که هست از نظر من شما به اون چیزی که من بهش عشق میگم در زندگی مشترک نرسیدین. طبیعیه. خیلی از مردم عشق رو تجربه نمیکنن. من خودم هم ازدواج نکردم. شاید هیچوقت هم تجربه نکنم. ولی باور دارم عشق هست و اگر 2 طرف امادگی داشته باشند میشه بهش رسید.

بهرحال من نظر شخصیمو گفتم و امیدوارم که کسی رو نرنجونده باشم. باز هم اگر ناراحت هستید من عذرخواهی میکنم. منظوری نداشتم.

سلام،

1. من که خدومتتون عرض کرده بودم، شما در همین پست دوم من هم که بهش اشاره کردین اصلا متوجه منظورم نشدید.
و از طرفی چیزی به نام "منطق" به صورت مستقل وجود نداره. چون اون چیزی که شما منطقی می دونید، صرفا از نظر شما منطقی است. و چیزی که شاید من به اون صفت "منطقی" رو اپلای کنم (من اصولا با این صراحت شما از منطق و منطقی بودن سخنم، حرف نمی زنم، چون اعتقاد به diversity دارم و منطق یگانه و محض رو قبول ندارم) "تنها" از نظر من منطقی است.

2. عزیز من، منظورم از زبانی، lingual بود، اینکه ذهن شما و من و همه انسانها در قالب "ساختار زبان (linguistics)" بنا شده و فراتر از اون نمی تونه بیندیشه!!! منظورم اصلا اینی نبود که شما الان گفتین

3. من خیلی صبورم، نه؟ یعنی اگه من اینقدر صبور نبودم در مواجهه با چیزهایی که در طول روز می بینم باید بارها اقدام به suicide می کردم

منظورم این نبود که

شما بلد نبودین بهش نرسیدین. من گفتم شما در زندگی مشترک به این عشق نرسیدین. ممکنه طرف مقابل شما لیاقت این رو نداشته. من نمیگم تقصیر شما بوده. ابدا. ولی چیزی که هست از نظر من شما به اون چیزی که من بهش عشق میگم در زندگی مشترک نرسیدین. طبیعیه. خیلی از مردم عشق رو تجربه نمیکنن

یعنی عزیز من، کلا برای خودتون داستان سرایی در مورد من کردین لطفا دست از نظریه پردازی در مورد زندگی شخصی من بردارین، اینجا یک فورم هست و من که نمی تونم در مورد روابط شخصیم با شما به گفتگو و بحث بنشینم تا شما رو راضی نگه دارم.

موفق باشید.

[Houmangh]

یعنی عزیز من، کلا برای خودتون داستان سرایی در مورد من کردین لطفا دست از نظریه پردازی در مورد زندگی شخصی من بردارین، اینجا یک فورم هست و من که نمی تونم در مورد روابط شخصیم با شما به گفتگو و بحث بنشینم تا شما رو راضی نگه دارم.

موفق باشید.

1- اینکه میگید منطق هرکسی فرق داره خب معلومه. من و شما و همه مردم بر اساس منطق خودمون نظر میدیم. ولی در کل من منظورم از منطق این بود که اون پستی که من دیدم بدون نیاز به پست قبلی، میشد براش جواب داد. همین. چیز دیگری نگفتم. جوابی هم که دادم یه چیز کلی در مورد عشق بود. منظورم این نبود که شما رو برنجونم.
2- این ساختار زبان کلا نمی دونم یعنی چی. لطفا بیشتر توضیح بدید.
3- اگر شما صبور نبودید من الان مرتکب قتل مجازی شده بودم.
..................................
سپاس

[Alex___]

دوستان راپورت چی خانم مثل اینکه خیلی فعال بودن خب باشه من همون نظرو فقط با تغییر لحن مینویسم ))
در مقوله ازدواج باید دقت بشه که وقتی شما در کشور خودتون ازدواج میکنید و قصد اپلای دارید " اینکه ما الان ایران هستیم و کی سازدواج هم طبیعتا منظور دختر ایرانیه" با در نظر گرفتن جمع جهات شرایط اجتماعی و فرهنگی بعد از اپلای و حتی پروسه ویزا واقعا کار اشتباهی هست. میتونید بعد از اپلای ازدواج کنید چون هم گزینه های "بهتری" هست هم از " جمییع جهات" میتونید بعد از اپلای گزینه هایی که "سنگ راه اپلای" نباشند رو پیدا کنید . مسئله ویزا مسله فرهنگی مسئله درسی و ..... همگی باعث میشه گزینه ازدواج قبل از اپلای منتفی بشه چون سنگ جلو پاست.

[apply1361]

برای من و خیلی از دوستان جای سواله چطور ممکنه یک فرد تحصیل کرده بیاد همه چیز رو تعمیم بده و بعلاوه صرف داشتن ملیتی خاص رو عامل کوبیدن دختران یا زنان اون ملیت بدونه! البته معمولا کسانی این ادعاها رو بیان میکنن که فکر میکنن همه مثل خودشون از جیب ددی شون میخورن یا از باقی مانده میراثشون که خوب معلومه سو استفاده کن در همه جای دنیا هم هستش
برادر، خواهر همه دنیا دختر خوب و بد داره. پسر خوب و بد هم داره. همع دنیا دختر پر مدعی داره کم ادعا هم داره. دور و بر من پر از ادمایی هست که ازدواج کرده اومدن و کاملا موفق هستن و برعکس.
دور و بر من هستن اندک ادمایی که با خارجی ازدواج کردن ولی فرداش دیدن فکرشون با واقعیت نمیخوند! بودن که ازدواج کردن و راضی هم هستن که البته بحث سیتیزنی بر رضایتشون چیره هم شده.
همچنین زیبایی هم نسبی و مختص هر فرده. برای مثال من از قیافه روسها اصلا خوشم نمیاد
معیاری چون قیافه هم اگر معیار اول هست به هیچ وجه نباید اصلا ازدواج کرد. همون دوستی بهتره.

[Saaaaam]

ایا بعد دو سال تغییری در نتیجه گیریتون بوجود اومده؟ فکر میکنید بعد کار پیدا کردن دوباره همین نظر رو خواعید داد؟
سوال مهمی که دارم اینه که چرابه نظرتون کسی که ازدواج کرده از لحاظ کاری و مالی پیشرفت زیادی کرده نسبت به شما؟ ایا همه اینطورین؟

سلام
امروز پیامی دریافت کردم :

سلام
اگر ممکنه با این پاسخ بدین.
ممنون"

در حال حاظر وارد سال سوم شدم که در خارج از کشور زندگی می کنم و با افراد متفاونی از ملیتها و قومیتهای مختلفی بر خورد داشتم
1- در مورد ازدواج بنظر من مهم نیست چه زمانی ازدواج می کنید بلکه مهم هست تفاهم وجود داشته باشد و علاقه
2- تازه می فهمم ما چقدر تفاوت و تضادهای رفتاری و اخلاقی در بین خودمان داریم. نمی خوام موضوع را باز کنم ولی فکر کنم اشارتی برای افراد دانا کافی هست
3 - در مورد ازدواج در داخل کشور نظرم تغییری نکرده چون فرض کنید در شهر و کشوری که برای ادامه تحصیل می روید ممکن هست ده دختر یا پسر ایرانی مجرد وجود داشته باشد و شانس اینکه یکی از بین انها با معیارهای مورد نظر شما هماهنگ باشد و تفاهم و سایر موارد هم باشد خیلی خیلی کم هست
4 - موضوع کبوتر با کبوتر باز با باز و یا هم کفو بودن هم اینجا کاملا لمس کردم
5- واقعیت را انکار نباید کرد که خداوند انسانها را جفت افرید و صد در صد بنظر من ارامش روحی و فکری و موفقیت بیشتر در کنار همدمی همراه میسر می شود. اینجا من خیلی خارجی هایی می بینم که در شغل یا تحصیل موفق هستند ولی وقتی از نزدیک با زندگیشون اشنا شدم تنهایی و عدم وجود مهر و صمیمیت خانوادگی را کامل لمس کردم.
6- متاسفانه اینور اب یا بهتره بگم اروپا که من حداقل شش کشور سفر کردم روابط خانوادگی به گرما و صمیمیت داخل کشور وجود ندارد البته خیلی ها ممکن هست این موضوع را بپسندند ولی من فکر می کنم خانواده چیزی هست که در زندگی نقش خیلی مهمی دارد
7- خیلی مسایل هست که در فروم نمیشه مطرح کرد ولی یادمون باشه بلاخره هر کجا برید یک خارجی هستید و توقع فرش قرمز نداشته باشید.
برای همه دوستان شادی و خوشبختی ارزو می کنم

[Alex___]

من توصیه میکنم کتاب زناشویی و اخلاف برتراند راسل رو بخونید. مسئله ازدواج و همسر و خانواده متاسفانه برای دوستان خیلی بدون پیش زمینه هست یعنی فقط وقتی سیر و روند کلی یک مسئله مبهم باشه فهم درستی هم ازش شکل نمیگیره.
ازدواج مقوله اینقدر پیچیده ای هم نیست! مقدس هم نیست اصلا! کدام تقدس؟ بخش عمده ای از آدمها عاشق و پول و اندام طرف مقابلشان میشوند! تقدس اینهاست؟ ازدواج یک قرارداد اجتماعی تکامل بخش است همین و نه بیشتر. خانواده هم همونطور که روزگاری این چنین نبوده روزگاری هم این چنان که امروز هست نخواهد بود.
متاسفانه پروپاگاندای رسانه ای تفکر جهان سومی بر ذهن طیف گسترده ای از افراد تاثیرش رو حفظ کرده و تفسیرهای مفسر های صدا و سیما رو میشه توی همین پست ها هم دید به بیانی دیگر. چند وقت پیش داشتم از دانشگاه بر میگشتم یک دختری توی دانشگاه هست توی مترو کنار هم نشسته بودیم صحبت و صحبت و صحبت رسید به اینکه گفت من تنها هستم یه مدته هیچکیو ندارم تو با کسی هستی گفتم چطور؟ گفت من خونم تنهام بیا یه مدت با هم زندگی کنیم موافقی؟
معذرت خواهی کردم گفتم واقعا مقدور نیست چون مشغله های درسی و بیمارستان خیلی زیاده . خیلی جاها مسئله ازدواج فقط یکم پیشرفته تر از اینی هست که این دختره گفت همین و نه بیشتر!