اگرچه من خودم ایرادات زیادی به بعضی مسائل تو اسکاندیناوی دارم اما با اینکه کشورهای زیادی تو دنیا دیدم از نظر رفاهی هیچ جا قابل قیاس با اسکاندیناوی نبود. اینجا مردم فاصله رانندگی بیش از ۳ ساعت بین شهرهای مختلف رو با هواپیما میرن. ساعت کاری از ۱۰ صبح تا ۳-۴ بعد از ظهره و بقیه اوقات روز به تفریح میپردازن.
اگر من توی کشورهای اونور بزرگ شده بودم و تربیتم اونجوری بود،100%.
پس مثل ایران خوبه که هر روز یک نفر رو اعدام می کنند اما فردا 10 نفر بیشتر رو باید حذف کنند و فرداش 100 تا بیشتر؟
اونجا طرز تفکر اینه که علل اصلی باید از بین بره نه معلول،اونها حتی این فرد ر قربانی این نوع تفکر می دونند به گونه ای که اون 86 نفر رو قربانی میدونند و به قول نخست وزیرشون ما قربانی تروریست شدیم،من اونجا نیستم اما نشنیدم یا خبری ندیدم که مردم بیان اعتراض و تظاهرات کنند که این آقا باید اعدام بشه،ولی اگه الان ایران بود همه جمع میشدند جلوی دادگستری که این بی شرف رو بکشید.
به دلیل درک بالای همین مردم هم هست که چنین حوادثی فوق العاده نادر هست،و حتی اون زمان پلیس نروژ یک خلبان برای هلیکوپتر نداشته،ان ها ریشه یابی می کنند.
خشونت باعث ایجاد خشونت مضاعف میشه. نروژ یکی از باثباتترین اقتصادهای دنیاست از همه نظر. تنها کسی که اینجا زندگی کرده باشه میتونه دلیل این تصمیم نروژیها رو درک کنه. این حادثه بزرگترین حادثه بعد از جنگ جهانی در این منطقه بوده. مطمئن باشین اگر قرار باشه روزی درگیری و خشونت در جهان حاکم بشه، این منطقه آخرین نقطه دنیاست که به این بلا دچار میشه.
تنها مورد سردی آب و هواست که به نظر من خیلی به جشم میاد و باعث افسردگی میشه!
کشورهای اسکاندیناوی هر ساله به عنوان بهترین مکان ها برای زندگی انتخاب میشوند،هر چند من با خیلی هاشون که صحبت کردم نظرشون اینه که بعد یک مدت boring میشه به خاطر همین شرایط آب و هوا و خیلی هاشون میرن یک مدت یک جای دیگه زندگی می کنند،رفاه اجتماعی به نظرم اصلا قابل قیاش با آمریکا نیست،هرچند به جایگاهی که شما میتونی توی آمریکا برسی در اینجا شاید سخت تر بتونی.
پ.ن:نمیدونم چرا نمیشه ویرایش کرد:نخست وزیر نروژ گفته بود ما قربانی دموکراسی شدیم.
ببینید سطح عمومی رفاه تو اسکاندیناوی از همه جا بالاتره اما تو امریکا سطح رفاه مردم بر اساس سطح علمی و کار و یا سرمایه تعیین میشه و افراد دارای شایستگی بیشتر رفاه بیشتر دارندو سطح قشر بالاشون واقعا قابل قیاس با هیچ جا نیست من به شخصه نه اسکاندیناوی رو میپسندم نه امریکا من استرالیا یا کانادا یا نیوزلند رو ترجیح میدم که بیشتر نزدیک به امریکان ولی یه سری مزایای شهروندی هم دارند اما فقط اینو بگم در وصف امریکا که همین چیزی که شما به عنوان نکته منفی امریکا نام میبرید باعث شده امریکا قدرت اول اقتصادی سیاسی علمی و.... بشه و اسکاندیناوی یا بقیه کشور ها مصرف کننده علمو تکنولوژی امریکا.
حالا اینکه من انتخابم اونجا نیست شاید علتش به خاطر اینه که حوصله استرس ندارم یعنی اینقدر انرژی تو ایران سوزوندم که.....
خوب ببین تا اونجاکهمن شنیدم و خوندم و خودم دیدم روتوضیح میدم
بیین امریکا سیستمش سرمایه داری هست و زندکی توش یه حالت خشن داره و حساب کتاب دقیق اما دلایل بنده شرایط سخت و طولانی گرفتن اقامت
و ببین کلا توامریکا خودت مسئول%100زندگیت هستی یعنی بخوای بری دانشگاه دولت کمک خاصی نمیکنه (بیشترین کمکشون اینه که وام میدن) ولی مثلا در بعضی کشور های اروپایی رایگانه
تو بحث health care خودت باید به شدت حواست جمع باشه و خودت باید بیمه کنی خودتو و اگه خدایی نکرده بیمار شی بازم دولت کار خاصی نمیکنه (30-50 % ورشکستگی ها در امریکا به خاطر بیماری هست) گویا جراحی ها رو بیمه پوشش نمیده
اگه بیکار بشی تو اروپا دولت ساپورت بیشتری میکنه ازت ولی تو امریکا حتما خودت باید بیمه بیکاری تهیه کنی کلا سطح social security پایین و اختلاف طبقاتی شدیدداره امریکا اینم به خاطر اینه که مردم امریکا اینو میخوان و اینوعامل پیشرفت کشورشون میدونند که دولت هیچ دخالتی نکنه تو کار مردم
کلا سیستم طوری هست که همش باید کار کرد و دوید تا روزگار بگذره (برای اکثر مردم) و مثل ایران نیست که یک نفر کار کنه و یک خانواده رو کاور کنه
یه چند تا مثال میزنم
من با یه سوئدی داشتم صحبت میکردم راجع به سیستم اموزشیشون گفت به علت اینکه رایگان هست همه میخونن ولی خوب تاثیر زیادی نداره تو گرفتن درامدبالا تر اما تو امریکا به علت هزینه بالا هرکسی نمیخونه واگه بخونه جدی میخونه و خوب زیاد علاقه وجودنداره برای درس خوندن برای سالهای طولانی اما خوب کسی که مدرک داره موقعیت شغلی بهتری هم پیدا میکنه (حتی تو سوئد شما کار خوب هم پیدا کنی با درامد بالا چون مالیات ها زیاده اخرش فرق انچنانی نداری با دیگران)
یک مثال دیگه من باهواپیمایی دلتا پرواز میکردم باورتون نمیشه میانگین سنی مهمانداراش 70 سال بود من خندم گرفته بودو بعدکه پرسیدم گفتن بعضی هاشون بازنشستگیشو فروختن(ببین ازادی در چه حد) و بعضی هاشون هم نیاز مالی دارن خوب تو ایران که ما میبینیم طرف 50 سالش میشه دیگه فکر میکنه باید خونه نشین شه و دولت تمام هزینه های درمانی و زندگشو بده یا تو سوئد میدونی همچی طرف رو تامیین میکنند حتی مسکن رو در سن کم مثلا یه سوئدی نه استرس تحصیل و نه استرس بیکاری نه استرس بیماری و نه... رو داره کلا راحت ترن
اما خوب همین سیستم امریکا باعث شده که موفق و بهره وری بالا تری داشته باشه و برای کسی که میخواد کار و تلاش زیاد بکنه و جامعه ای رومیپسنده که سقفش بلند تره و اختلاف طبقاتی بیشتر
و امکان رشد عمودی بیشتر کشور خوبیه و انگیزه کار وتلاش بیشتری برای ادم ایجاد میکنه اما اگه دنبال زندگی اروم و راحت هستید خوب کشور های دیگه شاید بهتر باشن.
امریکاییها یه جوری بار میان که روی پای خودشون باشن. یعنی هرکس از نوجوونی مسئول زندگی خودشه و همه چی پای خودشه . دولتشون هم به جای اینکه خیلی دخالت کنه تو امور زندگی مردم اومده دنیا رو قبضه کرده!
اسکاندیناوی همین بس که سرمایه و وقتش رو گذاشته واسه مردمش. فکر کنم این ارزش بیشتری داشته. چه فایده داره قدرتمندترین دولت دنیا باشی ولی مردمت همیشه نگرانی داشته باشن؟
انتخاب هدف. پیدا کردن راههای موجود. بررسی هرکدوم از راهها. انتخاب یک راه. و رسیدن به هدف.
مرسی بابت توضیحات. من قبول دارم این تفاوتها رو. شما مثل یه جامعه شناس اومدین و مقایسه کردین این دو تیکه از دنیا رو و خیلی هم بیشتر میشه اینو بسطش داد و از همه طبقه های اجتماعی مثال اورد....
ما چه بخوایم چه نخوایم اختلاف طبقاتی تو هر جامعه ای حتما به وجود میاد اما این اختلاف وقتی قابل دفاعه که طبقه ی هر فرد رو توانایی هاش محدود کنه، نه مثل شکاف طبقاتی تو ایران....
به نظرتون همین ندونستن زبان تو کشورهای اروپایی خودش عامل استرس نیست؟
یا وضعیت جوی نامناسب و سردی هوا.
و یا جو کمتر مهاجرپذیر این کشورها به طور عمومی در مقایسه با آمریکا.
به نظر من بهتر به این فکر کنیم که کدم کشور برای ما بهتره...
!One hundred sixty-three thousand sq mi of awesomeness
علاقه مندی ها (Bookmarks)