برای مدارک مالی، ما یه حساب بانکی مشترک در ایران باز کردیم و یه پرینت از بانک که موجودی و گردش حسابش رو نشون میداد با مهر امضا گرفتیم و فرستادیم. رسید خرید حلقه ها هم بود که البته فکر میکنم نشانه این باشه که بریا هم "کادو" خریدیدم و نه منافع مالی مشترک.
برای اثبات رابطه، چون ما با هم تو دانشگاه همکلاسی بودیم، کارنامه ها و دانشنامه هامون رو ترجمه کردی که نشون میداد در خیلی از کلاس ها با هم بودیم. از دوران دانشجویی و دوستیمون هم عکس های دو نفره و جمعی با دوستان مشترک و مهمانی ها و دورهمی ها. علاوه بر این از اول آشنایی هم با ایمیل و چت با هم در رابطه بودیم که چند تا اسکرین شات از صفحه ایمیلم که حجم ایمیل های ردوبدل شده بین ما رو نشون میداد، گذاشتیم. در نهایت هم پیام تبریک دو تا از دوستان مشترکمون تو تلگرام و اسکرین شات از صفحه اینستاگرام من که لایک ها و تبریک دوستانمون رو زیر پست عروسیمون بود.
البته عقاید و فرهنگ ها متفاوت هست. ممکنه دونفر از طریق خانواده یا دوستان به هم معرفی شده باشن تو چند ماه ازدواج کنند. اگه دقت کنید این سوال تو چک لیست هست: آیا کسی شما رو به هم معرفی کرده؟ بنابراین افسر حواسش هست که مدل های آشنایی و ازدواج تو کشورها و فرهنگ های مختلف متفاوته. مهم این نیست که چقدر طول کشیده یا به چه طریقی بوده. مهم اینه که دو نفر واقعا قصد زندگی با هم رو دارن و به خاطر گرفتن اقامت ازدواج نمیکنن. به نظر من آشنایی شما به هر طریقی که بوده فقط کافیه اثبات کنید که نیت شما ازدواج با شخص بوده و نه گرفتن اقامت.
اگه درست یادم باشه شما نوشتید که مدت ها با همسرتون چت میکردید و الان هم ایشون به خاطر شما به گرجستان و بعد ازدواج به ایران اومدند. پس اگه همه این مدارک رو ارائه دادید نباید نگران باشید.

علاقه مندی ها (Bookmarks)