ازدواج یا اپلای؟

[milados]

دوستان نظر دادن منم دوست دارم نظرم و بدم که شاید بد نباشه

به نظر من اگه واقعا یه انسانی یکی رو دوست داره( از ته وجود) باید باهاش ازدواج کنه. اگه به این نتیجه رسیده باشی که دیگه هیششششکی تو دنیا بهتر از این موجود برای من نیست. بقیه مسائل مثل اپلای و نمی دونم مشکلات حل خواهند شد، چونکه دو طرف خواستار ادامه زندگی(حیات) با هم هستند. اصن به نظر من اصلی ترین رکن زندگی انسان در کره خاکی پیدا کردن یک عشق خالص است(pure love). من خودم دوست دارم تا بی نهایت وجودم برای کسی که دوستش دارم مایه بذارم یا به عبارتی بمیرم براش و بدون هیچ ترسی اینو می گم. این حرف های من برای کسی که ازدواج رو فقط دونستن یکسری قوانین وضوابط همچون درست کردن غذا، شستن ظروف و رخت چرک ها، پرورش بچه (مسئولیت های خانم ها) و در آوردن پول، بودن یه قل چماغ برای جلوگیری از تعارض دیگران(مسئولیت آقایان در زندگی) می دونند اصن ازدواج نکنند بهتر و برن بچسبند به اپلای و پول و نمی دونم بقیه چیزهای دیگه خعلی بهتر.

اااوووومآآ اگه شخصی رو دارید که صد در صد امتحان شو پس داده ولش نکنید که خعلی سخته پیدا کردن یه همچین آدمی دوباره.

بعدشم به عنوان یه پسر به بعضی خانم هایی که نگران بحران کم شوهری(نه بی شوهری) هستند قاطع می گویم که نمی خواد نگران نبودن متقاضی ازدواج باشید. بچسبید به خصوصیت های اخلاقیتون و چیزهایی که شما رو متمایز می کنه از بقیه. متاسفانه حتی تو خیلی خانم های پر پرستیژ و جذاب یکسری خصوصیت های منفی و زننده ایی وجود داره که حتی قبول کردن حرف ها و طرز فکر اون خانم حتی برای یه دوره کوچیک آشنایی هم سخته. باز تاکید می کنم"خانم ها(و آقایون(فرقی نداره)) خود سازی فراموش نشه که تنها عنصر پایداری زندگی متهلی "

و من الله توفیق

[AFTER]

ببرای اقایون به نظرم خیلی راحت هست چون حتی اگر ازدواج نکنن این فرصت رو دارن که بعد اتمام دوره ی تحصیلشون برگردن با یکی اشنا بشن و بعد دوباره
برگردن اما یه دختر توی سن 24 25 انگار باید قید یکیرو بزنه چون اگر بره احتمالش زیاد هست که فرصت ازدواج خوب نداشته باشه چون من به شخصه از هر
کس پرسیدم به من گفتن اونجا احتمال یه ازدواج خوب کمتر هست نسبت به ایران این خودش یه مشکل بزرگ هستش
واقعا برای یک دختر تو این سن بهترین تصمیم چیه؟!!

بهترین تصمیم که بستگی به فرد و معیارهاش داره. بهترین رو معیارها مشخص می کنند که برای هر فردی تفاوت داره.
ولی این رو می تونم بگم حتی برای خانمهای که با سن بالاتر از 30 هم میان، فرصتهای ازدواج زیادی هست هم با جامعه ایرانی خارج از کشور که پر از پسرهای مجرد هست و هم با خود خارجی ها(که اونها هم معمولا به شدت مشتاق هستند). و این فرصتها در خارج از کشور برای خانمهای ایرانی از فرصتهایی که پسرهای ایرانی دارند بیشتر هم هست.
به نظر من کسی نباید به خاطر اینکه ممکنه ازدواج نتونه بکنه ، اپلای نکنه. همیشه فرصت برای ازدواج هست.

[mysilver]

خوب بحث جالبی هست. بنده خودم رو یک Hopeless Romantic میدونم. البته معنی ظاهریش درست نیست واسه معنیش میتونید اینترنت سرچ بزنید. عشق بسیار لذت بخش است و هیجان های خودش رو داره. با حرف دوستمونم موافقم که اگر کسی بود که بنظر بهترین فرد ممکن باشه، نباید ازش گذشت. ولی من به یک اصل دیگه ای هم معتقدم. اینجوری شروع کنم. شما احتمال داره قبل اینکه با کسی آشنا بشید یک سری اهدافی داشته باشید، آیا درست است بخاطر بودن کنار یکی از اهداف گذشت؟ دلایل زیادی میتونم بیارم واسه اینکه این کار درست نیست. که چندتای اصلی رو من اینا میدونم. اول اینکه توی دنیا هیچ تضمینی وجود ندارد که با شخصی که فکر میکنید بهترین هست زندگی کنید. هزاران اتفاق میافته و شاید نتیجه جدایی باشه. در این حالت فرد میمونه با یک دل شکسته و اهداف نرسیده. دوم اینکه واقعیتش بعد از زندگی، به احتمال زیاد اون اهدافی که ازشون گذشتید، پر رنگتر میشه روز به روز. میتونه یک افسوس باشه واسه راه نرفته. وقتی که رابطه به حالت نرمالتری میرسه و با وجود مشکلات (البته در نرسیدن به معشوق هم همین مشکل میتونه ایجاد بشه).

من بهترین تصمیم رو اینجوری میبینم که فرد یک سری اهدافی داشته باشه و عاشق کسی باشه که همسو با اهدافش هست. یعنی مثلا اگر شما میخواید برید، بهترین حالت اینکه عاشق کسی باشید که مانع رفتن نشه. این تنها حالتی هست که احتمال پشیمانی در اون کمتره. البته به هرحال زندگی یک هندوانه سربسته هست! معلوم نیست آخر قصه چه شود

[mysilver]

ببرای اقایون به نظرم خیلی راحت هست چون حتی اگر ازدواج نکنن این فرصت رو دارن که بعد اتمام دوره ی تحصیلشون برگردن با یکی اشنا بشن و بعد دوباره
برگردن اما یه دختر توی سن 24 25 انگار باید قید یکیرو بزنه چون اگر بره احتمالش زیاد هست که فرصت ازدواج خوب نداشته باشه چون من به شخصه از هر
کس پرسیدم به من گفتن اونجا احتمال یه ازدواج خوب کمتر هست نسبت به ایران این خودش یه مشکل بزرگ هستش
واقعا برای یک دختر تو این سن بهترین تصمیم چیه؟!!

چند نکته به ذهن بنده اومد. اول اینکه لزوما ازدواج نکردن پسرها و برگشت بعد از چندین سال و ازدواج با یک دختر 23 24 ساله لزوما خوب نیست. به علت فاصله سنی احتمالا 8 9 10 سالی که ایجاد میشه. حداقل از نظر روحی روانی و ارتباط عاطفی درست نمیدونم. فرصت ازدواج خوب به معنی یافتن Soulmate بنظرم واسه اونا هم کم هست.
مورد بعدی حداقل چند رفیق من تو آمریکا دارم که کم موندن برن فرودگاه ها اتراق بزنن تا دختر ایرانی دیدن سریع آشنا بشند و قصد ازدواجم دارند! حالا به شوخی گفتم ولی واقعا یک چیزی هست تو این مایه ها! به نظر من دختر ها شانس بهتری دازند نسبت به پسرهای ایرانی. چون تعدادشون خازج از ایران خیلی کمتر هست و یعنی گزینه های بیشتری دارند

[parnian93]

ببرای اقایون به نظرم خیلی راحت هست چون حتی اگر ازدواج نکنن این فرصت رو دارن که بعد اتمام دوره ی تحصیلشون برگردن با یکی اشنا بشن و بعد دوباره
برگردن اما یه دختر توی سن 24 25 انگار باید قید یکیرو بزنه چون اگر بره احتمالش زیاد هست که فرصت ازدواج خوب نداشته باشه چون من به شخصه از هر
کس پرسیدم به من گفتن اونجا احتمال یه ازدواج خوب کمتر هست نسبت به ایران این خودش یه مشکل بزرگ هستش
واقعا برای یک دختر تو این سن بهترین تصمیم چیه؟!!

سلام دوستان
درسته هر چی هم که شرایط رو بررسی کنیم باز هم ما یه جامعه ای هستیم با عقاید و فرهنگ خاص خودشون... این وسط موقعیت خانم ها در هر حال حساس تره....
دوستان راهنمایی کنید... به نظرتون چه معیار هایی رو باید برای انتخاب بین اپلای یا ازدواج در نظر گرفت...؟!؟! هر دو تا با هم امکان داره؟!؟!
ازدواج اینور بهتره یا اونور؟!؟! حتی اگه طول بکشه ارزشش داره به نظرتون؟!؟!
ممنون از لطفتون

[javad1200]

سلام دوستان
درسته هر چی هم که شرایط رو بررسی کنیم باز هم ما یه جامعه ای هستیم با عقاید و فرهنگ خاص خودشون... این وسط موقعیت خانم ها در هر حال حساس تره....
دوستان راهنمایی کنید... به نظرتون چه معیار هایی رو باید برای انتخاب بین اپلای یا ازدواج در نظر گرفت...؟!؟! هر دو تا با هم امکان داره؟!؟!
ازدواج اینور بهتره یا اونور؟!؟! حتی اگه طول بکشه ارزشش داره به نظرتون؟!؟!
ممنون از لطفتون

سلام. منظورتون از اینکه موقعیت خانم ها حساس تره چیه؟
خب ازدواج خارج از کشور از یه لخاظ سخت تره (یا بدتر!) چون انتخابها خیلیی محدود میشه. از لحاظ هزینه و ادا و اطوار و ریخت و پاش ها ازدواج, آسون تره. و اینکه یکی میتونه ازدواج کنه و بعد اپلای کنه دیگه. صرفا نیاز به انتخاب این یا اون نیس. مهمتر اینکه باید دید دنبال چی هستید تو رندگی. موفق باشید

[hmf_4919]

سلام دوستان
درسته هر چی هم که شرایط رو بررسی کنیم باز هم ما یه جامعه ای هستیم با عقاید و فرهنگ خاص خودشون... این وسط موقعیت خانم ها در هر حال حساس تره....
دوستان راهنمایی کنید... به نظرتون چه معیار هایی رو باید برای انتخاب بین اپلای یا ازدواج در نظر گرفت...؟!؟! هر دو تا با هم امکان داره؟!؟!
ازدواج اینور بهتره یا اونور؟!؟! حتی اگه طول بکشه ارزشش داره به نظرتون؟!؟!
ممنون از لطفتون

اگر ایران عاشق کسی هستید و مطمئن هستید که دوستش دارید, از نظر من برید سراغ ازذواج و تشکیل خانواده و بعدا اگر امکانش بود به فکره ادامه تحصیل بهمراه همسرتون باشید و مهاجرت کردن...هرچقدرم عقب بیوفته ادامه تحصیلتون هیچ عیبی نداره.
اما اگر کسی رو ندارید و میخوایید بشینید به امیده اینکه یه رووووزی یه نفرییییی پیدا باشه شاااااید...!! اصلا وقت خودتون رو هدر ندید و سریعا برید دنبا علایق تحصیلیتون و برآورده کردن آرزوهای شخصیتون.

ازدواج هیچ چیز نیست جز شانس ...
شما شانستون میتونه ایران باشه و یا هرکجای دیگه تو دنیا!!!
مهم اینه روزی یکی بیاد داخل زندگیتون که از ته دل راضی به ساختن زندگی مشترک باهاش باشید...و این واقعا شانس میخاد.

[Fairymaid]

من تنها یک نکته رو بیان میکنم:
ازدواج یه قرارداد اجتماعیه، و این قرارداد وقتی در محدوده یه کشوری بسته میشه (تصور کن که اون کشور ایرانم باشه) خارج ازون کشور (تصور کن یه کشور غربی با فرهنگ کاملا متفاوت باشه) چندان اعتباری نداره، چون وارد دامنه قراردادیه دیگه میشه و دیگه اون قوانین سابق بهش اپلای نمیشه!
هر چند زندگی هایی رو هم دیدم که هرگز به جدایی نینجامیدن، ولی خیلی عاقلانه نیست اگه قصدتون از رفتن، مهاجرت همیشگیه، اینجا ازدواج کنین! خو چه کاریه، برین همون طرف یکیو انتخاب کنین دیگه!

[javad1200]

من تنها یک نکته رو بیان میکنم:
ازدواج یه قرارداد اجتماعیه، و این قرارداد وقتی در محدوده یه کشوری بسته میشه (تصور کن که اون کشور ایرانم باشه) خارج ازون کشور (تصور کن یه کشور غربی با فرهنگ کاملا متفاوت باشه) چندان اعتباری نداره، چون وارد دامنه قراردادیه دیگه میشه و دیگه اون قوانین سابق بهش اپلای نمیشه!
هر چند زندگی هایی رو هم دیدم که هرگز به جدایی نینجامیدن، ولی خیلی عاقلانه نیست اگه قصدتون از رفتن، مهاجرت همیشگیه، اینجا ازدواج کنین! خو چه کاریه، برین همون طرف یکیو انتخاب کنین دیگه!

ازدواج یه قرارداد اجتماعی (و یه معامله) نیس. یه قرارداد عاطفی, احساسی و عاشقانه است. اگه بحث به "زیرش زدن" و جدایی باشه ,خب اینجا و اونجا فرق نداره. اینجا که طلاق راحت تره اتفاقا

[Fairymaid]

ازدواج یه قرارداد اجتماعی (و یه معامله) نیس. یه قرارداد عاطفی, احساسی و عاشقانه است. اگه بحث به "زیرش زدن" و جدایی باشه ,خب اینجا و اونجا فرق نداره. اینجا که طلاق راحت تره اتفاقا

سلام بر دوست عزیز،
من تازه پاسختون رو دیدم. ولی باید بگم شما منظور من رو اشتباه متوجه شدین، من منظورم زیرش زدن نبود که اینور راحتتر باشه یا اونور! اتفاقا ازدواج "دقیقا یه قرارداد اجتماعیه" و دیگر هیچ! عشق و اینا دیگه همش کشکه و ماله نوجوونا.... عشق رومئو ژولیت و غیره تنها زاییده افسانه ها و داستانهای پریانه، آدم باید دیگه تو این سن واقع بین باشه. علاقه به طرف که در قالب عشق معنا میشه صرفا به دلیله نیازه و اینکه آدم یه چیزایی میبینه که جذبش میکنه، و کم کم حس خوبی به بودن در کنار اون شخص دارین. حوصله بحث ندارم شما هم میتونین رو عقیدتون باشین.
منظورم از قرارداد اجتماعی اینه که سنت ازدواج یا کاستم custom یا هرچی که بخوای اسمش رو بزاری در قالب یه چهارچوب اجتماعی تعریف میشه، اینکه میرین کلیسا، محضر و غیره و اینهمه رسم رسوم اینا همه قرارداد اجتماعیه وگرنه چرا خطبه، چرا دعا در کلیسا و نه به راحتی با هم زندگی کردن، چرا حلقه.... اینا همه نماده، و نماد و قرارداد اجتماعی. این قرارداد اجتماعی در قالب مرزهای مختلف قوانین مختلف داره و وقتی خارج ازون مرز میشه قوانین اون محیط جدید حتی زبانش بر انسان تاثیر میزاره، انسان که تو خلا زندگی نمیکنه، بعد معنای جدیدی پیدا میکنه واسه همینه که "بعضی" ازدواجها اونور دووم میاره و بعضی نه! کاملا طبیعیه چون آدمها تحت تاثیز محیط عوض میشن.