دلایلش متعدده. یکیش بدلیل تضادهای اجتماعی و سیاسی فراوان داخل ایرانه که طبعا روی ارتباط ایرانیها در خارج از کشور اثر میگذارد. یعنی در خارج وقتی یک ایرانی میبینیم نگران هستیم که این طرف کیه و چه تیپیه و جزو کدوم گروهه و طرفدار حکومته یا مخالف و اومده ما رو چک کنه و خبر ببره یا اینکه از اون محیط دررفته و نکنه اصلا پناهنده و جزو فلان گروه سیاسی باشه و غیره. تا موقعی که به یک ایرانی معرفی نشوید و خوب نشناسیدش گرم نمیگیرید. این احتیاط طبیعی است و ناشی از همین عدم یگانگی و اعتماد در داخل ایران است که به خارج هم گسترش پیدا میکنه. نکته دیگر بخاطر نگرانی از انتظارات و توقعات نابجا و رفتارهای نامعقول و بقول خودمان "ایرانی بازی" هاست یعنی با پیش زمینه ذهنی که از ایران داریم فرض میکنیم که هرکس از ایران آمده همه اخلاقیات مذموم جامعه ایران را داره مگر اینکه خلافش ثابت بشود. این معضل فقط موقعی حل میشود که اول جامعه داخل ایران درست بشود و به طبع آن جامعه خارج هم درست خواهد شد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)