ازدواج یا اپلای؟

[mars88]

به نظرم موضوغ این تاپیک خیلی مهم و قابل تامله. خود من تا قبل از اینکه پذیرش بگیرم فقط به فکر امتحان زبان ..و کارهای اپلای بودم ولی الان که دم رفتن شده با این واقعیت تلخ روبرو شدم که شاید هیچوقت نتونم ازدواج دلخواهی داشته باشم. من قبل از رفتن هم همیشه مواردی بودن که تا میشنیدن من میخوام از ایران برم نظرشون عوض میشد. اصلا هم اینطوری نیست که حالا چون داری میری امریکا درس بخونی دیگه هر پسری حاضر بشه باهات ازدواج کنه اتفاقا برعکس. شاید خارج رفتن برای آقایون یک امتیاز مثبت برای پیدا کردن همسر باشه ولی قطعا برای خانمها امتیاز نیست. اگه مثل من دوست داشته باشید با یه پسر ایرانی پایبند به اصول دینی ازدواج کنید که در خارج از کشور شاید اصلا موردی پیدا نشه ولی آقایون واسشون راحتتره چون میان ایران و ازدواج میکنن. اما شما فکر کنید دید آقایون نسبت به دختری که تنهایی رفته خارج از کشور منفی میشه. به نظرم ازدواج قبل از رفتن خیلی بهتره . بهرحال فکر نمیکنم دو نفر که به خیلی از اصول پایبند باشن با تغییر محیط زندگی تغییرات خیلی فاحشی در روش فکریشون بوجود بیاد.

[fkh_88]

به نظرم موضوغ این تاپیک خیلی مهم و قابل تامله. خود من تا قبل از اینکه پذیرش بگیرم فقط به فکر امتحان زبان ..و کارهای اپلای بودم ولی الان که دم رفتن شده با این واقعیت تلخ روبرو شدم که شاید هیچوقت نتونم ازدواج دلخواهی داشته باشم. من قبل از رفتن هم همیشه مواردی بودن که تا میشنیدن من میخوام از ایران برم نظرشون عوض میشد. اصلا هم اینطوری نیست که حالا چون داری میری امریکا درس بخونی دیگه هر پسری حاضر بشه باهات ازدواج کنه اتفاقا برعکس. شاید خارج رفتن برای آقایون یک امتیاز مثبت برای پیدا کردن همسر باشه ولی قطعا برای خانمها امتیاز نیست. اگه مثل من دوست داشته باشید با یه پسر ایرانی پایبند به اصول دینی ازدواج کنید که در خارج از کشور شاید اصلا موردی پیدا نشه ولی آقایون واسشون راحتتره چون میان ایران و ازدواج میکنن. اما شما فکر کنید دید آقایون نسبت به دختری که تنهایی رفته خارج از کشور منفی میشه. به نظرم ازدواج قبل از رفتن خیلی بهتره . بهرحال فکر نمیکنم دو نفر که به خیلی از اصول پایبند باشن با تغییر محیط زندگی تغییرات خیلی فاحشی در روش فکریشون بوجود بیاد.

تقریبا با 80% نوشته اتون مخالفم، من حداقل سه تا از آشنایانم که دختر خانم های محجبه بودن از ایران رفتند و خارج از کشور با همسر آینده اشون آشنا شدند و ازدواج کردند. خارج درس خوندن آقا پسر ها فقط برای عده ای از دختر بچه ها فاکتور خیلی مثبتی محسوب میشه، زندگی پیچ و خم های دیگه ای داره برای هر فرد بالغی جدای از اینکه دختر باشه یا پسر، شخصیت، رفتار، شعور اجتماعی و ... خیلی فاکتورهای مهم تریه.

[Saaaaam]

به نظرم موضوغ این تاپیک خیلی مهم و قابل تامله. خود من تا قبل از اینکه پذیرش بگیرم فقط به فکر امتحان زبان ..و کارهای اپلای بودم ولی الان که دم رفتن شده با این واقعیت تلخ روبرو شدم که شاید هیچوقت نتونم ازدواج دلخواهی داشته باشم. من قبل از رفتن هم همیشه مواردی بودن که تا میشنیدن من میخوام از ایران برم نظرشون عوض میشد. اصلا هم اینطوری نیست که حالا چون داری میری امریکا درس بخونی دیگه هر پسری حاضر بشه باهات ازدواج کنه اتفاقا برعکس. شاید خارج رفتن برای آقایون یک امتیاز مثبت برای پیدا کردن همسر باشه ولی قطعا برای خانمها امتیاز نیست. اگه مثل من دوست داشته باشید با یه پسر ایرانی پایبند به اصول دینی ازدواج کنید که در خارج از کشور شاید اصلا موردی پیدا نشه ولی آقایون واسشون راحتتره چون میان ایران و ازدواج میکنن. اما شما فکر کنید دید آقایون نسبت به دختری که تنهایی رفته خارج از کشور منفی میشه. به نظرم ازدواج قبل از رفتن خیلی بهتره . بهرحال فکر نمیکنم دو نفر که به خیلی از اصول پایبند باشن با تغییر محیط زندگی تغییرات خیلی فاحشی در روش فکریشون بوجود بیاد.

والا نمی خاستم پاسخ بدم ولی گفتم بنویسم بهتره
من تجربه خودم را می گم نمیشه تعمیم داد ولی شاید نکات مثبتی در ان باشه
تجربه زندگی مستقل در اروپا حداقل باعث میشه دید ادم نسبت به محیطش تا حدی تغییر کنه منظورم فراموش کردن فرهنگ یا مذهب نیست بلکه اینکه وقتی می بینی اینجا دو نفر وقتی تفاهم دارن با هم ازدواج می کنن نه از روی ترس از تنهایی یا مسایل مالی دید ادم عوض میشه
متاسفانه بنظر من دم امدن به خارج یا بلافاصله بعد ورود ازدواج کردن مثل سم می مونه چون از روی احساس و مواردی که گفتم بیشتر تصمیم می گیره ادم البته این نظر من هست
بنظرم یا چند سال قبل امدن یا حداقل یکسال بعد در مورد ازدواج فکر کنید زود تصمیم نگیرید تا کسی گفت به شما علاقه دارم تسلیم نشید اجازه بدین به شناخت نسبی برسید
البته ازدواج کلا چه در داخل چه خارج خیلی دشوار هست چون پیدا کردن فردی که از نظر فکری به ادم بیاد خیلی سخته

[ali728]

در مورد موضوع مطرح شده هر کسی نظر خاص خودشو داره.
به نظرم سرنوشت هرکسی یه چیز خاص و منحصر به فرده
یکی 20 سالگی عروسی میکنه خوشبخت میشه یکی 40 سالگی ازدواج میکنه و 41 سالگی طلاق میگیره و برعکس
یکی از ایران با همسرش میره و اتفاقا اونور آب کلی بهشون خوش میگذره و با هم پا به پای هم جلو میرن، یکی دیگه هنوز شش ماه نشده از خارج رفتنشون از هم به خاطر روبرو شدن با فرهنگ جدید یا چیزای دیگه طلاق میگیرن
یکی یا خارجی ازدواج میکنه و یکی با هموطن خودش

در کل به نظرم نمیشه الگوی خاصی ازش درآورد. بیشتر اون فرد و طرف مقابل آدم مهمه که انتخابش خیلی سخته و هرچی سن آدم بالاتر میره ریزبین تر میشه و انتخاب واسش سخت تر میشه.
یکی از دوستان خودم قبل رفتنش به آمریکا زن گرفت و با خانومش با هم رفتن. انقدر تعریف میکنه و خوشحاله از ازدواجش که ادم میمونه. همیشه میگه علی حتما قبل اومدنت زن بگیر که اینجا آرامش داشته باشی!
یکی دیگه از دوستان توی کانادا خودش رفت و بعد یه سال خانومشم برد. الان دارن از هم جدا میشن. نسبت به هم شک پیدا کردن و خیلی مشکلات دیگه
ازین مثال ها زیاده

به نظر من کلا تنها بودن توی هرچیزی خوب نیست. ولی نمیشه تنهایی رو به هر قیمتی فروخت. واسه پسرها اتفاقا انتخاب سخت تره. اونایی که دم رفتن هستن کیو چه جوری انتخاب کنن!!؟؟!! یهو یه دختری رو ورداری از ایران ببری وسط اروپا یا امریکا. کی میتونه تضمین کنه هیچی عوض نمیشه؟ اصلا دختره به کنار خودم ادم به حکم ادمیزاد بودنش ممکنه عوض شه
به نظرم کسایی که میرن بهتره (نظرم شخصیه و عمومیت نداره) همون ور ازدواج کنن (مگه اینکه یه گزینه مناسب از قبل توی ایران داشته باشن). چون اونوریها حداقل شرایطشون شبیه تره
الان یکی از دوستان دیگه من دکتراشو گرفته توی اروپا و حالا هر شیش ماه میاد ایران و توی یه ماهی که ایرانه 100 تا خواستگاری میره تا یکیو پیدا کنه و باخودش ببره!
نه حسی نه احساسی نه ماجراجویی نه چیزی

خلاصه کنم:
چه انتخاب اینور و چه انتخاب اونور، مهم طرف آدمه که اگه آدم باشه فقط خیلی از مشکلات حل میشه. فقط آدم باشه :|

[sunrise84]

به نظرم موضوغ این تاپیک خیلی مهم و قابل تامله. خود من تا قبل از اینکه پذیرش بگیرم فقط به فکر امتحان زبان ..و کارهای اپلای بودم ولی الان که دم رفتن شده با این واقعیت تلخ روبرو شدم که شاید هیچوقت نتونم ازدواج دلخواهی داشته باشم. من قبل از رفتن هم همیشه مواردی بودن که تا میشنیدن من میخوام از ایران برم نظرشون عوض میشد. اصلا هم اینطوری نیست که حالا چون داری میری امریکا درس بخونی دیگه هر پسری حاضر بشه باهات ازدواج کنه اتفاقا برعکس. شاید خارج رفتن برای آقایون یک امتیاز مثبت برای پیدا کردن همسر باشه ولی قطعا برای خانمها امتیاز نیست. اگه مثل من دوست داشته باشید با یه پسر ایرانی پایبند به اصول دینی ازدواج کنید که در خارج از کشور شاید اصلا موردی پیدا نشه ولی آقایون واسشون راحتتره چون میان ایران و ازدواج میکنن. اما شما فکر کنید دید آقایون نسبت به دختری که تنهایی رفته خارج از کشور منفی میشه. به نظرم ازدواج قبل از رفتن خیلی بهتره . بهرحال فکر نمیکنم دو نفر که به خیلی از اصول پایبند باشن با تغییر محیط زندگی تغییرات خیلی فاحشی در روش فکریشون بوجود بیاد.

دوست عزیز به نظر من هم شتابزده تصمیم نگیرید. ازدواج یک مرحله حساس در زندگی هست که می تونه بقیه مراحل زندگیتون رو و حتی تحصیلتون رو تحت تاثیر قرار بده . چه بسا شما در همون خارج از کشور با فردی چه ایرانی و یا حتی خارجی اشنا بشید که از هر نظر مناسب باشه . من خودم دختری رو سراغ دارم که در مقطع دکتری با یکی از همکلاسیهاش که هندی بود ازدواج کرد و الان هم کاملا خوشبخت هستند. البته از این که می گم شتابزده عمل نکنید منظورم این نیست که منتظر کسی باشید که از هر جهت عالی باشه چون چنین موردی نه توی خانمها و نه توی اقایون پیدا نمی شه و هیچکس کامل نیست . منظورم اینه که صبر کنید تا فردی که به معیارهای اولیتون بخوره پیدا بشه بقیه چیزها هم در طول زندگی با وقتی که برای هم می ذارید درست می شه . از قدیم هم گفتن که ارزش گل به زمانی هست که براش صرف می کنید. مطمین باشید که روزگار خودش بهترینها رو به بهترین شکل در جایی که اصلا ممکنه حتی فکرش رو هم ن
کنید پیش پاتون میاره البته در صورتی که شتابزده تصمیم نگیرید.
موفق باشید

[Hamedshaho1]

سلام دوستان
چجوری میشه ازدواج با اپلای انجان داد؟
منظورم اینهکه هر دوتا رو باهم انجام بدیم
در این صورت چه جوری میشه فرد مورد نظر رو که برایه اپلایمون هم مناسب باشه پیدا کنیم؟
مثلا بگردیم یکی که زبانش خوبه و قصد اپلای داره پیدا کنیم؟
یا اینکه یکی که تویه یه دانشگاه تراز اوله پیدا کنیم؟
یا اینکه فقط یکی که اهل زندگی و بساز باشه پیدا کنیم؟
منظورم ازدواج سنتی یا همون arranged marriage هست
متشکرم

[Hitman908]

سلام دوستان
چجوری میشه ازدواج با اپلای انجان داد؟
منظورم اینهکه هر دوتا رو باهم انجام بدیم
در این صورت چه جوری میشه فرد مورد نظر رو که برایه اپلایمون هم مناسب باشه پیدا کنیم؟
مثلا بگردیم یکی که زبانش خوبه و قصد اپلای داره پیدا کنیم؟
یا اینکه یکی که تویه یه دانشگاه تراز اوله پیدا کنیم؟
یا اینکه فقط یکی که اهل زندگی و بساز باشه پیدا کنیم؟
منظورم ازدواج سنتی یا همون arranged marriage هست
متشکرم

دوست عزيز م بنظرم اين دو موضوع ممكنه آينده شما به كل عوض كنه ببينيد ازدواج به تنهايي بسيار امر نيكي كه سفارش شده براي اينكه زندگي شما كلا هدف ميگيره و معنا پيدا كنه ( مسلما اين به اين معني نيست كه براي افراد مجرد هدف و معنا وجود نداره)
اگر ازدواج صرفا براي گريز از تنهايي و افسردگي در غربت بايد بيشتر دقت كنيد چون عملا به طرفتون به عنوان يك همزبوني نگاه ميكنيد شما رو از تنهايي در بياره من زياد به اين قضيه كاري ندارم
و اگر نه جدا يكي از ته دلت دوست داري اون قضيه اش فرق ميكنه بالاخره به هر چي هم برسي فراموشش نمي كني داستان خودش داره ( من نمي خواهم قصه رو عاشقانه كنم ولي خب حقيقته كاريش نميشه كرد)

جنبه ديگه قضيه كه متاسفانه براي دانشجويان زحمتكش ايروني كه دنبال كسب علم و مقعيت آكادميك هستند وجود داره اينكه گاهي أوقات عملا هندل كردن ازدواج و ادامه تحصيل كار دشواريه اينو شما ميتونيد از نحوه ويزا دادن به همراه در خيلي از كشورها ببيني
متاسفم بگم كه اينجا بايد تصميم بگيري :
چه ميشه كرد آيا بيخيال عشقت بشي بري دنبال درس و مدارج عاليه يا اينكه نه ازدواج كني بعد بصورت يك زوج اقدام كني كه عملا انتخابات محدود ميشه

در كل نميشه گفت كدوم بهتره كسي از آينده خبر نداره شايد شما به فرض مثال اپلاي كردي تنها رفتي كانادا اونجا موفق شدي به اون چيزي ميخواي از لحاظ موقعيت علمي( كه مسلما در ايران هيچ وقت بهش نمي رسيدي ) رسيدي و از زندگيت لذت بردي و البته ته دلت يه افسوس بابت عشقت در ايران
يا اينكه ازدواج ميكني منتظر ميشي كه كشوري پيدا بشه كمك هزينه خوب براي جفتتون همراه با ويزا همراه بده و در اونجا يك زندگي رويايي كنار همسرت بسازي

در هر دو حالت مثالهاي وجود واره كه حرف بنده نقض كنه اما در هر دو حالت جدا بخودت بستگي داره

اينم بدون تصميم گيري رو امري آينده اتو تحت شعاع خودش قرار ميده سخته و به اين چندتا كامنت ختم نميشه

براي خودت حساب كتاب كن ( متاسفم أصلا از اين لفظ خوشم نمياد ولي چاره اي نيست) چي بدست مياري و در كناري چه كسي از دست ميدي

[sunrise84]

دوست عزيز م بنظرم اين دو موضوع ممكنه آينده شما به كل عوض كنه ببينيد ازدواج به تنهايي بسيار امر نيكي كه سفارش شده براي اينكه زندگي شما كلا هدف ميگيره و معنا پيدا كنه ( مسلما اين به اين معني نيست كه براي افراد مجرد هدف و معنا وجود نداره)
اگر ازدواج صرفا براي گريز از تنهايي و افسردگي در غربت بايد بيشتر دقت كنيد چون عملا به طرفتون به عنوان يك همزبوني نگاه ميكنيد شما رو از تنهايي در بياره من زياد به اين قضيه كاري ندارم
و اگر نه جدا يكي از ته دلت دوست داري اون قضيه اش فرق ميكنه بالاخره به هر چي هم برسي فراموشش نمي كني داستان خودش داره ( من نمي خواهم قصه رو عاشقانه كنم ولي خب حقيقته كاريش نميشه كرد)

جنبه ديگه قضيه كه متاسفانه براي دانشجويان زحمتكش ايروني كه دنبال كسب علم و مقعيت آكادميك هستند وجود داره اينكه گاهي أوقات عملا هندل كردن ازدواج و ادامه تحصيل كار دشواريه اينو شما ميتونيد از نحوه ويزا دادن به همراه در خيلي از كشورها ببيني
متاسفم بگم كه اينجا بايد تصميم بگيري :
چه ميشه كرد آيا بيخيال عشقت بشي بري دنبال درس و مدارج عاليه يا اينكه نه ازدواج كني بعد بصورت يك زوج اقدام كني كه عملا انتخابات محدود ميشه

در كل نميشه گفت كدوم بهتره كسي از آينده خبر نداره شايد شما به فرض مثال اپلاي كردي تنها رفتي كانادا اونجا موفق شدي به اون چيزي ميخواي از لحاظ موقعيت علمي( كه مسلما در ايران هيچ وقت بهش نمي رسيدي ) رسيدي و از زندگيت لذت بردي و البته ته دلت يه افسوس بابت عشقت در ايران
يا اينكه ازدواج ميكني منتظر ميشي كه كشوري پيدا بشه كمك هزينه خوب براي جفتتون همراه با ويزا همراه بده و در اونجا يك زندگي رويايي كنار همسرت بسازي

در هر دو حالت مثالهاي وجود واره كه حرف بنده نقض كنه اما در هر دو حالت جدا بخودت بستگي داره

اينم بدون تصميم گيري رو امري آينده اتو تحت شعاع خودش قرار ميده سخته و به اين چندتا كامنت ختم نميشه

براي خودت حساب كتاب كن ( متاسفم أصلا از اين لفظ خوشم نمياد ولي چاره اي نيست) چي بدست مياري و در كناري چه كسي از دست ميدي

زندگی پستی و بلندی زیاد داره دوست عزیزشما باید کسی رو انتخاب کنید که در تمام مراحل زندگی کنارتون باشه و شما رو به خاطر خودتون بخواد همچنین براش مهم نباشه که شما در اینده قصد دارید ایران زندگی کنید یا خارج چون هستند دخترانی که از هر جهت مناسب به نظر می رسند ولی نمی خوان در خارج زندگی کنند و همینطور برعکس اون دخترانی هم هستند که زندگی توی خارج برای اونها از همه چیز اهمیتش بیشتره و حاضرند که همه چیز رو حتی زندگی مشترکشون رو فدای این منظور بکنند. من هر دو مورد رو دیدم . برای همین هم هست که می گم ازدواج کردن کار حساسی هست و باید برای انتخاب شریک زندگی دقت زیادی کرد. پس اول از همه دنبال کسی بگردید که واقعا قصد زندگی باهاتون رو داشته باشه نه به خاطر موقعیتهاتون جواب مثبت بده مسیله زبان و اپلای کردن بوسیله اون خانم در درجات بعد قرار داره . اگر اینقدر درسش هم خوب باشه که او هم بتونه اپلای کنه که چه بهتر . همچنین اگر اونقدر زبانش هم خوب باشه که بتونه گلیمش رو از اب بیرون بکشه باز این هم خوبه ولی توجه داشته باشید که مسیله زبان و اپلای کردن اون خانم مسایل اصلی نیستند چون به هر حال زبان رو توی محیط یا با کلاس رفتن هم می تونه یاد بگیره

[Hamedshaho1]

دوست عزيز م بنظرم اين دو موضوع ممكنه آينده شما به كل عوض كنه ببينيد ازدواج به تنهايي بسيار امر نيكي كه سفارش شده براي اينكه زندگي شما كلا هدف ميگيره و معنا پيدا كنه ( مسلما اين به اين معني نيست كه براي افراد مجرد هدف و معنا وجود نداره)
اگر ازدواج صرفا براي گريز از تنهايي و افسردگي در غربت بايد بيشتر دقت كنيد چون عملا به طرفتون به عنوان يك همزبوني نگاه ميكنيد شما رو از تنهايي در بياره من زياد به اين قضيه كاري ندارم
و اگر نه جدا يكي از ته دلت دوست داري اون قضيه اش فرق ميكنه بالاخره به هر چي هم برسي فراموشش نمي كني داستان خودش داره ( من نمي خواهم قصه رو عاشقانه كنم ولي خب حقيقته كاريش نميشه كرد)

جنبه ديگه قضيه كه متاسفانه براي دانشجويان زحمتكش ايروني كه دنبال كسب علم و مقعيت آكادميك هستند وجود داره اينكه گاهي أوقات عملا هندل كردن ازدواج و ادامه تحصيل كار دشواريه اينو شما ميتونيد از نحوه ويزا دادن به همراه در خيلي از كشورها ببيني
متاسفم بگم كه اينجا بايد تصميم بگيري :
چه ميشه كرد آيا بيخيال عشقت بشي بري دنبال درس و مدارج عاليه يا اينكه نه ازدواج كني بعد بصورت يك زوج اقدام كني كه عملا انتخابات محدود ميشه

در كل نميشه گفت كدوم بهتره كسي از آينده خبر نداره شايد شما به فرض مثال اپلاي كردي تنها رفتي كانادا اونجا موفق شدي به اون چيزي ميخواي از لحاظ موقعيت علمي( كه مسلما در ايران هيچ وقت بهش نمي رسيدي ) رسيدي و از زندگيت لذت بردي و البته ته دلت يه افسوس بابت عشقت در ايران
يا اينكه ازدواج ميكني منتظر ميشي كه كشوري پيدا بشه كمك هزينه خوب براي جفتتون همراه با ويزا همراه بده و در اونجا يك زندگي رويايي كنار همسرت بسازي

در هر دو حالت مثالهاي وجود واره كه حرف بنده نقض كنه اما در هر دو حالت جدا بخودت بستگي داره

اينم بدون تصميم گيري رو امري آينده اتو تحت شعاع خودش قرار ميده سخته و به اين چندتا كامنت ختم نميشه

براي خودت حساب كتاب كن ( متاسفم أصلا از اين لفظ خوشم نمياد ولي چاره اي نيست) چي بدست مياري و در كناري چه كسي از دست ميدي

ممنونم دوست عزیز لطف کردین
منم با شما موافقم که نمیشه گفت چی پیش میاد و چی میشه
ولی منم منظورم عاشق کسی بودن نیست و فقط منظورم اینه که یک نفر رو مناسب پیدا کنیم و بصورت سنتی خواستگاری کنیم و ...
دلیلمم اینه که این پروسه اپلای یه چند سالی حتی ممکنه طول میکشه و ممکنه بخاطره این از زندگی عقب بیفتیم و اینجور حداقل باعث میشه یه مساله بزرگ ( و یا حتی بزرگترین مساله) زندگیمونو تو این فاصله بتونیم حل کنیم
ولی برایه من تصمیم گیری تو این موضوع خیلی سخته مخصوصا مسائل مختلف دیگه ای هم پیش میاد که براحتی نمیشه باهاشون کنار اومد
ولی بازم خوشحال میشم نظرات بقیه دوستان رو بشنوم چون این موضوع برایه خیلیامون دغدغه جدی هست
تشکر

[dream3]

ببرای اقایون به نظرم خیلی راحت هست چون حتی اگر ازدواج نکنن این فرصت رو دارن که بعد اتمام دوره ی تحصیلشون برگردن با یکی اشنا بشن و بعد دوباره
برگردن اما یه دختر توی سن 24 25 انگار باید قید یکیرو بزنه چون اگر بره احتمالش زیاد هست که فرصت ازدواج خوب نداشته باشه چون من به شخصه از هر
کس پرسیدم به من گفتن اونجا احتمال یه ازدواج خوب کمتر هست نسبت به ایران این خودش یه مشکل بزرگ هستش
واقعا برای یک دختر تو این سن بهترین تصمیم چیه؟!!