ازدواج یا اپلای؟

[negnegy]

اخه مساله اینه که من خودمم الان به اهنگهای انگلیسی گوش میدم و میخام اگه بشه با یه ریسرچر ازدواج کنم. اگه اینطوری باشه فکر نمیکنم کلا وقت زیادی داشته باشیم که بخاییم نگران حرف زدن باشیم. در مورد غذا درست کردن و ... من خودم حاضرم غذا رو درست کنم به شرطی که واقعا اونی میخام که باشه... البته در مورد روابط ج... آزاد در خارج یکم مشکل دارم که اونم الان تو کشو خودمون کم نیست یعنی هیچ تفاوتی نمیکنه اینجا هم ماشالا دخترا همه دوس پسر دارند و روابطشون آزاده ...پس چه فرقی میکنه کجا ازدواج کنی...الان واقعا دخترای ایرانی تو خونه هم کاری نمیکنند و انتظارات زیادی دراند و اینکه میدونم خارجیها خودشون خیلی بیشتر از ماها شاید تو ازدواج مشکل داشته باشند ولی مساله اینه که کلا من زیاد تصور خیلی زیبایی از ازدواج ندارم چه اونور چه اینور.... البته من به شرایط خیلی اعتقاد دارم یعنی ممکنه فردا روز با یکی آشنا بشم که بینم واقعا نیمه گمشده منه و ازدواج باهاش میتونه به خیر وصلاح هردوتامون باشه ....

دوست عزیز رابطه عاشقانه داشتن بین مرد ایرانی و زن خارجی خیلی راحت به دست نمیاد. معیارها متفاوته. اول باید بتونی وارد رابطه با دختر خارجی بشی و توجه و اعتمادش رو جلب کنی. نمیگم غیر ممکنه. ولی راحت نیست. عموی من هم خانمش آمریکایی هست 40 ساله عاشقانه با هم زندگی میکنن 3 تا هم بچه دارند. پس مورد موفق هست ولی موارد ناموفق هم زیاده. عموی من توقع قرمه سبزی و آهنگ ایرانی نداره خیلی هم خودش بعد از 40 سال آمریکایی شده یه جورایی.
در مورد ازدواج با ایرانی هم مورد ناموفق زیاده واسه همین نمیشه قانون کلی داد که کدوم درسته یا کدوم درصد خطاش بیشتره. یه دوستی ایران دوران لیسانس داشتم که تبریزی بود و بعد از یکسال از شوهرش که اردبیلی بود به دلیل اینکه فرهنگ هاشون با هم نمیخونه درخواست طلاق داده بود ! از نظر من هر دو آذری بودند ولی انگار خیلی با هم تفاوت داشتند.
دوری و نزدیکی فرهنگ ها نه باعث ازدواج موفق میشه و نه باعث طلاق. از نظر من تنها چیزی که یه ازدواج رو موفق و پر باز نگه میداره عشقه همین.
پای عشق باشه تفاهم هست گذشت هست شادی و خوشبختی هم هست.

[alibihamta]

دوست عزیز رابطه عاشقانه داشتن بین مرد ایرانی و زن خارجی خیلی راحت به دست نمیاد. معیارها متفاوته. اول باید بتونی وارد رابطه با دختر خارجی بشی و توجه و اعتمادش رو جلب کنی. نمیگم غیر ممکنه. ولی راحت نیست. عموی من هم خانمش آمریکایی هست 40 ساله عاشقانه با هم زندگی میکنن 3 تا هم بچه دارند. پس مورد موفق هست ولی موارد ناموفق هم زیاده. عموی من توقع قرمه سبزی و آهنگ ایرانی نداره خیلی هم خودش بعد از 40 سال آمریکایی شده یه جورایی.
در مورد ازدواج با ایرانی هم مورد ناموفق زیاده واسه همین نمیشه قانون کلی داد که کدوم درسته یا کدوم درصد خطاش بیشتره. یه دوستی ایران دوران لیسانس داشتم که تبریزی بود و بعد از یکسال از شوهرش که اردبیلی بود به دلیل اینکه فرهنگ هاشون با هم نمیخونه درخواست طلاق داده بود ! از نظر من هر دو آذری بودند ولی انگار خیلی با هم تفاوت داشتند.
دوری و نزدیکی فرهنگ ها نه باعث ازدواج موفق میشه و نه باعث طلاق. از نظر من تنها چیزی که یه ازدواج رو موفق و پر باز نگه میداره عشقه همین.
پای عشق باشه تفاهم هست گذشت هست شادی و خوشبختی هم هست.

دقیقا من کاملا با تمام جملات پست شما موافقم...من هم اینها رو میگفتم که نمیشه گفت ازدواج با دختر خارجی درسته یا غلطه...بستگی به شرایط هر شخص داره و اینکه کلا نمیشه به راحتی تصمیم گرفت حقیقتش در این مورد ولی بحث اصلی ما ازدواج قبل از اپلای بود شما در این مورد نظری ندارید؟

[milad2009]

شما پرسیدید که "یعنی به نظر شما ازدواج انقدر مهمه ..." دوست عزیز ازدواج شاید الان مهم نباشه، ولی در نهایت برات مهم میشه و اون زمان ممکنه انتخابهای مناسبی با توجه به زندگی در کشور دیگه نتونی داشته باشی. حالا شما هنوز ازدواج نکردی، به آمار طلاق فکر می کنی؟ اینطوری که دیگه کلا کسی نباید بری دنبال ازدواج! اگر فکر می کنی ازدواج به خاطر ریسکش کار اشتباهیه، دیگه چرا از ازدواج با خارجی حمایت میکنی؟ یعنی اونجا ریسک نداره؟

نکته بعدی شما گفتی خیلی خارجی ها ممکنه پیدا بشن که وفادارتر هم باشن؟ آیا به نظر شما وفادار بودن به تنهایی برای ازدواج موفق کافیه؟ و فقط در کنار تو زیر یک سقف بمونه و خیانت نکنه بسه؟ یعنی فرهنگ، میزان تحصیلات، درک و فهمش از زندگی، توقعات و .... مهم نیستند؟! هموم آدم می تونه در فرهنگ خودش بارها با افراد مختلف رابطه داشته و یا زندگی می کرده، این مسئله برای شما مشکلی ایجاد نمی کنه، می تونی به راحتی باهاش کنار بیای ؟ یعنی این فرهنگ الان برای شما جاافتاده؟

سوم اینکه اون شما گفتی "تصور کن من با به دختر خوب ... ازدواج کردم و ....." باز شما میپرسی لیلی زنه یا مرد؟! عزیز من قبلا این رو گفته بودیم، شما قبل از ازدواج همه اینا رو باید با طرفت تموم کنی. محل زندگی و ..... اگر به این باشه، چرا راه دوری میری فکر کن همین فردا بعد از عقد طرف میگه باهات خارج میام ولی قبلش مهریه منو رد کن بیاد، چکار می کنی؟ یا با یک خارجی ازدواج میکنی، دو روز بعدش می فهمی با یکی دیگه رابطه داره یا برگشت به سمت عشق سابقش! چرا شما فقط بدترین حالت رو در مورد ازدواج قبل از رفتن میگی و اونوقت میای از نکات مثبت ازدواج با خارجی ها صحبت میکنی؟ اینکه نشد مقایسه! بدیهای یکی با خوبی های دیگری؟!؟! دست مریزاد!
شما خودت بری خارج دلت برای خانوادت تنگ نمیشه؟ مطمئن باش اگر همسرت، همراه و همزبون داشته باشه برای دیدن خانواده خیلی بی تابی نخواهد کرد بویژه اگر مشغله کاری یا تحصیلی داشته باشه. الان هم ماشاا.. مردم هر روز با هم ویدئو چت می کنن. دیگه بهانه دلم تنگ شده مشکل هر روز زندگی متمدن نیست که شما برزگش می کنی. تازه لازم هست خدممتون بگم با توجه به نوع ویزایی که بعد از پذیرش می گیرند در بسیاری از موارد، باید دوباره بعد از خروج برای ویزا درخواست کرد که خودش کلی مشکل داره و حتی ممکنه هنوز دانشجو باشه ولی بهش ویزا ندن. مطمئنا همسرت میدونه که چیزی رو که به این سختی به دست آورده، به راحتی نباید از دست بده.

در پایان ممنون میشم اگر لطف کنید حداقل سه مزیت در مورد ازدواج قبل از رفتن به خارج اگر به ذهنتون میرسه، بگید و سه عیب احتمالی هم در مورد ازدواج با خارجی ها لطفا ذکر کنید. باتشکر.

خیلی ها هستند که قبل از رفتن به خارج می خواستند ازدواج کنند اما خانواده همسر و خود فرد حاضر به حمایت و کوتاه اومدن مطابق شرایط پسر نمی شوند. مخصوصا اگه فرهنگ خانواده دختر پایین باشه....یه مشکل دیگه هست اونم اینکه وقتی پسره با توجه به شرایطش که قبلا برای دختره توضیح داده، میره به خواستگاری دختر، دختره تازه یادش میفته مثل خانوادش شرایط سخت جلو پای پسره بزاره و اینجا هست که پسره میشه سنگ روی یخ.... آخه من نمیدونم چقدر میشه از پسری که داره میره خارج بلافاصله بعد از فوق لیسانسش / لیسانس چقدر میشه توقع سرمایه و حمایت مالی مکفی داشت و اینکه کلیه مراسم و تشریفات قبل و حین ازدواج را برای آن دختر محترم فراهم کرد؟؟؟ واقعا چه جور دوست داشتنی هست در حالی که با پسر مقابلشون اصلا کنار نمی آیند؟؟؟ ... همه ی ما پسرها به این امر واقف هستیم که مراسم و تشریفات ازدواج جزئی از بزرگترین آرزوهای یک دختر هست و بحثی در آن نیست اما آیا بهتر نیست این هزینه ها را نگه داریم برای رفاه نسبی اون ور آب؟؟؟

موضوع یکی دو مورد نیست ... این امر ازدواج برای کسانی که در حال اپلای هستند، امری هست که نیاز به توکل به خدا و کمی سازش داره تا به ازدواج ختم بشه وگرنه فرد (دختر/پسر) باید تنها از کشور خارج بشه...

خارج داره افراد مجرد ایرانی را که بعد از مدتی وارد آنجا می شوند از پا در میاره و شاید به سمت بی بند و باری و رفع نیازهای موقتی آنها میکشونه... همه ی ما ضرر خواهیم کرد...تاسف بار هست شرایط...

[negnegy]

دقیقا من کاملا با تمام جملات پست شما موافقم...من هم اینها رو میگفتم که نمیشه گفت ازدواج با دختر خارجی درسته یا غلطه...بستگی به شرایط هر شخص داره و اینکه کلا نمیشه به راحتی تصمیم گرفت حقیقتش در این مورد ولی بحث اصلی ما ازدواج قبل از اپلای بود شما در این مورد نظری ندارید؟

دوست عزیز از نظر من این دو تا مقوله خیلی به هم مربوط نیستند. نظر من ( یک خانم ):
حالت اول :شما درگیر اپلای هستید و پذیرش میگیرید . کیس مناسبی ندارید. به نظر من اشتباهه که به دلیل تنها نبودن در غربت با کسی ازدواج کنید!! بهتر است که تنها بروید خارج و شرایط رو ببینید بعد تصمیم بگیرید.
حالت دوم :شما درگیر اپلای هستید و پذیرش میگیرید و کیس مناسبی تو زندگی تون هست. به نظر من رابطه رو حفظ کنید. اگه به قول اینوری های she is the one خارج که سهله جهنم هم باهاتون میاد. وقتی دو نفر عاشق هم هستند داشون میخاد همیشه با هم باشند. اگه هر کدوم نبودن با هم رو به هر طریقی انتخاب کنه اون رابطه ترک خورده است! الان خارج بعدا یه دلیل دیگه رو به شما ترجیح میدهد!

من وقتی خودم اپلای کردم و اومدم نه در سن ازدواج بودم و نه موردی تو زندگی ام بود برای همین چنین معقوله ایی به ذهنم نرسید. اینجا ازدواج کردم همسرم ایرانی نیست و خیلی هم راضی هستم. از نظر من هم ازدواج با غیر ایرانی تفاوت های خودش رو داره ولی بهتر و بدتر نیست. صرفا متفاوته.
تو این 7 سالی و اندی که با قشر دانشجو اینجا در اتباط بودم این موارد رو دیدم:

- دختر و پسر در ایران زن و شوهر بودند یکی یا هر دو پذیرش گرفته دیگری همراه بوده.
- با هم دوست بودند اینجا با هم ازدواج کردند. ( هر دو پذیرش گرفتند )
- مجرد اومدند و اینجا با کسی آشنا شدند و ازدواج کردند چه ایرانی و چه خارجی.
- مجرد پذیرش گرفتند و بعد از چند سال چون نتونستند به دلایل واضح اینجا همسر پیدا کنند رفتند ایران با دوست دختر یا به شکل معرفی ازدواج کردند و برگشتند کانادا.

از این چهار گروه چیزی که من دور و برم دیدم ( و نه آمار حقیقی ) دو تا گروه اول متاسفانه بیشتر طلاق و جدایی توش بوده. از نظر من اکثرشون از قبل رابطه شون مشکل داشته و خارج اومدن تشدید کرده مشکلات رو. عین یه کشتی که ترک داشته باشه و توی آب ساکن چیزیش نشه ولی وقتی توی موج بیافته غرق بشه.
گروه آخر از همه موفق تر بوده ( باعث تعجب خود من) شاید به این دلیل که هر دو طرف رابطه تکلیفشون مشخص بوده.
از هر چهار گروه هم زوج خوشبخت زیاده و غیر خوشبخت. فرمولی وجود نداره. تنها این که اگه ازدواج رو به شکل معامله ببینینم بیاد یادمون باشه معامله هم سود داره و هم باخت و زیان. ولی با عشق ازدواج کنی دیگه معامله نمیکنی که نگران زیان باشی.

[ApPleAA]

مورد چهارم موفق پسرونه هست دخترونه ش موفقش چی میشه !

[mohamadaliv]

دوست عزیز از نظر من این دو تا مقوله خیلی به هم مربوط نیستند. نظر من ( یک خانم ):
حالت اول :شما درگیر اپلای هستید و پذیرش میگیرید . کیس مناسبی ندارید. به نظر من اشتباهه که به دلیل تنها نبودن در غربت با کسی ازدواج کنید!! بهتر است که تنها بروید خارج و شرایط رو ببینید بعد تصمیم بگیرید.
حالت دوم :شما درگیر اپلای هستید و پذیرش میگیرید و کیس مناسبی تو زندگی تون هست. به نظر من رابطه رو حفظ کنید. اگه به قول اینوری های she is the one خارج که سهله جهنم هم باهاتون میاد. وقتی دو نفر عاشق هم هستند داشون میخاد همیشه با هم باشند. اگه هر کدوم نبودن با هم رو به هر طریقی انتخاب کنه اون رابطه ترک خورده است! الان خارج بعدا یه دلیل دیگه رو به شما ترجیح میدهد!

من وقتی خودم اپلای کردم و اومدم نه در سن ازدواج بودم و نه موردی تو زندگی ام بود برای همین چنین معقوله ایی به ذهنم نرسید. اینجا ازدواج کردم همسرم ایرانی نیست و خیلی هم راضی هستم. از نظر من هم ازدواج با غیر ایرانی تفاوت های خودش رو داره ولی بهتر و بدتر نیست. صرفا متفاوته.
تو این 7 سالی و اندی که با قشر دانشجو اینجا در اتباط بودم این موارد رو دیدم:

- دختر و پسر در ایران زن و شوهر بودند یکی یا هر دو پذیرش گرفته دیگری همراه بوده.
- با هم دوست بودند اینجا با هم ازدواج کردند. ( هر دو پذیرش گرفتند )
- مجرد اومدند و اینجا با کسی آشنا شدند و ازدواج کردند چه ایرانی و چه خارجی.
- مجرد پذیرش گرفتند و بعد از چند سال چون نتونستند به دلایل واضح اینجا همسر پیدا کنند رفتند ایران با دوست دختر یا به شکل معرفی ازدواج کردند و برگشتند کانادا.

از این چهار گروه چیزی که من دور و برم دیدم ( و نه آمار حقیقی ) دو تا گروه اول متاسفانه بیشتر طلاق و جدایی توش بوده. از نظر من اکثرشون از قبل رابطه شون مشکل داشته و خارج اومدن تشدید کرده مشکلات رو. عین یه کشتی که ترک داشته باشه و توی آب ساکن چیزیش نشه ولی وقتی توی موج بیافته غرق بشه.
گروه آخر از همه موفق تر بوده ( باعث تعجب خود من) شاید به این دلیل که هر دو طرف رابطه تکلیفشون مشخص بوده.
از هر چهار گروه هم زوج خوشبخت زیاده و غیر خوشبخت. فرمولی وجود نداره. تنها این که اگه ازدواج رو به شکل معامله ببینینم بیاد یادمون باشه معامله هم سود داره و هم باخت و زیان. ولی با عشق ازدواج کنی دیگه معامله نمیکنی که نگران زیان باشی.

پیش از شما دوستانی بودن که از نزدیکان و دوستانشون مثال می زدن و اتفاقن بر خلاف نظر شما دو مورد اول و دوم رو جزء موفق ترین نوع ازدواج از بین چند نوعی که میشه متصور بود، می دونستن.
فکر می کنم از اینحا به بعد دیگه بحث تکرار مکرراته. بعد از این همه بحث و تبادل نظر، در آخر هم هیچ گروه نظرش رو تغییر نداد (از پست ها که اینطور برمیاد)!
من خودم همونطور که گفتم فکر میکنم ازدواج (حتی در مراحل اولیه و یا در حد نامزدی) قبل از اپلای فقط مشکلات این پروسه رو زیادتر میکنه؛ اما مطمئنم که اگه علاوه بر انتخاب درست و معیارهای اصولی، آدم یکم خوش شانس باشه، ازدواج قبل اپلای میتونه انتخاب درست تر باشه. اما آدمیزاد از فردای خودش خبر نداره که!

[negnegy]

مورد چهارم موفق پسرونه هست دخترونه ش موفقش چی میشه !

والا دوست خود بنده که خانم بودند هم از طریق مورد چهارم ازدواج کردند و فعلا که همه چیز مرتبه. ولی بیشتر عروسی هایی که من دعوت شدم مدل سوم بوده که خانم این ور آب با یار زندگی اش آشنا شده و ازدواج کرده. به هر حال از ایران هم دانشجوی آقا میاد و هم خانم.
کلا هر چهار مورد واسه خانم ها هست و هم آقایون. هر چهار مدل هم موفق داره و شکست خورده. ولی حتی موارد موفق هم ما داخل زندگی شون نیستیم که ببینم احساس واقعی شون چیه.

[alibihamta]

دوست عزیز از نظر من این دو تا مقوله خیلی به هم مربوط نیستند. نظر من ( یک خانم ):
حالت اول :شما درگیر اپلای هستید و پذیرش میگیرید . کیس مناسبی ندارید. به نظر من اشتباهه که به دلیل تنها نبودن در غربت با کسی ازدواج کنید!! بهتر است که تنها بروید خارج و شرایط رو ببینید بعد تصمیم بگیرید.
حالت دوم :شما درگیر اپلای هستید و پذیرش میگیرید و کیس مناسبی تو زندگی تون هست. به نظر من رابطه رو حفظ کنید. اگه به قول اینوری های she is the one خارج که سهله جهنم هم باهاتون میاد. وقتی دو نفر عاشق هم هستند داشون میخاد همیشه با هم باشند. اگه هر کدوم نبودن با هم رو به هر طریقی انتخاب کنه اون رابطه ترک خورده است! الان خارج بعدا یه دلیل دیگه رو به شما ترجیح میدهد!

من وقتی خودم اپلای کردم و اومدم نه در سن ازدواج بودم و نه موردی تو زندگی ام بود برای همین چنین معقوله ایی به ذهنم نرسید. اینجا ازدواج کردم همسرم ایرانی نیست و خیلی هم راضی هستم. از نظر من هم ازدواج با غیر ایرانی تفاوت های خودش رو داره ولی بهتر و بدتر نیست. صرفا متفاوته.
تو این 7 سالی و اندی که با قشر دانشجو اینجا در اتباط بودم این موارد رو دیدم:

- دختر و پسر در ایران زن و شوهر بودند یکی یا هر دو پذیرش گرفته دیگری همراه بوده.
- با هم دوست بودند اینجا با هم ازدواج کردند. ( هر دو پذیرش گرفتند )
- مجرد اومدند و اینجا با کسی آشنا شدند و ازدواج کردند چه ایرانی و چه خارجی.
- مجرد پذیرش گرفتند و بعد از چند سال چون نتونستند به دلایل واضح اینجا همسر پیدا کنند رفتند ایران با دوست دختر یا به شکل معرفی ازدواج کردند و برگشتند کانادا.

از این چهار گروه چیزی که من دور و برم دیدم ( و نه آمار حقیقی ) دو تا گروه اول متاسفانه بیشتر طلاق و جدایی توش بوده. از نظر من اکثرشون از قبل رابطه شون مشکل داشته و خارج اومدن تشدید کرده مشکلات رو. عین یه کشتی که ترک داشته باشه و توی آب ساکن چیزیش نشه ولی وقتی توی موج بیافته غرق بشه.
گروه آخر از همه موفق تر بوده ( باعث تعجب خود من) شاید به این دلیل که هر دو طرف رابطه تکلیفشون مشخص بوده.
از هر چهار گروه هم زوج خوشبخت زیاده و غیر خوشبخت. فرمولی وجود نداره. تنها این که اگه ازدواج رو به شکل معامله ببینینم بیاد یادمون باشه معامله هم سود داره و هم باخت و زیان. ولی با عشق ازدواج کنی دیگه معامله نمیکنی که نگران زیان باشی.

من فکر میکنم شما بهترین پست این تاپیک رو زدید همچنین ارزوی خوشبختی مداوم برای شما و همسر خارجیتون دارم دقیقا چیزهایی رو گفتید که من میگفتم ولی کسی قبول نمیکرد در هر حال ممنون از همگی
اپلای من که بنابر دلایلی لغو شد نمیدونم شاید از اول قسمت نبود ماندنی شدیم بعد این همه بدو و تلاش و ... این همون چیزی بوود که من تو دلایل عدم ازدواج قبل اپلای میگفتم یعنی اگه یکی از طرفین مشکل پیدا کنه و نتونه بره اون یکی مجبور میشه طلاق بگیره که بقیش معلومه دیگه.....
در هر حال امیدوارم هرکسی هر کجا ازدواج میکند به نکات مهم ازدواج دقت کند من فکر میکنم ازدواج کلا مهندسی است و باید با وسواس و دقت ازدواج کرد و....
کار ما هم تموم شد این جا

[alirrrrrr]

دوستان عزیز من واقعا بعضی وقتها یه چیزایی میاد توی فکرم که خیلی ممنون میشم راهنمایی بفرمایید.
ببینید واقعیت امر اینه که خیلی از ماهایی که توی پروسه اپلی هستیم دیگه وقت ازدواجمون رسیده و یا حداقل گوشه ای از ذهنمونو درگیر کرده. در حالی که واقعا توان مالیشو نداریم اگه بگیم توان مالی اپلی رو داریم البته (((((((((:

من خودم هر وقت در این مورد فکر میکنم که میخوام مجرد اپلی کنم و احتمال زیاد ویزای سنگل و 6،7 سال دوری از خانواده و غیره یه کم به ترس میافتم تا اون موقع دیگه بالای 30 سال هستیم و من واقعا نمیخوام تا اون موقع بدون رابطه عشقی حالا چه از نوع نامزدی و چه از نوع ازدواج باشم و این منو خیلی میترسونه.
از نظر دیگه چیزی که من الان فکر میکنم این هست که میخوام خانمم کسی باشه که حداقل نماز و روزه هه رو قبول داشته باشه حداقل یه خط در میون بجا بیاره مثل خودم! (هر چند خودم خیلیی وضعم توی اینچیزا خیلی خرابه )
یعنی از اینهایی که میرن مثل 25 باند اونور توی بُهتِ خودشون گم میشن اصلا خوشم نمیاد. فکر کنم زن خارجی گرفتن هم فک کنم از اپلی واسه mit هم سختتر باشه اگه بخوای اونی که میخوای باشه و نه فقط اسمش خارجکی باشه چون هر وقت این فیلم هالیوودی های کالجی رو میبینم خودمو اونجا فرض میکنم اصلا نمیشه.از طرفی هم این خارجی ها مثل اینکه شوخی موخی ندارن اگه ببینن کسل کننده شدی یا نمیدونم دیگه جذابیت قبل رو نداری(حالا چه اخلاقی چه قیافه) ولت میکنن میرن پی کارشون؛ خدایی دخترای ایرونی تو این چیزا خیلی وفادارترن و باید اعتراف کنیم که مردها خیلی نامردترن تو ایران خودمون! ببخشید اینو رک میگم ازدواج موقت چند زنه بودن و اینا رو میگم. البته شاید اونجا چون شرایط آزاد تره باز فرق میکنه خبر ندارم ولی باز دختر ایرونی از یه فرهنگی اگه بقول بچه ها تو فرهنگ غرب حل نشده باشه خیلی خوبه به نظرم وفق پیدا کردن با فرهنگ غرب خوبه ولی نه اینکه توش حل بشی بری پی کارت !. میخوام ببینم که جو بچه های دکتری اونور چجوره؟ مثلا توی یه جایی مثل کالیفرنیا که جمعیت ایرانیا زیاده یا جاهای دیگه آمریکا؟

مثلا ما اقوام داریم کالیفرنیا سنتاباربارا که کلا نوه هاشون همه دیگه نمیشه بگی ایرانین همه چیشون عوض شده؟ این هم خیلی نگران کننده هست. البته نه واسه نوه ها و بچه های خودم. واسه اینکه بخوای از بین اینا همسر انتخاب کنی میگم. یه مسئله دیگه که منو ناراحت میکنه اینه که بخوای بدون بودن مادر و پدر و غیره با کسی ازدواج کنی و هرچند اونا ممکنه به روت نیارن اما خیلی از دستت آزرده میشن خوب!

یه مسئله دیگه این هست که بالا بری پایین بیای عشق و علاقه که بخش مهمیش بر اساس چهره و اخلاق فرد هست باید وجود داشته باشه و من واقعا به این دو تا خیلی اهمیت میدم. ولی ترس دارم از اینکه اون کسی رو که میخوای بتونه همه اینا رو داشته باشه( قیافه، اخلاق؛ و ...)

در آخر بگم تو ذهنتون منو حاج آقا فرض نکنینا! چون این جمله ها داره این حسو توی ذهنم از خودم ایجاد میکنه همین حالا که مینویسم؛ والا من نصف بیشتر نماز و روزه هام قضا شده و کلا نصف زندگیم صرف دانلود این سلبریتی ها و اِواردها و اینا گذشته واسه همین میگم اگه خانومم از خودم بدتر باشه یه وقت میترسم جوّ گیر شم خودم دنس شو راه بندازم

[mr_dr]

خیلی ها هستند که قبل از رفتن به خارج می خواستند ازدواج کنند اما خانواده همسر و خود فرد حاضر به حمایت و کوتاه اومدن مطابق شرایط پسر نمی شوند. مخصوصا اگه فرهنگ خانواده دختر پایین باشه....یه مشکل دیگه هست اونم اینکه وقتی پسره با توجه به شرایطش که قبلا برای دختره توضیح داده، میره به خواستگاری دختر، دختره تازه یادش میفته مثل خانوادش شرایط سخت جلو پای پسره بزاره و اینجا هست که پسره میشه سنگ روی یخ.... آخه من نمیدونم چقدر میشه از پسری که داره میره خارج بلافاصله بعد از فوق لیسانسش / لیسانس چقدر میشه توقع سرمایه و حمایت مالی مکفی داشت و اینکه کلیه مراسم و تشریفات قبل و حین ازدواج را برای آن دختر محترم فراهم کرد؟؟؟ واقعا چه جور دوست داشتنی هست در حالی که با پسر مقابلشون اصلا کنار نمی آیند؟؟؟ ... همه ی ما پسرها به این امر واقف هستیم که مراسم و تشریفات ازدواج جزئی از بزرگترین آرزوهای یک دختر هست و بحثی در آن نیست اما آیا بهتر نیست این هزینه ها را نگه داریم برای رفاه نسبی اون ور آب؟؟؟

موضوع یکی دو مورد نیست ... این امر ازدواج برای کسانی که در حال اپلای هستند، امری هست که نیاز به توکل به خدا و کمی سازش داره تا به ازدواج ختم بشه وگرنه فرد (دختر/پسر) باید تنها از کشور خارج بشه...

خارج داره افراد مجرد ایرانی را که بعد از مدتی وارد آنجا می شوند از پا در میاره و شاید به سمت بی بند و باری و رفع نیازهای موقتی آنها میکشونه... همه ی ما ضرر خواهیم کرد...تاسف بار هست شرایط...

به سطح فرهنگ ربطش نده به نوع فرهنگ ربط داره نه سطحش و لزوما هرکی بره خارج با فرهنگ و هر کی نره بی فرهنگ نیست!!!
در باره هزینه های و اینا باید قبلش سطح توقعات سنجیده بشه.
اینی هم که همش دنبال درست کردن کولونی ایرانی باشیم به همون میزان خطرناکه. من نمیدونم چرا اینقدر با قطعیت راجع به این نوع مسایل نظر میدیم . کلا هممون .