راهنمایی: پشت کنکور کارشناسی بمونم؟!

[nadiiia]

سلام دوستان..
منم 2 هفته پيش کنکور دادم اما با 2 تفاوت..يکي اين که کنکور تجربي دادم و يکي ديگه اينکه سال دومم بود..
براي منم سر جلسه اتفاقاتي رخ داد که باعث شد همه ي احتمالاتم به هم بريزه و بعيد بدونم به اوني که ميخوام برسم..
من از اول به خاطر رشته داروسازي اومدم تجربي اما فعلا که شواهد نشون ميده که بهش نميرسم..ضمن اينکه به هيچ رشته ديگه اي به غير از دارو علاقه ندارم
خلاصه سر 2 راهي گير کردم ممنون ميشم اگه منو راهنمايي کنيد:
1.يک سال ديگه بمونم..!؟
2.طبق محاسباتم فکر کنم شيمي شريف و زيست شناسي بهشتي رتبم برسه..به نظرتون کدوم و انتخاب کنم..میشه با لیسانس شیمی برای دارو پذیرش گرفت؟؟(ترجیحا از المان)
در ایران امکان تغییر رشته از شیمی به دارو هست؟؟؟
(معدل دیپلمم 19.31 و پیشم 17.5)

[viana]

سلام و عرض ارادت خدمت همه ی دوستان عزیزم.

یک راست میرم سر اصل مطلب: من هفته ی پیش کنکور داشتم (رشته ی ریاضی) و هدفم این هست که حتما" بعد از اتمام دوره ی لیسانس اپلای کنم و برم،هفته ی پیش خیلی خوشحال و خندان و به امید یک رتبه ی خوب راهی حوزه ی امتحانی شدم،
منتها از اونجایی که من خیلی آدم خوش شانسی هستم سر جلسه اتفاقی برام افتاد که شاید هر چند سال یک بار هم در تاریخ کنکور پیش نیاد! به این ترتیب که مراقب جلسه سکته کرد و مسؤولین وقت شناس و خوش فکر جلسه به جای اینکه به بیرون از سالن منتقلش کنن همونجا نشستن به ماساژ قلبی و آب قند و کمکهای اولیه و اینها، اونم درست جلوی افرادی که دارن زور میزنن آیندشون رو در 4 ساعت و ده دقیقه رقم بزنن! این بساط حدود نیم ساعتی طول کشید و نظم جلسه و به دنبال اون نظم فکری ما هم به هم ریخت و از دیدن اون آقا تو اون وضعیت کلی وحشت کردیم و استرسمون چند برابر شد و نیمه ی دوم امتحان رو نفهمیدیم چجوری دادیم، خلاصه این که یک سال زحمت و فشار عصبیمون فنا شد!

نامه هم نوشتیم به این سازمان بی در و پیکر سنجش، ولی احتمال اینکه رسیدگی کنن شاید 10 درصد هم نباشه...

به هر حال، زندگی ادامه داره و باید به فکر بقیش بود. به همین خاطر از شما دوستان عزیزم خواهش می کنم به عنوان برادر کوچیکترتون لطفا" منو راهنمایی کنید و نظرات ارزشمندتون رو دریغ نکنید؛

من از سال سوم دبیرستان به فکر اپلای و رفتن هستم و درباره ی این پروسه اطلاعات لازم و کافی رو هم دارم، و با توجه به اهمیت دانشگاه کارشناسی و (ومعدل لیسانس و غیره) تمام تلاشم رو برای کنکور کردم، به طوریکه اگه این حادثه اتفاق نمیفتاد قطعا" رتبم سه رقمی میشد، ولی با این مصیبتی که پیش اومد و با توجه به درصدهام، الآن در بهترین شرایط ممکنه به 3000 برسه!

خلاصه که الآن بر سر یک چند راهی گیر کردم و شدیدا" به همفکری شما دوستان نیاز دارم،

اول_یک راه پیش روی من این هست که بمونم و برای کنکور سال بعد بخونم، که خب دردسرای خاص خودشو داره که خودتون در جریانش هستید.

دوم_برم دانشگاه آزاد. که اونم از سطح علمی و جو بیخیالیش میترسم!

سوم_از اونجایی که یک نیمچه علاقه ای به ریاضیات گسسته و رشته ی کامپیوتر در وجود من جوانه زده، رشته ی علوم کامپیوتر امیر کبیر و شهید بهشتی رو بزنم. (تهران و شریف رو مطمینا" نمیارم، همون پلی تکنیکم شانسم زیاد نیست)

چهارم_که بیشتر از همه بهش فکر می کنم_اینکه یه رشته ی پایینتر دانشگاه بهترو بزنم. مثل مهندسی معدن دانشگاه تهران. اگر این کار رو انجام بدم هم بیشتر به امید تغییر رشتست. چون هیچ شناخت خاصی از رشته ی معدن ندارم و کل امسالو با رویای رشته ی "غلوم مهندسی" دانشگاه تهران درس خوندم!

حالا سوال من از شما دوستان اینه که با توجه به تجربیاتتون کدوم راه رو پیشنهاد می کنید؟ و به طور خاص نظرتون راجع به راه چهارم چیه؟ میشه به تغییر رشته در دانشگاه امید بست؟ (تو دانشگاه به احتمال خیلی زیاد می تونم مینیموم GPA برای تغییر رشته رو بیارم.) و اینکه اگه بتونم رضایت رییس دانشکده ی مقصد(علوم مهتدسی) رو جلب کنم و قانعش کنم که منو بپذیره چقدر تاثیر داره؟ و کلا" تصمیم آخر رو در این زمینه کی میگیره؟


فکر و آرامشم بدجوری به هم ریخته، و نظرات تک تک شما قطعا" برام مفید خواهد بود.

از همگی متشکرم_به امید روزهای بهتر.

سلام این پستا رو که می‌خونم یاد پارسال خودم میفتم اول یه خسته نباشید به همه!کنکور سختی بود واقعا!ببین دوست من اولا که رتبت اونقدرام بد نیست!یعنی‌ می‌تونم بهت بگم با ۳۰۰۰(البته نمیدونم منطقه چندی)ولی‌ اگه ۱ باشی‌ تهران دانشگاه‌های خوب میتونی‌ قبول بشی!
اما در مورد سوالات!
۱.پشت کنکور موندن اشتباه محض!اینو با توجه به وضع کنکوری که امسال و پارسال داشت دارم میگم!نمیدونا تحقیق کردی یا نه ولی‌ سال ۹۲ بد از سال ۸۷ وحشتناک‌ترین وضع رو توی قبولی‌ها و ظرفیت دانشگاه‌های دولتی داشت(بر عکس دانشگاه آزاد که خدا بده برکت)فکر نمیکنم امسال هم بهتر از پارسال باشه!سال بد از اینم بدتر!
۲.نمیدونم کی‌ اینو گفته ولی‌ سطح علمی‌ خیلی‌ از دانشگاه‌های آزاد بخصوص تهران از دولتی‌های شهرستان بهتره!
۴.من یه پیشنهاد دارم!به جای اینکه یه رشته پایین تر بزنی‌ در تهران یه رشته بهتر بزن در دانشگاه‌های خوب شهرستان‌ها چون آخر ۴ سال رشته باهات می‌مونه نه دانشگاه!و اینکه برای اپلای اگه نتایج پذیرش بچه‌ها رو ببینی‌!حرف اول رو معدل،نمره تافل،جی‌آرای می‌زنه نه اسم دانشگاه!و اینکه به نظر من به امید تغییر رشته نباش!یا حداقل تحقیق کن و بد اینکارو بکن من چون خودم دنبال‌ش بودم!از بین دانشگاه‌های تهران راحت ترینشون امیر کبیر که بسته به رشتست ۳ ترم متوالی باید الف بشی‌!
و در آخر اینکه اون چیزی که انسان رو می‌سازه استعداد هاشه و انتخابش!نه اسم دانشگاه و رتبه کنکورموفق باشی‌

[FanTasTic]

درود
دوست بزرگوار
عرضم به خدمت شما که ماشالله که اول راهین یعنی خوش به سعادت شما نظر بنده کمی از تجربه است کمی از دیدگاه:
1. زمینه ای که بهش علاقه دارین رو انتخاب کنین ( ببینین این مورد که فکر می کنن بهش علاقه دارین با اینکه واقعا علاقه داشته باشین فرق می کنه. تنها راهش مطالعه در مورد اون رشته و زمینه های علمی و صنعتی آن و نیز سیلابس دروسیش است. مثلا رشته ای به مثابه علوم کامپیوتر رشته ای از نظر انعطاف پایین به این معنا که در اصطلاح عامیانه خشک و نیازمند صبر و علاقه ی خاص که شایدها پس از تجربه در این رشته موجب تجدیدنظر شما بشه)
2. آینده زمانی می شود روش برنامه ریخت که شرایط محیطی با نوسانات کم داشته باشه نه مملکت گل و بلبلی مثل ما که در هر ساعت تغییرات و تصمیمات متنوعی حائز می شه. پس تغییر رشته و اینا ارجحیت کمتری داره.
3. در فرایند اپلای برای کارشناسی عامل اصلی درگیر علاوه بر سوابق تحصیلیتون اعم از معدل و نمره زبان و غیره، شرایط اقتصادی شما است. اگر این امکان رو دارین بدون شک اپلای کنین. اگر این امکان رو به نسبت کمتری دارین برای کشورهای نزدیک اما معتیر اقدام کنین و برای مقاطع بالاتر برای کشورهای پیشرفته.
4. عاملی یک دانش پژوه رو معتبر می کنه بار علمی و پژوهشی و ... است نه نوع دانشگاه. گرچه خودم دانشگاه آزاد خوندم و اصلا توصیه نمی کنم اما در صورت اجبار به انتخاب دانشگاه آزاد که ترجیحا میگم در این حالت اپلای کنین بهتر است، دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات تهران جو بهتری داره. برای اپلای نوع دانشگاه در ارجحیت های بعدی قرار داره.
5. من باشم یک سال عمرم رو تلف کنکور نمی کنم. می دونین چرا؟ زمانی برای یک راه وقت باید گذاشت که از آن یک خروجی مطلوب مورد انتظار داشت. به این معنا شما پس از اتمام کارشناسی هیچگونه احتمال تضمینی برای آیندتون در اینجا ندارین پس اینکه یک سال از عمرتون رو وقف اینکار کنین کاملا خارج از منطق است.

باز اینها نظارات بنده حقیر بود. تا نظر دوستان چی باشه

محمدرضا

[Poooria_M]

سلام مجدد خدمت دوستان عزیزتر از جان.

اول از همه عذر خواهی می کنم که یه کم دیر برای راهنمایی هاتون ازتون تشکر می کنم. این مدت یه کم گرفتاری داشتم و وضعیت روحیم هم چندان جالب نبود... بگذریم.

یه چند تا مورد رو میخواستم خدمت دوستان عرض کنم:

۱- در مورد دوست عزیزم

aminnnn,

میخواستم بگم که تصمیم زود هنگام برای اپلای رو شما بذارید رو حساب بلوغ عقلی و سیاسی زودرس, نه جوزدگی یا خامی و چیز دیگه ای!!

۲- در باره ی دغدغه های من که دوست گرامی Inceptor اشاره کردند, شاید به نظر بعضی خنده دار بیاد که من تو این سن همچین حرفی بزنم, ولی اهداف و دغدغه های من کاملا" متفاوت با خیلی از کساییه که شاید همسن من یا یه کم بزرگتر از من هستن... من هدفم از دانشگاه رفتن (مخصوصا دانشگاه تهران که انقدر بهش علاقه دارم) نه اسم در کردن و پز دادن به دوست و آشنا, نه پیدا کردن یک شغل با درآمد بالا و مشغول شدن به پول در آوردن و اینها, نه صرفا اپلای بعدش, و نه هیچکدوم از این دست مسایله که کوچکترین جذابیتی برام ندارن؛ که استفاده ی بهینه از این چند سال عمریه که از خدا میگیرم! میخوام با این چند روز زندگیم کاری بکنم که وقتی به آخراش رسیدم و به عقب نگاه کردم, با خودم بگم از این فرصت تکرار نشدنی یه چیز به درد بخور کشیدم بیرون! و این چیز به درد بخور با توجه به فلسفه ای که من بهش معتقدم, شخصی نیست, و هدف نهایی زندگیم یه جورایی ایجاد یه تغییر موثر و کار بزرگ در مملکت و کشورمه. و با توجه به همین روحیاتم, گاهی فکر میکنم شرایط و جو دانشگاه تهران برای من از هر نظر مناسبتر باشه, حتی اگه به قیمت انتخاب یه رشته ی پایینتر و به جون خریدن خطرات و مشکلات تغییر رشته باشه. (با توجه به تشکل های فراوان فرهنگی, هنری و سیاسی و در کل هویت این دانشگاه که زبانزد هستش, و اینکه من کلا همیشه سعی کردم یه آدم چند بعدی باشم, مثلا الآن علاوه بر اینکه درسم رو خیلی جدی دنبال میکنم مطالعات غیر درسی هم زیاد دارم و ۲ تا ساز هم میزنم, با یه سری کارای دیگه که حالا بماند! )

۳- من کاملا به این امر واقفم که علاقه ای که ما الآن میتونیم به یه رشته داشته باشیم یه جور علاقه ی کور هست, چون به هر حال دیدمون به رشته ها بیشتر "دبیرستانی" هست تا "دانشجویی". و تا دیدمونو دقیقتر نکنیم نمیتونیم واقعا رشته ای رو که بهش علاقه داریم انتخاب کنیم. به همین دلیل هم هست که من به سمت رشته ی علوم مهتدسی متمایل شدم... چون دو سال اول این رشته بیشتر دید آدم رو باز میکنه و بعد از اون میشه با انتخاب گرایش ها و خوشه ها اون چیزی رو که واقعا بهش علاقه مند هستیم رو انتخاب کنیم.

به هر حال, با همه ی این اطلاعات و کسب آگاهیها, باز هم مسیر از کنکوری میگذره که برای من اونجوری شد که ابتدای بحث گفتم. و همچنان از کار این دنیای جفاکار سرگردان و حیرانم! و همچنین محتاج همفکری شما دوستان. هر کدوم از نظرات از ابتدای تاپیک تا اینجا رو چند بار خوندم. باز هم منتظر هستم تا نظرات ارزشمندتون رو بدونم.

نتیجه ها هم تا ۶ روز دیگه میاد, و استرسش زندگی رو بر من حرام کرده!

به امید روزهای بهتر....

[mani_faz]

"۳- من کاملا به این امر واقفم که علاقه ای که ما الآن میتونیم به یه رشته داشته باشیم یه جور علاقه ی کور هست, چون به هر حال دیدمون به رشته ها بیشتر "دبیرستانی" هست تا "دانشجویی". و تا دیدمونو دقیقتر نکنیم نمیتونیم واقعا رشته ای رو که بهش علاقه داریم انتخاب کنیم. به همین دلیل هم هست که من به سمت رشته ی علوم مهتدسی متمایل شدم... چون دو سال اول این رشته بیشتر دید آدم رو باز میکنه و بعد از اون میشه با انتخاب گرایش ها و خوشه ها اون چیزی رو که واقعا بهش علاقه مند هستیم رو انتخاب کنیم."

سلام . این دلیلی که شما این بالا آوردید ، دقیقا دلیلی بود که من موقع انتخاب علوم مهندسی تو ذهنم داشتم + اینکه هیچ وقت دوست نداشتم مهندسی بخونم "و خوب حالا بعد سه سال تحصیل...خلاصش این میشه که بهتون توصیه "اکید " می کنم که این رشته رو انتخاب نکنید مگر اینکه یکی از دو شرط زیر برای شما صدق کنه:

1-قصد داشته باشی که بیای علوم مهندسی و بعد تغییر رشته بدی تو دانشکده فنی( که همون طور که دوستان گفتن خیلی سخته ولی دو نفر تو ورودی های ما این کارو کردن بعد دو ترم معدل الف آوردن) --که به نظر میاد برای شما صدق نکنه.

2- بخوای با وجودیکه نشده تغییر رشته بدی حتما و تاکید می کنم حتما با اصرار(+در نظر گرفتن سختی های خاص خودش) از استادای رشته های بهتری که تمی تونستی قبول بشی استفاده کنی و تو جو اونها قرار بگیری-

اگه بعد اعلام نتایج قصدت هنوز جدی بود بگو در مورد مشکلات احتمالی که من باهاشون برخورد کردم ،بیشتر توضیح می دم.

[Poooria_M]

"۳- من کاملا به این امر واقفم که علاقه ای که ما الآن میتونیم به یه رشته داشته باشیم یه جور علاقه ی کور هست, چون به هر حال دیدمون به رشته ها بیشتر "دبیرستانی" هست تا "دانشجویی". و تا دیدمونو دقیقتر نکنیم نمیتونیم واقعا رشته ای رو که بهش علاقه داریم انتخاب کنیم. به همین دلیل هم هست که من به سمت رشته ی علوم مهتدسی متمایل شدم... چون دو سال اول این رشته بیشتر دید آدم رو باز میکنه و بعد از اون میشه با انتخاب گرایش ها و خوشه ها اون چیزی رو که واقعا بهش علاقه مند هستیم رو انتخاب کنیم."

سلام . این دلیلی که شما این بالا آوردید ، دقیقا دلیلی بود که من موقع انتخاب علوم مهندسی تو ذهنم داشتم + اینکه هیچ وقت دوست نداشتم مهندسی بخونم "و خوب حالا بعد سه سال تحصیل...خلاصش این میشه که بهتون توصیه "اکید " می کنم که این رشته رو انتخاب نکنید مگر اینکه یکی از دو شرط زیر برای شما صدق کنه:

1-قصد داشته باشی که بیای علوم مهندسی و بعد تغییر رشته بدی تو دانشکده فنی( که همون طور که دوستان گفتن خیلی سخته ولی دو نفر تو ورودی های ما این کارو کردن بعد دو ترم معدل الف آوردن) --که به نظر میاد برای شما صدق نکنه.

2- بخوای با وجودیکه نشده تغییر رشته بدی حتما و تاکید می کنم حتما با اصرار(+در نظر گرفتن سختی های خاص خودش) از استادای رشته های بهتری که تمی تونستی قبول بشی استفاده کنی و تو جو اونها قرار بگیری-

اگه بعد اعلام نتایج قصدت هنوز جدی بود بگو در مورد مشکلات احتمالی که من باهاشون برخورد کردم ،بیشتر توضیح می دم.

سلام قربان. ممنون از پاسختون.
بله من قصدم جدی جدیه! مشتاقم توضیحاتتون رو بدونم.
من دقیق منظورتون رو متوجه نشدم، یعنی این تصور من (که در بالا هایلایت کردینش) درست نیست؟
و اینکه شما الان از انتخابتون پشیمونید؟ یا نه؟
متشکر

[mani_faz]

سلام.این که تصورتون درسته یا نه یه مقدار به خودتون بستگی داره.اگر زرنگ و اجتماعی باشین و با سال بالایی های رشته های دیگه و اساتید بتونین صحبت کنین (همه ی اینا باید تقریبا در دو ترم اول اتفاق بیفته، که شما با محیط نا آشنایین، استرس این رو دارین که امتحانا چه شکلیه، عملکرد شما چه طوری خواهد بود (معدلتون چند میشه و ...) ، اونوقت خوب آره، این مزیت خودشو نشون میده و شما شاید اگر خیلی سخت گیر نباشید،( من الان بعد سه سال فهمیدم که به "روان شناسی تکاملی" شاید! علاقه مند باشم) بتونید درک بهتری به دست بیارید( که البته من خودم هیچ کدوم از این کارا رو نتونستم بکنم). و راستش در حقیقت، به نظر من موفق ترین افراد تو ورودی ما آدمایی بودند که از همون اول تکلیفشون با خودشون معلوم بود، می دونستند چی می خوان بخونن، و منظم و بسیار با برنامه واحدا رو برداشتن.

اما دلیل اینکه من بهتون"اکیدا" توصیه می کنم وارد این رشته نشید این نیست که شاید نتونید علاقه ی واقعیتون رو کشف کنید، بلکه جویه که بین بچه ها وجود داره(که هر کسی زودتر ازش جداشه به نفعشه) و مهم تر از اون مشکلات مدیریتی و اداری عجیب غریب رشته( که البته این دوتا هر کدوم دیگری رو در یک چرخه تقویت می کنه!) که احتمالا شمارو خیلی ناامید می کنه.که من چند تا صحنه ی موردی که احتمالا زیاد هم تکرار می شوند برای شما ترسیم می کنم:

1- شما با علاقه رفتید سر کلاس زیست شناسی عمومی که فقط مخصوص دانشکده ی شماست، خوشحال نشستید که از ماهیت بین رشته ای (؟) رشته ی گرامیتون لذت ببرید، استاد که از قضا استاد شیمی عمومی هست! بعد نیم ساعت تاخیر وارد میشه( که احتمالا بایدسر کلاسای اختصاصی! ( از جمله درسای پایه) و به خصوص حل تمرین های اختصاصی! رشته ی شما که از جمله مزایاش هست! بهش عادت کنید) میگه این درس احتمالا زیاد بدردتون نمی خوره و مهم نیست، اغلب کودکان حاضر نیز منطقا! به استاد پیشنهاد می دهند که دو جلسه 1.5 ساعته در هفته را یک جلسه ی 1.5 ساعته کنند و امتحان میانترم را نیز حذف کنند! استاد هم موافقت می کند.( یه جورایی دور هم خوش باشیم) امتحان پایانی این درس شما ، می تواند در زمانی نامعلوم، خارج از بازه ی امتحانات دانشگاه ، و در فضای کمی تا قسمتی باز! برگزار شود.( و همین طور که گفتم این موضوع برای همه ی درس های اختصاصی! شما احتمالا اتفاق خواهد افتاد.حتی به نظر من ، وضع موجود هر سال بدتر شده ، و من نمی دونم که ورودی های جدیدمون چه سرنوشتی در انتظارشونه!)

2- نامنظم برگزار شدن کلاس ها، امتحان ها، مشکل انتخاب واحد،معلوم نبودن اینکه هر چیز وظیفه ی کیست( مثلا کسی نمی دونه بلاخره این رشته کارآموزی داره یا نه؟ ، یا اینکه دقیقا چه درسایی قراره ترم بعد ارائه بشه، چه کسی مسئولیت فارغ التحصیل شدن دانشجوها از نظر ارائه ی درس های مورد نیازشون رو داره، اصلا استادی وجود داره که بتونه این درسو ارائه بده یا نه؟)- و مهم تر از همه معضلی به اسم معرفی به استاد که شما باید حداقل پنج تا(قابل افزایش) از درساتون رو ، این شکلی بگذرونید که خوب تصور کیفیتش با وضعی که من شرح دادم نباید براتون سخت باشه! و آرزوتون میشه که همون کلاس های اختصاصی رشته ی شما! تشکیل بشه.

3-در مواردی دیده شده که کلاسی به اسم یک استاد تشکیل شده وبعد ما اصلا قیافه ی استاد رو در کل طول ترم ندیدیم . بجاش سال بالاییمون (که البته کارش هم خیلی خوبه و من خیلیم قبولش دارم) کار تدریس رو در شرایط بسیار خاص !بر عهده گرفته و حالا این چه دزسیه درس ویژه ی رشته ی شما به اسم "حساب تغییرات" که از جمله ی اون درساییه که قراره شما رو از مهندسان دیگه جدا ! کنه ( و به پلی بین مهندسان و دانشمندان تبدیل کنه ! که البته این کار رو می کنه ولی به یک شکل دیگه!) ، جالب توجه این که این درس ، درس ارشده( به جز برای ریاضی ها) که با این کیفیت ارائه میشه.

4-خیلی از درس ها در برنامه، اصلا معلوم نیست چرا اینجان مثل همین "حساب تغییرات" که بچه های سازه مجبورند پاس کنند که به مسئله ی جو هم دامن می زنه- شما خیلی وقت ها از خودتان خواهید پرسید آیا اینجا دانشکده ی فنی دانشگاه تهران است؟

5- مهم تر از همه اینکه شما "نمی تونید" وارد هر خوشه ای بشید.مثلا اول قرار بود نانو تشکیل بشه بعد یه مدت معطل کردن درش تخته شد، بعد هم که من برای بهینه سازی رفتم ، به دلیل کمبود دانشجو نشد(شما همش 25 نفرید نهایتا و برای تشکیل هر خوشه (البته با شرایط ذکر شده!) باید حداقل 5 نفر باشید+ محدودیت استاد هم خیلی وجود داره!)-نهایتا انتخاب های شما چهار پنج تاست الکترونیک-مخابرات-مکانیک سازه-فرآیند(معدنو فاکتور گرفتم!)-شما باید اول ترم سه و نهایتا ترم 4 معلوم باشه چه خوشه و گرایشی انتخاب کردی.

6-مشکل آزمایشگاه + درسایی که شما نمی گذرونین نسبت به برنامه ی اصلی و بجاش درسای سودمند اختصاصی رشتتون رو میگذرونین و کارهای عملی شما رو از فارغ التحصیلای رشته ی اصلی تا حد زیادی جدا می کنه+ بعضی اوقات بداخلاقی کردن و ناز آوردن دانشکده ای که که شما از علوم مهندسی واردش شدین

دو نکته

- از نظر عقلانی، من باید پشیمون باشم ولی به دلایل خاص خودم زیادم این طوری نیست.

- اگر خیلی مستقل یاد میگیری ( یعنی مثل من استاد و محیط و یاد گرفتن توی خود کلاس و انگیزه گرفتن از استاد و شاید یه ذره نگاه پایینی که به بچه های ما تو دانشگاه هست و ...) خیلی تعیین کننده ی عملکردت نیستند ، می تونی یه ذره از تاثیر منفی بعضی عوامل ( و البته نه همش!) کم کنی.

ببخشید که طولانی شد، ولی خوب به نظرم به مهمتریناش اشاره کردم( این قصه سر دراز دارد، بقیشو خودت تا ته بخون!).اینم بگم که من قصد ترسیم تصویر وحشتناک از رشتم رو ندارم و تک تک اینا برای خودم شخصا اتفاق افتاده و فقط می خواستم بدونی که در واقعیت وارد چی میشی( با وجودیکه من خیلی بعید می دونم، شاید اوضاع برای شما تغییر مثبتی بکنه 0.1 در 100!) . و هنوز اگر با وجود دونستن اینا، یکی از شرایطی که تو پست قبل گفتم برات صدق می کنه، با رعایت تدابیر ویژه ! می تونه شاید منطقی باشه که وارد این رشته بشی.

امیدوارم تونسته باشم یه مقدار تو تصمیم گیری کمکت کنم.

[chrome]

درود
بنده به دلیل مشکلات زیادی که در سال کنکور پیش آمد,نتوانستم که در کنکور کارشناسی نتیجه ی دلخواهم را بدست آورم و تصمیم به ادامه ی تحصیل در دانشگاه آزاد گرفتم.
متاشفانه و بعد از مشاهده ی سطح آموزشی و جو دانشگاه آزاد از انتخاب خودم پشیمان شدم و در دو راهی انصراف از دانشگاه آزاد و ادامه ی تحصیل در این دانشگاه مانده ام
سوال اول این که آیا به نظر شما انصراف دادن از دانشگاه آزاد و پشت کنکور ماندن چه تبعاتی رو به دنبال داره؟
و سوال دوم این که گذراندن دروه ی کارشناسی در دانشگاه آزاد(با در نظر گیری معدل و سابقه ی پژوهشی خوب در دوره ی کارشناسی در این دانشگاه) چقدر می تواند تاثیر منفی بر روی پذیرش از دانشگاه های خارج از کشور بگذارد؟(برای بنده کشور آمریکا مورد نظر است)
و سوال آخر :ادامه تحصیل همزمان و همچنین آمادگی برای آزمون کنکور کارشناسی ممکن است ؟

پیشاپیش با تشکر از شما

[S03]

درود
بنده به دلیل مشکلات زیادی که در سال کنکور پیش آمد,نتوانستم که در کنکور کارشناسی نتیجه ی دلخواهم را بدست آورم و تصمیم به ادامه ی تحصیل در دانشگاه آزاد گرفتم.
متاشفانه و بعد از مشاهده ی سطح آموزشی و جو دانشگاه آزاد از انتخاب خودم پشیمان شدم و در دو راهی انصراف از دانشگاه آزاد و ادامه ی تحصیل در این دانشگاه مانده ام
سوال اول این که آیا به نظر شما انصراف دادن از دانشگاه آزاد و پشت کنکور ماندن چه تبعاتی رو به دنبال داره؟
و سوال دوم این که گذراندن دروه ی کارشناسی در دانشگاه آزاد(با در نظر گیری معدل و سابقه ی پژوهشی خوب در دوره ی کارشناسی در این دانشگاه) چقدر می تواند تاثیر منفی بر روی پذیرش از دانشگاه های خارج از کشور بگذارد؟(برای بنده کشور آمریکا مورد نظر است)
و سوال آخر :ادامه تحصیل همزمان و همچنین آمادگی برای آزمون کنکور کارشناسی ممکن است ؟

پیشاپیش با تشکر از شما

1. مهمترین مشکل وقت از بین رفته شماست و وقتی که لازمه دوباره بگذارید تا از اول بخونید.
2. مشکل خاصی نیست اگه معدلتون خوب باشه.

توصیه من بهتون اینه که سعی کنید همینجا معدلتون رو تا می تونید بالا ببرید تا بتونید برای ارشد جای خوب اپلای کنید، یا اینکه مستقیما اپلای کنید برای کارشناسی (اگه مسئله مالی ندارید) و سعی کنید مقداری از واحد هاتون رو انتقالی بدید.

[Psychollapse]

ببخشید دارم از این تاپیک استفاده میکنم جای بهتری رو پیدا نکردم...
خب من هم همزمان با این دوتسمون کنکور دادم و برای کنکور هم زحمت نکشیدم...
پس رتبه خوبی هم نیاوردم...
و الان دومین کنکور رو باید بدم..
از مهر شروع کردم به خوندن و تا اواخر آذر رفتم تا این که چند خبر شنیدم و اون اخبار کاملا منو نا امید کرد از کنکور دوباره تا جایی که به فکر رفتن به پیام نور افتادم...
اما بعد از دیدن دانشگاه (موقعی که داشتم ثبت نام میکردم) با خودم گفتم یه بار دیگه کنکور میدم در هر صورت اینجارو که قبول میشم...
و الان این هست که دارم میخونم ولی خب زمان زیادی رو از دست دادم تقریبا 2 ماه تمام من افسردگی گرفته بودم به طوری که همه تذکر میدادن و میخواستن کمک کنن....
خب الان چند مشکل هست برای من یکی این که زمان بسیار کمه و من هم عقبم پس باید قید رتبه های خیلی خوب رو بزنم...
و مشکل دیگه امروز برام بوجود اومد که من دیدم هر کسی که اینجا است (یعنی بیشتر شما ها ) دانشگها های خیلی خوب کشور هستین و رتبه های بالا...
و بر همین اساس هم اپلای کردین و جواب گرفتین ترسی که منو گرفته اینه که حتی اگر من بتونم مهندسی نرم افزار گیلان هم قبول بشم (تا این حد نا امیدم) بازم امیدی برای اپلای گرفتنم وجود نداره حال این که اصلا به همون رتبه زیر 10000 هم امید ندارم و معدل سومم هم دردسر بزرگی برام شده...
خلاصه الان که شما همه نخبه این من یه حس بدی پیدا کردم و کلا حس میکنم جام اینجا نیست
و یه مشکل دیگه اینه که من الان که دقیق نگاه میکنم میبینم که اگر من وارد رشته کامپیتر یا شیمی کاربردی (اولیت دومم این رشته هستش) و یا آمار که اولیت آخرمه بشم و بعد از 2 سال از این اتخاب پشیمون بشم چه باید بکنم... هر چند که با وضعیت الان قدرت انتخابی هم ندارم و الان بازم همون حس نا امیدی داره بهم دست میده که همراهش بی انگیزه گی هم هستش یعنی شرایط بدترم شده و این هم ذهنمو مشغول کرده و من نمیتونم خوب متمرکز شم روی درسم...
و این که همه دوستان اینجا نسبت به ریسرچ علاقه شدیدی دارن چیزی که من ازش چیزی نمیدونم و کمی هم برای من ترسناکه چون اصلا نمیتونم خودمو تو موقعیتی فرض کنم که روی پروژه ای کار میکنم و کلا کار ریسرچ اقلا الان برای من جذابیتی نداره... یعنی همه کسایی که اپلای میکنن به خاطر ریسرچ هست و هیچ کسی از دید من که اپلای رو بلیطی برای خارج شدن از کشور میبینم نمیبینه؟ شاید این ایده یه ایده خام باشه و به قول دوستمون فقط به دلیل کنجکاوی برای دیدن کشور های دیگه باشه یا شایدم تحت تاثیر فیلم هایی باشه که دیدم که از نزدیک 2 سال پیش هدفم فقط اپلای کردن بود که بتونم به یکی از شرکت های بازی سازی برم (چیزی که امروز فهمیدم اصلا نمیشه روش حساب کرد و همچین حرکت مهمی تو زندگی زد بر پایه این هدف)