بومی بودن و یا نبودن در همه جای دنیا-چالشها، فرصت ها و محدودیت ها
با سلام
من داشتم در اینترنت جستجو می کردم و بحث های جالبی به ذهنم خطور کرد و دیدم. یکی از این بحث ها، بحث های بومی بودن یا نبودن در آن منطقه که زندگی می کنیم، می باشد.
1-این بحث از قدیم الیام بوده وجود داشته است. بحث تبعیض و خود را بالاتر از بقیه دانستن. بحث برتری نژاد، در حالی که همه ما ایرانی و از نژاد آریایی هستیم. فرقی بین ما وجود ندارد و از این خاک،رنگ و پوستیم، برادر و خواهر. کسی نسبت به دیگری برتری ندارد و همه آفریده پرودگار و اشرف مخلوقات. حالا، آیا این بحث بومی از تهران بودن(تهررووونی به اصطلاح) و یا نبودن، بین ایرانیان در جاهای مختلف جهان چگونه است (همانطور که خوب تفاوت هایی برای بومی های هر مکانی وجود دارد و قائل می شوند، مثلا در هر کشوری، هر کاری را به فرد مهاجر داده نمی شود و ...)؟ التبه همه جای ایران سرای من است و همه افراد در جای جای ایران دارای منزلت و جایگاهی خاص و ویژه. البته، تهرانیان عزیز فوق العاده عزیز و مهربان هستند، با مهاجرین رفتار خوبی دارند و خوب این عیان بوده که تهران، خود قبلا جمعیت زیادی در خود نداشته و مهاجرین بیشتر فرهنگ اونجا را شکل دادند. چه بسیار بوده که مردمانی از شیراز و اصفهان، یزد و ... که دارای ویژگی، تمدن های خاص و مثبت خود هستند به فرهنگ غنی تهران افزوده اند. https://virgool.io/@khaleghi/tehran-ij5zceavfemy https://vista.ir/w/a/16/qwgbh
همه جای ایران سرای من است و همه افراد در جای جای ایران دارای منزلت و جایگاهی خاص و ویژه.
علاقه مندی ها (Bookmarks)