دوست عزیز
من نظر خودمو میدم شما نظر باقی دوستان رو هم بگیرید
این رو توی کامنت های قبلی هم گفتم و اینجا هم میگم . کلیت این تاپیک و نوع مشخص کردن شانس به نظرم خیلی درست نیست.
بنابراین فقط و فقط بهش به عنوان یه نظر خیلی گذرا (چه نظر من و چه نظر باقی دوستان) که امکان درست نبودنشم خیلی زیاده نگاه کنید (چه نظرات مثبت و چه منفی). به این دلیل که پروسه اپلای به شانس بستگی داره در کنار رزومه و خیلی چیزهای دیگه
و چیزی که به شانس بستگی داره پیش بینی کردن و مقیاس زدن واسش کاملا غیر منطقیه. بنابراین نباید نظری باعث بشه شما نا امید بشید
در مورد رزومه تون:
نداشتن مقاله شاید تنها چیزیه که جاش توی رزومه تون خالیه
ولی همون پروژه ها ی تحقیقاتی که داشتین و سمینارها و ... همه و همه میتونه به نوعی این گپ رو پر کنه و وزن خوبی به رزومه تون بده
ولی بازم مطمینا کارهای اکادمیک بودنش توی رزومه تون خب شاسنتون رو خیلی خیلی بالاتر میبرد
در مورد سن هم معمولا استادها دانشجوهای جوان تر رو در حالت مساوی ترجیح میدن در این شکی نیست ولی خیلی سخت نیست دیدن دانشجوهای دکترای توی حوالی ۳۰ و ۴۰ به بالا
توی همون امریکا دانشجویان دکترای با این رنج سنی کم نیستند
در مورد فول فاند نمیشه به طور خاص چیزی گفت
مخصوصا برای اروپا و کشوری مثل هاند خب شما حقوق مشخصی به عنوان دانشجوی دکترا خواهید داشت و مشکلی از جها مالی نخواهد بود
مهم اینه که رزومه شما به پروژه مورد نظر نزدیک باشه و رزومه شما بتونه استاد ی رو در اون مورد و زمینه کاری خواسته شده متقاعد کنه
بنابراین بهترین راه مخصوصا برای پوزیشن های اروپایی (که احتمالا اپلای شون برای هزنیه ای نخواهد داشت) اینه که اپلای کنید و شانستون رو امتحان کنید
موفق باشید
علاقه مندی ها (Bookmarks)