با سلام
در ارتباط با TA یا RA باید بگم که این کلا یه استاد بستگی داره و با گفته های S03 کاملا موافقم. بعضی از اساتید از دانشجو نمی خواهند که بیاد اینجا ساعت بزنه و بره بلکه رابطه استاد با دانشجو میتونه یه تعهد اخلاقی باشه و تا زمانی که استاد از کار شما راضی باشه مشکلی پیش نمیاد حالا اینکه چند ساعت کار کنی به نظر من بستگی به سوادت داره یکی کلا هیچی بلد نیست باید 7 روز هفته تحقیق کنه یکی با یه نصف روز کارش حل میشه. این موضوع به این بستگی داره که استاد ازتون چی می خواد این موردی که من گفتم در مورد تحقیق بود. حالا در مورد تدریس هم یکی تونایی رهبری بالایی داره و میتونه کلاس و دانشجو ها رو خوب support and stimulate کنه و به راحتی صحبت می کنه و با نرم افزارهای آفیس آشنایی داره جهت کارهای اداری که بعضی وقت ها اساتید مسن به دانشجوها میدن با این اوصاف کلا زمانی نمی بره ولی نکته ای که اینجا هست اینکه هر چی سوادت کمتر باشه از اون چیزی که استاد مد نظرشه باید بدونی که این مشکل تو هستش نه استاد چون اگه استاد راضی نباشه در پایان ترم میگه برای ترم بعد برات آرزوی موفقیت می کنم به همین سادگی. به نظر من اگه کسی می خواد برای فوق این پست ها رو بگیره بهتره با استاد جون بگیره چون خیلی راحت تر هستند و آخر هفته هم یا میری فوتبال یا والیبال و اگه طرف اهل دل باشه که ... . راحت تر درکت می کنند و تو هم راحت تری البته نظر منه. برای PhD شخصا توصیه اکیدم فقط با اساتیدی بگیرید که توی زمینه کاریتون فوق العاده هستند حتی اگه اون استاد توی دانشگاه 500 هم باشه. چون اگه نگاه کنید اعضای هیئت علمی دانشگاه های خوب رو می تونید افرادی رو ببینید که از دانشگاه های متوسط هستند. خواهشا اصلا برای PhD به حرف های بعضی از افراد که فقط تنها چیزی که میدونند از دانشگاه های آمریکا سایت USnews و کلا طرف حاضره بره دانشگاه top 10 فقط آبیاری گیاهان دریایی کار کنه. اولین و آخرین چیز به نظر من علاقه هستش اگه علاقه دارید موفق هستید اگه نه با فول پروفسور شدن هم ناراضی هستی و همیشه می نالی که چرا عمرتو صرف اینکار کردی (البته در خلوت خودت وگرنه اینجا طرفو میبینی کلا 6و 8 میزنه تو آمریکا ولی همین که پش میرسه ایران آقا دکتر، آقا مهندس ، خارج رفته و از این القاب دهن پر کن بهش میدن طرف هم مثل مهران مدیری در مرد هزار چهره جو میگیردش حالا بیا جمعش کن انگاری آپولو ساخته) در کل به نظر من قبل از اینکه 1-2 سال از عمرتون رو صرف این پروسه کنید با تمام استرس هاش ببینید با خودتون چند چند هستید بعدش با یه عزم راسخ و توکل به خدا کارتون رو پیش ببرید و مطمئن باشید اگه واقعا شایستگی داشته باشید به همه چی میرسید.
خواهشا جوگیر نشید که حالا همه رفتن اونجا منم باید برم این یه تفکر کاملا غلطیه که توی بچه های دانشجو جا افتاده ( افرادی هستند که با چشم و گوش باز حرکت می کنند و میدونند چی می خواهند و یهو مثل یه آدمی نمی مونند که خودشو از چاله انداخته تو چاه)
در آخر هم بگم کلا فکر اینکه میرم اونجا عشق و حال و از این چیزا رو از ذهنتون بکنید بیرون مگه اینکه بخواید از جیب خودتون( البته جیب باباه) خرج کنید وگرنه توی دوران دانشجویی پولی که بهتون میدن برای داشتن یه زندگی مناسب ( اجاره پرداخت کنید، خوراک خوبی داشته باشید تا حدودی در ماه جند بار برید رستوران و اگه یه چند سال هم صبر کنید ماشین بخرید) این حالت نرمالش بود حالا یکی مقاله زیاد کار میکنه یا دانشگاه خوب پول میده یکی برعکس ولی 68 درصد افراد اینجوری قصه شون. این زندگی هم که من دارم بهتون میگم اینطوری نیست که بیاد اینجا صبح ساعت 10 از خواب بلند بشید و با نازو عشوه برید دانشگاه که حالا استاد کاری داره یا نداره. اینجا واسه تک تک دلار هایکه خرج میکنند برنامه دارند و اصلا هم شوخی ندارند اگه تیز و بز باشی برنده هستی بعضیا اینجا اومدن از هیچ واسه خودشون یه زندگی مستقل ساختن و جا داره بهشون تبریک هم بگیم ولی بعضی های دیگه فقط پول بابا رو اومدن اینجا خرج می کنند و یه چیزایی تو فیلم ها دیدن که آره اگه بریم اونجا دیگه تمامه دم فرودگاه با جنیفر لوپز میریزیم رو هم بعدش هم که خدا کریم از تک تک دپارتمان های دانشگاه شروع می کنیم واسه پارتی و ...
اینجا از این خبر ها نیست به خدا به قدری دختر های آمریکایی متین و مبادی آداب هستن که تو ایران به ندرت پیدا میشه. ( البته من مید وست هستم جاهای دیگه رو خبر ندارم)
موفق و سربلند باشید
علاقه مندی ها (Bookmarks)