نقل قول نوشته اصلی توسط ghlobe نمایش پست ها
بنظر بنده در این موارد ظلمی در کار نیست. اینطور که نیست که اپلیکنتی حق ذاتی پذیرش گرفتن داشته باشه که. استادها و شرکتها هم برای پذیرش یا دادن کار روی فیدبک و معرفی افراد دیگه برای شناختن خصوصیات و کیفیت کار متقاضی تکیه میکنند و ایرادی هم نداره. مطمئن باشید هم در اون موارد به صرف اینکه پسرعمو دانشجوی فوق لیسانس بوده پذیرش نداده اند (اگر این طور بود که دانشجوهای فوق لیسانس اونجا یک بیزینس پرمنفعت پذیرش گرفتن راه مینداختند! ) یقینا نکات مثبتی در رزومه بوده که نظر استاد رو جلب کرده.

گسترش شبکه تماس و داشتن ارتباطات حرفه ای و شغلی همیشه به همون اندازه تحصیلات مهم است و این محدود به امریکا نیست. همه جای دنیا همینطور است. اون کسانی که ارتباطات لازمه رو نمیتونند ایجاد کنند در واقع مثل کسی که معدل خوب نمیتونه بیاره این بخش رزومه شون رو ضعیف میکنند. مثالی بزنم اگر یک فارغ التحصیل دکترا که در طول مدت تحصیل خودش تماس های گسترده با گروههای پژوهشی دیگر برقرار کرده، در کنفرانسها شرکت کرده و خودش رو نشون داده و استادهای برجسته زمینه خودش رو در سراسر دنیا خوب میشناسه بتونه کار پست دکترا بگیره، آیا این ظلمه به یک فارغ التحصیل دیگه ولو با معدل بالاتر که این ارتباطات شغلی رو بطور موفق برقرار نکرده و از آزمایشگاهش بیرون نیامده و نتونسته کار بگیره؟ به نظر من نه. گسترش شبکه تماس بهمون اندازه تحصیل اهمیت داره.

مشکل در ایران اینه که از این روابط نه برای اثبات توانایی فرد بلکه برای نقض و دورزدن قانون استفاده میشه. اگر پارتی بازی در ایران محدود به معرفی افرادی که میشناسیم بود که مشکلی نمی بود.
کلیات حرفتون رو قبول دارم.
اما در مورد مرتبط ترین کیسی که من میشناسم (شاید استثنا بوده) شک ندارم. ایشون هم خونه ای من بود. رزومه ش رو هم من براش نوشتم نکته ی خاصی نبود. زبانش هم بد بود. (تافل 81). حتی ایشون موقع اپلای سابقه ی پزوهشی هم نداشتن.
نمی دونم یعنی چه عاملی می تونه اینقدر قدرتمند باشه که معدل، تافل ، GRE و نداشتن paper رو در پذیرش phd اونم از همچین دانشگاه خوبی waive کنه؟