ازدواج یا اپلای؟

[azamnemati]

به نظر من ازدواج باعث میشه در جا بزنی! یه مانع توی اپلای به حساب میاد! وابستگی ایجاد میکنه و باعث میشه یه مانعی به وجود بیاد که به هدفت نرسی یا خیلی دیر برسی! کسی که هدفش اپلایه، یه راه خیلی سخت و دشوار پیش رو دارا، که اگه تمرکز نکنه و تلاش نکنه، به اونجایی که باید برسه و توی ذهنش هست، نمیرسه! ازدواج مشکلات رو چند برابر میکنه! اینکه یکی بتونه بره و یکی نتونه! بعدش چی میشه؟! عشق خیلی فراتر از این حرفا ست!

خیر، از جهات مختلف متاهلی رفتن بهتر هست، مثلا باهم زبان رو تمرین میکنند بهم انگیزه میدهند و اونطرف هم میتونند باهم بر غم غربت فائق بیان...

[masi_physics]

خیر، از جهات مختلف متاهلی رفتن بهتر هست، مثلا باهم زبان رو تمرین میکنند بهم انگیزه میدهند و اونطرف هم میتونند باهم بر غم غربت فائق بیان...

دوست عزیز
به نظر من بهتر هست که این طور مطلق به موضوعات نگاه نکنید( به خصوص این موضوع که در اون فاکتورهای خیلی زیاد و متنوعی نقش دارند) و همیشه سعی کنید دو طرف قضیه و نکات مثبت و منفی رو در کنار هم ارزیابی کنید. شاید مثال هایی در ذهن دارید اما تعمیم دادن کلا کار درستی نیست چون افراد مختلف شرایط و شخصیت های متفاوتی دارن و دلیل نمیشه با چند تا مثال نتیجه کلی گرفت.

موفق باشید

[parnian95]

خیر، از جهات مختلف متاهلی رفتن بهتر هست، مثلا باهم زبان رو تمرین میکنند بهم انگیزه میدهند و اونطرف هم میتونند باهم بر غم غربت فائق بیان...

بله خیلی از نمونه های این چنینی که گفتید رو دیدم.....
و باهاتون هم موافقم...... گرچه عوامل موثر دیگری هم دخیل هستند....
اما علاوه بر این که این ایده مخالف های زیادی هم داره، بستر و شرایط مناسب برای آشنایی های این چنینی یا نیست یا هست ولی کم هست ......

[Brainy]

سلام به دوستان عزیز و یه تشکر ویژه از کاربرانی که تجارب شخصی خوبی گذاشتن اینجا..
من هنوز از ایران نرفتم ولی خیلی دوست دارم به دوستان (مخصوصا دخترخانم های 25-30 ساله ی درحال تحصیل) که از شرایط ازدواج در ایران یکم بی خبر هستن یه چیزایی بگم..مخصوصا اون خانم هایی که نگران افزایش سن هستن بدونن که اینجا کلا ازین وصعیت در اومده که شما 26-27 کلی کیس مناسب و الزاما ازدواج خوب داشته باشی .
دوستانی که فکر میکنن شانس ازدواج در خارج از ایران خیلی خیلی کمه و قبل رفتن اپلای کنند، باید بهتون بگم که اصلا هم در حال حاضر شرایط ازدواج تو ایران خوب نیست و شانس بالایی نیست.
1- الان آمار مجردین در ایران داره سر به فلک میکشه..آیا همه اینای که ازدواج نکردن قصد اپلای کردن داشتن؟
2- در ایران دکترا و فوق لیسانس شما حداکثر 6 تا 7تا همکلاسی دارید..خداییش تو این 6 تا 7 تا که همتون این مقطع رو گذروندین چندتا همفکر داشتین؟ هنوز خیییییلی ها در ایران نزدیک شدن بهشون رو بی شرم و حیایی میدونن...حتی در تهران ....پس چطور میگید امکان ازدواج زیاده؟
3- اکثرا وقتی افراد میرن دنبال ادامه تحصیل توقع دارن با هم تیپ خودشون ازدواج کنن ..(این نظر شخصی منه) شما در جامعه خارج دانشگاهی خیییلی شانس کمی برای آشنایی با کسی دارید که درک کنه الان باید مقالتون رو سابمیت کنید وقت ندارید... یا اینکه الان تست هاتون گیر داره باید تا 10 شب بمونید lab...پس آیا بازم فکر میکنید شما شانس بالایی در ایران داری؟ اگه آره پس چرا اکثر دخترای دانشجوی دکترا مجرد موندن؟ اکثرشون زیبایی و سایر فاکتورهای اجتماعی خوب هم دارند...جالبه که خیلی هاشون خونه داری عالی هم دارن
4-در اکثر مواقع شما نمیتونید پسری رو راضی کنید که خانواده و کارشو ول کنه با شما بیاد که شما دکترا بخونید. تو این وضعیت یکمی شاید پسرا شانس بیارن بتونن یه دختر با شرایط پایین تر انتخاب کنن و با خودشون ببرن ....مثلا یه دختری که خیلی دنبال ادامه تحصیل و اپلای کردن نباشه ....تازه اونم من نمیدونم (پسرای با تجربه لطفا بیان نظر بدن در این مورد)

[negin1110]

پیج جالبی هست...واقعا تایپیک منشا گرفته از فرهنگ ماست..چون انگار اپلای با ازدواج نمیخونه...و همگام نیستن..و مث اینکه همین طورم هست تو اکثریت موارد(نه کاملا)
به نظر من اپلای حرف یه عمر پیشرفت هستش و باز شدن راهی به دنیای جدید..
ازدواج دو حالت داره..اگه اون فرد هم فکر توباشه و خودش بخاد بره..تو رو هم تا حدی میکشونه بالا..موقعی باتریت شارژ تموم میکنه یا ناامیدی کسی هست هم فکرت امید بده..
حالا وای به حال اینکه اصلا طرف فقط حرف رفتن بزنه یا در دلش مخالف باشه..مسلما وقتی احساسی بوجود بیاد شما هم تحت تاثیر قرار میگیری و یهو میبینی 3 سال گذشته و دیگه وقت و حوصله خوندن زبان یا درگیریا اپلای نداری..ترجیح میدی بری سرکار همینجا عصرم کنار همسرت چایی بخوری..

[chemistrymaste]

سلام به دوستان عزیز و یه تشکر ویژه از کاربرانی که تجارب شخصی خوبی گذاشتن اینجا..
من هنوز از ایران نرفتم ولی خیلی دوست دارم به دوستان (مخصوصا دخترخانم های 25-30 ساله ی درحال تحصیل) که از شرایط ازدواج در ایران یکم بی خبر هستن یه چیزایی بگم..مخصوصا اون خانم هایی که نگران افزایش سن هستن بدونن که اینجا کلا ازین وصعیت در اومده که شما 26-27 کلی کیس مناسب و الزاما ازدواج خوب داشته باشی .
دوستانی که فکر میکنن شانس ازدواج در خارج از ایران خیلی خیلی کمه و قبل رفتن اپلای کنند، باید بهتون بگم که اصلا هم در حال حاضر شرایط ازدواج تو ایران خوب نیست و شانس بالایی نیست.
1- الان آمار مجردین در ایران داره سر به فلک میکشه..آیا همه اینای که ازدواج نکردن قصد اپلای کردن داشتن؟
2- در ایران دکترا و فوق لیسانس شما حداکثر 6 تا 7تا همکلاسی دارید..خداییش تو این 6 تا 7 تا که همتون این مقطع رو گذروندین چندتا همفکر داشتین؟ هنوز خیییییلی ها در ایران نزدیک شدن بهشون رو بی شرم و حیایی میدونن...حتی در تهران ....پس چطور میگید امکان ازدواج زیاده؟
3- اکثرا وقتی افراد میرن دنبال ادامه تحصیل توقع دارن با هم تیپ خودشون ازدواج کنن ..(این نظر شخصی منه) شما در جامعه خارج دانشگاهی خیییلی شانس کمی برای آشنایی با کسی دارید که درک کنه الان باید مقالتون رو سابمیت کنید وقت ندارید... یا اینکه الان تست هاتون گیر داره باید تا 10 شب بمونید lab...پس آیا بازم فکر میکنید شما شانس بالایی در ایران داری؟ اگه آره پس چرا اکثر دخترای دانشجوی دکترا مجرد موندن؟ اکثرشون زیبایی و سایر فاکتورهای اجتماعی خوب هم دارند...جالبه که خیلی هاشون خونه داری عالی هم دارن
4-در اکثر مواقع شما نمیتونید پسری رو راضی کنید که خانواده و کارشو ول کنه با شما بیاد که شما دکترا بخونید. تو این وضعیت یکمی شاید پسرا شانس بیارن بتونن یه دختر با شرایط پایین تر انتخاب کنن و با خودشون ببرن ....مثلا یه دختری که خیلی دنبال ادامه تحصیل و اپلای کردن نباشه ....تازه اونم من نمیدونم (پسرای با تجربه لطفا بیان نظر بدن در این مورد)

سلام
حرفای شما صحیحه اکثریتش از یه سری جهات.
من فقط اینو بگم، دلیل اینکه ملت (دختر و پسر هر دو) تو ایران عزیز ما ازدواج نمیکنن مشکلات خودشون نیست فقط. مشکلات ما زیاده، از بیکاری و بی پولی بگیر برو بالا همینطوری. از طرفی نصف مردم دارن هنوز تو فرهنگ و سنت قدیمی ما زندگی میکنن (تو فکر مامان بزرگ من، کسی که هنر خونده، "مطربه". چه اصغر فرهادی باشه و مهران مدیری چه شاهین نجفی باشه چه دی جی سر کوچمون) در نتیجه شما نمتونی بری به مامان بزرگ من بگی مامان بزرگ من این پسره رو دوست دارم، اصلا اشکالی نداره که خونه نداره، کارمند دولت نیست، شیشه ماشینش ازین دودیا نیست. مثل پسر عمه تو بانک کار نمیکنه، معلم نیست. من این پسره رو با هیچ ادم دنیا عوضش نمیکنم.
جامعه توی یه گذره، گذری که توش یه عده به سرعت از فرهنگ و سنت فاصله گرفتن و عده دیگه هنوز پایبند به فرهنگ و سنت هستن. شما مدل کوچک شده همین جامعه رو توی دانشگاه و توی محیط کار هم میبینین. تو کانادا (اینجا که من هستم) کسی به شما گیر نمیده که چرا 37 سالته و مجردی. تو ایران هر روز فرهنگ داره اپدیت میشه و از طرفی چون فرهنگ غالب همون سنت قدیمیه این فرهنگ جدیده هی تو این قبلیه دست و پا میزنه و شما نمیتونی از بین اون همه ادم یکی رو پیدا کنی که بهت بخوره یا حداقل کمتر پیدا میکنی. اکثریت جامعه خودشون تکلیفشون معلوم نیست که هنوز سنتی فکر میکنن یا تو مغزشون یه فرهنگ جدید تعریف کردن. یکی رو هم پیدا میکنی که باهات همه جوره مچ هست و میبری خونه به مامان بابات نشون بدی چون اکثرا اونا سنت و فرهنگ به جا مونده از گذشتگان ما براشون مهمه میگن این فلان استانداردا رو نداره. پس نمیتونه عروس ما بشه، دوماد ما بشه. وگرنه اگر یه سری موراد ازاد بشه تو مملکت ما و اینقدر با دیسیپلین برخورد نشه با تک تک باورها و افکار و کلا سلیقه های جوونا، من قول میدم تو شش ماه اینده هفتاد در صد مجردای ما ازدواج میکنن یا حداقل میرن تو خط ازدواج سفید. مثلا همین که میگین تو سن بیست و شش هفت سالگی دخترای ما اونقذر خواستگار ندارن. دقیقا اینطوری تو جامعه ما جا افتاده که دختر دیگه باید نهایتا تا سی و دو سه سالگی شوهر کنه وگرنه پرونده ازدواجشو باید ببندی و تا اخرش مجرد خواهد موند. یه سری دیسیپلینها و یه سری قواعد بی فایده و بی معنا ما داریم که اکثریتمون ازونا خسته شدیم (همین مامان بزرگ من اعتقاد داره پسر اگه تا 35 ازدواج نکرد شیطون میره تو جلدش و میخوردش، قبلنا استانداردش سی سال بود برای پسرا ولی وقتی دو تا از عموهام با اصرار یکی تو 39 و یکی تو 42 سالگی ازدواج کردن مامان بزرگ من استانداردشو عوض کرد ). چند تا نسل باید همینطوری بسوزه و قربانی بشه تا بلاخره تفکر پدر و مادرها و فرزندان اونها به هم نزدیکتر بشن. ما میشیم پدر و مادرهای اینده و فرزند ما دست پسره رو مییگیره میگه مامان من میخوام زن این بشم منم میگم مبارکت باشه دخترم.
ما هنوز اونقدر دیسیپلین داریم که حتی برای انتخاب رشته بچه مون مداخله میکنیم که باید بری دندونپزشک شی یا بری حقوق بخونی. اینقدر ما واسه همه چی اصول تعریف کردیم. طبیعیه که جوونا نخوان هی مقررات جدید اضافه کنن و همش مشکلات بیشتر اضافه کنن به اون قبلیا. وگرنه بحث خواستگار داشتن و نداشتن نیست. وقتی میبینی زن میگیری / شوهر میکنی و باید بری تازه "قانون اساسی خانواده شریک زندگیت" رو هم رعایت کنی مو به مو، دیگه آدم میبره.
ببخشید کلی غر زدم زیر پست شما

[parnian95]

سلام
حرفای شما صحیحه اکثریتش از یه سری جهات.
من فقط اینو بگم، دلیل اینکه ملت (دختر و پسر هر دو) تو ایران عزیز ما ازدواج نمیکنن مشکلات خودشون نیست فقط. مشکلات ما زیاده، از بیکاری و بی پولی بگیر برو بالا همینطوری. از طرفی نصف مردم دارن هنوز تو فرهنگ و سنت قدیمی ما زندگی میکنن (تو فکر مامان بزرگ من، کسی که هنر خونده، "مطربه". چه اصغر فرهادی باشه و مهران مدیری چه شاهین نجفی باشه چه دی جی سر کوچمون) در نتیجه شما نمتونی بری به مامان بزرگ من بگی مامان بزرگ من این پسره رو دوست دارم، اصلا اشکالی نداره که خونه نداره، کارمند دولت نیست، شیشه ماشینش ازین دودیا نیست. مثل پسر عمه تو بانک کار نمیکنه، معلم نیست. من این پسره رو با هیچ ادم دنیا عوضش نمیکنم.
جامعه توی یه گذره، گذری که توش یه عده به سرعت از فرهنگ و سنت فاصله گرفتن و عده دیگه هنوز پایبند به فرهنگ و سنت هستن. شما مدل کوچک شده همین جامعه رو توی دانشگاه و توی محیط کار هم میبینین. تو کانادا (اینجا که من هستم) کسی به شما گیر نمیده که چرا 37 سالته و مجردی. تو ایران هر روز فرهنگ داره اپدیت میشه و از طرفی چون فرهنگ غالب همون سنت قدیمیه این فرهنگ جدیده هی تو این قبلیه دست و پا میزنه و شما نمیتونی از بین اون همه ادم یکی رو پیدا کنی که بهت بخوره یا حداقل کمتر پیدا میکنی. اکثریت جامعه خودشون تکلیفشون معلوم نیست که هنوز سنتی فکر میکنن یا تو مغزشون یه فرهنگ جدید تعریف کردن. یکی رو هم پیدا میکنی که باهات همه جوره مچ هست و میبری خونه به مامان بابات نشون بدی چون اکثرا اونا سنت و فرهنگ به جا مونده از گذشتگان ما براشون مهمه میگن این فلان استانداردا رو نداره. پس نمیتونه عروس ما بشه، دوماد ما بشه. وگرنه اگر یه سری موراد ازاد بشه تو مملکت ما و اینقدر با دیسیپلین برخورد نشه با تک تک باورها و افکار و کلا سلیقه های جوونا، من قول میدم تو شش ماه اینده هفتاد در صد مجردای ما ازدواج میکنن یا حداقل میرن تو خط ازدواج سفید. مثلا همین که میگین تو سن بیست و شش هفت سالگی دخترای ما اونقذر خواستگار ندارن. دقیقا اینطوری تو جامعه ما جا افتاده که دختر دیگه باید نهایتا تا سی و دو سه سالگی شوهر کنه وگرنه پرونده ازدواجشو باید ببندی و تا اخرش مجرد خواهد موند. یه سری دیسیپلینها و یه سری قواعد بی فایده و بی معنا ما داریم که اکثریتمون ازونا خسته شدیم (همین مامان بزرگ من اعتقاد داره پسر اگه تا 35 ازدواج نکرد شیطون میره تو جلدش و میخوردش، قبلنا استانداردش سی سال بود برای پسرا ولی وقتی دو تا از عموهام با اصرار یکی تو 39 و یکی تو 42 سالگی ازدواج کردن مامان بزرگ من استانداردشو عوض کرد ). چند تا نسل باید همینطوری بسوزه و قربانی بشه تا بلاخره تفکر پدر و مادرها و فرزندان اونها به هم نزدیکتر بشن. ما میشیم پدر و مادرهای اینده و فرزند ما دست پسره رو مییگیره میگه مامان من میخوام زن این بشم منم میگم مبارکت باشه دخترم.
ما هنوز اونقدر دیسیپلین داریم که حتی برای انتخاب رشته بچه مون مداخله میکنیم که باید بری دندونپزشک شی یا بری حقوق بخونی. اینقدر ما واسه همه چی اصول تعریف کردیم. طبیعیه که جوونا نخوان هی مقررات جدید اضافه کنن و همش مشکلات بیشتر اضافه کنن به اون قبلیا. وگرنه بحث خواستگار داشتن و نداشتن نیست. وقتی میبینی زن میگیری / شوهر میکنی و باید بری تازه "قانون اساسی خانواده شریک زندگیت" رو هم رعایت کنی مو به مو، دیگه آدم میبره.
ببخشید کلی غر زدم زیر پست شما

سلام عزیزم
دقیقا به موارد درست و به جایی اشاره کردید و تک تک صحبت هاتون قابل تحلیل بود و جای بسی تحسین داشت....
البته با توجه به این اوصاف، و همچنین غالب بودن فضای سنتی بر جامعه حتی بر خانواده های روشنفکر تر و یا با تحصیلات بالاتر،میبینم که این بحث ازدواج برای اپلای حداقل اکثریت خانم ها، موضوع قابل ذکری هست و جای تامل و یا حتی به قول دوستی که در بالا فرمودند جای انتخاب و حتی ترجیح دادن ازدواج و موندن به جای رفتن رو داره..... پس بدیهیه که خانم ها بیشتر نگران این موضوع باشن چون علاوه بر عامل درونی هر شخص زن یا مرد که دوست داره شریک زندگی مناسب و در شان خودش انتخاب کنه،عامل فشارهای روحی و روانی بیرونی و جامعه و حتی خاله خانباجی های دلسوز!!!!!!هم مزید بر علت میشه و شرایط رو برای خانم ها دشوار و بغرنج میکنه..... چه بسا این وسط بعضی ها یا قید اپلای رو میزنند و میمونند و یا در مقابل بعضی ها قید ازدواج رو در ایران میزنند و میرن، البته سوای موارد ازدواج که در خارج ممکنه پیش بیاد که گرچه احتمالش کم هست باز هم در مقایسه با اقایون، ولی هست......
خلاصه این قصه سر دراز دارد...
در کل با تمام این تفاسیر پیدا کردن همراه مناسب( و به معنای واقعی همراه بودن نه پلی برای اون بودن برای رسیدن به خواسته هاش) بسیار سخت و دشوار هست نه راهی یا جایی برای این کار ها وجود داره.....
خلاصه امیدوارم دوستان به همه اهداف اپلای و ازدواجی شون دست پیدا کنند...
ببخشید زیاد حرف زدم
موفق باشید.....

[Danaz]

سلام
....
جامعه توی یه گذره، گذری که توش یه عده به سرعت از فرهنگ و سنت فاصله گرفتن و عده دیگه هنوز پایبند به فرهنگ و سنت هستن. شما مدل کوچک شده همین جامعه رو توی دانشگاه و توی محیط کار هم میبینین. تو کانادا (اینجا که من هستم) کسی به شما گیر نمیده که چرا 37 سالته و مجردی. تو ایران هر روز فرهنگ داره اپدیت میشه و از طرفی چون فرهنگ غالب همون سنت قدیمیه این فرهنگ جدیده هی تو این قبلیه دست و پا میزنه و شما نمیتونی از بین اون همه ادم یکی رو پیدا کنی که بهت بخوره یا حداقل کمتر پیدا میکنی. اکثریت جامعه خودشون تکلیفشون معلوم نیست که هنوز سنتی فکر میکنن یا تو مغزشون یه فرهنگ جدید تعریف کردن. یکی رو هم پیدا میکنی که باهات همه جوره مچ هست و میبری خونه به مامان بابات نشون بدی چون اکثرا اونا سنت و فرهنگ به جا مونده از گذشتگان ما براشون مهمه میگن این فلان استانداردا رو نداره. پس نمیتونه عروس ما بشه، دوماد ما بشه. وگرنه اگر یه سری موراد ازاد بشه تو مملکت ما و اینقدر با دیسیپلین برخورد نشه با تک تک باورها و افکار و کلا سلیقه های جوونا، من قول میدم تو شش ماه اینده هفتاد در صد مجردای ما ازدواج میکنن یا حداقل میرن تو خط ازدواج سفید. مثلا همین که میگین تو سن بیست و شش هفت سالگی دخترای ما اونقذر خواستگار ندارن. دقیقا اینطوری تو جامعه ما جا افتاده که دختر دیگه باید نهایتا تا سی و دو سه سالگی شوهر کنه وگرنه پرونده ازدواجشو باید ببندی و تا اخرش مجرد خواهد موند. یه سری دیسیپلینها و یه سری قواعد بی فایده و بی معنا ما داریم که اکثریتمون ازونا خسته شدیم (همین مامان بزرگ من اعتقاد داره پسر اگه تا 35 ازدواج نکرد شیطون میره تو جلدش و میخوردش، قبلنا استانداردش سی سال بود برای پسرا ولی وقتی دو تا از عموهام با اصرار یکی تو 39 و یکی تو 42 سالگی ازدواج کردن مامان بزرگ من استانداردشو عوض کرد ). چند تا نسل باید همینطوری بسوزه و قربانی بشه تا بلاخره تفکر پدر و مادرها و فرزندان اونها به هم نزدیکتر بشن. ما میشیم پدر و مادرهای اینده و فرزند ما دست پسره رو مییگیره میگه مامان من میخوام زن این بشم منم میگم مبارکت باشه دخترم.
.....

با بخشی از حرفهای شما موافقم از نظر سخت گیری های بی مورد. شخصا آدم سنتی نیستم و خانواده ام هم تو مسئله ازدواج تعصب خاصی ندارند ولی نظرم اینه که سن بالا ازدواج کردن هم خوب نیست. دنبال کردن اهداف شخصی سر جاش ولی قبول دارید آدم دیگه از یه سنی به بعد نسبت به بعضی مسائل بی تفاوت میشه؟ پس کی میخواد بچه دار شه و حوصله برای بزرگ کردن اون بچه رو داشته باشه (اگر واقعا قصد تشکیل خانواده داشته باشه، بحثم با کسی نیست که تصمیم گرفته ازدواج نکنه). نسل ما که اکثرا اختلاف سنی پدر و مادرها با بچه ها خیلی زیاد نیست چون قدیم اکثرا زود ازدواج می کردن و بچه دار می شدند ولی باز برای فهمیدن همدیگه تو بعضی مسائل به مشکل برمیخوریم بعد شما تصور کن اختلاف سنیت با بچه ات 40-45 سال باشه واقعا دیگه چطور می خوای درست درکش کنی. بنظرم واقعا حیفه که همه دارن این قضیه رو به بعدا موکول می کنن. ایرانی و خارجی، پولدار و بی پول هم نداره، من هر دوش رو دیدم. نمی فهمم چرا بعضی ها یه ترس خاصی از ازدواج دارند در صورتی که واقعا چه تفاوتی می کنه وقتی دو نفر با هم پارتنر باشن یا مثلا جایی ثبت شده باشه که زن و شوهرن.
گفتم نظر من شخصیه من اینه و نظر بقیه هم محترمه و هر کسی حق داره برای زندگی خودش تصمیم بگیره ولی از این ترندی هم تو جامعه باب شده خیلی استقبال نمی کنم.

[prometheusss]

سلام
حرفای شما صحیحه اکثریتش از یه سری جهات.
....
شما

والا من پسرم. تحصیلات عالیه هم دارم. تجربه هم نیز. امروزی هم هستم ولی خواهرم بخواد با یک پسر هنر خوانده ازدواج کنه حتما تمام سعیم رو میکنم منصرفش کنم هرچند خودش وکیله و طبیعتا با پسر هنر خوانده ازدواج نمیکنه! آخه این چه رویاهایی که میبافید؟ دخترهای سایر ملل هم در سطح خودشون پسری میخوان بتونن با هم زندگی رو بسازند.
در مورد رشته: خواهر من زمان کنکور دوست داشت جامعه شناسی بخوانه مادرم که خودش استاد دانشگاهه گفت اصلا چنین اجازه ای نمیدم و حق هم نداری غیر از حقوق انتخابی داشته باشی. حقوق خوند. وکیل شد. کاملا هم راضی و ممنون هست که اجازه ندادند غیر از حقوق چیزی بخونه.

[prometheusss]

من به شخصه اپلای رو برای خاطر احد الناسی با هر اسمی. دوست دختر/پارتنر/همسر/ به خطر نمیندازم. بگو دختر با هر جایگاهی باشه. و دختر هر کسی باشه اهمیتی نداره. بگو ماهی 100 میلیون درآمد داشته باشه باز هم ازدواج سد راه تمام رویاهایی میشه که تا الان به امیدشون این همه هزینه کردیم این همه سختی و دوری از خانواده کشیدیم. چنین کاری نمیکنم. این همه هزینه و مشکل آخرش برگردم سرخونه اول با دختر ایرانی ازدواج کنم؟ قطعا مغزم پاره سنگ برداشته چنان تصمیمی بخوام بگیرم.

++ البته انتخاب های افراد هم تابع دامنه های خاصی از پارامترهای مختلفه مثلا چهره خاورمیانه ای خودش برای ازدواج با دختر اروپایی یا آمریکایی مشکل ساز میشه تیپ و لباس و ... هم موثرند. من طبق شرایط خودم این رو میگم و امکانی که میبینم نه اینکه قانون بشه به صورت کلی. من به شخصه بور هستم و سفید. موهای ریشم هم در میان کاملا بور و قهوه ای میشه پوستم هم کاملا تایپ اروپایی سفید داره. خب یک مقدار نسبت به وضعیتی که پوی سیاه و پوست تیره تر میداشتم وضعیتم فرق میکنه و حتی ممکن بود اون موقع به این چیزها فکرم نکنم. باید اول آدم یک دید درست به خودش و وضعیتش از هر نظر داشته باشه بعد تصمیم بگیره و این صرفا در مقوله ازدواج نیست در تمام مقوله ها همینه.