امید دادن به متقاضیان اپلای

[meisamnissan]

همین دست اندازهای مذکوره که باعث شده کسی به فکر تحصیل داخل نباشه و همه فراری شدن، اگه این گیر دادن ها نبود شاید کمتر کسی به فکر اپلای می افتاد، ولی خدا رو شکر که اینا هستن گیر بدن و ما رو بیشتر از این فضا زده کنن.!!!

[mahrash]

I read the last two pages here is my experience on being
perseverant on the application procedure:
for one of my application I did not pay the fee and convince them to waive the fee so I could overcome my financial turmoil and apply to the program

Never Give up.
(If you 've made up your mind to apply and study abroad)
GL

[meisamnissan]

بله
کسایی رو میشناسم که اینقدر روی گرفتن پذیرش پافشاری و صبر داشتن که حتی بلیط هواپیماشون هم استاد خریده، حتی وقتی به مقصد رسیدن براشون وسایل آپارتمان رو تامین کردن که آب توی دلشون تکون نخوره.!!!!!

اونایی که کاملا واضح و عینی می دونن که چی میخان، همیشه به هدفشون میرسن، با ی ذره تلاش.

[abadanastro]

مهمترین انگیزه من اینه که چیزی برای از دست دادن ندارم . بقولا آخر خطم.
حتی الان هم که میخوام زبان بخونم نه تنها ضرری نمیکنم بلکه به یه دردی میخوره برخلاف اتلاف عمری که در گذشته داشتم.
تلاش برای پیشرفت اگه وافع بینانه باشه هیچ زیانی نداره. یک توصیه به خودم : به حرفهای کسانی که در سطح فکری خودت نیستن گوش نده. خودت بهترین تصمیم رو میتونی بگیری

[meisamnissan]

مهمترین انگیزه من اینه که چیزی برای از دست دادن ندارم . بقولا آخر خطم.
حتی الان هم که میخوام زبان بخونم نه تنها ضرری نمیکنم بلکه به یه دردی میخوره برخلاف اتلاف عمری که در گذشته داشتم.
تلاش برای پیشرفت اگه وافع بینانه باشه هیچ زیانی نداره. یک توصیه به خودم : به حرفهای کسانی که در سطح فکری خودت نیستن گوش نده. خودت بهترین تصمیم رو میتونی بگیری

کاملا صحیح
حتی اگه موفق هم نشی بالاخره یه مهارتی کسب کردی که ممکنه جایی دیگه بدردت بخوره. میشه از شکست ها بهترین استفاده ها رو کرد. این در صورتیه که موفق نشیم، اگه به نتیجه برسیم که فبها

[karzan]

متاسفانه تو فرهنگ ما ایرانیا برخلاف کشورهای توسعه یافته مثل آمریکا و ...، حرفای ناامیدکننده، طعنه، تحقیر، حسادت و مقایسه کردن با بقیه و آیه یأس خوندن خیلی رایجه و واسه همینه که آدمای بلندپرواز که بتونن کارای بزرگ تو ایران بکنن کمه. امیدوارم که با ترویج فرهنگ خوش بینی،امیدواری و تلاش بتونیم مایه پیشرفت خودمون و کشورمون باشیم. اگه تو پروسه اپلای ناامید باشیم، هیچ فرصتی رو نمی بینیم.

[apocalypse2022]

دوستان خیلی ناامیدانه حرف نزنید!!! درسته همه برای قرار گرفتن تو شرایط بهتر و نرمال تر و صدالبته نه آرمان شهر داریم این مسیر پر زحمت رو طی میکنیم اما اینطوری نیست که همه برای فرار از وضعیت بدشون و رسیدن به یه وضعیت بهتر دارن از ایران فرار میکنن!!! خیلیها هستن که واقعا اینجا موقعیت خیلی خوب کاری و اجتماعی دارن اما دوس دارن یه محیط علمیتر، شفافتر، مدرن تر و توسعه یافته تر رو تجربه کنن. به شخصه خودم هم برای همین دوس دارم که برم و چون عاشق ریسرچ و کارای تحقیقاتی هستم احساس میکنم که تو ایران نمیتونم به اون سطح مطلوبیت برسم ... واقعا موقعیت قبولی دکترای اینجا رو به راحتی دارم و رزومه م از لحاظ مقاله و بحث تحقیقاتی خدا رو شکر خیلی خوبه اما هیچ وقت با خودم کنار نیومدم که حتی به آزمون داخل فکر کنم چون میدونم اینجا دکتری بخونم راضیم نمیکنه و پشیمون میشم !!! موقعیت شغلیم هم خدا رو شکر خوبه و خیلی از دوستام میگن که ریسک رفتن رو قبول نکن و همین جا بمون اما من واقعا عاشق این تجربه شیرینم و باید برم! کار با استادای طراز اول جهان، تجربه زندگی تو یه محیط بین المللی و آشنایی با فرهنگهای جدید همه و همه به من انگیزه میده که برای اپلای زودتر اقدام کنم ... فراموش نکنیم کسانی که تو ایران نتونن تو حوزه کاری و حرفه ای تو زمینه تحصیلی خودشون اینجا موفق و نامبروان باشن قطعا تو محیط رقابتی غرب و مخصوصا آمریکا بیشتر به مشکل میخورن!!! اما داشتن انگیزه قوی برای ادامه این راه اصلیترین شرط موفقیت هست !!!

[Ledig]

... فراموش نکنیم کسانی که تو ایران نتونن تو حوزه کاری و حرفه ای تو زمینه تحصیلی خودشون اینجا موفق و نامبروان باشن قطعا تو محیط رقابتی غرب و مخصوصا آمریکا بیشتر به مشکل میخورن!!! ...

از نظر من، این حرف اصلا درست نیست که بگوییم کسانی که در ایران NO.1 نیستن، بنابراین در سیستم غرب هم موفق نخواهند بود. من با شدت با این جمله مخالفم. این فرهنگ نسخه پیچیدن برای همدیگه، بدجوری منو آزار میده...
فرمودید محیط رقابتی..... در آمریکا احتمال موفق شدن بیشتره یا سیستمی که توش رانت، دروغ، پارتی بازی، بی اخلاقی و ... موجوده؟
اگه اینجوره پس فقط دانشجویان دانشگاههای شریف و تهران(NO.1) باید اپلای کنن دیگه؟ بقیه هیچی!!!
من خودمو مثال میزنم... من در حال حاضر تو ایران هیچی ندارم، کار هم پیدا نکردم بنابراین بیکارم! خیلی رو راست میگم که انسان موفقی نبودم تاحالا، ولــــــی امید دارم که شرایطمو تغییر بدم و به اون هدفی که دارم برسم و مطمئنم آن روزی هم که توی فرودگاه امام خمینی بلیط دستمه و دارم با خانوادم خداحافظی میکنم، NO.1 نیستم، دارم میرم که آینده ای برای خود بسازم...

[Royal2009]

از نظر من، این حرف اصلا درست نیست که بگوییم کسانی که در ایران NO.1 نیستن، بنابراین در سیستم غرب هم موفق نخواهند بود. من با شدت با این جمله مخالفم. این فرهنگ نسخه پیچیدن برای همدیگه، بدجوری منو آزار میده...
فرمودید محیط رقابتی..... در آمریکا احتمال موفق شدن بیشتره یا سیستمی که توش رانت، دروغ، پارتی بازی، بی اخلاقی و ... موجوده؟
اگه اینجوره پس فقط دانشجویان دانشگاههای شریف و تهران(NO.1) باید اپلای کنن دیگه؟ بقیه هیچی!!!
من خودمو مثال میزنم... من در حال حاضر تو ایران هیچی ندارم، کار هم پیدا نکردم بنابراین بیکارم! خیلی رو راست میگم که انسان موفقی نبودم تاحالا، ولــــــی امید دارم که شرایطمو تغییر بدم و به اون هدفی که دارم برسم و مطمئنم آن روزی هم که توی فرودگاه امام خمینی بلیط دستمه و دارم با خانوادم خداحافظی میکنم، NO.1 نیستم، دارم میرم که آینده ای برای خود بسازم...

کاملا موافقم با حرفتون.
اگر موفقیت رو فقط موفقیت تحصیلی در نظر بگیریم.( و از بقیه پارامترهای موفقیت صرف نظر کنیم) و به فرض اینکه رتبه های برتر کنکور سراسری و حتی تحصیلات تکمیلی و افرادی رو یک سری رشته های خاص ودر دانشگاههای خاص میخونن( مثلا رشته پزشکی، حقوق ، دانشگاه شریف و..) موفق در نظر بگیریم....

بسیار بسیار به بی براهه رفته ایم! زیرا در نظام آموزشی بیمار و"کنکور محور" ایران افرادی که شانس بالای پیروزی در این بازی ناسالم کنکور را دارند هرگز هوش بیشتری از بقیه ندارند بلکه این افراد به احتمال خیلی زیاد1- در خانواده ای بزرگ شده اند که شرایط موفقیت در رقابت کنکور برای آنها فراهم شده است و اینها هرگز دغدغه ها اقتصادی و فرهنگی نداشته اند..
2- در مدرسه ای درس خو اند ه اند که آنها را کنکوری بار آورده است.3- ودر نهایت شخصیت کنکوری گرفته اند.. 4- این افراد به گمان اینکه باهوش هستند یک اعتماد به نفس تا حدودی کاذب هم بخود می گیرند که چون درکنکور فلان رتبه را آورده ام پس باهوش تر از بقیه هستم و تا آخر عمرشون در ایران بر اساس همین اعتماد به نفس حرکت می کنند و کسانی هم کنکور رو خوب ندادند هم همش به خودشون تلیقن میکنن که من خنگ هستم !! و تا آخر عمر با همین اعتماد به نفس پایین زندگی میکنن!!

طبیعی است که فردی که در یک خانواده فقیر، غیر علمی و در یک مدرسه با وضعیت اسفناک اموزشی شانسی برای پیروزی در این رقابت نا سالم را ندارد!! یک فرد که در یک محله پایین شهر بزرگ و در یک خانواده کارگر بزرگ شده است. شانسش از یک فرد که در خانواده علمی و بالاشهر بزرگ شده است بسیار کمتر است برای پیروزی در رقابت کنکور!!

آمار بگیرید مثلا از 100 نفر دانشجوی دندانپزشکی دانشگاه تهران. یا دانشجویان رشته برق صنعتی شریف .. که چند نفرشون از خانواده ای متوسط به بالا از نظر اقتصادی و فرهنگی بوده اند!! ؟این افراد هرگز هوش بیشتری از بقیه که رتبه های ضعیف کنکور را آورده اند ندارند...
. چون طبق تعریف انجمن روانشناسان آمریکا میزان هوش افراد مولفه های متعددی دارد.. و کنکور هم هرگز مورد تایید هیچ موسسه علمی برای تخمین میزان هوش نیست.!!!!


نتیجه گیری: من کنکور رو سمبل" بی عدالتی " در جامعه ایران می دونم و هرگز افرادی که موفق به کسب رتبه شده اند باهوش تر از بقیه نیستند بلکه بعلت تبعیض و بی عدالتی آموزشی و اجتماعی از سطح آموزش بهتری برخوردار بوده اند.. هرگزخودتون دست کم نگیرید و خارج هم قطعا اگر تلاش داشته باشید درهای موفقیت به روی شما باز خواهد شد...


پر امید باشید

[karzan]

از نظر من، این حرف اصلا درست نیست که بگوییم کسانی که در ایران NO.1 نیستن، بنابراین در سیستم غرب هم موفق نخواهند بود. من با شدت با این جمله مخالفم. این فرهنگ نسخه پیچیدن برای همدیگه، بدجوری منو آزار میده...
فرمودید محیط رقابتی..... در آمریکا احتمال موفق شدن بیشتره یا سیستمی که توش رانت، دروغ، پارتی بازی، بی اخلاقی و ... موجوده؟
اگه اینجوره پس فقط دانشجویان دانشگاههای شریف و تهران(NO.1) باید اپلای کنن دیگه؟ بقیه هیچی!!!
من خودمو مثال میزنم... من در حال حاضر تو ایران هیچی ندارم، کار هم پیدا نکردم بنابراین بیکارم! خیلی رو راست میگم که انسان موفقی نبودم تاحالا، ولــــــی امید دارم که شرایطمو تغییر بدم و به اون هدفی که دارم برسم و مطمئنم آن روزی هم که توی فرودگاه امام خمینی بلیط دستمه و دارم با خانوادم خداحافظی میکنم، NO.1 نیستم، دارم میرم که آینده ای برای خود بسازم...

من هم موافقم. در بسياري از موارد آدم تو ايران به خاطر يه سري محدوديتها نمي تونه سراغ رشته يا كار مورد علاقش بره تا اصلا بتونه با موفقيت عمل بكنه. تازه من خودم شخصا از دانشگاه هاي ايران به خاطر جو مدرك گرايي و كنكور و عدم توجه به كار عملي و يه چيزاي ديگه زده بودم و اگه تو يه محيط علمي جدي با شاخصهاي آموزشي مناسب درس مي خوندم با شوق و دانش بيشتري فارغ التحصيل مي شدم. اصلا آدم تو ايران بي انگيزه مي شه تا بتونه خوب عمل كنه.