به نظرتون مهاجرت بعد 30 سالگی درسته یا غلط...
یک تجربه جدید و احتمال یک دنیای بهتر در برابر ریسک هزینه و از بین رفتن ارتباطات داخلی. اگر 2 سال بری یا 4 سال. بعد برگردی...
واقعا تصمیم سختیه...
به نظرتون مهاجرت بعد 30 سالگی درسته یا غلط...
یک تجربه جدید و احتمال یک دنیای بهتر در برابر ریسک هزینه و از بین رفتن ارتباطات داخلی. اگر 2 سال بری یا 4 سال. بعد برگردی...
واقعا تصمیم سختیه...
خیلی فاکتورها زیادی موثراند و اینکه کدومش برات ارزش داره. کار، تحصیلات، وابستگی،چقدر علایق مذهبی داری، شرایط ایران خسته ات کرده یا کنار اومدی، کدوم کشور می ری، کجای اون کشور می ری، به چه عنوانی می ری، درامد در کشور مقصد داری یا نه، اینده کاریت در ایران یا اون کشور چطوره. به طور کلی نمیشه نظر داد بسته به موارد بالا داره.
آنکه دایم هوس سوختن ما می کرد کاش می آمد و از دور تماشا می کرد
دوست عزیز خیلی خلاصه بهتون بگم.
دو تا عامل نقش کلیدی بازی میکنه این وسط. 1- تسلط به زبان کشور مقصد 2- تسلط بالا به تخصصهای مرتبط با بازار کشور مقصد.
اگه هر دو عامل فوق رو داشته باشین تو دهه ششم زندگیت هم مهاجرت کنی موفقی. ولی فقدان هر کدوم از عوامل بالا شما رو ممکنه از تصمیمت پشیمون کنه. جدی میگم بهت. اگه بارت رو در ایران درست نبسته باشی, اینور بیای پیشرفت کردنت سخت میشه. مسیله مهاجرت به نظرم مسیله سن نیست. مسیله تخصص و زبانه بیشتر که باعث میشه شما در جامعه هدف احساس رضایت کنین.
خارج رفتن مثل سربازی رفتن ( سرباز صفر منظورمه ) میمونه. اگه تو سنین بالا مهاجرت کنی و همونطور که گفتم دو عامل فوق رو داشته باشی به جایگاه معقولی میتونی برسی. در غیر اینصورت ممکنه مجبور به انجام کارهایی بشی که به مخیله ات هم خطور نکرده. مثل یه آدمی که با 27-28 سال سن تازه میره میشه سرباز صفر و هر روز تحقیرش میکنن پادگان.
بهتره با خودت بشین و کلاهت رو قاضی کنی. اگه رزومه خوب به بالا داری, شرایطت بد نخواهد بود به نظر من, در غیراینصورت باید بیای از صفر شروع کنی. بهت توصیه میکنم پلهای پشت سرت رو خراب نکنی و با احتیاط بیشتری قدم برداری. راستش من دور و برخودم همچین افرادی رو کم ندیدم, طرف تو ایران واسه خودش کسی بوده حالا اومده اینجا هشتش گرو نهشه ! تو ایران مدیر 20 نفر بوده, اومده اینجا به زور داره درس پاس میکنه و به زحمت یه کار دانشجویی پیدا کرده.
یه آدم موفقی میشناختم یه توصیه بهم کرد گفت و رفت از ایران , گفت پل ها پشت سرتو خراب کن تا راه برگشت نداشته باشی تا با قدرت به جلو پیش بری و موفق بشی
خودش کارگر روز مزد بود آخرش یه آدم پولدار و موفق شده بود
من خودم 29 سالمه با سرمایه کم اما میخوام برای مهاجرت و زندگی برم ارمنستان
برعکس اش رو من دیدم !!
آدم موفقی در ایران بودن ولی بعد از 10 سال برگشتن ایران؛ نه اونجا رو دارن نه ایران رو !!!
کسی رو هم دیدم ایران آدم موفقی بوده؛ اونجا هم خیلی موفق تر شده...الان هم از ایران داره پول در میاره هم خارج....
به نظرم ربطی به ایران و خارج نداره؛ مهم تخصص؛ سازگاری و تلاش افراد هست....اینکه نا امید نشد و فکر اقتصادی داشت.
ایشونی که بهت میگم یه آدم دیپلمه بود نه تخصصی داشت نه چیزی تازه تو سن 27 سالگی شروع کرد و به گفته خودش قانون پل ها پشت سرت خراب کن که عقب گرد نداشته باشی و قانون 5 از 50 رو پی گرفته بود آخرش میلیاردر شد و رفت ایشون کمپانی داره و براش کار میکنن لازم نیست تخصص داشته باشه برای کسی کارمندی کنه
خود من 29 سالمه با توجه به مشکلاتی که برام پیش اومد امسال سرمایه ام رفت اما الان حدود 10 میلیون دارم میخوام مهاجرت کنم ارمسنتان البته رفیق دارم اونجا قراره کارا رو انجام بده - اگر بشه کارم جور کنه
بعد مقیم شدم همه چی دستم اومد میتونم کاری که اینجا توایران داشتمو ادامه بدم اجناس از اینجا بفرستم ایران برای مشتری هام
سلام دوستان
روزتون بخیر
من کارشناسی مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه علم و صنعت خوندم با معدل 15
آیلتس 6.5 دارم. سربازی هم رفتم
یه راهنمایی ازتون میخوام. نمیدونم جای مناسبی دارم مطلبمو مینویسم یا خیر. من در حال حاضر 27 سالمه و یک سالی هم هست بعد از سربازی دارم رزومه میفرستم اینور اونور اما جایی نیست برای کار و پیدا نمیشه متاسفانه. یه تصمیم به سرم زد که رشتمو در مقطع ارشد ادامه بدم و دکترا اقدام کنم برای پذیرش. فقط و فقط تنها موضوعی که ذهنمو درگیر خودش کرده اینه که سنم روز به روز داره میره بالا و اگر ارشد بخونم و نتونم پذیرش بگیرم وضع از اینی که هست بدتر میشه... شما جای من بودین چیکار میکردین؟
هرکسی که داره این مطلبو میخونه و یه ذره تجربه داره و میتونه همفکری کنه لطفا دریغ نکنه. به همفکریتون نیاز دارم. چند دقیقه هم بیشتر وقتتونو نمیگیره
ممنون از همتون
به نظر من شما کار درست رو انجام میدید راستش رفتن با کارشناسی به خارج یک کم مشکلات داره مثلا واسه همه ارشد ها فاند نمیدن اما دکتری وضعش بهتر هست تقریبا اکثر دانشگاه های اروپا و آمریکای شمالی فاند دارند اکثر که چه عرض کنم همشون، به هر حال دقدقه مالی هم کم چیزی نیست، ضمن اینکه شما میتونید رزومه رو قویتر کنید بحث پایان نامه و تحقیقات علمی و متمرکز در رشته خودتون رو مدنظر داشته باشید منظورم اینکه شما حرفی برای گفتن خواهید داشت. در این 2 سال ارشد میتونید هم زمان شانستون رو برای پذیرش امتحان کنید اگر ارشد روزانه بودید که میتونید وسطش ول کنید یعنی شهریه نداید چیزی از دست نمیدید، طی این 2 سال هیچ چیزی رو از دست نخواهید داد، دکتری رو داخل 5 سال و اونور 3 سال در نظر میگیرند. از نظر من اگر آدمیزاد 35 سالگی هم بره اون ور ارزشش رو داره چون آینده تضمین میشه
سلام دوستان
من ?? سالمه و کارداني رشته معماري دارم.مجرد هستم.سربازي هم رفتم
خودم هميشه تو ذهنم بوده که به خارج از کشور مهاجرت کنم حالا يا با تحصيل يا هر روش ديگه اي...مخصوصا آلمان.چون که عموم اونجا زندگي ميکنه و بهم گفت که ليسانستو ايران بگير بعد واسه مستر خودم تامينت ميکنم...در حال حاضر در حال يادگيري زبان انگليسي هستم...آيا زبان آلماني هم حتما بايد ياد بگيرم يا همون انگليسي هم خوبه؟به نظر شما بهترين راه مهاجرت چيه؟اين که ليسانسمو اينجا بگيرم بعد اقدام کنم يا راه هاي ديگه و راحت تري هم هست؟عموم که اونجا هست چه مزيت هاي ميتونه واسم داشته باشه؟به نظرتون واسه آلمان همون رشته معماريو بخونم واسه کارشناسي يا تغير رشته بدم؟استراليا چطوره؟در مجموع احساس ميکنم روز به روز داره وابستگيم بيشتر ميشه به ايران هر چند که خيلي بي قانوني و بيکاري اينجا هست ولي سعي ميکنم هدفمو از دست ندم...
ببخشيد رفقا سوالام زياد شد...ممنون ميشم کمکم کنيد.مرسي...
دوستان به نظرتون برای کسی که قصد بازگشت به ایران نداره، خروج از ایران در 27 سالگی دیره؟!!!
علاقه مندی ها (Bookmarks)