اگه نگاهى به قسمت "مصاحبه سفارت و تجربيات روز مصاحبه" امسال و سالهاى گذشته بندازيم (كه من شايد باور نكنيد همه پستهارو خوندم در طول دوماه!) به دو نتيجه رسيدم:
١- تعداد كسانى كه ريجكت ميشوند و ميان تو فروم اپلاى ابرود كامنت ميذارن خيلى خيلى بيشتر از كسانى هست كه قبول ميشن و ميزنن ميرن امريكا پى درس و ادامه مسيرشون. و در واقع درصد بسيار اندكى ميان اينجا و ميگن ما كارهامون رديف شد و مصاحبه خيلى خوب بود. من حتى ميرفتم پست هاى اون كاربرى كه ريجكت شده بود رو ميخوندم! ميديدم بعد چند ماه تو فروم بليط امريكا فعاليت داشته و بعدش تو قسمت يافتن هم خانه اى و يا همسفر براى فلان شهر امريكا و بعدشم درحال نوشتن تجربياتش از مشاهداتش در امريكا! يعنى طرف ديگه نيومده به فروم تجربيات بنويسه چى شد و چطور شد كه من بعد ريجكت دوباره اكسپت شدم! كلا من بيشتر از آه و ناله و گله در فروم تجربيات ميبينيم تا قبولى! برا همينه كه اين تفكر به وجود اومده كه مصاحبه سفارت خيلى سخته.
٢- خيلى از كسايى كه ريجكت ميشن قطعا ريگى به كفششون هست كه از گفتنش در اين فروم شونه خالى ميكنن!! مثلا طرف مياد ميگه من رفتم نشستم جلو آفيسر، ايشون يه زير چشى نيگا كرد! بلد شد رفت! برگشت نشست! يه چيزى تو كامپيوتر نوشت! گفت: متاسفم من قانع نشدم!!!!
به نظر من يه نگاهى به مداركى كه جناب هايزنبرگ با توضيحات كامل نوشته بندازين و اونا رو همراهتون داشته باشيد و با تسلط پيش بريد، و اين تاپيك هاى تجربيات رو هم اصن نخونيد (از من گفتن!) چون جز استرس چيزى نصيبتون نميشه!!
موفق باشيد همگى
علاقه مندی ها (Bookmarks)