نوشته اصلی توسط
farveh
فاکتورها به دو دسته تقسیم می شود. یک دسته حداقلهای موجود هست که باید انها رو حتما داشته باشید. یعنی بدون داشتن انها باقی موارد چک نمی شود. مثلا وقتی یک بیزینس اسکول می گه من حداقل نمره ایلتس 7 یا تافل 650 می خوام باید حتما این رو داشته باشید. معدل و نمره زبان در این دسته جای دارند و با هیچ چیز دیگری قابل جبران نیستند. برخی داتشگاهها رسما می گن معدل 70% یا 75% پس شما با هیچ چیزی نمی توانید ضعف در این مورد را جبران کنید. اول این موارد رو چک کنید اگر حداقل نمره ایی که گفته اند داشته اید بعد به موارد دیگر فکر کنید و برای دانشگاه اپلای کنید.
دانشگاههایی که نمره جی مت و یا جی ار ایی می خواهند هر چه نمره شما از حداقل بیشتر باشد امتیاز بیشتری بدست می اورید اما معمولا نمره زبان مثلا جای ایلتس 7 اگر 8 بگیرید فرقی نمی کنید مگر اینکه دقیقا شانس شما با یک نفر دیگر مساوی باشد و همین نمره ابلتس شما را جلو بی اندازد.
دسته دوم امتیازها مربوط به مواردی هست که حداقلی برای انها در نظر گرفته نشده است و داشتن انها در اصل نتیجه رقابت را تعیین می کند. مهمترین مورد مقاله است. کتاب و ترجمه کتاب و کنفرانس امتیازی ندارند. مقاله در ژورنالهای معتبر عامل کلیدی هست. هر کشوری یک رده بندی برای مقالات در هر رشته ایی دارد، به اون رده بندی دقت کنید که مقالات شما بر اساس استانداردهای اون کشور دارای چه کیفیتی هست. برخی ژورنالها در یک کشور امتباز بالایی دارند در حالیکه همان ژورنال در یک کشور دیگری ممکن است Unranked و فاقد اعتبار باشد. البته این نوسان در مورد ژورنالهای فوق العاده معروف مانند academy of management و ... وجود ندارد.
سابقه کاری مورد دیگری هست که امتباز دارد و در برخی گرایشها بسیار مهم و اجباری هست.
مورد بعدی که در برخی گرایشها اهمیت دارد داشتن پایه ریاضی و امار قوی هست. به این مورد خیلی دقت می کنند. نمرات برخی دروس براشون اهمیت بیشتری دارد.
سابقه تحقیق و انجام پروژه مورد دیگری هست که امتباز دارد. اینکه مثلا بگید research assistant بودید و فلان و بهمان پروژه رو انجام دادید. این مورد را در cv کاملا توضبح دهید که پروژه در مورد چی بوده و نقش شما چی بوده مقلا چیزی طراحی کردید؟ داده انالیز کردید؟ نرم افزار خاصی استفاده کردید؟ مدل سازی کردید و ...؟
مسیر امتباز دهی برای بورس هم دقیقا هینطوره. فرقش اینه برای گرفتن پذیرش فقط در بیزنیس اسکول ارزیابی می شوید و با بچه های گروه خودتون مقایسه می شوید اما برای بورس در سطح دانشگاه رقابت وجود دارد. خیلی از بیزینس اسکولها برای خودشون بورس ندارند و از بورس سراسری دانشگاه استفاده می کنند. در این حالت امتبازهای بچه های بیزینس با کل رشته ها مقایسه می شه و معمولا هم بورسها به مهندسی ها می رسه و یا science. دلیلی که مدیریتی ها در اکثر کشورها سخت بورس می گیرند همین هست.
مورد اخری طیق تجربه اینه که امریکا و کانادا نمره جی مت و جی ار ایی از همه مهتر هست مثلا اگر دانشگاهی گفته من حداقل نمره جی مت 600 می خوام و شما شده اید 720 و مقاله ندارید و یا یک مقاله کنفرانس دارید، شانس شما بیشتر از کسی هست که مثلا شده 630 و یک مقاله ژورنال متوسط داره اما در کشورهایی که سبک انگلیسی دارند( خیلی از کشورهای اروپایی و استرالیا و نیوزیلند) داشتن مقاله حرف اول رو می زنه درنتیجه شانس نفر دوم بیشتر از نفر اول است.
علاقه مندی ها (Bookmarks)