ببین عزیز دل
‏1-اینکه آدم اگه دوست داشته باشه رشتشو می خونه درسته، ولی تو از کجا می دونی دوست داری اون چیزی رو که نمی دونی ‏چیه؟ این دقیقا استدلالی که بقیه که اومدن و بدشون اوند موقع انتخاب رشته کردن. اصلا دوست ندارم فکر کنی که می خوام رای ‏تو بزنم. ولی دقت کن که چه کار داری می کنی. الان داری می گی من محض دوست دارم. ولی اصلا میدونی فرق محض با ‏کاربری توی چه درس هایی؟ یا چه فرقی با هم دارن؟ ‏
‏2-اینکه واسه چه مقطعی پذیرش بگیری بستگی به موقعیت موقع اپلای داره. شما نگاه کن شاید اصلا معدل لازم واسه دکترای ‏مستقیم رو نیاری. شاید مثل کانادا باشه که اول باید مستر بخونی بعد اگه خوب بودی ترنسفر می کنی به دکترا. هنوز برای این ‏سوال خیلی زوده.‏
‏3-بالای 90% دانشگاههایی که شیمی شون خوبه (شاید یه مقدار کم هم گفته باشم) توی امریکا هستن. لامصب ها خرج می کنن. ‏
‏4-دکترا بگیری می تونی برگردی ایران. ولی احتمالا خود کشی می کنی. چون عادت کردی به اونجا. بعد حقوق یه دانشجوی ‏دکتری اونجا از پولی که بعضی استادا اینجا می گیرن بیشره. درآمدت بستگی به خودن داره. ایرا ن باشی و درس بدی، 900000 ‏داریم ما توی دانشگاه خودمون تا 10000000 . خارج هم همینوطوره. توی کانادا رو می دونم که متوسط 91000 و حقوق ‏اولیه 63000. ایران اگه درس ندی و یه چیزی بارت باشه می تونی ماهی 2-3 تومن رو راحت در بیاری. ‏
‏5-اگه می خوای دارو سازی بخونی نزدیک ترین چیز بهش توی فوق آلی. البته باز هم یه مقداری به موضوع تزت بر می گرده.‏
‏6- اسم رو رسم دانشگاه مهمه از این جهت که شما توی یه جای اسم و رسم دار، احتمالا پول هم خوب توی دست و بال گروهته ‏پس می تونه پروژه های درست حسابی تعریف کنه. شما توی اون پروژه ها کار می کنی. البته اعتبار کلی دانشکاه هم حائز ‏اهمیت هست. دوستمون هلیا صحیح می گن. از لیسانس رفتن واسه شیمی مشکل هستش. اکه بخوای بعد فوق بری و ترت یه ‏موضوع آبکی باشه نری بهتره. ولی با معدل خوب و رزومه قوی کار سختی نیست. شما هر موقع می خوای شانستو بسنجی فکر ‏کن ببین یکی اونور واسه چی باید بیاد از ایران دانشجو بگیره. نمی دونم رتبت می خوره یا نه ولی دانشگاه تبریز توی شیمی ‏خیلی شناخته شده تره تا اورومیه.‏
موفق باشی
‏ ‏