ازدواج یا اپلای؟

[S03]

هرکس نظر و عقیده خودش رو داره. من نمیدونم چرا میخوایم چیزای مهمی رو فدای چیزهای دیگه کنیم. ببینید من به این موضوع زیاد فکر کردم. اگر سنتون زیاد نیست مثلا زیر ۲۵ هستید برای مستر میرید چه خانم چه آقا به نظرم میشه ۲ سال رو تحمل کرد و بعد ازدواج کرد. ولی من هرگز تحصیل و یا خارج رو فدای ازدواج نمیکنم. هرچی سن بالاتر بره اون شور و حرارت جوونی آدم کمتر میشه و اینکه تفاوت سنیش با بچش زیادتر میشه. به علاوه اینکه خانواده ای که برای شما زحمت کشیدن دوست دارن تو مراحل ازدواج شما باشن و نظر بدن بنابراین این که بریم خارج و دامادشده یا عروس برگردیم هم سن بالاتر رفته هم بدون نظر خانواده اقدام به ازدواج کردیم. در نهایت من فکر میکنم آدم باید با یکی مثل خودش که بخواد در خارج ادامه تحصیل بده ازدواج کنه تو همینجا هم ازدواج کنه وبا هم مشکلات رو پشت سر بذارن اونوقت قدر هم رو هم بهتر میدونن و خاطرات خوبی هم از خودشون به همراه میبرن. البته این نظر من کاملا شخصیه و هرکسی فراخور فرهنگ یا اولویتهاش میتونه تصمیم دیگه ای بگیره.

مسئله اینجاست که مهاجرت روی خیلی از افراد تاثیر می گذاره و خیلی از ذهنیات تغییر می کنه به خصوص چیزهایی که در زندگی مشترک مهم هستند. من چندین زوج رو می شناسم که در ایران ازدواج کردند و شرایطشون خوب بود ولی بعد از مهاجرت هر دو اونقدر تغییر کردند که در نهایت کیس مناسبی برای هم نبودند. اینطور نیست که همیشه سختی ها باعث تقویت روابط بشه.

برای همین هم من اکثر مواقع وقتی ازم می پرسند توصیه می کنم 2-3 سالی بعد از مهاجرت تصمیم به ازدواج بگیرند (نظرشون هرچیزی که هست) به خصوص که در جامعه امروز برای اکثر افرادی که در سن های عمومی مهاجرت های تحصیلی هستند 2-3 سال دیرتر و زودتر تفاوت خاصی نمی کنه مگه در شرایط خاص.

[mr_dr]

یکمی هم به فکرت.خ...مک های بینوایی که در سنین بالاتر از 30 دچار مشکلات عدیده میشن و بچه ای که به دنیا میاد و احتمال(نه قطعیت فقط احتمال) نارسایی های ذهنی /جسمی درش بالا میره هم باشید در بحث ازدواج.
سندروم داون یکی از رایج ترین عوارض بارداری سنین 30-35 هست که بچه بهش دچار بشه هم زندگی خودش هم پدر و مادر با مشکلات زیادی روبرو میشه. اختلال برای تخمک هم علت العلل این بیماری هست.

[Saaaaam]

یکمی هم به فکرت.خ...مک های بینوایی که در سنین بالاتر از 30 دچار مشکلات عدیده میشن و بچه ای که به دنیا میاد و احتمال(نه قطعیت فقط احتمال) نارسایی های ذهنی /جسمی درش بالا میره هم باشید در بحث ازدواج.
سندروم داون یکی از رایج ترین عوارض بارداری سنین 30-35 هست که بچه بهش دچار بشه هم زندگی خودش هم پدر و مادر با مشکلات زیادی روبرو میشه. اختلال برای تخمک هم علت العلل این بیماری هست.

سلام دوست عزیز همه مواردی که می فرمایید درست هست
مشکل توقع بسیار بالای خانواده هاست که دنبال دامادی هستند که عروسی انچنانی بگیرد و همچنین مهریه و خانه انچنانی هم توقع دارند اکثر جوانان کشور ما امکانات لازم را ندارند چطور میشه کسی با حقوق یک تا دو میلیونی همه چیز را در سن کم داشته باشد
مگر موارد خاص

[alibihamta]

به نظر من که زندگی هرکسی با اون یکی فرق داره و یک چیزی که ممکن هست برای یکی خوب بهترین تصمیم باشد برای دیگری بدترین مورد باشد ولذا میخام اینو عرض کنم خدمتتون که اگه یکی تو پول خروج از کشور و اینا مشکل داره و وضع مالیش خوب نیست اصلا نباید به ازدواج قبل اپلای و اینا فکر کنه ولی اونی که وضعش خوبه میتونه ببینه شرایط دیگش چطوره...
در هر حال واسه من که ازدواج هدف نیست به همین خاطرم واسم مهم نیست ولی ممکنه واسه یکی دیگه برعکس باشه....
من میخام حتی برای یک لحظه هم که شده در صف دانشمندان و بزرگان علم قرار گیرم و بتوانم با کمک علم این دنیا را بهتر ببینم فکر میکنم همین علت افریش دنیاست

[fyo]

به نظر من که زندگی هرکسی با اون یکی فرق داره و یک چیزی که ممکن هست برای یکی خوب بهترین تصمیم باشد برای دیگری بدترین مورد باشد ولذا میخام اینو عرض کنم خدمتتون که اگه یکی تو پول خروج از کشور و اینا مشکل داره و وضع مالیش خوب نیست اصلا نباید به ازدواج قبل اپلای و اینا فکر کنه ولی اونی که وضعش خوبه میتونه ببینه شرایط دیگش چطوره...
در هر حال واسه من که ازدواج هدف نیست به همین خاطرم واسم مهم نیست ولی ممکنه واسه یکی دیگه برعکس باشه....
من میخام حتی برای یک لحظه هم که شده در صف دانشمندان و بزرگان علم قرار گیرم و بتوانم با کمک علم این دنیا را بهتر ببینم فکر میکنم همین علت افریش دنیاست

شما نیاز داری برای اینکه در صف بزرگان قرار بگیری یه یار همراه داشته باشی و همدم و ...... تنهایی میبری. نیاز داری نیاز . دلبخواهی نیست دوست عزیز.

[kohan diar]

ببینید دوستان من تمام نظرات شما را درباره ازدواج یا اپلای و یا شاید هر دو همزمان خوندم. من هم یک دختر هستم و در مسیر صد در صد اپلای. با وجود اینکه اینقدر بخودم مطمِن هستم که می دونم می تونم یکسال را به تنهایی در کشور پذیرفته شده زندگی کنم اما گاهی من هم به این فکر می کنم که اگر یک همراه همفکر می داشتم شاید سختی های این مسیر را بهتر تحمل می کردم. به نظر من تنها جایی که می شه هم فکر پیدا کرد همین سایت است چون همه ما صرف نظر از سن ، و سوابق تحصیلی و غیره در یک هدف متعالی اون هم خروج از کشور برای پیشرفت در علم هم هدف هستیم. دختر و پسر. من یک بار به مدیران فروم پیشنهاد دادم که یک صفحه VIP برای کسانی که دوست دارند شریک زندگی را هم راستا با اهداف اپلای پیدا کنند عضو بشوند و خوب احتمال اینکه بشه فرد مورد نظر را پیدا کرد زیاده. در غیر این صورت در دنیای خارج این فروم شاید نشه هرگز کسی را پیدا کرد.

[m121]

شما نیاز داری برای اینکه در صف بزرگان قرار بگیری یه یار همراه داشته باشی و همدم و ...... تنهایی میبری. نیاز داری نیاز . دلبخواهی نیست دوست عزیز.

من هم با شما کاملا موافقم. من خودم چند سال هست که قصد رفتن دارم ولی از تنهایی و غربت تو خارج از کشور وحشت دارم واقعا نمی دونم چکار باید کرد

[ghazal85]

طبق موضوع این تاپیک نمیشود گفت که دقیقا ازدواج یا اپلای !!، یعنی قرار نیست تا اخر عمرمان اپلای کنیم که آمده ایم آن را با امری طولانی مدت (ازدواج)مورد مقایسه قرار داده ایم!! بلکه اپلای امری هست موقتی که باعث تغییر مسیر سرنوشت ما می شود و موضوع تاپیک اگر تغییر داده شود به فرم ازدواج قبل یا بعد اپلای خیلی بهتر خواهد شد.
به نظر بنده حقیر، برای اپلای ، فرد باید خیلی مصمم و بااراده باشد چنانچه سختی های راه، ناامیدش نکند؛ بانگ های ناامیدی اطراف اغلب خانواده دوستان و اقوام مانع و سد راهش نشوند؛ و سنجیده عمل کند
اگر صرف خارج رفتن و دور شدن ازمحیط فعلی، تنها انگیزه اپلای باشد اصلا کافی نیست ، و چه بسا فرد در ناامیدی بیشتر غرق شود و نه تنها جوانی اش را از دست می دهد بلکه ممکن است به طور کلی درس را کنار بگذارد
در این زمینه ، فرد باید خود را شخصیتی بیابد که حاضر به تطیق با شرایط جدید باشد و بتواند ازعهده خیلی مسائل بر آید اعم از فرهنگ مختلف، سبک زندگی مختلف، پروژه های سنگین و متعدد و ....
برای این موارد هم کاملا امری شخصی هست و نمیشود قضاوت کرد .نمونه های زیادی دیده ام که فردی پر از شور و شوق و انگیزه عشق درس ، بعد از ازدواج به طور کلی درس را کنار گذاشته و دغدغه های امور آکادمیک را نداردد حالا گاهی این تغییر درونی در خود فرد ایجاد میشود به دلیل پرداختن بهتر به زندگی مشترک اما گاهی جبر شرایط ، گرفتاری های بعد ازدواج و کمبود وقت عامل از دست رفتن فرصت اپلای میشود ، عامل دیگر هم مخالفت همسر آینده با این گونه مسائل میتواند باشد شاید عوامل دیگر هم باشد که از ذکر سایر عوامل صرف نظر شده است
موارد برعکس هم بوده است که فرد بعد از اپلای و آب دیده شدن و باتجربه شدن و وضع اقتصادی مناسب تصمیم به ازدواج گرفته است
گزینه هایی هم میشناسم که قبل از اپلای ازدواج کردند و به دلیل هم هدف بودن و هم عقیده بودن هر دو اپلای کرده اند و در دانشگاه های تاپ با هم همزمان پذیرش گرفتند

اما اینکه بخواهیم اپلای را به عنوان یک عامل مهم در خوشبختی در نظر بگیریم به نظر حقیر اشتباه است چرا که خوشبختی کاملا به این بستگی دارد که هدف ما چی باشد به همین دلیل بهتر است که ازدواج را با اپلای مقایسه نکنیم.
حالا اگر فردی ملاک رضایتمندی را اپلای بداند قطعا برای چندسال که به هدف خود میرسد، حداقل خود را خوشبخت ترین خواهد خواند اما بعد ها صد در صد اهداف دیگری پدیدار میشوند که ذهنش را درگیر می کنند و ممکن است خوشبخت بودن را فراموش کند

ولی در کل قبل اپلای اگر فردی که قرار است سهم ما شود، همان شریک واقعی زندگی ما باشد ،می توان به خیلی از اهداف رسید و چنانچه احساس خوشبختی واقعی باشد حتی ماندن در ایران دیگر دغدغه نگرانی نخواهد بود چرا که فرد خود را خوشبخت می داند مساله اپلای کردن و در این خلال اپلای نکردن موضوعی بسیار کوچیک و بی ارزش خواهد شد و این قضیه برای ازدواچ بعد اپلای هم صادق است و هر کجا که باشد اگر شریک واقعی مورد نظرش باشد بهترین زندگی را خواهند داشت
و چه بسا حتی بعد از سپری کردن چند سال وقف کردن عمر در خارج از کشور و ازدواج بعد از اپلای ، فردی که قرار است سهم ما شود اگر با انتخابی ناآگاهانه صورت گیرد و مناسب نباشد، لذت واقعی زندگی را نخواهیم داشتحتی با اینکه داریم در بهترین جای دنیا و کشوری دیگر زندگی می کنیم در این مورد هم چندین مورد میشناسم که با اینکه بسیار هم موقعیت شغلی خوبی دارند ولی به دلیل شکست در ازدواج ، از لحاظ روحی خیلی بهم ریخته هستند . (بحث من در مورد ازدواج با ایرانی و غیر ایرانی نیست )

خلاصه اینکه فکر در مورد ازدواج قبل اپلای مهم هست چون ممکن است اگر قبل اپلای ازدواج کنیم ، با مسائلی مواجه شویم که به طور کلی اپلای را کنار بگذاریم و اهداف زندگی مان تغییر کند اما مهم تر این است که با چه فردی قراری است بیشتر عمر خودمان را سپری کنیم این مساله ای مهم تر است که بیشتر از اینکه اپلای اذهان ما را درگیر می کند ، این باید دغدغه اصلی باشد که باز هم قبول دارم جو جامعه ما در این زمینه مساعدت لازم را ندارد و شرایط سخت تر شده است .
شاید بهتر این است که افراد اگر هم در موقعیت ازدواج قرار دارند وهم موقعیت اپلای ، خوبی ها و بدی ها عواقب نتایج این دو انتخاب را با توجه به شرایط زندگی شان در نظر بگیرند . اگر کل 16 صفحه را بخوانید با کلی فاکتور های و عواقب و اثرات مختلف اشنا خواهید شدکه در منتج شدن به نتیجه گیری کمک می کند و بعد از بررسی کردن خوبی ها و بدی ها و سبک و سنگین کردن تصمیم بگیرند کدام را زودتر انجام دهند .
نسخه ای واحد را نمیشود برای همه افراد پیچید اما می توان بر اساس تجربیات و نظرات و زندگی های سایر افراد ، در فرایند تصمیم گیری استفاده کرد.

[fyo]

کلا ازدواج قبل از اپلای ریسکه! چون ممکنه طرف مقابل
1. اصلا در این فازها نباشه و مهمترین مشغله ذهنیش رفتن خونه مامانش اینا باشه دو بار در روز و چند بار هم تلفنی صحبت کردن!
2. ممکنه طرف مقابل نتونه شرایط خارج از ایران رو تحمل کنه! شوخی نیست مثلا با این سن ازدواج های الان طرف دو سه دهه از زندگیشو توی محیط ایزوله ایران سپری کرده و اصلا از نظر روحی ترس داره نسبت به جاهای دیگه و آدمهای دیگه
3. ممکنه طرف از اون ور بام بیفته و در خارج از کشور رنگ عوض کنه با اونی که در داخل بود و شخصیت داخلیش کلا متفاوت با خارجیش باشه
4.کلا هندونه سربستس!
پ.ن : طرف مقابل هم میتونه مرد باشه هم زن .

[m121]

کلا ازدواج قبل از اپلای ریسکه! چون ممکنه طرف مقابل
1. اصلا در این فازها نباشه و مهمترین مشغله ذهنیش رفتن خونه مامانش اینا باشه دو بار در روز و چند بار هم تلفنی صحبت کردن!
2. ممکنه طرف مقابل نتونه شرایط خارج از ایران رو تحمل کنه! شوخی نیست مثلا با این سن ازدواج های الان طرف دو سه دهه از زندگیشو توی محیط ایزوله ایران سپری کرده و اصلا از نظر روحی ترس داره نسبت به جاهای دیگه و آدمهای دیگه
3. ممکنه طرف از اون ور بام بیفته و در خارج از کشور رنگ عوض کنه با اونی که در داخل بود و شخصیت داخلیش کلا متفاوت با خارجیش باشه
4.کلا هندونه سربستس!
پ.ن : طرف مقابل هم میتونه مرد باشه هم زن .

سلام
من هم تا حدود زیادی با شما موافقم. کلا زندگی همونجوری که شما گفتین هندونه دربستس. مهم اینه که دو نفر تصمیم واحدی را برای زندگیشون داشته باشن