چالش های ازدواج برای ایرانیان در ایران و خارج از کشور

[Plus_Energy]

طبق ضرب المثل Behind an every successful man there stands a woman، یکی از ارکان موفق ایرانیان در سرتاسر جهان انتخاب همسری مناسب می باشد. در این پست می خواهیم به بررسی چالش ایرانیان عزیر برای ازدواج در داخل و یا خارج از کشور، همچنین به جنبه های مختلف مشکلاتی که زوجین ایرانی ممکن است چه در زمانی که در ایران حضور دارند و چه در زمانی که خارج از ایرانند بپردازیم.

چالش 1: کمال گرایی در انتخاب همسر

خیلی از مردان ایرانی دچار کمال گرایی در انتخاب همسر هستند. در این راستا، خوب است از تجارب شما دوستان استفاده شود. اگر مردی با یک خانمی از خطه ای آشنا شدند (که 70 درصد دختران همین چهره و زیباتر هستند) و در این زمان و حین ، یک نفر بهتر و زیباتر رو مشاهده کردند.
سوال بیشتر مردان این خواهد بود

، که تعهد چگونه باید ایجاد بشه که وقتی کسی بهتر و زیباتر پیدا شد، ناراحتی ایجاد نشه که ای کاش با اون بودم و غیره.
به عبارت دیگه، اگر در حین اینکه در رابطه هستی از یه نفر دیگه خوشت بیاد چکار می کنی که درگیر این حس نشی بیش از حد(کمال گرایی در انتخاب همسر)

چالش 2: بالا رفتن سن ازدواج
بر اساس این گزارش، در حال حاضر جوانان برای رفع نیازهای خود «در سطح اول» با مشکل مواجه هستند، بنابراین «به سطوح دیگر که تشکیل خانواده و تأمین نیازهای عاطفی» است، وارد نمی‌شوند.

بنا بر این گزارش، مشکلات معیشتی از جمله بالا بودن هزینه‌های زندگی و مسکن و بیکاری و همچنین نیافتن گزینه مناسب، به عنوان عوامل اصلی بالا رفتن سن ازدواج اعلام شده و برای کاهش آن راهکار «تقویت مشاغلی که به تحصیلات عالی وابستگی ندارند» پیشنهاد شده است.
بیش از ۴۵ درصد از ازدواج‌ها در ایران ناموفق است و بنا بر آمار ارائه شده، شمار ازدواج‌ها روندی کاهشی داشته و بیش از ۳۶ درصد افت نشان می‌دهد.
....

[zahrajamali]

به نظرم گذر کنیم از بررسی این موضوع چون اگه قرار بود در مورد چیزی بحث کنیم، باید امید به تغییر باشه. وقتی امید به تغییر نباشه یه گزینه اش میشه مهاجرت که امثال من یا شما و دیگری در این سایت پیگیر اش هستن. چیزی رو که نمیتونیم تغییر بدیم رو نباید روش تمرکز کرد، به جای اینکار شاید تمرکز رو آینده و انتخاب همسر مناسب راه بهتری باشه. خیلی چیزا هستن که از کنترل ما خارج شدن و امیدی هم به درست شدنشون نیست، مثلا همین میزان افسردگی و نارضایتی مردم از زندگی شون، اعتیاد و خودکشی (که تو همین دوران دانشجویی ام وضعیت رو میدیدم) و ...
زیادن

[dv1397]

چالش 1: کمال گرایی در انتخاب همسر
که تعهد چگونه باید ایجاد بشه که وقتی کسی بهتر و زیباتر پیدا شد، ناراحتی ایجاد نشه که ای کاش با اون بودم و غیره.
به عبارت دیگه، اگر در حین اینکه در رابطه هستی از یه نفر دیگه خوشت بیاد چکار می کنی که درگیر این حس نشی بیش از حد(کمال گرایی در انتخاب همسر)

باید به علایق مشترک نگاه کنی. مثلن شما به کسی که ساز موسیقی خوب می زنه علاقه مند هستی. آیا فردا یک آدم خوشرو تر که نمی تونه ساز بزنه انتخاب می کنی؟
چون ظاهر هر کس به مرور زمان دچار افت میشه. تعهد از جایی به وجود می آد که شما به موضوعات مشترک علاقه مند باشید و از حرف زدن و انجام دادن آنها خسته نشید. شما نباید خودتون را برای کسی تغییر بدید، بلعکس باید کسی را پیدا کنید که به شما شباهت داره. اگر از خودتون متنفر نشدید، از اون آدم هم متنفر نمی شید.

چالش 2: بالا رفتن سن ازدواج
بر اساس این گزارش، در حال حاضر جوانان برای رفع نیازهای خود «در سطح اول» با مشکل مواجه هستند، بنابراین «به سطوح دیگر که تشکیل خانواده و تأمین نیازهای عاطفی» است، وارد نمی‌شوند.

برای بالا رفتن سن میشه بازی کرد. یک دسته ایکس باس بخر با کارت گرافیک. عنقدر مشغول میشی که حتی اگر زن داشته باشی هم، وقت نمی کنی بهش توجه کنی.
راهکار دیگه اش هم اینه که بدونی حتی اگر ازدواج کنی، به احتمال ۴۵ درصد چند سال دیگه مطلقه هستی، پس مجردی خیلی هم بد نیست.
مثلن یکی از فواید مجرد بودن، فرزند نداشتن هست. من که فکر می کنم آوردن یک آدم جدید به این دنیای مزخرف، واقعا ظلم بزرگی در حق بچه هاست. فک کن اونها هم باید چهل سال مجرد طی کنن و بهشون یاد بدی همه چی پوله و سخت کار کردن و مشغول بودن و در صورت ازدواج هم طلاق. به دخترت بگی متاسفانه همیشه یکی از تو خوشگل تر پیدا میشه، به پسرت بگی تا پول نداشته باشی کسی محلت نمی گذاره، و وقتی پول به دست بیاری هم می فهمی علاقه اشون نسبت به تو نیست بلکه نسبت به ثروتی که تصاحب کردی هست.... وقتی دنیا را می بینم، احساس می کنم کار خوبی کردم که فرزند ندارم. بنابراین تا اطلاع ثانوی، کارت گرافیک را به همسر گرفتن ترجیح می دم.

[Plus_Energy]

چالش 3: جمعیت کم دختر ایرانی در خارج از کشور
همانطور که همه می دانیم، آرزو و افتخار هر مرد ایرانی است که با دختر ایرانی به علت اصالت ایرانی بودنش، حجب و حیا و ویژگی منحصر به فردش،نژاد-زیبایی اش و ... ازدواج کند. از این رو، بسیار از هموطنانی که در خارج از ایران به سر می برند، به علت جمعیت کم ایرانی خارج از کشور (سهم ایران از جمعیت مهاجران جهان در ۳۰ سال گذشته همواره زیر یک درصد بود) با مشکل انتخاب همسر روبرو هستند. از این رو، دوستان همواره از سوئد، اسکاندیناوی، آلمان، استرالیا، کانادا و ... برای همسر گزینی به ایران سفر می کنند تا با خود دختر شایسته و زیبای ایرانی ببرند.
حال با توجه به گرانی ارز و مشکلات رفت و برگشت که برای ایرانیان خارج از کشور وجود دارد، این گزینه کمی مشکل به نظر می رسد. اگر راه حلی به نظرتان می رسد لطفا در میان بگذارید. متشکرم

[dv1397]

خوب می تونی بگی یکی که الان ایران زندگی می کنه بهت معرفی کنن.
در واقع خارج هم که هستیم اکثر آدمهای دور و برمون سرشون تو موبایل هست و خیلی از نزدیک بودن فاصله استفاده شایانی نمی کنند.

الان اینجا من با هر کی دوست میشم، من را فرو می کنه تو لیست دوستانش و دیگه شاید تا سه ماه دیگه هم من را نبینه، در حالیکه محل زندگیش کمتر از صد متر با من فاصله داره. حتی وقتی می بینمشون هم از هر دقیقه فقط دو ثانیه اش به کسی که جلوشون نشسته توجه می کنند.

حتی آدمهایی که با هم ازدواج کردن هم خیلی با هم وقت صرف نمی کنن. شوهر یک آیفون برای زنش می خره، و زنش براش مسج تشکر می فرسته.

[Plus_Energy]

حکایت "از این رو، دوستان همواره از سوئد، اسکاندیناوی، آلمان، استرالیا، کانادا و ... برای همسر گزینی به ایران سفر می کنند تا با خود دختر شایسته و زیبای ایرانی ببرند." به مانند کلیپ های زیر است:

https://www.aparat.com/v/k4gnM/تیزر_مارکوپولو
https://www.aparat.com/v/49vDY/آگهی_بازرگانی_اکتیو_-_مایع_دستشویی_صدفی
http://www.aparat.com/v/4mnoU

[Plus_Energy]

خوب می تونی بگی یکی که الان ایران زندگی می کنه بهت معرفی کنن.
در واقع خارج هم که هستیم اکثر آدمهای دور و برمون سرشون تو موبایل هست و خیلی از نزدیک بودن فاصله استفاده شایانی نمی کنند.

الان اینجا من با هر کی دوست میشم، من را فرو می کنه تو لیست دوستانش و دیگه شاید تا سه ماه دیگه هم من را نبینه، در حالیکه محل زندگیش کمتر از صد متر با من فاصله داره. حتی وقتی می بینمشون هم از هر دقیقه فقط دو ثانیه اش به کسی که جلوشون نشسته توجه می کنند.

حتی آدمهایی که با هم ازدواج کردن هم خیلی با هم وقت صرف نمی کنن. شوهر یک آیفون برای زنش می خره، و زنش براش مسج تشکر می فرسته.

خوب بیشتر اون دیگه سبک زندگی و pace سرعتی است که زندگی ماشینی برای ما بشر ساخته است.

[dv1397]

خوب بیشتر اون دیگه سبک زندگی و pace سرعتی است که زندگی ماشینی برای ما بشر ساخته است.

من فیلمی را که فرستادید بعداً می بینیم و پاسخ می دم.

راجب زندگی ماشینی: وقتی شمع اختراع شد، مردم گفتن حیف شد روزهایی که دور آتیش جمع میشدیم، حالا هر کی باسه خودش شمع داره.
وقتی لامپ اختراع شد، همه گفتن دیگه نگران خاموشی شمع نیستیم، پس زیرش چند نفری جمع نمی شیم، یک کلید می زنیم خیال راحت، باسه هر نفر یک لامپ.
وقتی تلویزیون اختراع شد، گفتن با من الان حرف نزن دارم سریال می بینم، بعداً می تونم بشنوم چی می خوای بگی فعلا برو تو اتاقت مزاحم من نشو.
و بعد موبایل که نوعی تلویزیون توجیبی هست.

فقط می تونم بگم چارلی چاپلین در کتابش گفته: من در نیویورک بودم، همه من را می شناختن، و من هیچ کس را نمی شناختم، من جوان و ثروتمند و معروف بودم، اما هیچ کسی نداشتم تا در خیابان باهاش قدم بزنم....

آیا زمان چارلی چاپلین هم تلویزیون ال ای دی و اینترنت ۵ جی بود؟
آیا ون گوک از افسردگی دق و خودکشی کرد، چون دوستهای اینستاگرامش محلش نذاشتن؟ آیا گوشش را برید چون دختری که عکسش را لایک کرده بود بهش مسج نداد؟

پس فرقی نمی کنه، تنهایی و غربت و هر کوفت و زهرماری همیشه بوده مخصوص قرن بیست و یک نیست.
شاید لازمه یاد بگیریم تنها باشیم و خودمون را مشغول کنیم. یه روزی کل جمعیت دنیا ۱۰۰ هزار نفر بیشتر نبود، و قبل از اینکه شما همسرت را پیدا کنی، طعمه یک ببر گرسنه می‌شدی.
شاید اگر یک بوفالو به دنیا اومدی و عاشق یک دختر خانم بوفالو میشدی، در جدال جفت گیری، شاخ و دم و گردنت می شکست و هیچ وقت کنار اون بوفالو خانم شام نمی خوری. تموم شد و رفت. پیکر بی جانت افتاده اونجا، کفتارها و شغال ها خوردنت و تو هیچ وقت به وصال عشقت نرسیدی. از زندگی ماشینی هم نمی تونستی ایراد بگیری.

هر وقت تنهایی، به اون حیوانات خانگی فک کن که تمام عمرشون بدون جفت کنار صاحب آدمیزادشون زندگی می کنن، چاق و فربه میشن ولی هیچ وقت عشق را تجربه نمی کنن‌. و اگر فکر می کنی اگر رهاشون کنی تو طبیعت، خوشبخت میشن... به لحظه ای فک کن که برای ماهی های تو برکه نون ریختی، اومدن روی سطح آب، و ماهیخوار گردن یکیشون را چنان محکم گرفت که از حرکت ایستاد و درجا مرد و حتی نتونست چشمش را ببنده. قرار نیست هر ماهی آزادی تو برکه، پدربزرگ بشه.

از اون ۵۵ درصدی که میگی طلاق نگرفتن، خیلی هاشون به خاطر بچه ها کنار هم موندن، ولی از همدیگه متنفرن. خیلیهاشون از ترس اینکه نتونن کس دیگه ای پیدا کنن طلاق نمی گیرن ولی کاملاً ناراضی هستن، خیلی هاشونن فقط نمی خوان برچسب طلاق روشون بچسبه. خیلهاشون فقط اسمشون کنار هم روی سند ازدواج هست ولی تو یک اتاق و خانه زندگی نمی کنند.

[farinwest]

یک توصیه میکنم حتما قبل ازدواج چند بار برین سفر همدیگه رو ببینین. با خلق و خوی همدیگه اشنا بشین. و اگه خارج از کشور زندگی میکنین هیچوقت و هیچوقت از داخل زن نگیرین. به این ازدواج به اصطلاح ازدواج پستی میگن. یعنی شما مثلا تو سوعدی ولی از ایران زن میگیری. چون خیلی ها رو اطرافم دیدم که اینطوری عروسی کردم اکثرا به ۲ جا ختم شدن. یا طلاق توافقی بعد نهایتا ۲ سال. یا اینکه دعواشون شده و طبق معمول شوهره زندان میوفته و زنه هم طلاق.
خیلیا رو دیدم. یا اینکه یکی دو سال دیگه هم با دعوا و بزن بزن زندگی میکنن و بدبخت فرزندشون شاهد هست و بدجور تو روحیه اش تاثیر گذاشته میشه. یکی از کسانی که میشناسم الان پسرش ptsd گرفته. پسرش منظورم یه کودک ۳ ساله هست. دستاش میلرزه. وقتی یکم سر و صدا میشه حتی تلویزیون سریعا سرشو یه طرف میکنه دستهاشو میزاره رو گوشهاش و چشماشو میبنده. قبلا در حد جمله حرف میزد. الان نمیزنه.
مثل ادم نشستن و دارن طلاق رو پیش میبرن. از اول اگه مینشستن برا طلاق توافق میکردن اینطوری نمیشد. قضیه دعواشونم سر مهریه بوده. تو سوعد چیزی به اسم مهریه نیست حتی تو قانون. قبلا چندبار شکایت شد اخرش به دادگاه عالی رفت. تو دادگاه عالی برا همیشه این قضیه مهریه رو مختومه کردن و مهریه رو کلا لغو کردن.
تو همون کشوری که هستین یکی رو پیدا کنین چندبار برین ببینین. به حرف خاله عمه عمو دایی و والدین داخل مملکت نکنین.
مخصوصا اگه مرد هستین هیچوقت اینطوری عروسی نکنین. مخصوصا اگه سوعدین. سوعد معروفه به عربستان فمنیستهای وطنی. کاش حداقل مثل یه دختر یا زن سوئدی طرز تفکر داشتن. این چرا مهمه؟ چون طی این یه هفته با دو خبر خیلی تلخ روبرو شدیم. دوتا خانوم هموطن که همسرشون سوئدی چشم ابی بوده، تو مشاجره و دعوا همسرشون رو که همطونمون بوده کشته. یکیش استکهلم. یکیش گوتنبرگ. هیچ نسبیتی هم باهم ندارن این دوتا خانواده. هردوتاشونم گفتن روانی شدن از رفتارها حرفهاشون.

[farinwest]

یک توصیه میکنم حتما قبل ازدواج چند بار برین سفر همدیگه رو ببینین. با خلق و خوی همدیگه اشنا بشین. و اگه خارج از کشور زندگی میکنین هیچوقت و هیچوقت از داخل زن نگیرین. به این ازدواج به اصطلاح ازدواج پستی میگن. یعنی شما مثلا تو سوعدی ولی از ایران زن میگیری. چون خیلی ها رو اطرافم دیدم که اینطوری عروسی کردم اکثرا به ۲ جا ختم شدن. یا طلاق توافقی بعد نهایتا ۲ سال. یا اینکه دعواشون شده و طبق معمول شوهره زندان میوفته و زنه هم طلاق.
خیلیا رو دیدم. یا اینکه یکی دو سال دیگه هم با دعوا و بزن بزن زندگی میکنن و بدبخت فرزندشون شاهد هست و بدجور تو روحیه اش تاثیر گذاشته میشه. یکی از کسانی که میشناسم الان پسرش ptsd گرفته. پسرش منظورم یه کودک ۳ ساله هست. دستاش میلرزه. وقتی یکم سر و صدا میشه حتی تلویزیون سریعا سرشو یه طرف میکنه دستهاشو میزاره رو گوشهاش و چشماشو میبنده. قبلا در حد جمله حرف میزد. الان نمیزنه.
مثل ادم نشستن و دارن طلاق رو پیش میبرن. از اول اگه مینشستن برا طلاق توافق میکردن اینطوری نمیشد. قضیه دعواشونم سر مهریه بوده. تو سوعد چیزی به اسم مهریه نیست حتی تو قانون. قبلا چندبار شکایت شد اخرش به دادگاه عالی رفت. تو دادگاه عالی برا همیشه این قضیه مهریه رو مختومه کردن و مهریه رو کلا لغو کردن.
تو همون کشوری که هستین یکی رو پیدا کنین چندبار برین ببینین. به حرف خاله عمه عمو دایی و والدین داخل مملکت نکنین.
مخصوصا اگه مرد هستین هیچوقت اینطوری عروسی نکنین. مخصوصا اگه سوعدین. سوعد معروفه به عربستان فمنیستهای وطنی. کاش حداقل مثل یه دختر یا زن سوئدی طرز تفکر داشتن. این چرا مهمه؟ چون طی این یه هفته با دو خبر خیلی تلخ روبرو شدیم. دوتا خانوم هموطن که همسرشون سوئدی چشم ابی بوده، تو مشاجره و دعوا همسرشون رو که همطونمون بوده کشته. یکیش استکهلم. یکیش گوتنبرگ. هیچ نسبیتی هم باهم ندارن این دوتا خانواده. هردوتاشونم گفتن روانی شدن از رفتارها حرفهاشون.

یکم بیشتر بگم چون بعد سالها زندگی این موارد رو خیلی دیدم. تقریبا بیشترین مشکلاتی که بین هموطنا دیدم همین بوده.
مثلا عموم خانومهای داخل ایران یک تصور نادرستی از فهمنیسم و حقوق زن دارن. در واقع حقوق مساوی و برابری رو اشتباه میگیرن. چون خودم تو کار رستوران بودم محل کسبم بحثهای زیادی تو این موضوع میشد. که فلانی از داخل ایران زن گرفت اورد اینجا و الان شوهره زندانه. حتی همین قتل دو زن هموطن که شوهراشون حتی خاورمیانه ایی نبودن و سوئدی مو بور و سفید پوست و چشم ابی بودن، اعصابشون اونقدر خورد شد از رفتارها که به اصطلاح به جنون انی رسیدن تو دعوا. اینجا دیگه بحث مرد کلیشه ایی خاورمیانه ایی یا هموطن نبوده.
دعواها شده سر مهریه چون خانومه خانوادش ایرانه و تحت تاثیر حرفای خانوادشه و حالا ازداج کرده امده خارج مهریه رو بگیره سریع بفرسته.
و یا اینکه به علت مخارج زندگی جور در نمیان. یک پیش زمینه ایی هست که مرد باید خرج رو بده زن حتی کار کنه مال خودشه. اما این چیزا تو ایرانه. تو سوئد اتفاقا همه چی برابره. و یه توصیه دارم برای کسانی که میخونه. چه زن هستین و چه مرد. حتما تو مخارج از حساب بانکی خرج کنین. چون اگه به طلاق کشید راحت میتونین ثابت کنین که خرج زندگی و چه مقدار از خرج و مخارج تو زمانی که باهم زندگی کردین رو پرداختین و طرف مقابل چقدر پرداخته. چون این شایعات که داخل ایران میگن نصف نصف میشه همش شایعس. چیزی نصف نصف نمیشه.

هیچکدومتون چه خانوم هستین چه مرد، حرفای خاله عمه عمو دایی رو گوش نکنین برا زندگی تون. برا خود من حتی پیش اومده عمو قهر کرده چرا سوغاتیش با سوغاتی فرق میکنه. یا چرا دایی سوغاتیش فلانه. این حقیقته ها. بعد سالها زندگی و بعدم زندگی مشترک فهمیدیم هیچی براشون نیاریم. پولی که باقی میمونه رو خرج بنزین برا مسافرت میکنیم.

و اینکه اگه کارتون به دعوا کشید سریعا گوشی به دست فیلم بگیرین. من دیدم طرف مرد هستش حتی دست به زن نداره. حتی تو عمرش فحش نمیده ولی قربانی شده. تو کشوری مثل سوعد هم کلیشه ی مرد خاورمیانه ایی قشنگ جا افتاده. چون خودم رستوران داشتم این بحثا رو خیلی داشتیم. شده که تو قضیه زن دست به زن داشته کتک میزنه و مرد حتی عرضه دفاع نداشته. ولی تو دادگاه زن برنده میشه. این جدای از کلیشه ها هست.

در اخر اینکه زندگی تون رو تا ۳۰ به صورت مجرد جلو ببرین. بعدش کم کم به فکر ازدواج باشین. زندگی امروزی مثل قدیم نیست. بعد ۳۰ تازه خودتون رو میشناسین و تازه بعد این سن هست که میتونین واقع بینانه یکی رو پیدا کنین برا زندگی.