[QUOTE=samijoon;2588769]من ميشناسم كسايي كه نمره جيمت بين ٦٠٠ تا ٦٥٠ (جي ار اي بين ٣٠٠تا٣١٠) اماsop خوب داشته، سابقه پژوهش داشته و ريكام خوب داشته از دركسل، هيوستون و لويزيانا پذيرش شدن.
درسته كه وزن جيمت و جي ار اي زياده، اما تعيين كننده نهايي نيست تو پذيرش مخصوصا رشته هاي بيزينسي. اونا ميبينن متقاضي چقدر توانايي و قابليت داره كه از پس پژوهش هاي سخت بربياد. بعضي دانشگاه ها حتي اعلام ميكنن كه دانشجو هاي بين الملل چون زبان اولشون انگليسي نيست توقع ما از نمره جيمت يا جي ار اي به اندازه native ها نيست.
من رزومتونو نميدونم چطوريه اما اگه فكر ميكنيد به جز اين نمره، بقيه رزومه قوي و قابل دفاع هستش اپلاي كنيد. اپلاي فقط براي متقاضياي با نمره جيمت ٧٠٠به بالا نيست.
انقدر افراد هستند با نمره ها و پرونده هاي متنوع اپلاي ميكنن چون تو اپلاي شانس هم دخيل هستش. يه سر به سايت هاي چيني بزنين ميبينين بعضياشون با نمره هاي خيلي معمولي پذيرش شدن.
اروپا هم به جز بيزينس اسكول هاي تاپش مثل Bi, London. hec,essec, bocconi و غيره، بقيشون نمره جيمت نميخوان معمولا اگر داشته باشي پوئن مثبته ولي اونجا بايد پروپوزال خوب داشته باشي كه بخوانت.
استراليا هم به جز ملبورن(جيمت حدود ٦٤٠) و سيدني كه جيمت و جي ار اي ميخوان بقيه نميخوان و به سابقه پژوهشي نگاه ميكنن (البته اينم بگم دانشجو هايي كه الان اونجا درس ميخونن بعضياشون حتي ١ مقاله به زور دارن).پس پروسه اپلاي خيلي بي حساب و كتابه..

خلاصه نميخوام انرژي منفي بدم و نميخوام اميد واهي بدم. هر پرونده براي خودش شانس داره و منحصر به فرده. قابل مقايسه نيست و مقايسه و بررسي رو كميته انجام ميده. اهميت جيمت و جي ار اي خب معلومه اما پذيرش بر پايه اينا فقط نيست، بر پايه تمام پروندته.



ممنون سامی جان
هرچی خدا بخواد / حرف شما هم درسته خیلی از دوستان میگن بسته به این داره که اون ترم کسایی که تقاضا میدن چه سطحی دارن و کاملا شانس هم دخیل هست / من هدف اولم کاناداس و اگر نشه شاید مجدد بشینم روی جیمت کار کنم / شایدم برای اروپا اقدام کنم / باز هم ممنون از صبر و حوصله و ممنون از پاسخ گویی