در کنار فاکتور هایی که اشاره کردید، این ها رو هم به طور کلی میشه در نظر گرفت:
-دولت کشوری که توش زندگی می کنید به شما حقوق اولیه انسانی مانند آزادی آمد و شد به کشور، و یا اشتغال در کنار تحصیل رو میده و از هراس از «ویزا نگرفتن» درش محبوس نشدید.
-نزدیکان شما می تونن ویزای چندباره ی طولانی مدت بگیرن و بدون اما و اگر فراوان به ملاقات شما بیان.
-به «فاند» اندک شما حداقل مالیات tuition waiver نمی بندند! چیزی که متاسفانه با احتمال قوی به زودی در US روی خواهد داد.
-بر خلاف ایالات متحده در هیچ سناریویی نمی تونید «جنگ» میان کانادا و کشورِ زادگاهتون رو تصور کنید. به عبارت دیگه، فارغ از دیدگاه های شخصی، به هر حال در مملکتی که کشور شما رو چهل ساله دشمن می پنداره زندگی نمی کنید.
-امنیت فردی شما بالاتره و احتمال رنج بردنتون از خشونت با سلاح گرم از سوی مجرمان یا پلیس های نژاد پرست کمتره.
-زمانی که در حیطه ی تخصصتون کار پیدا کنید، با داشتن درآمد خیلی بالا و در کنارش پرداختن مالیات «اندک» به شکاف بیشتر طبقاتی و انهدام بیشتر اخلاقی جامعه ای که درش زندگی می کنید یاری نمی کنید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)