پاسخ : ازدواج یا اپلای؟
سلام دوست عزیزم،نوشته اصلی توسط mina_mina_919
ممنونم که اینها رو مطرح کردید.
چالش ها و نگرانی های شما به جا هست.
و من عمیقا باور دارم هر چقدر بیشتر بخونید و بپرسید زودتر و بهتر جواب می گیرید، و به هدفتون هم می رسید. دنیا همینه، به هرچی فکر کنی میرسی بهش.
اینها رو جداگانه می پرسم (که از خودتون بپرسید، مجبور نیستید اینجا بنویسید):
چرا از خانواده های هر دو طرف نمی پرسید که بدونید چی بگن؟ اینطوری خیالتون راحت میشه. به مرور دغدغه ها بیشتر می شن همون بهتر آدم این چیزا رو بپرسه درشو ببنده.
آمریکا خیلی دیورس (متنوع) هست آب و هواش. خیلی زیاد. از آب و هوای قطبی الاسکایی بگیر تا گرم و استوایی هاوایی، گوام، و پوئرتوریکو. وسطای امریکا زمستان های سخت داره (واقعا سخت و بد)، و دو ماه تابستون فقط هوا گرمه و غیر زمستانی، و اونم اینقدر گرم و شرجی میشه که شهادتش رو آدم میگه.
ایست کوست امریکا مخصوصا بالاها زمستانی های سرد و تابستان های متوسط و گرم داره و شرجی. پایینای امریکا واقعا شرجی و گرم میشه. غرب امریکا زمستان های وحشتناک سرد داره، و وست کوست هم اب و هوای معتدل داره. ولی از بالا به پایین هوا خیلی عوض میشه به خاطر افتاب و شرایط جغرافیایی. من و همسرم همه این جاها رو دیدیم از نزدیک و اگه میخواید میتونم براتون بیشتر توضیح بدم.
شما معلوم نیست کجا پذیرش بگیرید. اینو هم بهتن بگم، اگه بخواید، و اپلای کنید، خیلی جاها ممکنه پذیرش بگیرید. امریکا نیروی کاری به درد بخور کم داره.
ایده ال امریکاییا معمولا وارث کلی مال و ثروت شدن در یک کشور اروپایی و رفتن به اونجاست. بنابراین خیلی هاشون بیشتر عمرشون رو تو یک کار معمولی با بی انگیزگی سپری میکنن و فانتزی میزنن که اگه اون بشه چی میشه. و بعد میمیرن. حتی میتونید این رو توی فیلمهاشون ببینید. بیشتر امریکاییا یک کشور مورد علاقه جایی سراغ دارن که هیچی هم ازش نمیدونن.
در نتیجه تو این کشور یک مهاجر میتونه خیلی پیشرفت کنه. مهاجرا حواسشون جمعه و خیلی کاری هستن اغلب (نه همیشه).
امریکا عین جنگل میمونه. اگه زون خودت رو پیدا کنی میتونی لذت ببری از زندگی.
اگه دنبال زندگی معمولی هستید، تو امریکا هم بهش میرسید، ولی امریکا کشور سرمایه داریه. تو این کشور ممکنه سال های اول خیلی سختی بکشید، چون هم قواننی سخت برای مهاجر داره، هم بدون سرمایه کار سختیه زندگی رو شروع کردن، هم اینکه کلا به هم ریخته هست.
امریکا دراما زیاد داره. ایرانیا دراما خیلی دوست دارن به صورت کلی (نه همه، حرف من رو بد برداشت نکنید، من ایران بزرگ شدم و دارم میگم که ایرانیا دراما دوست دارن)، و ازین جهت ممکنه امریکا جای خوبی باشه. منتها دراماها و مشکلات امریکا معمولی نیست. بده و سخت. کمتر از 48 ساعت قبل یک نوجوان سیاه پوست تو میزری (کنزس سیتی، وسطای امریکا)، رفت زنگ دری رو زد. رفته بوده برادر خواهرش رو از خونه دوستشون برداره. همه ادرس درست بود، فقط به جای terrace، street رو اشتباهی رفته بود. یک مرد سفید از پنجره دیده بودتش، بدون جواب دادن اول یک گلوله زده سرش، بعد یکی دیگه زد سرش. بعدم زنگ نزد بیمارستان یا پلیس. بعدم ازاد شد. الانم اون جوون تو کماست. و از طرفی امریکا مشکل جدی هلث کر داره. دارن براش پول جمع میکنن که هزینه ش رو بدن.
هر کدوم ما چقدر ادم دور و برمون داریم، یا خودمون برامون پیش اومده یک جایی رو اشتباه بریم؟ خیلی. تصور کنید این اتفاق برای شما میفتاد.
اروپا اسپانیا و ایتالیا هم داره که گرمتر از خیلی ایالت های امریکان.
اگه دنبال زندگی عادی هستید به نظرم بهترین جا سوئد هست. سوئد سالهاست که داره سیاست امریکا ولی بهترش رو میره جلو.
هنوز برای مهاجرا ایده ال نشده ولی بچه هاتون میتونن بهتر زندگی کنن. استرالیا و نیوزیلند هم همینه.
ببینید اگه فیلمهای امریکایی رو نگاه کنید، جوک هاشون ساده هست، و همیشه حواسشون معطوف چیزای ساده هست. و وقتی همین ادم های ساده ریسیست میشن و با نفهمی با شما ریسیستی رفتار میکنن خیلی ازار میده. من دیدم که برای پسرها زندگی تو امریکا سخته. چون ما دخترا معمولا بی ازارتر به نظر میرسیم همه جا. امریکاییا اغلب به خاطر دینشون و فرهنگشون به زن به چشم "ضعیفه" و بی خطر نگاه میکنن. با ایران فرق داره. من تقریبا هر پسر ایرانی که دیدم حداقل هشت نه سال اول واقعا اذیت شده. البته همه جا تقربا برای پسر ایرانی همینه ولی کم و زیاد داره. ولی به عنوان دختر ایرانی میگم که احتمال اینکه به شما خوش بگذره و همه بهتون خوبی کنن خیلی زیاده، مگر یکی به شما علاقه داشته باشه و بفهمن شما نامزدی چیزی دارید. هر دختر یک مادر محسوب میشه تو امریکا. شما میتونید 5 تا بچه برای اینها بیارید و نفری یک تفنگ دستشون بگیرن و عکس کریسمس بگیرن.
اگه باورتون نمیشه اینو گوگل کنید:
Americans holding a gun + Christmas photos
ایرانیا معمولا باورشون نمیشه و با اون دیکتاتورشیپ ذاتی که از ژن و فرهنگ میاد سعی میکنن طرف مقابل رو تخریب کنن و لیبل بزنن، پابلیک شیمینگ کنن تا make a point کنن. ولی همین ایرانیا وقتی اون مرد ایرانی از تگزاس اومد و استاکینگ کرد این زن ایرانی رو تو واشنگتن، و بعد عصبی شد (چون تو سر پسر ایرانی اغلب نمیره یک دختر بگه "نمیخوامت"یا انتقادی ازش بکنه، چون این با اموزه های مامی ش جور درنمیاد و هر پسر ایرانی یک mama's big boy هست، یک راه پیدا میکنه برای اینکه نشون بده اون شما رو نمیخواد و چون به مقصودش نرسیده باید حتما انتقامی چیزی بگیره یا حداقل به همه و به خود اون دختر بگه "من تو رو نخواستم". اینها تجربه های واقعی منه و حرف من تو دو سه تا پسر اثر گذاشت، ازین وضع دراومدن و زندگیشون بهتر شد.)، و اومد هر دو رو کشت و مادر همسر رو هم زخمی کرد. برای کشتنش نیومده بود، یک گلوله بهش زد و پرتش کرد اون طرف. و وقتی این نفر از دنیا رفتن، و پلیس قبل و بعدش کلا هیچ کاری نکرد، ایرانیا تازه فهمیدن که این ازادی اسلحه خخیلی هم عالی نیست، یا وقتی همه مینالن که پلیس امریکا هیچ کاری نمیکنه، این یک چیز واقعی هست، یا چرا همه ادمهایی که نسبتا مرفهن یا سلامتیشون براشون مهمه سکیوریتی میگیرن (کاری که ما ایرانیا هم داریم انجام میدیم) یا چرا همه خونه شون رو تو محله های امن میگیرن، تازه میفهمن که وای این خطر واقعی بود. چون من فهمیدم انسان فارغ از ایرانی بودن، تا وقتی یک چیز رو به چشمش نبینه، و تجربه ش نکنه، باور نمیکنه. برای ایرانیای امریکا هم قابل باور شد وقتی این رو دیدن.
برای همینه میگم تا میتونید اینجا رو بخونید، ولی خیلی اهمیتی ندید. نهایتا شما برای زندگیتون تصمیم میگیرید. به نظرم کار درستی میکنید که میپرسید. تا میتونید بپرسید. be curious.
اروپا مخصوصا بالاها ارام تر هست. سیاست سوئد رو در برابر کووید ببینید. چقدر اروم و بی حاشیه فقط فاصله میزها رو از هم بیشتر کردن و همه فعالیت ها ادامه دادن. امریکا انواع مختلف دراماها رو اجرا کرد و اخرم اشوبی ایجاد شد که هنوزم از بین نرفته هر روز داره شدیدتر میشه.
به نظرم سوالاتتون رو توی توئیتر بپرسید، یا سوشال میدیایی که بازدید میشه توسط ایرانیا و خارجیا. اینجا کسی سر نمیزنه و خیلی از ماها چون خاطره داریم یا نوستالژی و یا فکر میکنیم شاید حرفامون به درد کسی بخوره چون این یک فروم علمی هم هست، اینجا میایم. تو توییتر ادمها خیلی نظر میدن و میتونید حتی ترند فکری ایرانیا رو ببینید. حتی میتونید سوالاتو به فارسی و انگلیسی بپرسید و ببینید چی میگن.
مراقب خودتون باشید و به سوال پرسیدن ادامه بدید. اگه خواستید امریکا بیاید باید بدونید که اینجا جای خیلی خوبیه. جاتون رو پیدا میکنید. و خوشبخت میشید. یادتون نره ما ایرانی هستیم. شرایط سخت زیاد دیدیم. we will make it.
یک پیشنهاد هم میدم. اگه میتونید، شروع کنید به ایمیل زدن به استادهای اروپا و امریکا و کانادا. ببینید چی میگن و چقدر جواب میدن. این فروم یک بخش مفصل درباره این داره. دستتون میاد شانستون برای کدام کشور بالاتره. حتی اگه بگن کامیتی نظر میده و اپلای کن، بازم جواب خوبیه. نمیدونم بعد از کووید چقدر شرایط عوض شده. کلا دنیا داره به سمت تنش میره و مردم on edge هستن. همه جا تقریبا همینه. ولی شما محکم باشید و دست برندارید از هدفتون.
موفق باشی دوست خوبم.
پاسخ با نقل قول
) با فرهنگ غربی (می و شراب، همجسگرایی، فردگرایی، کمرنگ تر بودن اخلاق در جامعه و ...)، کم رنگ تر بودن و کم توجهی به قضیه مسايل حرام و حلال، بودن در کلونی ایرانی و بعضا تنهایی و انزوا و عدم پشتیبانی از یکدیگر، مشکلات روحی و روانی را می توان از دیگر مشکلات ایرانیان خارج از ایران، مخصوصا کانادا و استرالیا عنوان کرد به طوری که طبق شنیده ها زیاد از آمدن ایرانی به اونجا توسط ایرانیان ساکن استقبال چندانی نمی شود.
علاقه مندی ها (Bookmarks)