صحبت دوستمون
dexoey کاملا صحیحه.
دکترا مقطعی نیست که همه برن بخونن و اصلا هم اینطور نیست که هر کس درسش قوی تره یا رزومه بهتری داره بره دکترا بگیره. معمولا در خارج از کشور می بینید تواناترین افراد بعد از Undergrad دیگه ادامه تحصیل نمی دن، تاپ ترین ها معمولا دنبال راه اندازی بیزنس خودشون و گرفتن سرمایه از سرمایه گذارها و ... میرن و قشر کثیری هم دنبال کار و همیشه اون قشری دکترا می گیرن که عموما علاقه دارن به این کار و ازش لذت می برن. برای همینه که در Grad School ها این همه خارجی و عموما آسیایی می بینید. مدرک دکترا یا کار در دانشگاه هم نه مزایای خاصی در اروپا و آمریکا داره نه موقعیت اونچنانی خاصی به حساب میاد نه عنوان دکترا اونطوری که توی ایرانه عزت و احترام و دهن پر کنه و نه مسابقه ای برای بالاتر بودن مدرک بین افراد و خانواده هاست! از نظر درآمد هم تفاوتی نیست. در ایران متاسفانه همه به فکر خروج از کشور هستن و دکترا گرفتن در خارج شده راهی کم خرج و سریع برای مهاجرت و خروج از کشور و برای همین همه تاپ ها اپلای می کنند و میرن دنبال دکترا گرفتن.
برای همینه که من به اکثر افراد توصیه می کنم در صورتی که می تونن فوقشون رو خارج بخونن تا اگه دیدن این علاقه به کار تحقیقاتی و پژوهشی/آکادمیک در اونها نیست ادامه ندن ولی زمینه مهاجرت و کار پیدا کردن براشون فراهم شده باشه تا به دلیل مهاجرت خودشون رو متعهد به یک دکترای اجباری نکنند. همه افراد برای دکترا گرفتن ساخته نشدن و دکترا گرفتن هم تنها راه موفقیت نیست.
علاقه مندی ها (Bookmarks)